Θα πεθάνεις.... Άραγε το έχεις σκεφτεί ποτέ σου; Έχεις διαλογιστεί πάνω στην ιδέα του θανάτου; Έχεις συνειδητοποιήσει ότι αργά ή γρήγορα θα πάψεις να υπάρχεις;
Δε θα ζήσεις για πάντα. Κι όμως φέρεσαι σαν να σου έχει δοθεί το δώρο της αθανασίας. Εξευτελίζεις την ζωή σου. Ζεις παρασιτικά. Φοβάσαι. Ανησυχείς. Πονάς. Υποτάσσεσαι.
Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός της ζωής σου; Τι ζητάς; Τι θέλεις να κάνεις; Άραγε συνειδητοποίησες ποτέ ότι είσαι περαστικός; Ότι είσαι ένοικος της ύπαρξης; Άκου τον ήχο της κλεψύδρας... Μετράει αντίστροφα. Τι σκοπεύεις να κάνεις; Θα τον αγνοήσεις για ακόμη μία φορά; Άκουσε τον προσεκτικά, γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να σου πει.
Μην εθελοτυφλείς. Πρέπει να προετοιμαστείς για το τελευταίο ραντεβού. Εκεί δε θα μπορέσεις να δραπετεύσεις. Εκεί θα είσαι συνεπής. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Γιατί ταράζεσαι; Τι είναι αυτό που πραγματικά σε τρομάζει; Είναι η ιδέα του θανάτου; Ή μήπως είναι η αβίωτη ζωή που ΔΕΝ έζησες; Τα όνειρα που ποτέ δεν πραγματοποίησες; Οι μάχες που φοβήθηκες να δώσεις; Τα ρίσκα που φοβήθηκες να πάρεις;
Ζεις σα να πρόκειται να μη πεθάνεις ποτέ. Σε τρομάζει τόσο πολύ το Τέλος που το έχεις θάψει βαθιά. Αλλά μαζί με την ιδέα του θανάτου έθαψες και την ίδια σου την ύπαρξη. Έθαψες το ιερότερο κομμάτι του εαυτού σου. Το θυσίασες για μία συμβατική ζωή. Άραγε νιώθεις ασφαλής στο κρησφύγετό σου;
Σε λίγο θα πεθάνεις κι ακόμα να γίνεις αυτό το οποίο προορίζεσαι να γίνεις. Έκανες ό,τι μπορούσες για να το αποφύγεις. Πάντοτε σε τρόμαζε η ευθύνη. Πάντοτε φοβόσουν να αναλάβεις την ευθύνη της ύπαρξης σου. Φοβόσουν να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου, να υψώσεις το χαρακτήρα σου. Άραγε θα προλάβεις να γίνεις αυτό που είσαι;
Σε λίγο θα πεθάνεις κι ακόμα να πάρεις τον εαυτό σου στα σοβαρά. Ακόμη να ξορκίσεις την ύπαρξη σου από τους δαίμονες που ακούν στο όνομα φόβος και ενοχή. Βιώνεις έναν εσωτερικό θάνατο, μία εσωτερική σήψη. Ζητάς την λύτρωση αλλά η πίστη και η ελπίδα σε έναν από μηχανής θεό δε θα σε σώσουν. Αναβάλλεις τα πάντα για το μέλλον.
Πώς μπορείς να πιστεύεις σε κάτι που δεν σου ανήκει; Χρειάζεται να παλέψεις.
Σε λίγο θα πεθάνεις κι ακόμα να δώσεις ένα λόγο στην ύπαρξη σου. Περιπλανιέσαι στη ζωή όπως οι νομάδες περιπλανιούνται στην έρημο. Δε βρίσκεις ποτέ τον προορισμό σου γιατί δεν τολμάς να ταξιδέψεις μόνος. Πιστοί συνοδοιπόροι σου τα πρέπει και οι ξένες επιταγές. Η όαση βρίσκεται μακριά.
Είσαι ναρκωμένος. Δε σκέφτεσαι. Δεν αντιδράς. Δεν αισθάνεσαι.
Άραγε νιώθεις αρκετά προστατευμένος έξω από τον εαυτό σου; Θα αποκτήσεις άραγε ποτέ το θάρρος να μάθεις ποιος πραγματικά είσαι; Ή θα επιλέξεις τη φυγή για ακόμα μια φορά;
Πρέπει να επιμείνεις. Μην τα παρατήσεις. Μετά θα είναι αργά.
Για να πάρεις το εισιτήριο της ζωής πρέπει να περάσεις από τις συμπληγάδες του θανάτου. Είναι αυτό το εφήμερο της ύπαρξης που θα σε οδηγήσει στην αθανασία. Εκεί είναι που θα βρεις την προσωπική σου αλήθεια. Δεν έχεις χρόνο.... Σε λίγο θα πεθάνεις.....
Θεόδωρος Παπαγαθονίκου
Facebook: Thodoris Papagathonikou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου