Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάπτυξη του Ανθρώπου είναι ο λάθος τρόπος προσήλωσης της προσοχής του στο Εγώ, στο προσωπείο δηλαδή της προσωπικότητας, στο μη-απτό σώμα της γήινης υπόστασης του.
Το στρέψιμο της προσοχής στην αναγνώριση της ύπαρξης είναι κάτι το τόσο υπέροχο, το τόσο μοναδικό και είναι ο μόνος πραγματικά τρόπος για να φτάσει κανείς στην Φώτιση.
Αρκεί όμως να γίνεται με τον σωστό τρόπο.
Αν η προσοχή εστιάζει στο Εγώ με σκοπό τελικά την ενίσχυση του, τότε τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά προοδευτικά θα είναι. Αντίθετα, ακόμη και αν το άτομο δηλώσει την πρόθεση του για πνευματική εξέλιξη, δεν θα μπορέσει να κάνει ρούπι από την θέση του μια και το Εγώ του θα λειτουργεί ως η άθραυστη αλυσίδα που θα τον κρατά καθηλωμένο στα γήινα πεδία.
Και πραγματικά τίποτα δεν μπορεί να σπάσει αυτή την αλυσίδα από έξω, αν και πολύ εύκολα διαλύεται εκ των έσω… Γιατί ο σκοπός του είναι μεν να προστατέψει την υπόσταση του και να διατηρήσει την ανθρωπομορφή του αλλά μαζί να διαφυλάξει και τα ανώτερα πνευματικά πεδία…
Αν λοιπόν το Εγώ σας είναι πολύ μεγάλο, τότε ευχαριστήστε το, δεν είσαστε έτοιμοι ν’ αντικρύσετε την αληθινή σας φύση. Αργότερα, θα έρθει η ώρα. Το μεγαλείο της Απόλυτης Αγάπης δεν θα μπορούσε να κατανοηθεί ούτως ή άλλως, μόνο να σπαταληθεί όπως και ο χρόνος σας. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό, ξέρεις…
Αν δεν έχεις εξοργιστεί, τότε ήδη αναρωτιέσαι που στέκεσαι εσύ και που το Εγώ σου. Και αυτό ακριβώς είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις. Αυτή είναι η λίμα που θα πριονίσεις την αλυσίδα σου. Ο διαχωρισμός, η από-ταύτιση είναι ο τρόπος.
Χίλιες φορές καλύτερα ένας άνθρωπος με τεράστιο Εγώ και την επίγνωση Του, παρά ένας αδαής, ο πρώτος είναι σίγουρο πως θα εξελιχθεί, και μάλιστα πιθανότητα με βήματα τεράστια, πραγματικά άλματα.
Δεν είναι εύκολο ν’ αντιμετωπίσεις το Εγώ σου. Η εκπαίδευση που έχετε δεχτεί έχει προκαλέσει ταύτιση της ύπαρξης σας με την ψευδαίσθηση της. Έτσι μιλώντας για το Εγώ, πολλοί ακόμη δεν μπορούν να κατανοήσουν τον διαχωρισμό αυτό… Θα σας βοηθήσω.
Αυτό είναι κάτι που γράφεται σε δυο γραμμές αλλά μπορεί να δουλεύεται για μέρες ή για πολύ πολύ παραπάνω… Σε καλώ λοιπόν να δεχτείς αξιωματικά την Ένωση Σου με τα Πάντα. Κάνε την αρχή, μην περιμένεις να νιώσεις την σπίθα αλλά βάλε μπουρλότο συνειδητά!
Έστω για μια στιγμή, προσπάθησε να νιώσεις πως είναι να βρίσκεσαι σε ένωση, όχι μόνο με το θείο, αλλά και με το γήινο πεδίο. Στην αρχή κάνε το με την σκέψη σου, οραματίσου το, δώσε του εικόνες, μορφή, μετά θα δεις πως δεν χωράει σ’ αυτά… Ζήτησε το και προσπάθησε το για να συμβεί. Κατόπιν αναγνώρισε την σύνδεση σου αυτή, όχι μόνο με τους αγγέλους ή ένα όμορφο λιβάδι με ηλιοβασίλεμα, αυτό είναι σίγουρα πολύ όμορφο.
Αναγνώρισε την παρουσία σου μέσα στους άλλους ανθρώπους. Τώρα (μέρες αργότερα ίσως), συνειδητά αναγνώρισε την σύνδεση σου αυτή και με κάποιον που σε έχει πληγώσει, που σε έχει βλάψει Γίνεται πιο δύσκολο, έτσι? Κι όμως, αν δεχτείς και βιώσεις την σύνδεση σου με το Σύν-Παν, δεν θα μπορούσες ν’ αφήσεις απ’ έξω ό,τι για εσένα είναι δυσάρεστο ή προκαλεί πόνο, θα μπορούσες?
Αν το έκανες αυτό θα ήταν σαν να έκλεβες, να ξεγελούσες το πως νιώθεις. Σ’ εκείνη την κατάσταση της σύνδεσης είναι που το Εγώ με κεφαλαίο έψιλον μετατρέπεται σε εγώ με μικρό. Τότε είναι που η προσοχή έχει στραφεί σ’ εκείνο με σκοπό, όχι την τόνωση αλλά τον εκμηδενισμό του.
Φαντάζει ότι δεν είναι και τόσο εύκολο αλλά είναι πραγματικά πολύ απλό. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ν’ αφεθείς στην αγκαλιά του Ανώτερου σου Εαυτού, του Υπερ-Εγώ σου. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να φέρνεις συνειδητά στο νου σου την ακόλουθη σκέψη : Είμαι πράγματι εγώ, ένα κομμάτι του Δημιουργού, ένα μέρος και όλη η Δημιουργία Του ταυτόχρονα, που αντιδράω / νιώθω έτσι σ’ αυτή την κατάσταση ή μήπως είναι το μικρό μου εγώ που το χρησιμοποιώ σαν ένα κομμάτι ύφασμα που με καλύπτει? Σαν ένα φτηνό ρούχο… Σαν ένα κουστούμι…
Μην ανησυχείς. Τίποτα αρνητικό δεν είναι ικανό να σπιλώσει την ομορφιά της σύνδεσης. Γιατί η ομορφιά αυτή είναι απέραντη, μια ομορφιά πραγματικά χωρίς όρια, μια αγάπη χωρίς περιορισμούς, πέρα απ’ ότι θα μπορούσαν να περιγράψουν οι λέξεις.
Αυτή είναι μια αγάπη που βιώνεται, δεν λέγεται, και οτιδήποτε αρνητικό απλά εξαφανίζεται μέσα της. Όπως μια σταγόνα μελάνι μέσα σε μια κατσαρόλα γάλα, φαίνεται μόνο για μια στιγμή και μετά εξαφανίζεται, ενώνεται με το γάλα, δεν κρύβεται μέσα σ’ αυτό. Είναι θέμα αριθμών, χα χα!
Κλείστε τα μάτια για λίγο, κλείστε τα και δηλώστε την πρόθεση σας να απαλλαχτείτε από την αρνητική και περιοριστική δράση του Εγώ. Ζητήστε ν’ απελευθερωθείτε από την μικρότητα της ψευδαίσθησης και να βιώσετε το μεγαλείο της αληθινής σας Ύπαρξης. Κάντε το με δικά σας λόγια…
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, εκείνοι που στρέφουν την προσοχή τους εσωτερικά ώστε να μπορέσουν να σπάσουν τους φραγμούς της ύλης και του χρόνου και να βιώσουν το μεγαλείο της Ύπαρξης τους. Εκείνοι οι οποίοι στρέφουν την προσοχή τους στον Εαυτό τους ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν, αποδεχτούν, κατανοήσουν και έτσι απελευθερωθούν τελικά από την ψευδαίσθηση.
Θα τους αναγνωρίσετε από την υπέροχη ηρεμία που χαρακτηρίζει τα σώματα τους και μεστώνει στα λόγια τους. Μπορείτε να τους ρωτήσετε κι όλας μην ντρέπεστε, σ’ αυτό το μονοπάτι δεν υπάρχουν περιθώρια για ντροπές ή για ενοχές. Και όταν έρθει η ώρα, τότε δεν υπάρχουν ούτε περιθώρια για καθυστερήσεις.
Θέλω να γνωρίζετε το εξής: Αν μπείτε σε διαδικασία μάχης για την πάταξη του Εγώ, τότε ετοιμαστείτε για πολύ μεγάλες μάχες. Μάχες που μπορούν να οδηγήσουν σε σχιζοφρενικές συμπεριφορές. Μάχες που σας εξαντλούν και που δεν κερδίζονται. Γιατί δεν μπορείς να νικήσεις τον Εαυτό σου χτυπώντας τον αλλά μόνο αγκαλιάζοντας τον. Κατανοώντας τον. Συγχωρώντας τον. Μόνο έτσι η μάχη κερδίζεται πριν ακόμα ξεκινήσει. Μόνο έτσι θα διατηρήσετε την ακεραιότητα σας και θα έχετε κέφι για την συνέχεια, εκεί όπου το πραγματικά μεγαλειώδες ταξίδι της επιστροφής ξεκινάει.
Αυτό να το θυμάστε…
Πέτρος Χατζηαναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου