Η ζωή ξεκινά, όταν σπάσει η “φούσκα” που σε προστατεύει!
Και όταν η φούσκα που είχες δημιουργήσει σπάσει, τι γίνεται;
Πώς αντέχεις το τόσο οξυγόνο τη στιγμή που οι αναπνοές σου μέχρι τότε ήταν υπολογισμένες και συγκεκριμένες;
Η ζωή έξω από τη φούσκα της ασφάλειας σου σου φαίνεται ανυπόφορη.
Ποικίλα συναισθήματα ξεχειλίζουν από παντού.
Χτυπήματα στην καρδιά, που δεν ξέρεις πώς να τα αντιμετωπίσεις.
Όλα φαίνονται τόσο ξένα για το αδύναμο κορμί σου και την διπλό κλειδωμένη καρδιά σου.
Μέχρι τότε όλα ήταν ήρεμα και όμορφα.
Ένιωθες προστατευμένη και χαρούμενη. Δεν υπήρχε κάτι που να μπορούσε να σε πληγώσει.
Και τώρα σαν τρικυμία ξέσπασαν πάνω σου όλα αυτά που με μανία προσπαθούσες να αποφύγεις.
Ήθελες να γλιτώσεις, να ξανά δημιουργήσεις τη φούσκα σου και να κρυφτείς εκεί μέσα. Να μην νιώθεις, να μην πονάς, να αποφεύγεις ό,τι δε σου αρέσει.
Όμως η φούσκα δεν ξανά φτιαχνόταν.
Βγήκες στην επιφάνεια και έπρεπε να έρθεις αντιμέτωπη με αυτά που απέφευγες τόσο καιρό. Έπρεπε να ξανά γεννηθείς και να δημιουργήσεις έναν καινούριο εαυτό, πιο ικανό και δυνατό, που άντεχε τις δυσκολίες και τον πόνο. Έναν εαυτό που δεν κρυβόταν πίσω από κανέναν και τίποτα.
Ήξερε ποιος είναι και είχε την ικανότητα να πονέσει, να πέσει κάτω αλλά να ξανά σηκωθεί και να δείξει σε όλους ότι είναι εκεί και παλεύει. Δεν το βάζει κάτω και δεν φοβάται να αφεθεί και να εμπιστευτεί τον κόσμο γύρω του, τους ανθρώπους.
Και τέλος, να αποδείξει στον ίδιο του τον εαυτό πως δεν χρειάζεται καμία φούσκα να τον προστατεύει, αλλά τον εαυτό του και μόνο.
Βάσω Θεοδωρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου