Θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σας που συνέβη σε κάποιο πολύ δικό μου άνθρωπο και θα ήθελα να την κοινοποιήσω με την άδεια του βέβαια...
Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος από 17 χρονών δουλεύει ασταμάτητα μέχρι το τέλος του '14 χωρίς να έχει φοβηθεί τη δουλειά ούτε στιγμή...
Από το '15 και μετά αρχίζει ο Γολγοθάς του...
Σε μια ηλικία γύρω στα 40 έψαχνε για δουλειά και όλες οι πόρτες που χτυπούσε τις έβρισκε κλειστές, παρόλο την τεράστια εμπειρία του πάνω σε ένα συγκεκριμένο τομέα, παρόλο τις γνώσεις του....
Καιρό χωρίς δουλειά με κάποια μεροκάματα που δεν μπορούσε να καλύψει ούτε τις πιο βασικές του ανάγκες, χωρίς να μπορεί να συνεισφέρει στο παιδί του πράγμα που τον έριχνε σκόμη περισσότερο...
Ευτυχώς κάποιοι φίλοι του τον βοήθησαν με τις δουλειές τους και ανάσανε για κάποιες στιγμές, αλλά μόνο για να καλύψει κάποια έσοδα του και να βοηθήσει το παιδί του.... αλλά αυτό που κάθε πρωί ξυπνούσε και είχε να πάει κάπου να ασχοληθεί τον έκανε να νιώθει ζωντανός....
Μέσα του δεν σταματούσε ποτέ να λέει πως θα τα καταφέρει, δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να πέσει κάτω, παρά τα πολλά του προβλήματα τον έβλεπες με ένα χαμόγελο, με ένα χιούμορ που κάποιοι το παρεξηγούσαν και μέχρι αναίσθητο τον είχαν χαρακτηρίσει....
Μέχρι που σκάει το capital control το καλοκαίρι του '15 που έστω και αυτά τα μικρά έσοδα σταμάτησαν γιατί κυριολεκτικά πάγωσε η αγορά.....
Άντε πάλι φτου κι απ' την αρχή, απ' το μηδέν χωρίς πόρους.... χωρίς τσιγάρο... κάποιες φορές χωρίς φαγητό....
Μέχρι το τέλος του '15 υπήρξαν κάποιοι εκμεταλλευτές που πατούν στην απόγνωση ψυχών και ξεζουμίζουν ανθρώπους, γαμούν την ψυχολογία τους και μετά από 10 ημέρες εργασίας σου λένε δυστυχώς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε γιατί δεν υπάρχει η παραγωγικότητα που ελπίζαμε και σε πετάνε σαν λεμονόκουπα ξεζουμισμένη με μια αποζημίωση απολαβών για το διάστημα που απασχολήθηκες της τάξης των 70 - 80€ ή και ακόμα και μηδενικές απολαβές γιατί σου λένε η δοκιμαστική περίοδος δεν πληρώνετε....
παρόλα αυτά δεν το έβαζε κάτω, δεν επέτρεπε στον εαυτό του να γονατίσει και μ' ένα χαμόγελο ξυπνούσε και έλεγε θα τα καταφέρω... θα τα καταφέρω....
Την Άνοιξη του '16 βρίσκει δουλειά σ' ένα εργοστάσιο εργάτης που ξυπνούσε στης 2 τα ξημερώματα και επέστρεφε σπίτι του αργά το απόγευμα.... ήταν τόσο γεμάτος.. τον έβλεπες στα μάτια του να έχει μια ζωντάνια μια ενέργεια που ήταν και πάλι παραγωγικός, πάλι ελεύθερος γιατί στον κοινωνικό του περίγυρο όλο έλεγε ζω σε μια φυλακή δεν μπορώ να αναπνεύσω και θέλω να αποδράσω....
Όλα καλά μέχρι τον Δεκέμβρη του '16 που ελαττώθηκαν τα μεροκάματα και κάποια στιγμή λόγω προβλημάτων του εργοστασίου μηδενίστηκαν... βλέπεις οι αλλοδαποί συμφέρουν μια επιχείρηση.... και πάλι μες στο χειμώνα λίγο μετά την έλευση του νέου έτους μπροστά του παρουσιαζόταν ένας Γολγοθάς....
Δεν το βάζει κάτω και ψάχνει, βάζει λυτούς και δεμένους, μιλάει με γνωστούς και φίλους για κάποια δουλειά πάντα με το χαμόγελο μόνιμα διαμοργωμένιο στα χείλη του παρόλο την πίκρα, την απογοήτευση, τη στεναχώρια του έλεγε... φώναζε θα τα καταφέρω... θα τα καταφέρω....
Τον Φλεβάρη του '17 βρίσκει δουλειά πάνω στο αντικείμενο του που είχει πείρα 20 και πλέον χρόνια.... ήδη από την πρώτη μέρα στη δουλειά έδειχνε τη δυναμική του και την ποιότητα του πάνω στο χώρο που τον εμπιστευόντουσαν με κλειστά τα χέρια και του ζητούσαν προτάσεις ώστε να βελτιωθεί ο χώρος εργασίας και να αποφέρει περισσότερα κέρδη.... Και πάλι βλέπαμε το γνωστό μας φίλο πολύ δυνατό, πολύ κινητικό....
Δυστυχώς όμως ένα μεσημέρι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα του ανακοίνωσαν πως δεν έχουμε κανένα παράπονο από τη δουλειά σου, μάθαμε πράγματα από σένα, αλλά δεν μπορούμε να καλύψουμε το μισθό σου και δεν μπορείς να συνεχίσεις....
Πραγματικά έπεσε σαν βόμβα... πραγματικά βρέθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης.... εκεί πραγματικά είπαμε το χάνουμε το φίλο μας... για ένα διάστημα εξαφανίστηκε.... κρύφτηκε στον εαυτό του.... Δεν έβγαινε, δεν απαντούσε, δεν ήταν μέσα στο σώμα του....
Πέρασε ένα Πάσχα μόνος του κλεισμένος χωρίς να θέλει να μιλήσει σε κανέναν, να επικοινωνεί με κανέναν, παρά μόνο να βάζει και να επικεντρώνετε στο στόχο του στο να πετύχει και να αποκατασταθεί εργασιακά....
Βλέπεις ένας άνθρωπος ο οποίος επί 23 συνεχή χρόνια κάθε πρωί ξυπνάει για τη δουλειά δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε μια άλλη κατάσταση...
Ευτυχώς επειδή πάντα έψαχνε και μοιραζόταν το πρόβλημα του και την ανάγκη εργασίας από κάποιον γνωστό βρίσκει δουλειά εργάτης σε μια πολύ δύσκολη δουλειά που όμως δεν τον έκανε να λυγίσει από την κούραση και τους πόνους κάθε μέρα που γύριζε σπίτι του από τη δουλειά μετά από 10, 11, 12 ώρες σκληρής εργασίας....
Αλλά είπαμε μπορεί το Πάσχα να πέρασε και να ήρθε η Ανάσταση αλλά ο Γολγοθάς του δεν σταμάτησε... Μετά από ενάμιση μήνα δουλειάς πάλι τελειώνει η εργασία του γιατί όπως του είπαν τελείωσε το έργο και δεν μπορεί να τον κρατήσουν.... Άντε πάλι από την αρχή....
Σε λίγες ημέρες τον καλεί ένας φίλος του με μια βιοτεχνία και του λέει πως τον χρειάζεται για κάποια μεροκάματα και φυσικά δέχτηκε και αναπτερώθηκε το ηθικό του που άρχισε να πέφτει αλλά παρόλα αυτά πάντα είχε ένα γαμημένο χαμόγελο που κάποιες φορές τον παρεξηγούσαν όσοι δεν τον γνώριζαν καλά....
Έκανε τα μεροκαματάκια του, βοήθησε το παιδί του έστω με τα λίγα που έβγαζε απ' ότι μας έλεγε περίπου 20 με 25€ την ημέρα αλλά τον έβλεπες να νιώθει ελεύθερος άνθρωπος χωρίς δεσμά να του κλείνουν τον ορίζοντα και το φως....
Το έργο τελείωσε και άρχισε να ψάχνει πάλι για κάτι άλλο αλλά με διάφορα μεροκάματα δεν προχωράει, δεν βγαίνει η ζωή....
Παρόλα αυτά πάντα χαμογελούσε και άρχισε να βγαίνει έξω και να κοινωνικοποιείται πλήρως...
Εκείνο το διάστημα μέχρι και φυλλάδια μοίραζε για 15€ την ημέρα και ένιωθε υπερήφανος και δυνατός που έκανε κάτι και κάπως κατάφερνε έστω και μόνο να έχει ένα πιάτο φαγητό, ένα πακέτο τσιγάρα και να δίνει ότι μπορεί στο παιδί του...
Τέλος Ιουνίου κάποιος γνωστός του τον έστειλε να μιλήσει με έναν άνθρωπο για δουλειά.... Μιλήσαν, του είπε τα ζόρια που τραβάει και τον στέλνει σε μια εταιρία στην Ελευσίνα που θυμάμαι τον είχα πάει εγώ και έκανε τα χαρτιά του για μία αποθήκη.... μετά από τρεις ημέρες ξεκίνησε να εργάζεται σε μια δουλειά που είχε τρομερή παραγωγικότητα γιατί του άρεσε πολύ και δεν ένιωθε κούραση... κάποιες ημέρες τον έβλεπες να επιστρέφει σπίτι στης 10 - 11 το βράδυ από της 6 που έφευγε για τη δουλειά...
Σήμερα βρίσκεται ακόμα στη δουλειά αυτή και η τύχη, αφού είχε πίστη για να τα καταφέρει τον προσέλαβαν σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (στον τομέα της η πρώτη, ο leader της αγοράς).....
Όλα αυτά τα γράφω για να καταλάβουμε πως αν έχεις πίστη, ακολουθείς κάποιο στόχο, δεν απογοητεύεσαι, θα πετύχεις... αρκεί να είσαι επικεντρωμένο στο στόχο σου θα τα καταφέρεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου