Η μαρτυρία που διηγείται ο κ. Fernando και αφορά την ιστορία της πρώτης εξαιρετικής εμπειρίας που είχε με τη σύζυγό του Catherine, υποστηρίζει ότι είναι πέρα ως πέρα αληθινή.
Η Catherine γεννήθηκε το 1981 στη Λευκορωσία. Άρχισε να σπουδάζει στο πανεπιστήμιο του Μινσκ. Ήθελε να γίνει παιδαγωγός επειδή της άρεσε να δουλεύει με παιδιά.
Το απόγευμα εργαζόταν σε ένα κατάστημα πώλησης τροφίμων. Ήταν ένα πολύ ντροπαλό πρόσωπο. Δεν την ένοιαζαν τα αγόρια ή το αλκοόλ και δεν πήγαινε στη ντίσκο. Ενδιαφερόταν μόνο για τις σπουδές της. Μόνο, ο καλύτερός της φίλος την έπαιρνε μαζί του σε διάφορα ιδιωτικά πάρτι.
Κάποια μέρα, χωρίς να θυμάται πως, αντιλήφθηκε ότι μάλλον πρέπει να βιάστηκε ενώ παράλληλα είχε πόνους σε ολόκληρο το σώμα της. Δεν υποφερόταν και δεν μπορούσε να καταλάβει πως συνέβησαν πράγματα που δεν είχε προκαλέσει.
Κάποια στιγμή ο καλύτερός της φίλος θα πήγαινε στην Γερμανία και της πρότεινε να πάει μαζί του, σε μία οικογένεια Γερμανών, όπου θα μπορούσε να έχει δικό της δωμάτιο και να κοιμάται, να τρώει, ενώ το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να φροντίζει τα παιδιά της οικογένειας και να βοηθάει τη νοικοκυρά στις οικιακές εργασίες.
Έτσι, θα μπορούσε να κερδίζει χρήματα για να τα στέλνει στη μητέρα της αλλά και να πηγαίνει στο σχολείο για να μάθει τη γερμανική γλώσσα.
Η Catherine, ένιωσε πολύ ευτυχισμένη με την πρόταση και μία εβδομάδα αργότερα, το Δεκέμβριο του 2004, έφτασε στην Γερμανία, όπου την περίμενε η οικογένεια Γερμανών.
Στην πορεία, όμως, διαπίστωσε πως στην πραγματικότητα όλα ήταν μια παγίδα μιας καλά στημένης οργάνωσης εγκληματιών ανδρών και γυναικών διαφορετικών εθνικοτήτων που έδιναν σε νεαρές κοπέλες ψευδείς υποσχέσεις, αναγκάζοντας τες να κάνουν πράγματα που δεν ήθελαν να κάνουν.
Μερικές εβδομάδες αργότερα ο καλύτερός της φίλος την έφερε σε ένα μπιστρό. Ήταν περίεργο γιατί εκείνη την ημέρα ήμουν προσκεκλημένος σε κάποια γενέθλια και είχα ήδη αγοράσει το δώρο μου. Όταν μπήκα στο μαγαζί, τα πόδια μου με οδήγησαν εκεί που βρισκόταν η Catherine, χωρίς να ξέρω γιατί.
Ήταν μόνη, δεν μιλούσε σε κανέναν, δεν γελούσε, ενώ το οποιοδήποτε χαμόγελο τύχαινε να εμφανιστεί σε συνδυασμό με τα υπέροχα γαλάζια μάτια της έδειχναν μία απογοήτευση από την ζωή, σαν να μην υπήρχε θέληση για να την συνεχίσει. Ωστόσο, μπορούσα να διακρίνω ότι ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος
Της συστήθηκα και με κοίταξε με έκπληξη, μου χαμογέλασε και μου είπε το όνομά της και, για κάποιο λόγο, είχα την αίσθηση ότι την ήξερα και ότι έπρεπε να την προστατεύσω αλλά δεν ήξερα από τι.
Μέσα από μία μικρή συζήτηση 10 λεπτών, αντιλήφθηκα πως της έκανα πρόταση γάμου, πράγμα πρωτοφανές για μένα, γιατί δεν είχα κάνει ποτέ πρόταση σε καμία άλλη γυναίκα.
Εκείνη μου είπε ότι δεν γινόταν, ότι δεν μπορούσε να είναι μαζί μου και τότε εμφανίστηκε ο “καλύτερος φίλος της” – που ουσιαστικά ήταν ο χειρότερος που θα μπορούσε να επιλέξει, καθώς της φερόταν σαν να ήταν ιδιοκτήτης της – και μας χώρισε.
Όταν γύρισα για να βγω από το μπιστρό δύο μη Γερμανοί άνδρες στέκονταν μπροστά μου. Ο ένας ήταν μεγαλόσωμος, σαν μια ντουλάπα, και μου είπε αν δεν θέλω να πάθω κάποιο κακό να μην ξαναπλησιάσω την κοπέλα.
Άρχισα να ανησυχώ για την Catherine και σκέφτηκα ότι το καλύτερο θα ήταν να ψάξω για αυτήν, να μένω δίπλα της… αλλά, ξαφνικά ένιωσα χαρά σε όλο μου το σώμα και κάτι μέσα μου – ήταν σαν φωνή – μου λέει να μην ανησυχώ και ότι θα φροντίσουμε να ακολουθήσει το μονοπάτι μου, να αναγνωρίσει αυτό που είμαι.
Ήταν μια φωνή που γνώριζα μέσα μου και που με συνόδευσε από τότε που ήμουν μικρός και όποτε την άκουγα – πολλές φορές στη ζωή μου – με έκανε να ηρεμώ.
Μου άρεσε αυτή κοπέλα και η πρόταση που της έκανα, αν και την γνώριζα μόνο σχεδόν 10 λεπτά, ήταν κάτι ασύλληπτο. Σε καμιά άλλη γυναίκα δεν είχα πει κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να την παντρευτώ και της το είπα.
Επίσης αναρωτήθηκα πως, αν πράγματι συμβεί πραγματικότητα η επιθυμία μου και γινόταν η Catherine η σύζυγός μου, πως θα έβλεπε όλα τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μου και γύρω μου και πώς θα μπορούσα να της εξηγήσω ποια είναι αυτά τα όντα που έρχονται συχνά να με πάρουν και γιατί εξαφανίζομαι πολλές φορές για μερικές ώρες και ποιος είμαι πραγματικά και γιατί είμαι εδώ και ότι μένω ανάμεσα σε δύο κόσμους Δεν ήξερα πώς να τα εξηγήσω όλα αυτά.
Εξαιτίας όλων αυτών προτιμούσα να ζω και να είμαι μόνος από παιδί επειδή ήμουν συνηθισμένος σε μία διαφορετική ζωή από την συνηθισμένη των άλλων ανθρώπων.
Την άλλη μέρα επικοινωνήσαμε και τα λέγαμε τακτικά μέσω τηλεφώνου, τον αριθμό του οποίου της είχα ήδη δώσει από την πρώτη συνάντηση.
Μέσες άκρες μου διηγήθηκε την ιστορία της, χωρίς τις βασικές λεπτομέρειες, οπότε της είπα ότι η ζωή της ήταν δική της και πως είχε το δικαίωμα να επιλέξει ποιοι ήθελε να είναι μαζί της, αλλά φάνηκε ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα και ότι δεν είχε ιδιωτική ζωή, φαινόταν ότι ήταν υπό έλεγχο.
Δεν γνώριζε ή δεν μπορούσε να φανταστεί σε ποιο κίνδυνο βρισκόταν, αλλά είχε την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά από εκείνη τη μέρα.
Για να μην πολυλογούμε, μετά από πολλά, της έδωσα το κλειδί στο σπίτι μου για να έρχεται όποτε θέλει και όταν χρειάζεσαι κάτι να μου το λέει και να της το παρέχω χωρίς ανταλλάγματα γιατί ήθελα να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένη.
Αποφάσισα να είμαι πάντα δίπλα της αν και ήξερα επίσης ότι αυτά τα όντα την προστάτευαν και είχαν γίνει φίλοι της. Ήμουν επίσης βέβαιος ότι θα έρθει η μέρα όπου για όλα αυτά που έμεναν αφανή θα έρχονταν στο φως και έτσι θα αρχίσαμε να ζούμε μαζί.
Με τον καιρό η Catherine αισθανόταν όλο και πιο ασφαλής, είχε αρχίσει να ζει και να χαμογελάει και τα γαλάζια μάτια της τα οποία άρχισαν να ζωντανεύουν της έδιναν ένα νέο πρόσωπο. Μπορούσε να σπουδάσει και έτσι εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας.
Της εξήγησα πως όταν ανοίγει μια πόρτα κλείνει μια άλλη και πως πάντα κρατάω το λόγο μου αν ήθελε να παντρευτούμε και ότι πάντα θα έχει ένα μέρος όπου θα είσαι πάντα ασφαλής και δεν θα είναι ποτέ μόνη, θα έχει όλα τα δικαιώματα όπως τα έχω και εγώ.
Πήγαμε στην αστυνομία για να καταθέσουμε καταγγελία εναντίον του κυκλώματος, αλλά δεν είχαμε αποδείξεις και ξέραμε ότι κανένας από αυτούς τους εγκληματίες δεν θα έλεγε την αλήθεια. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε στην αστυνομία τα περίεργα πράγματα που συνέβησαν γύρω της και ότι οι μόνοι μάρτυρες που υπήρχαν ήταν όντα από άλλο κόσμο;
Έτσι, αυτά τα όντα που βλέπουν και ξέρουν τα πάντα άρχισαν να κάνουν επιθέσεις για να τιμωρήσουν του υπεύθυνους και να πάρουν οι άνθρωποι τη ζωή τους πίσω στα χέρια τους. Πολλές γυναίκες γλίτωσαν.
Αλλά δεν ξέρουμε πόσες νεαρές κοπέλες πέρασαν από αυτόν τον δρόμο και εξαφανίστηκαν και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκονται και ούτε πόσες ακόμα υποφέρουν σε άλλα μέρη.
Ωστόσο, αυτά τα όντα έσωσαν τη ζωή της Catherine και πλέον η συγκεκριμένη οργάνωση εγκληματικών θηρίων δεν υπάρχει πια.
Η Catherine μου εξομολογήθηκε ότι αφού έζησε και ένιωσε πολλά εξαιρετικά και θαυμάσια πράγματα ήξερε πια ότι χάρη σε μένα και σε αυτά τα όντα μπορούσε να ζει ελεύθερη και με ασφάλεια και να είναι ευτυχισμένη.
Σήμερα είναι πια σίγουρη ότι η συνάντησή μας, σε εκείνο το μπιστρό, δεν μπορεί ήταν τυχαία και από εκείνη την ημέρα, αυτά τα όντα άρχισαν να είναι δίπλα της για να την φροντίζουν και να την προστατεύουν από όλα αυτά τα θηρία που ήθελαν να την βλάψουν.
Της έδωσαν την ευκαιρία να ζήσει μια νέα ζωή και σήμερα να μπορεί να ζήσει ελεύθερη με ασφάλεια και να είναι ευτυχισμένη.
Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο που ακολουθεί για να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες οι οποίες παραλήφθηκαν, λόγω της μεγάλης έκτασης της αφήγησης από τον κ.Fernando:
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Προτεινόμενη γλώσσα, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά
Nuevo testimonio: Así salvaron seres de otro mundo la vida de mi mujer. Fernando de Proensa
Σπύρος Μακρής
diadrastika.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου