Ο Περίτας ήταν το αγαπημένο σκυλί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που τον συνόδευε κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών του κατορθωμάτων. Το όνομα Περίτας φαίνεται να προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη για τον Ιανουάριο.
Η ομώνυμη πόλη
Δεν είναι πολλά γνωστά για τον ιστορικό Περίτα, εκτός από μια πόλη που ονομάστηκε προς τιμήν του. Όπως το άλογο Βουκέφαλος του Αλέξανδρου, στον Περίτα απονεμήθηκε μια πόλη που ονομάστηκε προς τιμήν του, με ένα μνημείο για τη δόξα του στην κεντρική της πλατεία.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, αφού θυμήθηκε την ιστορία του Βουκεφάλου, «λέγεται, ότι όταν έχασε ένα σκυλί, που ονομαζόταν Περίτας, το οποίο είχε μεγαλώσει και αγαπήθηκε από αυτόν, ίδρυσε μια πόλη και της έδωσε το όνομα του σκύλου.
Τι τύπος σκύλου ήταν ο μυθικός Περίτας, είναι δύσκολο να εξακριβωθεί και παραμένει άγνωστο.
Ο Περίτας μερικές φορές αναφέρεται ως Μολοσσός ή μάλλον ως μπουλντόγκ, ίσως από την άγρια φύση μερικών ιστοριών. Άλλοι θα πουν ότι ο Περίτας θα ήταν πιθανότατα ο κλασικός αρχαίος ελληνικός κυνηγετικός σκύλος ο Λάκωνας, όπως απεικονίζεται στο μωσαϊκό.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, ήταν ο βασιλιάς της Καυκάσου Αλβανίας που για να χαροποιήσει τον Αλέξανδρο του έδωσε ένα σκυλί που είχε επιτεθεί και δαγκώσει ένα λιοντάρι κι έναν ελέφαντα.
Υπάρχει επίσης η ιστορία της συνάντησης του Αλέξανδρου με τον Σοφύτη, έναν ηγεμόνα μιας περιοχής της Ινδίας. Ο Σοφύτης έδωσε στον Αλέξανδρο εκατόν πενήντα σκυλιά γνωστά για την τρομακτική δύναμη και το θάρρος τους.
Θέλοντας να δοκιμάσει τη δύναμή τους, έβαλαν ένα λιοντάρι να πολεμήσει δύο από τα πιο αδύναμα σκυλιά. Στην συνέχεια ελευθέρωσε άλλα δύο σκυλιά για να τα βοηθήσουν όταν αυτά τα δύο φάνηκαν σε μειονεκτική θέση.
Τα τέσσερα σκυλιά τα πήγαιναν καλά εναντίον του λιονταριού, τότε ο Σόφυτης έστειλε έναν άντρα με ένα ξίφος να πετσοκόψει το ένα πόδι ενός από τα σκυλιά.
Ο Αλέξανδρος διαμαρτυρήθηκε έντονα και οι φρουροί πήραν από τον άντρα τη λεπίδα, μέχρι που ο Σοφύτης πρόσφερε στον Αλέξανδρο ακόμα τρία σκυλιά για αυτό. Ο σκύλος αποδέχτηκε τότε ήρεμα τη μοίρα του χωρίς να βγάλει ήχο, και συνέχισε να δαγκώνει σταθερά το λιοντάρι μέχρι να υποκύψει στην απώλεια αίματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου