Τα παιδιά να τ’ αγαπάς με αλήθεια, με θάρρος και χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα!
Η νέα αρχή, δεν είναι μια μέρα του χρόνου που μοσχοβολάς και μέτρησες αντίστροφα. Η καινούργια αρχή, αρχίζει από σένα και τελειώνει ακριβώς εκεί.
Γιατί, τα περισσότερα δεινά που σε βρίσκουν εσύ τα καταφέρνεις. Και κάθε ευτυχία που σε βρήκε εσύ την κατάφερες κι αυτή.
Να επιβραβεύεις και να κατηγορείς, ανάλογα, μόνο τον εαυτό σου. Και να μάθεις πότε να φεύγεις. Μεγάλη υπόθεση και ίσως το πιο δύσκολό κομμάτι ολόκληρης της ζωής.
Εάν δεν σε συναρπάζει, εάν δεν συναρπάζεις, εάν σε ζύγισαν λάθος (εσύ φταις και γι’ αυτό, συγγνώμη), εάν δεν χαμογελάς, τότε να μάθεις να φεύγεις. Δεν είσαι δέντρο.
Μεγάλωσες πια για να ζητάς τα ρέστα. Φταίει η κακή μου τύχη, φταίει ο άλλος, η άλλη η αναίσθητη, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Φταις εσύ μωρέ.
Κι όταν το βάλεις αυτό στο κεφαλάκι σου, όλα θα τακτοποιηθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω.
Να έχεις το θάρρος και να σηκώνεις στις πλάτες σου τα λάθη σου και τα σωστά σου. Να μετράς τις κουβέντες σου και να μιλάς την αλήθεια φωναχτά.
Να είσαι «απαλός» με τους δικούς σου ανθρώπους. Να μην γέννας συναισθήματα και να μην «ταΐζεις αυτό το θεριό» σε άλλον άνθρωπο, όταν είσαι αδύναμος να του το γυρίσεις πίσω με βεγγαλικά.
Είναι ποινικό αδίκημα αυτό. Η μεγαλύτερη αλητεία. Είναι θεριό αυτό και φυλακίζει τους ανθρώπους. Τους καθιστά αμέσως, καταραμένους, «ανάπηρους», χωρίς ειδικές αναπηρικές θέσεις στάθμευσης. Μη χορεύεις γύρω απ’ την φωτιά τους. Δεν είσαι Ζουλού.
Να αγαπάς τα παιδιά. Να αγαπάς τα παιδιά δίχως να περιμένεις αντάλλαγμα.
Είναι ό,τι πιο φανταστικό περπατά πάνω σε αυτή την γη. Είναι ότι πιο γεμάτο αγάπη θα συναντήσεις στο διάβα σου. Παιδί που «βγάζει δόντια» είναι παιδί που θέλει να το αγαπήσουν πιο δυνατά.
Γιατί τα παιδιά, ξέρουν κι αυτά που σκέφτεσαι, όχι μόνο αυτά που τους λες. Κυρίως αυτά ξέρουν. Να τα φροντίζεις, όχι με δώρα ακριβά αλλά με νοιάξιμο. Κανονικό νοιάξιμο.
Τα παιδιά θα σώσουν τον κόσμο τούτο. Τα παιδιά, μας κάνουν καλυτέρους «μεγάλους». Θα τους το χρωστάς για πάντα αυτό. Να είσαι ειλικρινής μαζί τους. Να τους λες «δεν μπορώ» όταν δεν μπορείς.
Μην λες μπορώ και μέσα σου σκάνε βόμβες. Θα το ξέρουν. Να τους λες αλήθεια για να την κάνουν και στην δική τους ζωή πράξη και μόνο την αλήθεια να μάθουν να ψάχνουν.
Να τα λατρεύεις τα παιδιά. Θα έπρεπε να διώκονται ποινικά οι άνθρωποι που δεν τα αγαπούν φανατικά. Είναι μεγάλη αλητεία. Θα έπρεπε να διώκεται ποινικά. Δεν την αξίζει κανείς την αγάπη σου όσο αυτά. Κανείς.
Και να μη γεράσεις. Να μείνεις για πάντα νέος. Αυτοί που γερνούν, αφήνουν την ζωή να τους γεράσει. Αυτοί φταίνε. Να ακούς το ένστικτο σου. Είναι αλάνθαστο. Μη συμβουλεύεσαι τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες σου.
Αυτές θα σε γεράσουν κι όλο θα σε κάνουν να υποτιμάς τον εαυτό σου. Να ακούς το ένστικτό σου, να τραγουδάς δυνατά και να κάνεις οτιδήποτε σε ενθουσιάζει.
Τις παραστάσεις της ζωής, που σε ενθουσιάζουν, να τις αγαπάς όπως τα μικρά παιδιά. Αυτές θα σε κρατήσουν νέο. Είναι έγκλημα να τις αγνοείς. Ποινικό αδίκημα.
Γράφει η Jinxie Jinx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου