Η ζωή περνά και χάνεται… λέει το τραγούδι… κι εσύ έχεις αποφασίσει μέσα σου να μην το επιτρέπεις συνειδητά να συμβαίνει αυτό. Θέλεις να τη χαίρεσαι τη ζωή σου και όχι να τη χάνεις. Θέλεις όσο περισσότερο μπορείς να μην μετράς χαμένα βήματα αλλά επόμενα βήματα, βήματα που σε πηγαίνουν μπροστά στη ζωή σου! Βήματα που σε οδηγούν σταθερά στον στόχο σου, στον προορισμό σου!
Όμως δεν γίνεται να πας εκεί που θέλεις, δεν γίνεται να συναντήσεις το στόχο σου χωρίς να διανύσεις την απόσταση, χωρίς να κάνεις τη διαδρομή. Είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις πια ότι δεν είναι εύκολη η διαδρομή.
Όπως είμαι σίγουρη ότι έχεις πεισμώσει ότι θέλεις να προχωρήσεις και για αυτό χρησιμοποιείς όλα τα μέσα και όλες τις δυνάμεις σου. Και όσο προχωράς, τόσο περισσότερο πείσμα βγάζεις από μέσα σου και μεγαλύτερη δυναμική για να σιγουρέψεις τα βήματα που θα σε οδηγήσουν στον προορισμό σου!
Κάνεις βήματα αργά και σταθερά. Ίσως κάποιες φορές νιώσεις ότι πισωγυρίζεις, όμως αν κάνεις ένα βήμα πίσω, κάνεις αμέσως δύο μπροστά και προπορεύεσαι. Κάποιες φορές, μένεις στάσιμος γιατί χρειάζεται να ξαποστάσεις και να πάρεις δυνάμεις πριν κάνεις το επόμενο βήμα. Συχνά συναντάς εμπόδια και δοκιμασίες στο δρόμο σου. Τα βήματά σου μπορεί να γίνονται πολύ αργά. Πολλές φορές χρειάζεται να πολεμήσεις με παλιούς μηχανισμούς που κρύβονται μέσα σου.
Παλιά μοτίβα συμπεριφοράς δοκιμάζουν τις αντοχές σου, σε πολιορκούν και εσύ ξέρεις πλέον ότι αν δεν τα ταΐσεις, θα πεθάνουν από την πείνα. Δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο. Δεν αλλάζουν κάποια πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλει πολύ δουλειά και αγώνα και το γνωρίζεις αυτό.
Οι παλιοί μηχανισμοί είναι έντονα ριζωμένοι μέσα μας και ενεργοποιούνται όταν πάρουν το ερέθισμα από το περιβάλλον, ειδικά όταν μέσα σου έχεις αποφασίσει να κερδίζεις την ζωή σου και όχι να τη βλέπεις να χάνεται μπροστά στα μάτια σου.
Έχεις αποκτήσει όμως δύο καλούς οδηγούς για τη διαδρομή αυτή. Επίγνωση και επαφή με τα συναισθήματά σου. Ψάχνεις να βρεις τον τρόπο να απελευθερωθείς από τους σκουριασμένους μηχανισμούς που πασχίζουν να σε κρατήσουν μπλεγμένο στα γρανάζια τους.
Λες και το μυρίζονται όταν είσαι έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα και τότε έρχονται πάλι για να τεστάρουν την πρόοδό σου.
Όταν ενεργοποιείται ένας τέτοιος μηχανισμός, νιώθεις την σκουριά παντού, ακινησία, μάγκωμα στο σώμα σου, σφίξιμο στα δόντια σου, κόμπο στην ανάσα σου. Τα πόδια σου δεν σε πηγαίνουν. Έρχεται στην επιφάνεια η σκέψη που σε τυραννά αλλά δεν γουστάρεις πια να την φλερτάρεις.
Θέλεις να της θυμώσεις και να μην της δώσεις σημασία. Θέλεις να την βρίσεις κατάμουτρα και να της δώσεις ένα χαστούκι να το νιώσει για τα καλά. Νιώθεις την ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου μια κραυγή, να φοβηθεί να φύγει από το μυαλό σου.
Εκεί, παίζεται όλο το παιχνίδι. Ποιός θα επιβληθεί σε ποιόν. Ο μηχανισμός σε σένα;… ή εσύ στο μηχανισμό; Η σκέψη που σου ζητάει επίμονα το διάλογο;… ή εσύ που το μόνο που έχεις να της πεις είναι… Φύγε!… ή ακόμα καλύτερα να αδιαφορήσεις και να μην της δώσεις σημασία;
Και κοίτα… λειτουργεί! Δεν της αρέσει αυτή η συμπεριφορά. Δεν βρίσκει ανταπόκριση και χάνει το ενδιαφέρον της. Ότι δεν τροφοδοτείς, ατροφεί. Αν δεν σου αρέσει να παίζεις ρακέτες με τον μηχανισμό που σου επιτίθεται, βρες τη δύναμη και πέτα κάτω το μπαλάκι.
Όταν δεν βρει συμπαίκτη, απλά θα αποχωρήσει κι εσύ θα έχεις κερδίσει όχι την παρτίδα, αλλά κάτι πολύ πολυτιμότερο… την εσωτερική σου γαλήνη και ηρεμία. Αρκεί να εξασκηθείς σ’ αυτό και να μην επιτρέπεις όσο μπορείς να σε πολεμάει οτιδήποτε παλιό που δεν βοηθάει την προσωπική σου ανάπτυξη, διαταράσσει την ισορροπία σου και κλέβει τη χαρά σου.
Ο στόχος που έχουμε βάλει, είναι εκεί και μας περιμένει. Ακούει τα βήματά μας και τα θέλει σταθερά, δυνατά και να πατάνε γερά στη γη με το βλέμμα στον ουρανό.
Λίγο πριν κάνεις το επόμενο βήμα στη ζωή σου, θα αμφιταλαντευτείς, θα μπερδευτείς, θα δεχτείς επιθέσεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, ή από το εξωτερικό σου περιβάλλον.
Θα κάνεις σκέψεις αρνητικές, σκέψεις γεμάτες φόβο και ανασφάλεια, θα νομίζεις ίσως ότι δεν έχεις κάνει καμία πρόοδο στη ζωή σου μέχρι τώρα, μπορεί ακόμα να απαξιώνεις την όποια πρόοδο έχεις κάνεις, ή να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις το κουράγιο να συνεχίσεις.
Θα έρθουν πειρασμοί από το πουθενά στο διάβα σου. Θα συναντήσεις νέες ή παλιές καταστάσεις μέσα σου και πάλι για να σε αποτρέψουν να κάνεις το επόμενο βήμα, θα έρθουν με σκοπό να σε αναστατώσουν, να σου ρουφήξουν την ενέργειά σου για να σε κρατήσουν εκεί μαζί τους. Είναι εκεί που θα αμφισβητήσεις τις δυνάμεις σου, την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, την πίστη στο στόχο σου.
Λίγο πριν κάνεις το επόμενο βήμα στη ζωή σου, θα συναντήσεις δυσκολίες και εμπόδια που όμως θα ξεπεράσεις. Είναι η ώρα της εσωτερικής σου αναστάτωσης, η ώρα της σύγκρουσης, η ώρα της απομόνωσης, της θολής ματιάς, της αμφισβήτησης, της φαινομενικά εσωτερικής αδυναμίας.
Εδώ είναι που κρύβεται το μυστικό. Όταν νιώθεις έτσι, είναι γιατί είσαι έτοιμος να το κάνεις το επόμενο βήμα… Λίγο πριν το κάνεις, θα βάλεις εσύ ο ίδιος τρικλοποδιά στον εαυτό σου και αφού πέσεις κάτω, τότε θα σηκωθείς και θα προχωρήσεις μπροστά, γιατί σου αρέσει να ορθώνεις το ανάστημά σου ακόμα περισσότερο μετά από μια πτώση.
Εκεί είναι που με έναν μαγικό τρόπο, θα βρεις τη δύναμη να ξεπεράσεις τη δυσκολία, τον πειρασμό, τον μηχανισμό και να πας ουσιαστικά παρακάτω. Έχεις εδραιώσει την απόφασή σου να κάνεις το βήμα και τίποτα όσο δύσκολο και να έρχεται, δεν είναι ικανό να σε κρατήσει πίσω. Διψάς πια να ζεις τη ζωή σου, όχι να περνά και να τη χάνεις, να τη ζεις και να τη χαίρεσαι!
Είναι η ώρα που θα βρεις τη δύναμη να πετάξεις από πάνω σου ένα ακόμα πέπλο που σου κρύβει την αλήθεια σου, είναι η σωστή ώρα που θα νιώσεις την ανάγκη να εκφράσεις τα μέσα σου στον ίδιο σου τον εαυτό χωρίς φόβο και χωρίς πάθος… μη φοβάσαι…
αυτές τις στιγμές τις βιώνεις πάντα λίγο πριν κάνεις το επόμενο ουσιαστικό βήμα στη ζωή σου… προμηνύουν ακόμα ένα βαθύ καθάρισμα εντός σου… προμηνύουν ότι κάτι ακόμα θα αλλάξει μέσα σου και στη ζωή σου… κάτι καινούργιο, χαρούμενο και όμορφο θα γεννηθεί!
Λίγο πριν κάνεις το επόμενο βήμα στη ζωή σου, αυτό που συνήθως αποτελεί ορόσημο στην πορεία σου, λίγο πριν το δεις να υλοποιείται και να γίνεται η νέα σου όμορφη και χαρούμενη πραγματικότητά στη ζωή σου, να είσαι σίγουρος ότι αυτό το βήμα θα το έχεις πρώτα ακούσει και νιώσει μέσα σου!
Photo: Author / Depositphotos
Συγγραφέας Λίνα Παυλοπούλου
Λένε πως... μία εικόνα, χίλιες λέξεις. Ένα καλό κείμενο όμως, χίλια συναισθήματα... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γράφω. Γράφω για να συνδέομαι και να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, να γαληνεύω και να ταξιδεύω με τον εαυτό μου. Η μία αγάπη είναι η Ρεφλεξολογία. Η άλλη μεγάλη αγάπη είναι η Γραφή. Για μένα η γραφή είναι έκφραση, δημιουργία, συνάντηση, μοίρασμα, ταίριασμα. Μότο μου, “Μόνο η αγάπη μπορεί”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου