Πολλοί από εμάς μπορεί να βρίσκονται σε ένα πνευματικό μονοπάτι ή ένα μονοπάτι αυτοβελτίωσης και ανάπτυξης. Ωστόσο, μπορούμε ακόμα να παγιδευτούμε στη νοοτροπία θύματος χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Μπορεί να ασκούμε τη βαθιά επίγνωση και να παρακολουθούμε τις αντιδράσεις μας σε διάφορες καταστάσεις. Εντούτοις, μπορεί να μην είμαστε ακόμα απαλλαγμένοι από αρχετυπικά πρότυπα θυματοποίησης που έχουν περάσει μέσα μας μέσω των προγόνων μας.
Ορισμένες φορές, πρέπει να σκάψουμε βαθιά για να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα. Αυτό που βρίσκεται στο κατώτατο σημείο των περιοριστικών και ψευδών πεποιθήσεών μας είναι η αίσθηση της θυματοποίησης.
Επιπλέον, αυτή η θυματοποίηση μας χρησίμευσε στο παρελθόν. Έτσι, το εγώ μας θα προσπαθήσει ακόμα και να κλειδώσει σε αυτό το προεπιλεγμένο περιβάλλον με τις βαθιές ρίζες του, ώστε να συμπαθιέται. Επιδιώκουμε την αγάπη, τη στοργή, την αναγνώριση και μια μυριάδα άλλων πραγμάτων που το εγώ μπορεί να χρειαστεί ώστε να φουσκώσει την αίσθηση αξίας.
Αυτο-αγάπη και θάρρος για την εξισορρόπηση της αίσθησης της απώλειας
Η αυτοσυγχώρεση, που δεν είναι γνωστή πρακτική για πολλούς, μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να απελευθερώσουμε κάποιους από αυτούς τους δεσμούς της νοοτροπίας θύματος.
Καθώς είμαστε όλοι ενεργειακά συνδεδεμένοι, η αυτοθεραπεία μέσω της συγχώρεσης μπορεί επίσης να θεραπεύσει τα προγονικά και τρέχοντα πρότυπα θυματοποίησης σε όσους βρίσκονται γύρω μας. Ωστόσο, το να αφήσουμε τον εαυτό μας μακριά από τα λάθη του παρελθόντος, δεν είναι και το πιο εύκολο έργο.
Και, χρειάζεται τεράστια εργασία. Χρειαζόμαστε αυτοαγάπη, θάρρος και την επιθυμία να αφαιρέσουμε το αίσθημα του να είμαστε θύματα. Χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στο κέντρο της καρδιάς μας, στο αίσθημα της αγάπης και στο βρόχο αυτού του συναισθήματος μέσω του ηλιακού μας πλέγματος (το κέντρο της δύναμης) και στη συνέχεια πίσω στο κέντρο της καρδιάς μας.
Χρειάζεται να γεμίζουμε τις καρδιές μας με αγάπη για τους εαυτούς μας. Μπορούμε να επιλέξουμε να δώσουμε στον εαυτό μας την ίδια αγάπη που προσφέρουμε γενναιόδωρα στους άλλους. Αυτό μας βάζει σε ένα πολύ καλύτερο επίπεδο, ώστε να προσφέρουμε στους εαυτούς μας τη συγχώρεση.
Θεραπεύστε τη νοοτροπία θύματος με τη συγχώρεση και τα όρια
Ένα άλλο τεράστιο μέρος της απελευθέρωσης της νοοτροπίας θύματος γίνεται μέσω της συγχώρεσης των άλλων. Το βιβλίο Δραστική Συγχώρεση του Colin Tipping είναι μια απίστευτη διδασκαλία για το πώς να εμπλακούμε σε αυτή την πρακτική σε ψυχικό επίπεδο.
Ο Colin μιλάει για την παρατήρηση των λαθών των άλλων, για τα οποία είμαστε τόσο πληγωμένοι και εξοργισμένοι, ως τέλειες αλληλεπιδράσεις που ο ανώτερος εαυτός μας δημιουργεί για να θεραπεύσουμε τους εαυτούς μας. Έτσι, αυτό που “μας” συμβαίνει αλλάζει σε αυτό που συμβαίνει “για” εμάς.
Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, μπορούμε να απελευθερώσουμε το θυμό γύρω από το τι συνέβη στο παρελθόν και να απελευθερώσουμε τα συναισθήματα που χρειαζόμαστε το άλλο πρόσωπο να “πληρώσει”, και έτσι απελευθερώνουμε τη νοοτροπία θύματος.
Πρέπει επίσης να μάθουμε να λέμε όχι σε πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε. Ξεκινήστε αποδεχόμενοι ότι θα απογοητεύσετε τους ανθρώπους που αγαπάτε μερικές φορές. Το γεγονός ότι φοβόμαστε να πούμε όχι στους άλλους, φαίνεται πως είναι σχεδόν κάτι σαν ριζωμένη πολιτιστική και κοινωνική κατασκευή.
Πρότυπα που ενισχύουν τη νοοτροπία θύματος
Δεν θέλουμε να πληγώσουμε τα αισθήματα εκείνων για τους οποίους νοιαζόμαστε, έτσι λέμε ναι. Συμφωνώντας σε πράγματα για τα οποία δεν θέλουμε να ξοδεύουμε το χρόνο μας, αυτό υποτιμά το τι σημαίνουν οι εμπειρίες μας για εμάς.
Παρατηρήστε αυτά τα μακροχρόνια πρότυπα και λάβετε μέτρα ώστε να γυρίσετε το κύμα προς τιμήν του δικού σας χρόνου. Το να είστε ανοιχτοί και ειλικρινείς απέναντί τους, μπορεί να φέρει μικρά βήματα που θα βοηθήσουν στην επούλωση της μεγαλύτερης εικόνας της νοοτροπίας θύματος.
Μόλις αρχίσουμε να βλέπουμε τα μικρά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε παγιδευμένοι, συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε περισσότερο την εσωτερική εξερεύνηση. Αυτή η παρατήρηση των δικών μας προτύπων μας λέει πώς παίρνουμε αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε.
Τις περισσότερες φορές, εν αγνοία μας παίζουμε το ρόλο του θύματος. Μπορεί να πούμε στον εαυτό μας “είμαι τόσο μόνος(η)” όταν έχουμε απλώς μια αίσθηση μοναξιάς.
Τρόποι αποφυγής της επιζήμιας νοητικής κουβέντας
Μπορεί να πούμε στον εαυτό μας “κανείς δε με καταλαβαίνει”, μετά από μια συνομιλία με κάποιον που απλώς δε μας κατάλαβε. Μπορεί να πούμε ότι “όλοι με ακυρώνουν”, αφού πχ. ένας συνάδελφος δεν τήρησε κάτι που είχε υποσχεθεί. Αυτά τα γεγονότα ενεργοποιούν αυτό που ο Eckhart Tolle ονομάζει το “πόνο-σώμα”. Είναι αυτό το κομμάτι που βλέπουμε τον εαυτό μας ως θύμα και αναζητά συνεχώς τρόπους ώστε να υπηρετούμε αυτόν τον ρόλο.
Μπορούμε να εξετάσουμε το θέμα υπό μια υψηλότερη αυτο-προοπτική. Απλώς και μόνο επειδή αισθανόμαστε μόνοι, παρεξηγημένοι ή πληγωμένοι, δεν είμαστε στην πραγματικότητα το θύμα.
Είμαστε απλά ο πνευματικός εαυτός μας έχοντας μια ανθρώπινη εμπειρία της πόλωσης των συναισθημάτων. Κι αν μπορούμε να το εξετάσουμε με αυτόν τον τρόπο, χωρίς κρίση, θα υπάρξει ένα πάρα πολύ μεγαλύτερο περιθώριο για μάθηση και θεραπεία. Και, ως εκ τούτου, μετατοπίζουμε τον εαυτό μας από τη νοοτροπία θύματος.
*Το αρχικό κείμενο είναι της Heather O’Neill και δημοσιεύτηκε στο OMTimes Magazine. Μεταφράστηκε από το Visual Meditation και δημοσιεύτηκε εδώ υπό της πολιτικής αναδημοσίευσης του OMTimes Media, Inc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου