Το Ho’ oponopono και Πιθανή Αντανάκλαση του Εσωτερικού μας Κόσμου στους Άλλους και στον Κόσμο Συνολικά.
Στο Ho ‘Οponopono μάς ζητείται να αναλάβουμε 100% την ευθύνη για οτιδήποτε έρχεται μέσα στην πραγματικότητά μας, για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ή τραβάει την προσοχή μας. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία εξαγνίζουμε τις σχέσεις μας και τον κόσμο εξαγνίζοντας τον εαυτό μας και, επομένως, την προσωπική μας συμμετοχή στο πλέγμα των κοινών αλληλοεπιδρώντων πραγματικοτήτων μας.
Η διαδικασία είναι απλή :
1. Αντιλαμβανόμαστε ή θυμόμαστε πως οτιδήποτε παρατηρούμε, ή μάς επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο, βρίσκεται εκεί επειδή καθρεφτίζει κάτι από μέσα μας, κυρίως τις προσωπικές μας μνήμες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και προγραμματισμούς.
Το έλκουμε επειδή είναι καιρός να καθαρίσουμε εκείνο το μέρος του εαυτού μας που συμβάλλει σ' αυτήν την πραγματικότητα με κάποιον τρόπο. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα μπορεί να είναι άτομα ή καταστάσεις που φαίνονται να μην είναι καλά να μην είναι αρμονικά. Ή θα μπορούσε να είναι κάτι που μας ενοχλεί προσωπικά όπως η συμπεριφορά κάποιου ή μια παγκόσμια κατάσταση.
2. Ζητάμε τώρα συγχώρεση από εκείνο το άτομο, κατάσταση ή συμπεριφορά για τη συμμετοχή μας στην πραγματικότητα που έχει πέσει στην αντίληψή μας.
Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα ξέρουμε ποια είναι η «συμβολή» μας σ' αυτό. Θα μπορούσε να προέρχεται βαθιά από το υποσυνείδητό μας ή από άλλες διαστάσεις του εαυτού μας για τις οποίες δεν έχουμε επίγνωση. Μπορεί απλά να είναι ότι έχουμε ενοχληθεί απ΄ αυτό που συμβαίνει και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το θείο μέσα του.
3. Εκφράζουμε τότε την αγάπη μας σ' αυτό που μας ενοχλούσε ή φαινόταν να μην είναι «καλό ή αρμονικό». Όταν το κάνουμε αυτό, επιθυμούμε να αισθανθούμε αποδοχή, αγάπη, ενότητα και καλές ευχές γι' αυτό το άτομο, το γεγονός ή την κατάσταση.
4. Μετά λέμε «ευχαριστώ» εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας, πράγμα που έχει δύο όψεις. Ευχαριστούμε το άτομο, γεγονός ή κατάσταση που μας έδωσε την ευκαιρία να καθαρίσουμε οτιδήποτε μέσα μας έλκει αυτήν την πραγματικότητα και, δεύτερο, ευχαριστούμε το Θείο που διέλυσε αυτές τις μη φωτισμένες μνήμες, τάσεις, φόβους και πεποιθήσεις μέσα στο φως της αγνής θεϊκής συνειδητότητας, που είναι ο αληθινός εαυτός μας.
Τότε μπορούμε να επιστρέψουμε στην κατάσταση αγνής συνειδητότητας χωρίς ιδέες, μνήμες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και προκαταλήψεις ή κριτική για οτιδήποτε. Απλά δεν γνωρίζουμε. Γινόμαστε σαν αγνά τρυφερά παιδιά πιο ευθυγραμμισμένοι με την έμφυτη θεότητα μέσα μας.
100% Ευθύνη;;;
Αυτήν την έννοια της ευθύνης είναι μάλλον δύσκολο για τους περισσότερους από μας να την αφομοιώσουμε. Μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις ανεύθυνες ή ανήθικες πράξεις των άλλων ανθρώπων; Μπορεί να είμαστε εμείς υπεύθυνοι όταν μαθαίνουμε ότι κάποιοι βιάζουν γυναίκες και παιδιά ή σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο Ιράκ ή την Αφρική ή οπουδήποτε αλλού; Μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη για τρομοκρατικές πράξεις γύρω στον κόσμο;
Είναι φυσικό να έχουμε τέτοιες αντιδράσεις όταν μας ζητείται να πιστέψουμε και να εφαρμόσουμε αυτό το επαναστατικό σύστημα επίλυσης προβλημάτων και πνευματικής ανάπτυξης και φώτισης.
Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι για κάτι που «εμείς» δεν έχουμε κάνει και «πιθανά» (ποτέ δεν ξέρουμε μέχρι να βρεθούμε στις ίδιες συνθήκες) να μην κάναμε ποτέ; Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτό που κάνουν άλλοι στην άλλη πλευρά του κόσμου, καθώς και για πράξεις που αποφασίστηκαν από ηγέτες που ποτέ δεν ψηφίσαμε και με τους οποίους δεν συμφωνούμε;
Επίσης, πώς να συμβιβάσουμε αυτήν την αλήθεια με μια άλλη εξίσου προφανή και ισάξια αλήθεια, ότι ο καθένας μας είναι ο αποκλειστικός δημιουργός της πραγματικότητάς του και ότι οι άλλοι δεν δημιουργούν την πραγματικότητά μας, καθώς κι εμείς δεν δημιουργούμε τη δική τους; Αυτές οι αλήθειες μοιάζουν ασυμβίβαστες.
Για να έχουμε μια μικρή ένδειξη του τι θα μπορούσε να είναι η απάντηση σ' αυτήν την ερώτηση, χρειάζεται να σκάψουμε βαθιά μέσα στη φύση της πραγματικότητας. Δεν απαιτώ να το κατανοήσω με το συνειδητό νου μου, αλλά θα προσπαθήσω να παίξω με κάποιες ιδέες που μπορεί να βοηθήσουν κι εσάς κι εμένα να καταλάβουμε.
Γιατί ενδιαφέρομαι να το κάνω αυτό; Επειδή βρίσκω ότι το Ho ‘Οponopono είναι μια πραγματικά εξαιρετική τεχνική που μας οδηγεί τελικά σε αγνότητα, αγάπη και ελευθερία από την αρνητικότητα και επομένως σε ευτυχία και ενότητα.
Ας παίξουμε με ιδέες και ας δούμε τι θα συμβεί.
Το Συλλογικό Υποσυνείδητό μας
Έχουμε πολλά κοινά συναισθήματα, πεποιθήσεις και τρόπους λειτουργίας, όπως τέθηκε σαν υπόθεση από τον Καρλ Γιουνγκ στη θεωρία του για το Συλλογικό Υποσυνείδητο. Μοιραζόμαστε πολλούς προγραμματισμούς, φόβους, συναισθήματα και επιθυμίες. Μπορεί απλά όλοι να επηρεαζόμαστε ο ένας από το υποσυνείδητο του άλλου.
Σήμερα, πολλά πειράματα δείχνουν ότι μπορούμε να επηρεαστούμε από τα συναισθήματα των άλλων, ακόμη κι αν συνειδητά δεν έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό για ανθρώπους με τους οποίους έχουμε στενό συναισθηματικό δεσμό.
Οι ψυχολόγοι έχουν επίσης επίγνωση του «φαινόμενου των συγκοινωνούντων δοχείων», όπου δύο δοχεία με νερό συνδέονται με έναν σωλήνα. Όταν πιέζουμε το νερό στο ένα δοχείο, θα ανέβει στο άλλο. Είναι γνωστό ότι σε μια συντροφική ή οικογενειακή κατάσταση τα καταπιεσμένα συναισθήματα του ενός ατόμου μεταφέρονται στα άλλα μέλη και συχνά εκφράζονται απ΄ αυτά. Οτιδήποτε κι αν κάνουμε το δικό μας «υδάτινο σύστημα» θα επηρεάσει τους άλλους που συνδέονται μαζί μας μΆ αυτόν τον τρόπο.
Κοινωνικά παραδείγματα
Επίσης επηρεαζόμαστε από τα παραδείγματα της κοινωνίας στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Όταν αποδεχόμαστε και περιορίζουμε την αντίληψή μας σΆ αυτά τα παραδείγματα, συνεισφέρουμε σ' αυτά ενεργειακά. Επομένως, επιτρέποντας να περιορίζεται ο εαυτός μας στο σύστημα πεποιθήσεων των άλλων, υποστηρίζουμε αυτό το σύστημα πεποιθήσεων.
Αν πιστεύουμε ότι κινδυνεύουμε από εκείνους που διαφέρουν από μας (σε φυλή, θρησκεία, κοινωνική τάξη), τότε συν-δημιουργούμε αυτήν την πραγματικότητα. Αν πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν αρκετά αγαθά για όλους μας, συν-δημιουργούμε αυτήν την πραγματικότητα. Συν-δημιουργούμε πραγματικότητες μαζί με άλλους, όταν ελεγχόμαστε από κοινωνικούς προγραμματισμούς.
Μορφογενετικό πεδίο
Η θεωρία του βιολόγου Ρούπερτ Σέλντρεκ για το μορφογενετικό πεδίο προσθέτει μια βιολογική διάσταση σΆ αυτό. Ο βιολόγος αυτός πιστεύει ότι το σώμα και ο νους μας παίρνουν τις πληροφορίες τους από μια κοινή δεξαμενή γνώσεων και τάσεων, που υπάρχει σε ένα πεδίο όπου όλοι μας έχουμε πρόσβαση.
Όταν κάποιος από μας κάνει μια αλλαγή στον τρόπο ζωής του, στα συναισθήματα, τον τρόπο σκέψης του, αυτό επηρεάζει σε κάποιο μικρό βαθμό τη σύσταση του κοινού μας πεδίου και αυτό κάνει το νέο τρόπο σκέψης ή αντίδρασης περισσότερο διαθέσιμο και περισσότερο δυνατό για όλους όσοι μοιράζονται αυτό το πεδίο.
Αυτό ισχύει για όλα τα συναισθήματα, πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αρνητικές και θετικές. Όταν παραμένουμε στις παλιές μη φωτισμένες πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αυτό επηρεάζει όλους τους άλλους που μοιράζονται αυτό το πεδίο. Είμαστε συν-υπεύθυνοι γι' αυτό που συμβαίνει.
Το αιτιατό μας σώμα
Φιλοσοφικά συστήματα μάς διδάσκουν ότι ο καθένας μας έχει ένα ατομικό αιτιατό σώμα, όπου αποθηκεύονται όλες οι μνήμες, τάσεις, ιδιότητες και ικανότητες της ψυχής μας μαζί με όλους τους φόβους μας και άλλα συναισθήματα.
Ο καθένας μας έχει το δικό του ατομικό αιτιατό σώμα, που αποτελεί την αποθήκη όλων των προηγούμενων σκέψεων, επιλογών, λόγων και πράξεων. Όλα αυτά αποθηκεύονται εκεί σαν τάσεις, θετικές και αρνητικές.
Κατά τη γέννησή μας αυτά θα καθορίσουν το είδος του φυσικού σώματος που θα έχουμε, όπως και τις συνθήκες της γέννησής μας και τις συναισθηματικές και νοητικές τάσεις μας. Αυτά επηρεάζουν, αλλά δεν καθορίζουν αποκλειστικά, τα σπουδαιότερα γεγονότα της ζωής μας. Έλκουμε την πραγματικότητα που σε μεγάλο βαθμό μορφοποιείται από το περιεχόμενο του αιτιατού μας σώματος.
Αυτό δεν δημιουργεί ένα συμπαγές πεπρωμένο, επειδή κάθε στιγμή προσθέτουμε και αφαιρούμε ιδιότητες από το αιτιατό πεδίο, όταν αλλάζουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, σκεπτόμαστε, δρούμε και αντιδρούμε.
Όταν εφαρμόζουμε Ho ‘Οponopono και άλλες μεθόδους μεταβολής της αντίληψης και αντίδρασης, αλλάζουμε το περιεχόμενο του συνειδητού και υποσυνείδητου νου μας καθώς και το αιτιατό μας σώμα.
Ζητούμε και επιτρέπουμε σε όλες τις τάσεις του αιτιατού σώματός μας, που μπορεί να συμβάλλουν σΆ αυτό που αντιλαμβανόμαστε και που μας επηρεάζει, να απομακρυνθούν και να διαλυθούν για άλλη μια φορά μέσα στην αγνή συνειδητότητα η οποία αποτελεί αυτό που τελικά είμαστε έτσι κι αλλιώς.
Οικουμενική συνειδητότητα
Όλες οι σκέψεις, μνήμες, δράσεις και αντιδράσεις, καθώς και όλα τα φυσικά αντικείμενα και όντα και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους είναι απλά εκδηλώσεις της μίας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό είναι παρόμοιο με το γεγονός ότι όλες οι εικόνες σε μια κινηματογραφική ταινία ή στην εικόνα της τηλεόρασης είναι προσωρινές εκδηλώσεις του ενός λευκού φωτός που μόνο προσωρινά παίρνει αυτές τις μορφές του «καλού», του «κακού», του τρυφερού, του μισητού, του ορυκτού, του φυτού, του ζώου, των ανθρώπων και όλων των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα τους.
Το λευκό φως της τηλεόρασης, όταν δεν παίζει τίποτα, είναι το μηδενικό σημείο από το οποίο όλα εμφανίζονται και στο οποίο όλα ξαναδιαλύονται. Ζητάμε από το Θείο όλες οι τάσεις, που μπορεί να συνεισφέρουν σ' αυτό που βιώνουμε, να διαλυθούν και να επιστρέψουν στην πραγματική τους φύση, που είναι το λευκό αδιαφοροποίητο φως.
Το κοινό αιτιατό σώμα μας
Παρόμοια με το μορφογενετικό πεδίο, μοιραζόμαστε όλοι ομαδικά και οικουμενικά αιτιατά σώματα. Υπάρχει ένα αιτιατό σώμα για κάθε είδος ζώων και φυτών, ένα αιτιατό σώμα για όλους τους άνδρες, ένα για όλες τις γυναίκες, ένα για όλους τους ανθρώπους και ένα για τον πλανήτη τον ίδιο.
Μοιραζόμαστε ένα κοινό αιτιατό σώμα που περιλαμβάνει όλες τις κοινές τάσεις μας που επηρεάζουν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σαν σύνολο.
Έτσι, όταν απελευθερωνόμαστε από το θυμό, το φόβο ή την ενοχή, κάνουμε αυτές τις τάσεις λιγότερο διαθέσιμες στο κοινό αιτιατό σώμα. Τότε η αγάπη, η κατανόηση, η υπευθυνότητα και η γαλήνη γίνονται περισσότερο διαθέσιμες.
Το Ho ‘Οponopono και όλες οι μορφές ενεργειακής ψυχολογίας όπως το EFT, TAT, TFT, BSFF, EMDR, WHEE, η μέθοδος Σεντόνα, το Ακούγοντας την Καρδιά, ο διαλογισμός, η προσευχή και πολλές άλλες μέθοδοι μάς επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε και να αντιδρούμε διαφορετικά. Τότε διαλύονται οι παλιές μνήμες και οι προγραμματισμοί όχι μόνο από εμάς τους ίδιους αλλά και από τις αλληλοεπιδρώσες σχέσεις μας και την ανθρωπότητα σαν σύνολο.
Πέρα από χρόνο και χώρο
Η κβαντική φυσική μάς εξηγεί ότι ο χρόνος και ο χώρος, όπως τους εννοούμε, δεν είναι πραγματικοί αλλά θέμα αντίληψης. Αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε αυτές τις έννοιες, όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι σε εργαστήρια των ΗΠΑ ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανίζεται σε περισσότερες από μία θέσεις την ίδια στιγμή.
Σε ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 θέσεις συγχρόνως. Χρειάζεται να απελευθερωθούμε απ΄ αυτήν την έννοια όταν θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί, αν αλλάξουμε την κατάσταση ενός σωματιδίου, επηρεάζεται συγχρόνως και ένα άλλο σωματίδιο, με το οποίο φαίνεται να έχει μια «σχέση», ενώ βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Ο David Bohm, ένας από τους μαθητές του Αϊνστάιν πιστεύει ότι όλη η ύλη συμπεριλαμβάνοντας τα σώματά μας και όλα όσα γνωρίζουμε είναι στην πραγματικότητα, σε κάποιο επίπεδο, ένα ενοποιημένο πεδίο αυτό που αποκαλεί «συνεπτυγμένη διάταξη» ή «μηδενικό πεδίο».
Σ' αυτήν την κατάσταση, δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος. Όλα είναι ένα και όλα είναι δυνατά. Σ' αυτήν την κατάσταση, όλα τα αντικείμενα μικρά και μεγάλα υπάρχουν μαζί μέχρι να εκδηλώσουν την «ανεπτυγμένη διάταξη» που βιώνουμε σαν χρόνο, χώρο και ξεχωριστότητα.
Όλες οι παραπάνω έννοιες υποστηρίζουν την αλήθεια του Ho ‘Οponopono ότι δεν υπάρχει εσείς κι εγώ. Όλα είναι μία ενέργεια μία συνειδητότητα. Ο καθένας από μας είναι ένα μικρό μέρος του ενοποιημένου πεδίου ενέργειας και συνειδητότητας που εμφανίζεται σαν ξεχωριστά όντα και αντικείμενα.
Όταν εφαρμόζουμε Ho ‘Οponopono και άλλες τεχνικές για να εξαγνίσουμε τη δονητική μας συμμετοχή σ' αυτό το σύστημα, μεταβάλλουμε όλο το σύστημα.
Πνευματικές διδασκαλίες
Όλες οι θρησκείες διδάσκουν την έννοια της θεϊκής δικαιοσύνης. Ο καθένας παίρνει ακριβώς αυτό που δικαιούται βασισμένο δίκαια σε ό,τι έχει κάνει στο παρελθόν μέχρι τώρα. Στη Χριστιανοσύνη αυτό βρίσκεται εύκολα στα λόγια, «Όπως σπείρεις, έτσι θα θερίσεις», «Όπως κρίνετε, έτσι θα κριθείτε». Επίσης, όταν ο Χριστός θεράπευσε τον παράλυτο, του είπε, «Σήκω και περπάτα, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί», δηλώνοντας ότι ήταν παράλυτος λόγω κάποιων προηγούμενων λαθών του.
Σύμφωνα μ' αυτές τις πνευματικές διδασκαλίες και το νόμο του κάρμα των ανατολικών θρησκειών, κανείς δεν θα μπορούσε να μας βλάψει αν οι οικουμενικοί νόμοι της τέλειας δικαιοσύνης δεν του το επέτρεπαν.
Επομένως, αν το σύμπαν επιτρέπει σε κάποιον να μας συμπεριφερθεί με αρνητικό τρόπο, το μοναδικό μας συμπέρασμα μπορεί να είναι ότι, παρόλο που αυτό φαίνεται εντελώς άδικο και λάθος, είναι επιτρεπτό και, άρα, πρέπει να υπάρχει κάποια κρυμμένη δικαιοσύνη και ότι πρέπει να υπάρχει κάποια αιτία μέσα σε μας που το έλκει και το επιτρέπει.
Το πραγματικό νόημα του Ho ‘Οponopono είναι η διόρθωση ή η επαναφορά στο δίκιο. Απλά συμπεραίνουμε ότι εμείς, σ' αυτήν ή ίσως (αν το πιστεύουμε) σε κάποια προηγούμενη ζωή, έχουμε κάνει κάτι που συμβάλλει σ' αυτό που συμβαίνει. Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή χρειάζεται να μάθουμε κάτι.
Σ' αυτήν την περίπτωση, μπορούμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και την αγάπη μας στον άλλον που μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε και να εξελιχθούμε μέσα απ΄ αυτήν την εμπειρία.
Έτσι, αν πιστεύουμε ότι συνδεόμαστε πραγματικά μέσα από ένα συλλογικό υποσυνείδητο, ένα μορφογενετικό πεδίο, ένα ενωμένο αιτιατό σώμα ή ένα κβαντικό πεδίο μηδενικού σημείου ή μια ενωμένη οικουμενική συνειδητότητα, είναι προφανές ότι επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον με κάθε σκέψη, λόγο και πράξη.
Η επόμενη ερώτηση είναι πώς επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον και πώς δημιουργείται η ατομική και κοινή πραγματικότητά μας;
Δημιουργία της πραγματικότητας μέσα από ερμηνεία και προβολή. Δημιουργούμε την υποκειμενική πραγματικότητά μας ανάλογα με τον τρόπο που ερμηνεύουμε συμπεριφορές, καταστάσεις και γεγονότα. Δυστυχώς πολύ συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε αυτό που υπάρχει, αλλά στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε αυτό που έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι υπάρχει.
Το σύστημα πεποιθήσεών μας λειτουργεί σαν φίλτρο που υποκειμενικά και συλλογικά ερμηνεύει οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό με τρόπο που επιβεβαιώνει αυτό που ήδη πιστεύουμε και αγνοεί αυτό που δεν πιστεύουμε.
Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι οι άλλοι θα μας απορρίψουν και δεν μας αγαπούν, θα ερμηνεύσουμε τις πράξεις τους σαν μια μορφή απόρριψης και έλλειψης αγάπης για μας, ακόμη κι όταν δεν είναι η πραγματικότητα.
Όλοι μας έχουμε εκπλαγεί ανακαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι έχουν παρερμηνεύσει τις πράξεις μας, πιστεύοντας ότι είχαμε κίνητρα και συναισθήματα που ποτέ δεν είχαμε.
Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Προβάλλουμε σε ανθρώπους και καταστάσεις κίνητρα και κινδύνους που απλά δεν υπάρχουν. Όταν το κάνουμε, βιώνουμε φόβο, πόνο, πίκρα, δημιουργώντας άχρηστη δυστυχία για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Συγκρουόμενα συστήματα πεποιθήσεων και μνήμες
Μπορούμε να διαιρέσουμε τις πεποιθήσεις μας στις ακόλουθες κατηγορίες:
1. Συναισθηματικά Φορτισμένες Εντυπώσεις : Αυτές δεν είναι τόσο πεποιθήσεις όσο «συναισθηματικά φορτισμένες εντυπώσεις» που έχουν εντυπωθεί στο νου μας κατά τη διάρκεια τραυματικών εμπειριών.
Ο νους τότε ταυτίζει αυτό το συγκεκριμένο ερέθισμα με ένα συναισθηματικά φορτισμένο αίσθημα και όταν το σκεφτόμαστε, νιώθουμε φόβο και άλλα συναισθήματα. Αυτό το είδος «πεποίθησης» έχει μια ισχυρή «συναισθηματική φόρτιση» που δεν βασίζεται σε παρατηρήσεις και γεγονότα, αλλά μάλλον σε μια ή δύο έντονες εμπειρίες, που δεν είναι αντιπροσωπευτικές της πραγματικότητας.
2. Λανθασμένα Παιδικά Συμπεράσματα : Αυτά είναι λανθασμένες πεποιθήσεις για την πραγματικότητα, όπου αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε αδύναμοι, εσφαλμένοι, ανάξιοι της αγάπης και υπαίτιοι για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, όπως ο θυμός, η απουσία, η δυστυχία, η αδιαφορία, το διαζύγιο, η αρρώστια, ακόμη και ο θάνατος των γονιών μας. Λανθασμένα ερμηνεύουμε ότι είμαστε ανάξιοι και ανίκανοι και ότι οι άλλοι θα μας φέρονται πάντοτε με τους τρόπους που βιώσαμε στην παιδική ηλικία.
Αυτές οι δύο πρώτες κατηγορίες συνήθως καταπιέζονται στο υποσυνείδητο (την «σκιά» ή το εσωτερικό παιδί) λόγω του πόνου και της σύγχυσης που προκαλούν. Τις καταπιέζουμε ώστε να μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε και να λειτουργήσουμε στην καθημερινότητά μας.
Παρόλο που αυτές οι «πεποιθήσεις» είναι καταπιεσμένες, ώστε να μην αισθανόμαστε τη δυσάρεστη, αρνητικά φορτισμένη συναισθηματική ενέργεια που σχετίζεται μαζί τους, ενεργοποιούνται κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή ή σκεφτόμαστε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα.
Προκαλούν φόβο, συναισθηματική απόσυρση και συχνά επιθετική συμπεριφορά. Δημιουργούν, επίσης, ψυχοσωματικές αρρώστιες. Ελέγχουν τις αντιδράσεις μας σε γεγονότα, καταστάσεις και ανθρώπους. Και το σημαντικότερο, έλκουν τις πραγματικότητες που συναντούμε.
Λόγω της καταπίεσης και της επακόλουθης απομόνωσης από το συνειδητό νου μας, αυτά τα δύο πρώτα συστήματα πεποιθήσεων δεν εξελίσσονται μαζί μας.
Παραμένουν στην αρχική τους κατάσταση ανεξάρτητα από την εξελισσόμενη λογική μας, την κρίση μας, τις νέες εμπειρίες και την πνευματική πίστη μας. Δεν προσλαμβάνουν νέα δεδομένα, εκτός κι αν ασχοληθούμε με εσωτερική ψυχολογική ή πνευματική εργασία.
3. Εξελισσόμενο Συνειδητό Σύστημα Πεποιθήσεων : Αυτό είναι το συνειδητό σύστημα πεποιθήσεών μας, το οποίο, καθώς προσλαμβάνει νέα δεδομένα, επαναξιολογεί την αντίληψη της πραγματικότητας στην προσπάθεια να κάνει τις ρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για την κατανόηση της αλήθειας πίσω από τα φαινόμενα που παρατηρούμε.
Το συνειδητό σύστημα πεποιθήσεων εξελίσσεται σ' έναν μικρό αριθμό ανθρώπων. Πολλοί έχουν σταματήσει να προσλαμβάνουν νέα δεδομένα κι έτσι παραμένουν στο ίδιο συνειδητό σύστημα πεποιθήσεων για πολλά χρόνια και θα αποχωρήσουν από τη ζωή μ' αυτό.
Αυτό το σύστημα πεποιθήσεων κατανοεί ότι είμαστε ασφαλείς, σίγουροι, καλοί, άξιοι και ικανοί. Συνειδητοποιεί, επίσης, ότι δεν κινδυνεύουμε από ανθρώπους, ύψη, αυτοκίνητα, έντομα, σκύλους, γάτες, ανελκυστήρες, αεροπλάνα κλπ. Τα γεγονότα το κάνουν να συνειδητοποιήσει ότι οι φόβοι του είναι αβάσιμοι. Αντιλαμβάνεται ακόμη ότι η αξία μας δεν έχει να κάνει με το τι λένε, σκέφτονται ή κάνουν οι άλλοι.
4. Η Πνευματική Διαισθητική Πίστη μας : Αυτές οι πεποιθήσεις είναι συνήθως βασισμένες στη διαίσθηση ή την πίστη παρά στην απόδειξη. Νιώθουμε ότι αυτό που πιστεύουμε είναι αλήθεια. Εκτός από την επιρροή που ασκούν πάνω μας οι πνευματικές πεποιθήσεις των άλλων, βιώνουμε τις δικές μας εσωτερικές αφυπνίσεις ή αποκαλύψεις, όπου απλά «ξέρουμε» ότι κάτι είναι αληθινό.
Σύμφωνα με το Ho ‘Οponopono αυτή η θεϊκή έμπνευση μπορεί να συμβεί μόνον όταν ο νους είναι καθαρός από τους τρεις προηγούμενους τύπους νοητικού περιεχομένου, που όλοι τους περιορίζονται από τη μνήμη.
Συχνά έχουμε ταυτόχρονες πεποιθήσεις, που λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα δημιουργώντας συγκρουόμενα συναισθήματα και αντιδράσεις σε γεγονότα και καταστάσεις. Μπορεί να νιώθουμε συγχρόνως αγάπη, γαλήνη, πόνο και θυμό, επειδή οι διαφορετικές πεποιθήσεις μας δημιουργούν διαφορετικές εσωτερικές πραγματικότητες.
Επομένως ένας βασικός τρόπος με τον οποίο δημιουργούμε την πραγματικότητά μας είναι ο τρόπος που ερμηνεύουμε οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας. Στο ίδιο εξωτερικό ερέθισμα δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να δημιουργούν την ίδια πραγματικότητα.
Δημιουργία της πραγματικότητας μέσα από την έλξη και το καθρέφτισμα.
Ο δεύτερος παράγοντας στην εκδήλωση της ατομικής πραγματικότητάς μας είναι ο τρόπος που έλκουμε ή δημιουργούμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας αυτό που πραγματικά μάς συμβαίνει. Υπάρχουν τρεις πεποιθήσεις γι' αυτό.
Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ
Αρμονική Ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου