Επιλέγω να ζήσω.....!!!!!!!!!!

Επιλέγω να ζήσω, αυτό θα αναρωτηθεί κάποιος αφού είμαι ζωντανός, τι άλλο μπορώ να κάνω; Και όμως η ζωή δεν είναι απλά ότι υπάρχω και αναπνέω και σκέφτομαι και αισθάνομαι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Η πραγματική ζωή δεν είναι θέμα απλής επιβίωσης.Η ουσιαστική ζωή σημαίνει να υπάρχω με όλο μου το είναι. 

Να υπάρχω και να βιώνω την στιγμή σαν μια ανεπανάληπτη μοναδική εμπειρία. Να υπάρχω και να πηγαίνω κόντρα στο φόβο που με κρατάει στην ασφάλεια και την προστασία, που με κρατάει σε απόσταση από κάθε τι που με πονάει και με διαλύει. Η πραγματική ζωή είναι να αναπνέω κάθε στιγμή κάθε συναίσθημα που μου δίνει η εμπειρία της ύπαρξης, να εκθέτω τον εαυτό μου και να παραμένω αληθινός, να δημιουργώ και να το ευχαριστιέμαι χωρίς το φόβο της κριτικής και χωρίς την ανάγκη της επιβεβαίωσης και της προσδοκίας.

Η πραγματική ζωή σημαίνει να ρισκάρω να πληγωθώ, να πονέσω αλλά να έχω το θάρρος να βιώσω όλα όσα προκύπτουν στο παρόν μου με μια ζωντανή, παλλόμενη από ενέργεια καρδιά. Η πραγματική ζωή με θέλει να ζω με ψυχή, με χαρά, να μοιράζομαι, να δίνω και να προσφέρω ανεξάρτητα αν θα πάρω ή θα προδοθώ. Η πραγματική ζωή είναι στη ποιότητα που δίνω στην κάθε στιγμή μου, οι σκέψεις αγάπης με τις οποίες ντύνω τις πράξεις μου και τα αγνά συναισθήματα που προκύπτουν αβίαστα.

Η πραγματική ζωή με θέλει αυθόρμητο και ευάλωτο με θέλει τρωτό και ανθρώπινο μα με την επίγνωση ότι είμαι τόσο σημαντικός και μοναδικός που μπορώ να αισθάνομαι όλη την πληρότητα της ύπαρξης μου κάθε στιγμή μέσα μου. Η πραγματική ζωή με θέλει άφοβο, όχι αποστασιοποιημένο και απόμακρο αλλά άφοβο, να έχω περάσει μέσα από το φόβο και να μην έχω πια τίποτα να με κρατάει φυλακισμένο. 

Η πραγματική ζωή υπάρχει όταν στην θέση του φόβου έχω βάλει την αγάπη. Αλλά η αγάπη συμβαίνει απλά και αβίαστα όταν ο φόβος έχει βιωθεί, όταν ο φόβος με έχει καταπιεί και με έχει ξεράσει, όταν ο φόβος έχει χάσει πια την υπόσταση του.

Η πραγματική ζωή συμβαίνει όταν γνωρίσω όλο το μεγαλείο του φόβου, όταν αντέξω όλο το πόνο και την μοναξιά που μου επιβάλλει, όταν χαθώ μέσα στην άβυσσο της ματαιότητας, όταν επιτρέψω την αποσύνθεση του εαυτού και έχω καταφέρει να αναδυθώ ξανά. Τότε ο φόβος έχει κάνει την δουλειά του, έχει εκτελέσει την αποστολή του και με αποχαιρετά σαν μεγάλος δάσκαλος.

Η πραγματική ζωή συμβαίνει όταν αναγνωρίσω τον μεγάλο αυτό δάσκαλο, δω το έργο του και τα μαθήματα του και έχω αποφοιτήσει από το μεγάλο αυτό σχολείο. Μέχρι τότε δεν μπορώ να ζήσω ουσιαστικά, δεν μπορώ να ζήσω πραγματικά, μένω ξανά και ξανά μεταξεταστέος και πολλές φορές στην ίδια τάξη. Και όσο συμβαίνει αυτό δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή αγάπη, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει αλήθεια.

Στην πραγματική ζωή ονειρεύομαι, βάζω στόχους και τους υλοποιώ, βρίσκομαι στο μονοπάτι της αποστολής μου και κάθε στιγμή απολαμβάνω την ύπαρξη μου, απολαμβάνω το παιχνίδι μου εδώ στη Γη, απολαμβάνω τον εαυτό μου και τον μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου.

http://www.psixologikosfaros.gr