Με το δικό σου κλειδί άνοιξε την πόρτα της ψυχής σου για πάντα !!!
Για να βρεθώ στο κενό της επίγνωσης, δηλαδή της απόλυτης γνώσης του ποιος είμαι, θέλει υπομονή και ηρεμία. Θυμήσου ότι τόσα χρόνια ο «αρχηγός» σε σένα είναι το «μυαλό- εγώ» και πέρασες πολλές ώρες «εκπαίδευσης» για να σε κάνουν έτσι. Τώρα αυτή η στιγμή είναι μια δική σου επιλογή και για να την κάνεις να λειτουργήσει υπέρ σου θέλει την κατανόηση σου και την απόλυτη αποδοχή σου.
Δεν προσπαθώ λοιπόν να κάνω το μυαλό μου να σκάσει. Γιατί τότε θα τρελαθώ. Αν το απασχολεί κάτι οφείλω να του δώσω το λόγο, να μιλήσει, να απαντήσουμε αργά και σταδιακά στα γιατί.
Φαντάσου να μπει ένα αγκάθι στο πόδι ή στο μάτι σου. Αν δεν το βγάλεις από κει δεν θα μπορέσεις να ηρεμήσεις Έτσι είναι και η σκέψη σαν αγκάθι. Αν δεν της δώσω διέξοδο, αυτή θα βρει τρόπο να με κάνει να της δώσω σημασία.
Το να παρατηρείς το νου σημαίνει να τον κοιτάς με βαθιά αγάπη, με σεβασμό, με κατανόηση, με ευλάβεια. Αν του δώσεις τη δυνατότητα να βγει από το σκοτάδι και να το γεμίσεις με φως θα κάνεις απολαυστικές διαδρομές μαζί του. Είναι ένα δώρο που μας έδωσε ο Δημιουργός για να το χρησιμοποιούμε. Μόνο που μέχρι σήμερα, μας χρησιμοποιούσε και μάλιστα αρκετές φορές εναντίον του Δημιουργού και εναντίον της ίδιας μας της Ύπαρξης.
Όσο φέρνεις τις σκέψεις σε ισορροπία με τα γιατί τότε θα γίνει το καταπληκτικό. Η μία σκέψη θα φεύγει και η άλλη θα αργεί να έρθει και εκεί σε αυτό το κενό υπάρχει η επίγνωση άρα η πραγματική ζωή. Μετά τα πρώτα κενά- Υπάρχω θα μπορείς να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά σου ολοκάθαρα μάτια. Χωρίς προκατάληψη, χωρίς παρελθόν. Θα είσαι εκεί που είσαι με επίγνωση και θα ξέρεις αυτόματα το γιατί. Θα έχεις γίνει ένα με τον δημιουργό.
Μέχρι τώρα ήσουν ένας πολύ καλός υπηρέτης της συνήθειας. Εκείνη έδινε εντολή και εσύ ήσουν υπάκουος με συνέπεια. Έτσι νόμιζες πως έπρεπε να θυμώσεις για να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. Η εκλογίκευση των συνηθειών είναι για να συνεχίζεις να κοροϊδεύεις τον Εαυτό σου και να νομίζεις ότι εσύ είσαι το αφεντικό. Όμως δεν είσαι. Είναι όλοι οι άλλοι και συ συνεχίζεις να βρίσκεσαι στην υπηρεσία τους.
Το συναίσθημα είναι συνεργάτης του Εγώ, γιατί είναι συνδεδεμένο με το μυαλό.
Αφού για να χαίρομαι ή να λυπάμαι, να είμαι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος πρέπει να με κατευθύνει το μυαλό.
Το συναίσθημα για να υπάρξει θέλει λογικές εξηγήσεις. Και οι λογικές εξηγήσεις έρχονται μέσα από το μυαλό, μέσα από τον περίγυρο. Άρα έτσι ζω μέσα στην αντίδραση, μέσα από την κατεύθυνση του μυαλού και του περίγυρου.
Και βέβαια τελικά όλες οι αντιδράσεις σου έρχονται μέσα από σένα. Είναι αποκλειστικότητα σου. Όμως εσύ πάντα τα φορτώνεις στους άλλους. Για την κακή σου διάθεση νομίζεις ότι φταίει ο άλλος, η δουλειά σου, γενικά η όποια κατάσταση. Όμως η διάθεση σου βγαίνει από μέσα σου.
Απλώς επειδή ψάχνεις λογικές εξηγήσεις νομίζεις ότι φταίνε όλοι οι άλλοι. Αν δεν επιλέξεις να αλλάξεις τρόπο που βλέπεις εσύ τα πράγματα, αν δεν αποδεχθείς ότι η διάθεσή σου είναι δική σου. Θα βρίσκεσαι συνεχώς στο σημείο να αλλάζεις ρούχα, σύντροφο, σπίτι, δουλειά, φίλους κλπ γιατί αυτοί φταίνε που χαλάει η δική σου διάθεση.
Όμως δεν θα καταφέρεις τίποτε γιατί η διάθεσή σου είναι δική σου και μόνο εσύ θα επιλέξεις να την αλλάξεις. Δεν φέρει την ευθύνη το υπόλοιπο περιβάλλον σου.
Αν ένα συναίσθημα συνεχίζει και κυριαρχεί μέσα σου, επέλεξε να πας προς τα πίσω στο χρόνο να βρεις τη ρίζα του. Σιγά – σιγά με υπομονή θα φτάσεις στην αρχική εικόνα. Τότε απλώς κοίταξέ την χωρίς να την κρίνεις.
Γιατί όποτε κρίνεις ο νους θα προσπαθήσει να σου κρύψει πράγματα, γιατί έτσι έχει μάθει. Να κρύβει και να σιωπά όταν το κατακρίνουν και να μην αποδέχεται την αλήθεια του αφού νομίζει ότι αυτή η αλήθεια δεν αρέσει. Αγκάλιασε το γεγονός με συμπόνια και η θεραπεία, η ισορροπία θα έρθει.
( 7ο μυστικό πέρασμα )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου