Πολλές φορές προβάλουμε φρούδες ελπίδες στον εαυτό μας μόνο και μόνο, για να πιαστούμε από κάπου και να μην βυθιστούμε στην απεραντοσύνη της προσμονής ή του πόνου. Όσο όμως κρεμόμαστε από κάτι που δεν υπάρχει, αλλά τόσο συνεχίζουμε μια κατάσταση η οποία δεν οδηγεί πουθενά.
Αγαπάς και μάλιστα πολύ. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Αλλά τι αγαπάς ακριβώς; Μια ανάμνηση; Στιγμές που πέρασαν; Έναν άνθρωπο που δεν είναι ποτέ εκεί για σένα; Παλιά σ’ αγαπώ πού ξεθώριασαν;
Δεν μπορείς ν’ αγαπάς από απόσταση; Δηλαδή, προτιμάς να εμμένεις σε μια σχέση πού δεν έχει όχι μόνο να σου δώσει χαρά αλλά να σε στραγγίξει εντελώς συναισθηματικά; Δεν συνειδητοποιείς πώς μόνο κακό κάνεις σε σένα;
Μια τέτοια μπερδεμένη αλλά επί της ουσίας, ξεκάθαρη κατάσταση - σχέση θυμίζει το περιβόητο “Γιοφύρι της Άρτας”.
Κάθε πρωινό μπορεί να ξυπνάς μες στο χαμόγελο και την αναμονή πως σήμερα θα ΄ναι μια ιδιαίτερη μέρα. Σήμερα θα κάνει όλα όσα είπε, σήμερα θα τηλεφωνήσει, σήμερα θα… θα… θα… θα…
Και όσο περνά η ώρα, τόσο χαντακώνεσαι στη δίνη της απογοήτευσης. Και η προσμονή που έγινε λαχταρά, έτοιμη να σε “καταπιεί”, γίνεται απελπισία.
Μα το αξίζεις αυτό νομίζεις;
Τα σήματα και τα μηνύματα που σου στέλνει είναι ξεκάθαρα. Δεν ενδιαφέρεται. Τέλος.
Τι προσπαθείς;
Ξέρω πονάς. Μα δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου!
Πάρ’ το απόφαση και δώσε και εσύ ένα τέλος. Πέτα από πάνω σου τούτη τη σχέση και ότι άλλο στη θυμίζει.
Δεν είναι θέμα εγωισμού μα περηφάνιας. Έπαιξες και έχασες. Ε και; Η ζωή προχωρά. Πάμε γι’ άλλα.
Τέρμα οι δικαιολογίες, τέρμα τα ίδια επαναλαμβανόμενα λάθη, τέρμα το κρυφτό, τέρμα τα παιχνίδια.
Κάθε ανθρώπινο ον αξίζει την προσοχή, την αποδοχή. Όχι πια άλλα λόγια ψεύτικα ή περιττά.
Η παρουσία σου αν δεν εκτιμάται τότε σημαίνει πως βρίσκεται σε λάθος χώρο. Πήγαινε εκεί που θα σε αγαπούν αληθινά, για αυτό που είσαι.
Μάθε να δίνεις τον εαυτό σου, μάθε όμως και να τον παίρνεις πίσω.
Ύψωσε το ανάστημα σου, πάρε βαθιά ανάσα και γύρνα επιδεικτικά την πλάτη σου. Δεν έχει καμία σημασία αν εκεί είναι κάποιος. Έχει σημασία που είσαι εσύ.
Αξίζεις να σε αγαπήσουν και να εκτιμούν το κάθε λεπτό μαζί σου. Αξίζεις μια ζωή, που η παρουσία θα είναι δώρο και όχι εξαναγκασμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου