Επίλεξε συνειδητά πού δίνεις την ενέργειά σου!
Φαντάσου τον εαυτό σου σε ένα μισοφωτισμένο δωμάτιο. Κοιτάζεις γύρω σου, αλλά όλα είναι θαμπά, θολά, δεν διακρίνεις και πολλά. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι στο χέρι σου κρατάς ένα φακό. Τον ανάβεις. Τι βλέπεις; Δεν είναι δύσκολο, βλέπεις ό,τι φωτίζει η δέσμη του φακού σου. Στρέφεις το φως σε μια βιβλιοθήκη και ρίχνεις μια ματιά στους τίτλους των βιβλίων.
Φωτίζεις τον τοίχο και ανακαλύπτεις κρεμασμένα κάδρα, ράφια, έπειτα κάποια έπιπλα, φωτογραφίες, ένα ρολόι, έναν πίνακα – ένα ένα τα ανακαλύπτεις και αυτά. Πλησιάζεις τον πίνακα κι αρχίζεις να παρατηρείς. Στρέφεις το φακό σου στα αντικείμενα, τις μορφές, τις πινελιές, την υπογραφή. Και όταν θελήσεις να βγεις απ’ το δωμάτιο, αναζητάς με το φακό την έξοδο.
Μην παραξενεύεσαι, δεν περιγράφω ένα escape room, μια όψη της ζωής περιγράφω. Ή καλύτερα, έναν συμπαντικό νόμο…
Εκείνον που λέει ότι η ενέργεια ρέει εκεί όπου βάζουμε την προσοχή μας. Και εκεί ίσως κρύβεται το μυστικό του γιατί μερικές φορές εμείς οι ίδιες βάζουμε τρικλοποδιές στον εαυτό μας, σαμποτάροντας τα όνειρα που κάνουμε για τη ζωή μας.
Ονειρευόμαστε δίπλα μας έναν άνθρωπο που να μας αγαπάει και να απολαμβάνουμε μαζί τη ζωή, φίλους και φίλες που χαίρονται με τη χαρά μας κι είναι πάντα αληθινά δίπλα μας, ονειρευόμαστε να γυρίζουμε κάθε μέρα από τη δουλειά μας χαμογελαστές και νιώθοντας ότι κάνουμε κάτι που αξίζει τον κόπο… Ονειρευόμαστε, μα κάπου στην πορεία κάτι συμβαίνει κι αυτά που ζούμε δεν έχουν και πολύ μεγάλη σχέση μ’ εκείνα τα όνειρα…
Αυτό το ποστ το χρωστώ στην αναγνώστρια του Kiss Laurenne που, όταν έγραφα «Αν έχεις αγάπη στη ζωή σου, έχεις όλα όσα χρειάζεσαι», σχολίασε πως ακόμα την αναζητά. Πάμε, λοιπόν, στο δεύτερο μέρος εκείνου του κειμένου από τον προηγούμενο Αύγουστο, στο «κι αν δεν έχεις, είναι στο χέρι σου να τη βρεις».
Άναψε το φακό σου για να δούμε παρέα πώς θα φωτίσεις το μισοφωτισμένο δωμάτιο που δεν είναι άλλο από τη ζωή σου και τα όνειρά σου γι’ αυτή. Πάμε να δούμε πώς θα το φωτίσεις όπως θέλεις εσύ κι όχι όπως σε πάει η τύχη…
ΕΛΚΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΑΣ…
…Μπορεί να το έχεις ακούσει και έτσι. «Η ενέργεια ρέει εκεί όπου βάζουμε την προσοχή μας» ή «έλκουμε αυτό στο οποίο δίνουμε την ενέργειά μας», όπως κι αν το διατυπώσει κανείς, η ουσία είναι η ίδια : όπου στρέφεις τον φακό σου, την προσοχή σου δηλαδή, εκεί δίνεις όλη σου την ενέργεια κι αυτό το ίδιο λαμβάνεις/ζεις/βλέπεις να εμφανίζεται εμπρός σου.
Η παγίδα στην οποία πέφτουμε είναι να νομίζουμε ότι δίνουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτά που ονειρευόμαστε για τη ζωή μας, ενώ στην πραγματικότητα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μπλοκάρουμε την έλευσή τους στη ζωή μας.
Πώς τα καταφέρνουμε όλα αυτά και μάλιστα χωρίς να το συνειδητοποιούμε; Χρησιμοποιώντας την ενέργειά μας με δύο τρόπους που μπλοκάρουν τα όνειρά μας :
1. Εστιαζόμαστε στην έλλειψη, σ’ αυτό που δεν έχουμε. Αν κάθε φορά που συναντάς ένα χαρούμενο ζευγάρι σκέφτεσαι πως εσύ ακόμα δεν έχεις βρει έναν άνθρωπο να επικοινωνείς όπως θα ήθελες, τότε ακριβώς αυτό κάνεις : εστιάζεσαι σε αυτό που δεν έχεις. Και με αυτόν τον τρόπο το μόνο που καταφέρνεις είναι να μπλοκάρεις την ενέργεια που θα έφερνε το σύντροφο αυτό στη ζωή σου.
Αν ψάχνεις τη λέξη-κλειδί, αυτή είναι «σκέφτεσαι». Γιατί εκεί κρύβονται όλα όσα πιστεύουμε, οι πεποιθήσεις μας, αυτά που έχουμε «μάθει» να σκεφτόμαστε για εμάς και για τον κόσμο γύρω μας. Τι πιστεύεις για σένα; Πιστεύεις ότι αξίζεις όλα όσα ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου, από την τέλεια σχέση μέχρι μια δουλειά με νόημα και μια ζωή με ουσία;
2. Αλλάζουμε θέση συνέχεια. Ή αλλιώς, στρέφουμε το φακό μας πότε δεξιά και πότε αριστερά, μία πάνω και μία κάτω… Ή μπορεί και να αφήνουμε άλλους να πάρουν το φακό από το χέρι μας και να τον στρέψουν όπου εκείνοι θέλουν.
Κανείς από όσους ξέρω δεν πιστεύει ότι στη δουλειά του σήμερα αμείβεται όσο αξίζει : «αξίζω παραπάνω», λέμε στον εαυτό μας στο τέλος κάθε μήνα αν είμαστε τυχεροί και πράγματι πληρωνόμαστε – και μερικές φορές μπορεί και να το φωνάξουμε.
Μα την επόμενη στιγμή, σχεδόν αυτόματα, ξυπνούν στο μυαλό μας οι αμφιβολίες : «ναι, αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα του σήμερα, δεν έχει νόημα να τολμήσω καν να ακολουθήσω το όνειρό μου. Πολύ θα ήθελα να μετατρέψω το ταλέντο μου σε δουλειά, αλλά είναι μάταιο, δεν θα τα καταφέρω»…
Όταν σκεφτόμαστε ότι αξίζουμε πολλά παραπάνω, στέλνουμε ένα σήμα προς το σύμπαν, το οποίο σύμφωνα με τον Νόμο της Έλξης μπορεί να φέρει στη ζωή μας όλα αυτά «τα παραπάνω». Φαντάσου ένα χρυσό νήμα να συνδέει τον εαυτό σου με ένα σύμπαν άπειρων δυνατοτήτων.
Τη στιγμή όμως που μπαίνουμε σε αμφιβολίες (και σκεφτόμαστε ότι είναι μάταιο, δεν γίνεται, δεν έχει νόημα…) αυτόματα μετακινούμαστε από την προηγούμενη θέση μας, αφήνουμε το νήμα να κρέμεται μετέωρο και η απάντηση στο σήμα, ακόμα κι αν έρθει, απλά δεν μας βρίσκει εκεί…
Αν ψάχνεις τη λέξη-κλειδί, αυτή τη φορά είναι οι αμφιβολίες. Αυτές οι σκέψεις που μας αποσυντονίζουν και τραβούν την προσοχή μας μακριά από τα όνειρά μας, φτιάχνοντας τις περισσότερες φορές τα χειρότερα σενάρια για εμάς και τη ζωή μας.
Extra bonus αν συνειδητοποίησες και πάλι ότι ανάμεσα σ’ εμάς και την υλοποίηση των ονείρων μας βρίσκονται οι πεποιθήσεις μας, αυτά που έχουμε «μάθει» να σκεφτόμαστε για εμάς και για τον κόσμο γύρω μας.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα ρητό που αποδίδεται στον Αϊνστάιν: «Τα πάντα είναι ενέργεια, είναι απλό. Συντονίσου στη συχνότητα της πραγματικότητας που επιθυμείς και δεν γίνεται αλλιώς, παρά να λάβεις την πραγματικότητα που θέλεις. Αυτό δεν είναι φιλοσοφία, είναι κβαντική φυσική».
Απόδειξη που να στηρίζει ότι πράγματι τα λόγια αυτά τα είχε πει ο Αϊνστάιν δεν υπάρχει καμία απολύτως, αλλά επιστημονικές αποδείξεις ότι όντως ισχύουν έχουν αρχίσει να έρχονται στο φως:
Οι νευροεπιστήμονες έχουν πια ανακαλύψει πως όσο περισσότερο σκεφτόμαστε κάτι τόσο πιο ισχυρός είναι αυτός ο δρόμος πληροφορίας στο μυαλό μας, τόσο πιο πολύ το πιστεύουμε. Μιλούν για κύτταρα τα οποία μαρκάρουν τις συναπτικές συνδέσεις στον εγκέφαλό μας που μένουν ανενεργές και τις «κλαδεύουν», σβήνοντας από το χάρτη του μυαλού μας ό,τι δεν χρησιμοποιούμε.
Κι αν κάποτε υπήρχε εκεί μια σκέψη που έλεγε «αξίζω παραπάνω», που πια την κάνουμε όλο και πιο σπάνια, αλλά λίγο παραδίπλα βρίσκεται μια άλλη που λέει «ξέχασέ το, δεν έχεις καμία ελπίδα», ποια από τις δύο νομίζεις ότι θα κλαδευτεί και ποια θα θεριέψει;
Χρειάζεται να αναζητήσουμε συνειδητά και με συνέπεια όλα εκείνα που ονειρευόμαστε. Να ψάξουμε την πόρτα αν συνειδητοποιήσουμε ότι το δωμάτιο της ζωής μας είναι μισοφωτισμένο. Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να έχουμε αγάπη (επιτυχία, ισορροπία…) στη ζωή μας, χρειάζεται να της δώσουμε τη σημασία, την προσοχή μας, να την αναζητήσουμε, να την καλέσουμε.
Το φως, λένε, είναι ευγενικό, χρειάζεται να το καλέσεις για να έρθει…
Βρες τις πεποιθήσεις που έχουν εισβάλει στο μυαλό σου ακάλεστες και ακυρώνουν τα όνειρά σου ύπουλα κι αθόρυβα, βγάλ’τες στο φως και βάλε όλη σου την προσοχή και σκέψη σ’ αυτά που ονειρεύεσαι. Και ναι, κάνε δράση. Ο Νόμος της Έλξης δεν είναι μαγικό ραβδάκι, δεν αρκεί μόνο η συντονισμένη σκέψη. Αλλά είναι η απαραίτητη αφετηρία.
ΜΙΝΙ ΠΛΑΝΟ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ MAXIMUM ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Αν χρειάζεσαι ένα πλάνο δράσης, μπορείς να ξεκινήσεις με 3 απλά βήματα :
1. Κάνε δώρο στον εαυτό σου ένα ταξίδι αυτογνωσίας – μόνο κοιτάζοντας μέσα σου θα βρεις τις πεποιθήσεις/σκέψεις που σου βάζουν τρικλοποδιά στα βήματά σου προς την ευτυχία: διάβασε βιβλία, τσέκαρε το σπουδαίο The Work της Byron Katie (την οποία το περιοδικό Time έχει αποκαλέσει «spiritual innovator for the new millennium») ή, αν δεν μπορείς μόνη σου, ζήτησε βοήθεια.
Extra bonus: μέσα σου θα βρεις επίσης όλα όσα αναζητάς να έρθουν απ’ έξω…
2. Φόρτισε θετικά τα όνειρά σου φτιάχνοντας ένα vision board το οποίο θα σου θυμίζει κάθε μέρα όλα όσα θέλεις να φέρεις στη ζωή σου.
3. Αν διαπιστώσεις ότι βάζεις πολλά «δεν» πριν τα «έχω», «είμαι», «κάνω» σου, μπορείς να ξεκινήσεις ημερολόγιο ευγνωμοσύνης – όταν το μυαλό και η ψυχή μας είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη, δεν υπάρχει χώρος για φόβους, πικρίες, ζήλιες ή ανησυχίες.
*Αυτό το post γράφτηκε υπό τους ήχους του Daydreaming των Radiohead. Τους στίχους των Radiohead πολλοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν, αλλά λίγοι μπορούν να καυχηθούν ότι βρήκαν με σιγουριά την άκρη του νήματος.
Η δική μου ερμηνεία γι’ αυτό το track είναι ότι μιλάει για όσους δεν σταματούν να ονειρεύονται. Και για το Φως. Ευχαριστώ, Thom Yorke, για τους dreamers που τολμούν να ονειρεύονται beyond the point of no return. So happy to serve.
Πρώτη δημοσίευση: kisslaurenne.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου