Έρχεται κάποια στιγμή που επεξεργάζεσαι σταδιακά ένα προς ένα κάθε κομμάτι της ζωής σου και καταλήγεις τελικώς στο συμπέρασμα πως δεν έχεις ζήσει τίποτα απ’ όσα ονειρευόσουν.
Σε πιάνει μια μελαγχολία κι αναρωτιέσαι αν ακόμα υπάρχει χρόνος για να κάνεις όλα εκείνα που έχουν σφηνωθεί βαθιά μες στο κεφάλι σου και έχουν σχηματίσει μορφές άπειρων απωθημένων.
Κοιτάς το ημερολόγιο με τόση ανυπομονησία στο βλέμμα σου και ψάχνεις τις ημερομηνίες που θα πάρεις ρεπό απ’ τη δουλειά ή άδεια, ή ακόμα κι αν δεν εργάζεσαι, ψάχνεις να βρεις την ιδανική περίοδο που θα σου είναι εφικτό να συγκεντρώσεις ένα μικρό χρηματικό ποσό.
Σκέφτεσαι πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος και πως οι ημέρες πετούν σαν μεταναστευτικά πουλιά κι εσύ δεν έχεις καταφέρει μέχρι τώρα, να διαχειριστείς τον άνεμο στα φτερά σου!
Ζηλεύεις με παράπονο όλους εκείνους που φεύγουν διακοπές, όλους εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν, να εξερευνούν νέα μέρη και να συναντούν νέες περιπέτειες και κλείνεσαι υπομονετικά στο καβούκι σου, παρακαλώντας την υπομονή να μη μεταμορφωθεί σε απογοήτευση.
Και μεγαλώνεις… Έτσι περνούν ημέρες, μήνες, χρόνια, κι εσύ… μεγαλώνεις….!!!
Πόσα τόλμησες να κάνεις άραγε;
Σε πόσα εμπόδια ύψωσες το ανάστημά σου και είπες αποφασιστικά «θα τα καταφέρω» ;
Σε νιώθω… Δεν είσαι ο μόνος με τόσα απωθημένα άλλωστε!
Σήμερα αναλογίζομαι το νόημα των ονείρων και των στόχων που έμειναν απλώς στη φαντασία μας και στριμωγμένα στα μαξιλάρια μας. Δεν έχει ουσία να ονειρεύεσαι σ’ έναν κόσμο τόσο ρηχό και τόσο κενό. Δεν έχει ουσία να επιμένεις σε στιγμές που δεν σου έχουν δοθεί μέχρι τώρα.
Σίγουρα, δεν πρέπει κανείς να περιμένει να του χαρίζονται όνειρα κι επιτεύξεις στόχων, καθώς θα πρέπει ο ίδιος να πολεμάει για να τα κερδίζει με την αξία του, αλλά… Αλλά αν πολεμάς χρόνια για να ζήσεις μερικές στιγμές κι η ζωή δε σε βοηθάει να τις πετύχεις, τότε ποια η ουσία;
Φταίνε άραγε οι επιλογές μας; Φταίει το ξερό μας το κεφάλι που επιμένουμε στα απωθημένα;
Φταίμε εμείς που δεν κατεβάζουμε τον πήχη;
Ό, τι κι αν φταίει δεν πρέπει να διαγράφεις τα όνειρά σου, ούτε τους στόχους σου! Απλώς μερικές φορές επιβάλλεται να παρεκκλίνεις λίγο από αυτά, μήπως και βρεις έναν άλλον δρόμο που θα σε οδηγήσει κοντά τους!
Ίσως να πάρει περισσότερο χρόνο απ’ τον αρχικό, αλλά ακόμα κι έτσι, θα φτάσεις εκεί που θες, αλλά με σίγουρα αποτελέσματα!
Κλείσε τα μάτια λοιπόν… Θα βρούμε την άκρη…
Μαρίας Σμυρνιωτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου