Αν το διαβάζετε αυτό είστε απίστευτα τυχεροί. Για ποιο λόγο;
Επειδή σημαίνει ότι έχετε αρκετά για να ικανοποιήσετε τις βασικές ανάγκες σας. Ότι δηλαδή έχετε μια στέγη, φαγητό και καθαρό νερό. Ή, για να το θέσω διαφορετικά, έχετε αυτά που δεν έχουν δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι.
Δυστυχώς, πολλοί από εμάς που έχουν μεγαλώσει σε εύπορες χώρες δεν γνωρίζουν ότι ζούμε σε έναν άδικο και σκληρό κόσμο. Σε έναν κόσμο όπου οι 9 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη διαθέτουν περισσότερα χρήματα από όσα κατέχουν μαζί 4 εκατομμύρια φτωχοί.
Σε ένα κόσμο όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός ζει με λιγότερα από 2.50 ευρώ την μέρα. Σε ένα κόσμο όπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι είναι υποδουλωμένοι.
Με το να αποσπόμαστε συνεχώς από ρηχά πράγματα δεν ενημερωνόμαστε για το τι είναι σημαντικό.
Μπορεί να γνωρίζουμε το πόσες σχέσεις είχαν φέτος οι αγαπημένοι μας διάσημοι, αλλά δεν ξέρουμε ότι οι αγρότες στην Ινδία αυτοκτονούν ανά χιλιάδες ετησίως λόγω της κρίσης και της ανεργίας που προκαλούνται από το εταιρικό μονοπώλιο των σπόρων.
Μπορεί να ξέρουμε ποιοι από τους «ακόλουθους» των κοινωνικών μας μέσων πάτησαν «μου αρέσει» στην τελευταία μας σέλφι στο Instagram, αλλά δεν γνωρίζουμε ότι στην Αφρική 1 στα 9 παιδιά πεθαίνουν πριν την ηλικία των πέντε ετών στα χέρια της μητέρας τους λόγω υποσιτισμού και ασθενειών που δεν μπορούν να προληφθούν.
Μπορεί να γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία που θα κυκλοφορήσει το νέο iPhone αλλά δεν ξέρουμε για τις απάνθρωπες συνθήκες των κινέζικων μαγαζιών όπου οι άνθρωποι υποφέρουν καθημερινά για να παράγουν προϊόντα. Ένας από τους καλύτερους αντικατοπτρισμούς του περιττού, παραπληροφορημένου και βαθιά άρρωστου πολιτισμού μας είναι...
η Μαύρη Παρασκευή (Black Friday) - δηλαδή η πιο διαδεδομένη ημέρα αγορών του έτους ή η μέρα που κλωτσάμε, πιέζουμε και χτυπάμε ο ένας τον άλλον για να πάρουμε πρώτοι τις προσφορές, ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν ούτε λίγο ψωμί.
Γιατί να νιαστεί κάποιος γι αυτούς; Είναι πολύ πιο σημαντικό να συνεχίσουμε να γεμίζουμε τα καροτσάκια μας με περισσότερα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε.
Σε λίγες μέρες έχουμε και πάλι Χριστούγεννα. Ξέρετε, αυτό το κομμάτι του χρόνου που δεν κάνουμε τίποτα αλλά ανταλλάζουμε δώρα με τη μορφή προϊόντων, μια πράξη που προωθείται από τις μεγάλες εταιρίες ως ο μοναδικός τρόπος να αποδείξουμε την αγάπη μας στους φίλους και στην οικογένεια μας.
Βλέπετε, σε αυτόν τον τρελό κόσμο που ζούμε, ακόμα και η αγάπη έχει εμπορευματοποιηθεί. Μας πωλείται και είμαστε περισσότερο από πρόθυμοι να δαπανήσουμε τα χρήματα που αποκτήσαμε με σκληρή εργασία για να την αγοράσουμε- πολλές φορές ακόμα και με χρήματα που δεν έχουμε καν στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, το 28% των Αμερικάνων αγοραστών αποπληρώνουν ακόμα το χρέος τους από τα ψώνια των περσινών Χριστουγέννων. Αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να μεγαλώσουν και άλλο το χρέος.
Βασικά, αναμένεται ότι ο μέσος αγοραστής θα δαπανήσει 776 δολάρια μόνο για δώρα την περίοδο των διακοπών-δηλαδή, σχεδόν 50% περισσότερα από όσα θα ξόδευε 4 χρόνια πριν!
Η κοινωνία μας τρελαίνεται εντελώς και αυτή η συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική. Η αγορά πραγμάτων που κανείς δεν χρειάζεται με χρήματα που δεν έχουμε και η καταστροφή του πλανήτη μας με αυτή την πράξη φαίνεται ότι είναι μια χαρά στους περισσότερους ανθρώπους.
Στην πραγματικότητα, αν τυχαίνει να διαφέρετε από την πλειοψηφία και να επιλέγετε να μην συμμορφώνεστε με τον καταναλωτικό πολιτισμό μας, σχεδόν όλοι θα σας κοιτάζουν σαν να είστε τίποτα αξιοθρήνητοι και περίεργοι.
«Ω, είσαι από εκείνους που δεν αγοράζουν δώρα κατά την εορταστική περίοδο; Αυτό σημαίνει είτε ότι είσαι τσιγκούνης αναίσθητος ή ότι δεν έχεις κανέναν που να αγαπάς στην ζωή σου.» Τόσο μεγάλη πλύση εγκεφάλου έχουμε υποστεί.
Φυσικά, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, αν σκεφτείτε ότι από την στιγμή που γεννηθήκαμε, η διαφημιστική βιομηχανία μας βομβαρδίζει με αμέτρητα μηνύματα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα όσα χρειάζονται στην ζωή είναι προϊόντα.
Είμαστε θύματα του πολιτισμού μας - οι αξίες, η νοοτροπία και η συμπεριφορά μας είναι απλώς ένα φυσικό αποτέλεσμα της μακρόχρονης κοινωνικής μας κατάστασης. Αλλά, αν σταματούσαμε για λίγο και αμφισβητούσαμε την ριζωμένη πεποίθηση ότι μόνο μέσα από τα προϊόντα μπορούμε να βρούμε το νόημα και την εκπλήρωση της ζωής μας;
Τι θα συμβεί αν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η αγάπη δεν έχει τιμή και επομένως δεν μπορεί να αγοραστεί, να πωληθεί ή να αποκτηθεί με οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή; Τι θα γίνει αν αμφισβητήσουμε την ιδέα ότι τα περισσότερα πράγματα σημαίνουν περισσότερη ευτυχία και ξυπνήσουμε από το υπνωτικό ξόρκι του καταναλωτισμού;
Για μένα, αν υπάρχει κάτι που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι οικειότητα, ζεστές αγκαλιές, ευγενικά λόγια και χαμόγελα.
Όχι καραμέλες, αρωματικά κεριά και κάλτσες με χριστουγεννιάτικα σχέδια. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε περισσότερη ανθρώπινη σύνδεση και λιγότερα από αυτά που μπορούν να αγοραστούν. Με τα παραπάνω, δεν προσπαθώ να προτείνω ότι η προσφορά υλικών αντικειμένων ως δώρα στους ανθρώπους είναι λάθος ή κάτι κακό.
Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κάτι σπουδαίο αναλόγως με το δώρο και σε ποιον το δίνουμε. Αν δίνουμε πράγματα στους ανθρώπους που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους, τότε αυτό είναι καλό.
Αλλά ποιο είναι το νόημα του να δίνουμε πράγματα που δεν χρειάζονται και που σύντομα θα καταλήξουν ως σκουπίδια σε χωματερές;
Δε θα ήταν καλύτερο αν, για παράδειγμα, ξοδεύαμε τα χρήματα μας για να βοηθήσουμε όσους το έχουν ανάγκη - τους φτωχούς, τους άστεγους, τους υποσιτισμένους- είτε άμεσα, είτε υποστηρίζοντας άτομα και οργανώσεις που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο;
Αυτά τα Χριστούγεννα, φίλοι μου, ας μην δώσουμε ο ένας στον άλλον περισσότερα πράγματα και ας δώσουμε περισσότερη αγάπη. Ας μην αγοράσουμε προϊόντα ως δώρα αλλά ας χαρίσουμε εμπειρίες- εμπειρίες σύνδεσης, συμπόνιας και συλλογικότητας.
Και αν βρεθούμε σε μια κατάσταση σχετικής αφθονίας, ας προσφέρουμε ότι μπορούμε για να διευκολύνουμε τα δεινά των συνανθρώπων μας.
Μαγεια Τ.
Image credit: George Hinke
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου