Όλη η Ζωή μας είναι μια μαγεία....!!!

Όλη η Ζωή μας είναι μια μαγεία...

Μέσα της δρουν Δυνάμεις του Φωτός και του Σκότους...

Και κάθε στιγμή ο κάθε άνθρωπος καλείται να επιλέξει την Αγάπη ή τον Φόβο...

Δεν υπάρχουν διαδρομές που περιέχουν μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, η καθολικότητα της Ζωής μας, εδώ στον Φυσικό Κόσμο, περιέχει και τα δύο...

Αν επιλέξεις την Αγάπη, αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα σ' αυτήν την επιλογή δεν θα δρουν οι αντίθετες Δυνάμεις...
Δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να τις πολεμάς μέσα σου, κάθε φορά που μια δοκιμασία σε φέρνει αντιμέτωπο με προκλήσεις...

Ο φόβος είναι μια μαζική κατάσταση, εδώ στον Φυσικό Κόσμο, γιατί υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι που ακολουθούν τις Δυνάμεις του Σκότους...

Ίσως είναι οι περισσότεροι, γι' αυτό φαίνεται η Ζωή εδώ απειλητική...

Αυτό δεν σημαίνει ότι ακολουθούν κάποιον δαίμονα...

Είναι μόνο θέμα δεισιδαιμονίας αυτή η αντίληψη...

Σημαίνει ότι δεν έχουν καμία επαφή με τον Θειότητα μέσα τους, ότι είναι περισσότερο προσανατολισμένοι προς την ζωώδη ζωή, την ενστικτώδη ή την συναισθηματική...

Έχουν φιλοδοξίες, ιδιοτελείς σκοπούς και ασυνείδητες επιθυμίες ελέγχου...

Δεν υπάρχουν δαίμονες για να κατευθύνουν τους ανθρώπους προς την πλευρά του Σκότους, είναι μια πεποίθηση αυτό, που κάνει τους ανθρώπους να το πιστεύουν, μέσα από την θρησκεία από τα βάθη των αιώνων και της δεισιδαιμονίας...

Ο μύθος εκκολάπτεται μέσα στον φόβο και γίνεται μια απειλητική συνήθεια…

Είναι τόσο βαθιά αυτή η αντίληψη στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, που δημιουργεί όλες τις προκαταλήψεις για το Φως και το Σκοτάδι, ενώ στην ουσία όλα είναι θέμα συνειδητού-ασυνείδητου...

Όσοι ακολουθούν τις Δυνάμεις του Σκότους, σημαίνει ότι δρουν μόνο για το προσωπικό τους όφελος, ακόμα κι αν κάνουν αγαθοεργίες…

Και ενώ η Ζωή εδώ είναι συνολική, οι αρνητικές Δυνάμεις την κάνουν ιδιοτελή, ανταγωνιστική και ασυναίσθητη…

Την διαχωρίζουν σε καλό και σε κακό και καλούν τους ανθρώπους να επιλέξουν ένα από τα δύο, χωρίς βαθιά αντίληψη του Εαυτού τους και χωρίς πνευματική κρίση 

και Λογική….

Είναι αυτές οι Δυνάμεις που δημιουργούν προϋποθέσεις αδιαφορίας για την καθολικότητα της Ζωής και φροντίζουν για την εκπόρευση εστιών πόλωσης του καλού και του κακού, του αρνητικού και θετικού, του θηλυκού και του αρσενικού, έτσι ώστε να υπάρχουν πάντα δύο επιλογές που η μία πολεμάει την άλλη…

Χωρίς Σκοπό…
Αυτές οι Δυνάμεις επιδρούν μέσα στον κάθε άνθρωπο…

Ο Φυσικός Κόσμος είναι Δημιουργία και Φθορά…Φως και Σκοτάδι…Πνεύμα και Ύλη…

Και με βάση αυτά τα δύο πάντα πορευόμαστε στην Ζωή και τον Θάνατο, μέχρι να καταφέρουμε να επιλέξουμε να Είμαστε Άνθρωποι…

Μπορούμε να πούμε ότι οι Δυνάμεις του Σκότους είναι επιβλητικές, επιδρούν στην Θέληση του κάθε ανθρώπου και τον καθοδηγούν, χωρίς δική του πρωτοβουλία…

Επηρεάζουν το ασυνείδητο και μέσω αυτού καθορίζουν και την επεμβατική τους διαδικασία, στις πράξεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα, παίρνοντας ηγετικό ρόλο στην συνείδηση του κάθε ανθρώπου…

Παίρνουν μορφές του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, ο οποίος μπορεί να μας επηρεάσει, επεμβαίνοντας στην Θέλησή μας…

Αντίθετα οι Δυνάμεις του Φωτός σέβονται την Ελεύθερη Βούληση και δεν επιβάλλουν υποκειμενικότητες, επιδρώντας στις Θελήσεις των ανθρώπων…

Τους επιτρέπουν να επιλέξουν μόνοι τους, δίνοντας τους απεριόριστες ευκαιρίες Αγάπης….

Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται κακός, μα και ούτε γίνεται στην πορεία…

Αφήνεται, απλά, στις επιδράσεις των Δυνάμεων που του καθορίζουν την πορεία, αντί να την καθορίσει μόνος του…
Ενώ φαίνεται ότι είναι αυτάρκης και ώριμος, ο φυσικός άνθρωπος, μια πιο βαθιά παρατήρηση θα μας κάνει να αντιληφθούμε, ότι αποκτά ασυνείδητες «κληρονομικότητες» και πηγές εξάρτησης, συναισθηματικής ή πνευματικής φύσης.

Από εκεί ξεκινά και ο πόλεμος…

Γιατί εκτός από την συνείδηση του «εγώ», πάνω στην οποία επιδρούν οι Δυνάμεις του Σκότους, υπάρχει και η Ψυχή, που είναι δημιουργία του Φωτός και της Αγάπης…Αυτό που μας δένει με το Πνεύμα μας, με δεσμούς άρρηκτους και καταλυτικούς και θα κοιτά πάντα προς τον Θεό, σαν εσωτερική Πηγή Ελευθερίας και Ζωής…

Ο πόλεμος στον Φυσικό Κόσμο, δεν είναι παρά αυτή η ατέρμονη μάχη του συνειδητού και του ασυνείδητου…
Και αλίμονο, αν ένας άνθρωπος πιστέψει ότι είναι μόνο το «εγώ» του και χαρίσει την Ψυχή του στην ασυνειδησία του…Εκεί που θα χαρίσει την Ψυχή του, αφήνει όλον τον χώρο να γεννηθεί ο πόλεμος των πάντων, ακόμα και αν δεν πιάσει ποτέ όπλο στο χέρι του…

Σκοτώνει ασυνείδητα, ασυνείδητα τρέφει τον δυνάστη και τον δούλο, που προκύπτουν πρώτα μέσα του, σαν καλό και κακό και σαν χιλιάδες μικρά και αβάσιμα «θέλω»…Μετά νομίζει, ότι επιλέγει ο ίδιος…

Η Ζωή μας πια αποδεικνύει (τώρα περισσότερο από ποτέ) ότι κανείς δεν μπορεί να επιλέξει την Ειρήνη, την Αγάπη και την καθολικότητα της πνευματικής του ωριμότητας, επιλέγοντας θρησκεία, πολιτική παράταξη, ιδανικά, το καλό ή το κακό, ενόσω η Ψυχή του είναι αλλού…

Όσες επιλογές και να κάνει, αν η Θέλησή του αφήνεται σε καθοδηγητικούς παράγοντες, χωρίς βαθύτερη αντίληψη του Εαυτού του, αυτές οι επιλογές θα επηρεάζονται πάντα από την έλλειψη ολικής Συνειδητότητας…

Και τώρα, περισσότερο από ποτέ, αυτό γίνεται ολοένα και πιο εμφανές στην Ζωή μας…

Μόνο να σκεφτούμε σε ποιους αφηνόμαστε να μας καθοδηγούν και να ορίζουν την πορεία μας…προς την Ζωή…προς τον Θεό…προς την Αγάπη…

Του καθενός μας την πορεία και όχι την μαζική πορεία της ανθρωπότητας…
Η μάχη τελικά είναι εντελώς ατομική, δεν μπορεί να είναι μαζική…

Η Ζωή είναι απλότητα…

Αν φαίνεται πολύπλοκη είναι γιατί την κοιτάμε μόνο με την επιφανειακή ματιά μιας συνείδησης που λέει «εγώ», ενώ το ασυνείδητο λέει την ίδια στιγμή, «εσύ»…

Και την απλότητα την επιλέγουμε μόνο, όταν δεν έχουμε ανάγκη τους άλλους, για μπαστούνια της μη συνειδητής αναπηρίας μας…

Όταν, και κουτσός να είναι κανείς, θα συρθεί προς την Αγάπη, παρά θα επιλέξει να μείνει όρθιος με υποστυλώματα, στον φόβο...

Όχι δεν έχουμε χρόνο για περισσότερη α-νοησία...Έχουμε όσο χρόνο θέλουμε όμως να περπατήσουμε προς την Αγάπη, ακόμα και χωρίς πόδια να συρθούμε προς τα εκεί που η Ψυχή μας, μας δίνει Δύναμη και Ακεραιότητα να υπερβούμε τις προκλήσεις μας και να αντιληφθούμε τις ευκαιρίες που μας δίνει η ολική Συνειδητότητα της Αγάπης…

Βάσω Νικολοπούλου