Πριν από πολλά χρόνια, διάβασα κάτι πολύ ωραίο, το οποίο, όμως, δε θυμάμαι ούτε ποιος το έγραψε ούτε που το διάβασα. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το νόημα που πηγάζει από το συγκεκριμένο κείμενο.
«Ο Θεός, ως δημιουργός, αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο, που δε θέλησε να αποχωριστεί ποτέ το δημιούργημά του. Θέλοντας να είναι συνεχώς μαζί μας, αλλά και, συγχρόνως, να μην παρεμβαίνει στο δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, αποφάσισε να κρυφτεί. Και κρύφτηκε τόσο κοντά και τόσο μέσα μας, που δεν μπορούμε καν να το αντιληφθούμε.
Πού κρύφτηκε, λοιπόν, ο Θεός; Μέσα στην ψυχή μας!». Δεν είμαστε μόνο σώμα. Και σίγουρα, δεν είμαστε μόνο πνεύμα. Είμαστε πάνω από όλα ψυχές. Ψυχές οι οποίες επιζητούν ΜΟΝΟ τελείωση.
Και η τελείωση πρόκειται να πραγματοποιηθεί, μόνο μέσα από μια διαρκή πνευματική προσπάθεια εξέλιξης, η οποία θα πρέπει να κατευθύνεται από ανιδιοτελή ΑΓΑΠΗ.
Το να ακούμε την ψυχή μας ή την εσωτερική μας φωνή δεν αποτελεί εκδήλωση εγωισμού, όπως το κοινωνικό status quo μάς έχει μάθει να πιστεύουμε. Η απόλυτη υπακοή στη διαίσθηση ή στο ένστικτό μας αποτελεί βασική υποχρέωσή μας. Εάν επιθυμούμε ευτυχία, χαρά και υγεία, θα πρέπει πάντα να ακολουθούμε το ένστικτό μας.
Θα πρέπει πάντα να ακολουθούμε τις δικές μας επιθυμίες, τα δικά μας «θέλω» και τα δικά μας «πιστεύω». Θα πρέπει πάντα να εκφραζόμαστε και να συμπεριφερόμαστε ελεύθερα, χωρίς να μας ενδιαφέρει η άποψη τρίτων. Ούτε φυσικά και η γνώμη των αγαπημένων μας συγγενών και «φίλων».
Πόσοι από εμάς δεν «παραπλανηθήκαμε» από δικούς μας ανθρώπους, τους οποίους (απαράδεκτα) αφήσαμε να μας επηρεάσουν στις εκάστοτε αποφάσεις μας;
Πόσοι από εμάς δε χρονοτριβήσαμε ή χάσαμε τον προορισμό μας «εμπλεκόμενοι» σε σχέσεις ρουτίνας, σε λυκοφιλίες, σε «συμφέρουσες» επαγγελματικές συναλλαγές, σε δουλειές «βολέματος», σε «κομπίνες»,ενδεχόμενες «απάτες», αισχροκέρδειες και οτιδήποτε άλλο δεν εκφράζει σε καμία περίπτωση τον Αληθινό Εαυτό μας.
Η φωνή του Θεού, που κρύβεται μέσα στην ψυχή μας, δε λαθεύει ποτέ. Είναι αυτό το gut feeling,που αισθανόμαστε ακριβώς κάτω από την ξιφοειδή απόφυση, δηλαδή στο ηλιακό μας πλέγμα.
Είναι η εσωτερική φωνή που πάντα γνωρίζει τι ακριβώς και πότε χρειαζόμαστε να βιώσουμε το καθετί ως μια ακόμη προσωπική εμπειρία, προκειμένου να εξελιχθούμε ως προσωπικότητες. Η ψυχή μας πάντα επιδιώκει την εμπειρία και την ικανοποίηση. Μόνο μια γεμάτη και χορτασμένη ψυχή από όλες τις «αμαρτίες» μπορεί να «αγιάσει».
Το σφάλμα και η αμαρτία θα πρέπει να βιωθούν, για να μπορέσουν να νικηθούν. Τα πάθη μας θα πρέπει να κορεστούν, για να εγκαταλειφθούν. Δεν πολεμάς μια αρνητική κατάσταση με τη λήθη ούτε, φυσικά, και με τον αφορισμό.
Πρέπει να φας όλο το βαζάκι με το φυστικοβούτυρο, για να συνειδητοποιήσεις οριστικά ότι αυτό δεν είναι η φυσική σου τροφή. Πρέπει να φτάσεις στο σημείο να μεθύσεις, για να συνειδητοποιήσεις αυτά που έκανες, είπες και δε θυμάσαι.
Πρέπει να αρρωστήσεις πρώτα, για να εκτιμήσεις πόσο πολύτιμη είναι η υγεία. Η ψυχή μας γνωρίζει ΜΟΝΟ το τι είναι καλό και συμφέρον για εμάς και την εξέλιξή μας. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε τη γνώμη σας και τις απόψεις σας, ούτε ακόμη και στα παιδιά σας. Αφήστε τα ελεύθερα να εκφραστούν.
Κανένας άνθρωπος δε συμπαθεί τους «κήρυκες». Κανείς δεν επηρεάζεται από τα λόγια μόνο. Το καλύτερο βοηθητικό μέσο είναι πάντα το ισχυρό και ακτινοβόλο παράδειγμά μας. Σας προκαλώ να βιώσετε. Το εννοώ. Να βιώσετε τα πάντα. Ό,τι επιθυμεί η ψυχή σας. Δεν υπάρχουν «αμαρτίες». Ή μάλλον υπάρχει μόνο μία αμαρτία.
Η αμαρτία που δεν πρόκειται να συγχωρεθεί ποτέ ούτε από εμάς τους ίδιους στο νήμα της ζωής μας, αλλά ούτε και από τον ίδιο το Δημιουργό. Η αμαρτία τού να μην ακολουθούμε τις εντολές της θεϊκής πνοής μέσα μας.
Αυτή είναι η μέγιστη αμαρτία, λοιπόν. Οι διαισθητικές μας απόψεις που δεν εκφράζονται, οι επιθυμίες μας που δεν ικανοποιούνται, οι σκέψεις και τα όνειρά μας που δεν τα πραγματοποιούμε, μας οδηγούν πάντα στην ψυχική κατάρρευση, η οποία, πάντα μα πάντα, οδηγεί σε σωματική ασθένεια.
Γι’ αυτό πίστευα και θα συνεχίζω να πιστεύω ότι όλες οι σημερινές ασθένειες είναι ψυχογενείς. Πρώτα αρρωσταίνει η ψυχή και μετά ακολουθεί, σαν ντόμινο, το σώμα.
Η ασθένεια του υλικού σώματος είναι αποτέλεσμα της «αντίστασης» της διάνοιας (προσωπικότητας) ενάντια στις υποδείξεις της ψυχής. Όταν με τον καιρό πάψουμε να ακούμε την όλο και πιο σιγανή εσωτερική φωνή μας (θεϊκή πνοή) και το μόνο που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να επιβάλλουμε τις απόψεις μας σε τρίτους ή ακόμη χειρότερα να αφήνουμε τρίτους να κάνουν «κουμάντο» στις επιλογές μας, τότε αναπόφευκτα θα υποφέρουμε από κάποια ασθένεια.
Όσες αποτοξινώσεις και να κάνετε, δε θα τα καταφέρετε, αν η ψυχή σας υποφέρει. Η μεγαλύτερη τοξίνωση του σώματος προέρχεται πάντα από το τοξικό συναίσθημα. Ακολούθα την ψυχή σου. Εμπιστεύσου την εσωτερική σου φωνή.
Μείνε ανεπηρέαστος από το «άρρωστο» σύστημα που προσπαθεί να μας υποδουλώσει. Σπάσε τα δεσμά του «πρέπει». Επίβαλε τις απόψεις σου. Δείξε μας το χαρακτήρα σου χωρίς τις «μάσκες».Ξεδίπλωσε το ταλέντο σου. Κυνήγησε τα όνειρα σου. «Ξεζούμισε» τη ζωή σου.
Δεν οφείλεις τίποτα και σε κανέναν. Και όπως διατύπωσε πολύ εύστοχα ο μεγάλος Shakespeare: «Να είσαι πιστός μόνο στον εαυτό σου και έπειτα, όπως ακριβώς μετά τη νύκτα έρχεται η ημέρα, δε θα αποδειχθείς σε κανέναν άπιστος».
Σπάρτακος ο Εκπαιδευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου