«Έτσι όπως μας έχει δοθεί, η ζωή μας ταλαιπωρεί πολύ, μας προκαλεί πολύ πόνο, απογοητεύσεις και άλυτα προβλήματα. Για να την υποφέρουμε, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα καταπραϋντικά μέσα (δεν γίνεται χωρίς βοηθητικές κατασκευές, μας λέει ο Τέοντορ Φοντάνε).
Υπάρχουν ίσως τρία είδη τέτοιων μέσων:
1. Δραστικοί αντιπερισπασμοί που μας κάνουν να υποτιμούμε τη μιζέρια μας.
2. Υποκατάστατα ικανοποίησης που τη μειώνουν.
3. Ναρκωτικές ουσίες που μας κάνουν να μην την αισθανόμαστε.
Κάποιο από αυτά μας γίνεται απαραίτητο.
Αυτόν το αντιπερισπασμό έχει κατά νου ο Βολταίρος, όταν κλείνοντας τον Κάντιντ μας δίνει τη συμβουλή να καλλιεργούμε το κήπο μας.
Ένας παρόμοιος αντιπερισπασμός είναι και η επιστημονική δραστηριότητα.
Τα υποκατάστατα ικανοποίησης, όπως αυτά που προσφέρει η Τέχνη, είναι ψευδαισθήσεις εναντίον της πραγματικότητας, και ως εκ τούτου ψυχικώς εξίσου δραστικά, χάρη στον ρόλο που διεκδικεί η φαντασία στην ψυχική ζωή.
Οι ναρκωτικές ουσίες επιδρούν στο σώμα μας, μεταβάλλουν τη χημεία του.
Δεν είναι απλό να ορίσουμε τη θέση της θρησκείας εντός αυτής της σειράς. Θέλει λίγη προσπάθεια ακόμα.»
Απόσπασμα από το βιβλίο Sigmund Freud «Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό», εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου