Ακόμα κι αν λέτε το αντίθετο, προσπαθείτε να μην καταπιέζετε τα συναισθήματά σας. Κλάψτε όταν το έχετε ανάγκη, επειδή αυτό σας βοηθάει να χαλαρώσετε και να απελευθερώσετε τον πόνο σας με υγιή τρόπο.
Εκείνοι που δεν είναι πια κοντά μας, παραμένουν πάντα μέσα στην καρδιά μας. Εκεί όπου φυλάμε τα πολυτιμότερα πράγματα, θα αναπαύονται αιώνια.
Η αποδοχή της απώλειας κάποιου που αγαπάμε, ο θάνατός του, είναι κάτι δύσκολο για όλους και μας αναγκάζει να βιώσουμε μια κατάσταση για την οποία τίποτα στη ζωή δεν μας έχει προετοιμάσει.
Στη σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε γι’αυτή τη διαδικασία.
Μαθαίνοντας να λέμε αντίο
Πώς μπορείτε να πείτε αντίο σε κάποιον που, μόλις μια στιγμή πριν, ήταν πλάι σας; Ο θάνατος δεν έχει λογική και δεν νοιάζεται για τη χρονική στιγμή.
Μερικές φορές ο θάνατος παίρνει ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν πλήρως τη ζωή τους, όπως νέους ανθρώπους με εκατοντάδες χιλιάδες εμπειρίες ακόμα μπροστά τους. Κι όμως, τους παίρνει, αφήνοντας πίσω τους ένα κενό.
Ο θάνατος θα πρέπει να σας δίνει τουλάχιστον την ευκαιρία να πείτε αντίο. Θα έπρεπε να είναι σαν ένας σταθμός τρένου, όπου μπορείτε να πείτε αντίο στους αγαπημένους σας, να τους αγκαλιάσετε θερμά και σφιχτά για μια τελευταία φορά και να πείτε εκείνα τα λόγια που τόσο συχνά δεν λέγονται, για να γίνουν αργότερα μονάχα πηγή μετάνοιας και θλίψης.
Όμως, επειδή στην πραγματικότητα η ζωή δεν είναι έτσι, πρέπει να προσαρμοστείτε και να καταλάβετε ότι, πρώτα απ’όλα, κανένας δεν ζει για πάντα. Είμαστε σε αυτή τη γη μονάχα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Γι’αυτό πρέπει να ζείτε κάθε μέρα στο έπακρο.
Κάθε νύχτα θα πρέπει να προσπαθείτε να πηγαίνετε για ύπνο χωρίς να αφήνετε πράγματα ανείπωτα, χωρίς θυμό και απογοήτευση, που σας κρατούν ξύπνιους και στριφογυρίζετε στο κρεβάτι. Και μην ξεχνάτε ποτέ να λέτε στους ανθρώπους ότι τους αγαπάτε.
Αξιοποιείτε την κάθε στιγμή που έχετε με τα μέλη της οικογένειάς σας και μοιραστείτε μαζί τους τη χαρά με κάθε σας ανάσα.
Τώρα που μιλήσαμε γι’αυτή τη σημαντική πλευρά της ζωής, ας δούμε μερικές συμβουλές για την αντιμετώπιση της απώλειας ενός προσώπου.
Πένθος
Αναμφίβολα γνωρίζετε τη διαδικασία του πένθους και του θρήνου, τη συναισθηματική διαδικασία που ακολουθεί κάθε απώλεια, είτε πρόκειται για χωρισμό είτε για το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η αντιμετώπιση της απώλειας αποτελεί ένα απαραίτητο στάδιο στη διαχείριση των συναισθημάτων σας. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να βυθίσουν τον εαυτό τους αμέσως στην κανονική ρουτίνα τους χωρίς να αναγνωρίσουν τον πόνο τους, μπορεί τελικά να αντιμετωπίσουν σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα στο μέλλον.
Ας μάθουμε για τα στάδια του πένθους :
1. Άρνηση
Πώς μπορείτε να δεχτείτε το γεγονός ότι ο/η σύντροφος ή το αγαπημένο σας πρόσωπο έφυγε; Πώς μπορείτε να δεχτείτε το γεγονός ότι δεν θα ξαναδείτε ποτέ τη μητέρα σας, την αδερφή σας ή την αδελφή ψυχή σας; Το πένθος είναι μια περίπλοκη διεργασία και αυτό το πρώτο στάδιο βασίζεται στο συναισθηματικό αντίκτυπο της απώλειάς σας, την οποία δεν μπορείτε να κατανοήσετε πλήρως.
2. Θυμός ή ακόμα και αδιαφορία
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι δεν αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Μερικοί άνθρωποι είναι φανερά θυμωμένοι και εξοργισμένοι, μερικοί στρέφουν το θυμό τους προς τα μέσα εναντίον του εαυτού τους, ενώ άλλοι στρέφουν το μίσος τους εναντίον του Θεού. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που κλείνονται απέναντι στα συναισθήματά τους και είναι εντελώς ανίκανοι να κλάψουν, να θρηνήσουν ή να μιλήσουν γι’αυτό.
3. Διαπραγμάτευση
Πρόκειται για το στάδιο του πένθους στο οποίο αρχίζετε να αποδέχεστε ορισμένα πράγματα : το ατύχημα, την ασθένεια… Συνέβη και το να είστε θυμωμένοι με τον κόσμο δεν οδηγεί πουθενά. Τώρα μπορείτε να μιλήσετε με άλλους γι’αυτό, να παρατηρήσετε πώς ζουν την καθημερινότητά τους και να αποδεχτείτε ότι, πράγματι, αυτό το άτομο δεν είναι πλέον μαζί σας.
4. Πόνος
Εδώ ο πόνος εμφανίζεται ξανά με όλη του τη σκληρότητα και, επειδή είναι τόσο ωμός, πρέπει να τον εκφράζετε, να τον βιώνετε και να ξαλαφρώνετε από αυτόν όσο συχνά το έχετε ανάγκη. Μην ακούτε όσους σας λένε να μην κλαίτε, επειδή ακριβώς αυτό πρέπει να κάνετε για να εκφράσετε τα συναισθήματά σας με υγιή τρόπο.
5. Αποδοχή
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η αποδοχή θα έρθει. Θα αποδεχτείτε την απώλεια και το κενό και, αν και γνωρίζετε ότι η ζωή σας δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια, πρέπει να συνεχίσετε. Θα συνεχίσετε το μονοπάτι σας χωρίς να ξεχάσετε.
Να θυμάστε ότι οι άνθρωποι που αγαπάτε θα ζουν για πάντα στη μνήμη σας και, χωρίς αμφιβολία, χαίρονται να σας βλέπουν να ανοίγετε ξανά τα μάτια σας και την καρδιά σας στον κόσμο.
Κλειδιά για να μείνετε δυνατοί και να κρατήσετε τις καλές αναμνήσεις.
Παρακαλούμε έχετε υπόψη σας ότι, αν η διαδικασία του πένθους σας έχει διαρκέσει πάνω από έξι μήνες και εξακολουθείτε να καταβάλλεστε από τη θλίψη ή αν δεν έχετε ανακτήσει την ικανότητά σας να επιδίδεστε στις καθημερινές σας δραστηριότητες, θα πρέπει να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό.
Κάθε μέρα, η ρουτίνα, τα μέλη της οικογένειας και οι φίλοι σας θα αποτελούν το καλύτερο σύστημα στήριξής σας. Σταδιακά, θα αρχίσετε να πονάτε λιγότερο και δεν θα πρέπει ποτέ να αισθανθείτε ενοχή γι’αυτό.
Γιατί; Επειδή η μνήμη του ατόμου που χάσατε θα ζει πάντοτε μέσα σας. Έχει γίνει μέρος σας, μέρος αυτού που είστε, του σώματος, του νου και της ψυχής σας. Τίποτα κακό δεν θα συμβεί αν ξαναρχίσετε να χαμογελάτε, επειδή το αγαπημένο σας πρόσωπο είναι πίσω από το κάθε χαμόγελο και θα χαιρόταν για το γεγονός ότι αρχίζετε να ξαναβρίσκετε τη χαρά.
Μην εμμένετε στις τελευταίες μέρες ή βδομάδες ή στους τελευταίους μήνες, στην ανάμνηση της ασθένειας, του ατυχήματος ή του διαζυγίου. Κάθε μέρα θα πρέπει να προσπαθείτε να ανακαλείτε τις καλές αναμνήσεις, την αγάπη που μοιραστήκατε, όλες τις ειλικρινείς λέξεις… Με άλλα λόγια, εστιάστε στα θετικά συναισθήματα.
Η ζωή είναι ένα ταξίδι και κάθε στιγμή μετράει. Ό,τι συνέβη στο παρελθόν δημιούργησε αυτό που είστε σήμερα, έτσι το πρόσωπο που χάσατε έχει γίνει μέρος της ουσίας της ζωής σας. Το μεταφέρετε μέσα σας τώρα και για πάντα.
Μάθετε ξανά να ζείτε τη ζωή με ελπίδα, επειδή όλη η αγάπη που αισθανθήκατε στο παρελθόν επίσης αποτελεί μέρος αυτού που είστε τώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου