Μόνος εγώ, μόνος εσύ, μόνος κι αυτός, μόνη κι αυτή, μόνοι και οι άλλοι!
Όλοι μόνοι;
Ναι… αν όχι μόνιμα… περιστασιακά, κι αν όχι ολοκληρωτικά… σε επιμέρους τομείς της ζωής, κι αν όχι φαινομενικά… μέσα μας, ναι… μόνοι!
Γιατί; Γιατί να είμαστε μόνοι και όχι μαζί;
Η καρδιά του καθενός λαχταρά την επαφή, το μοίρασμα, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη, την αλληλεγγύη, την αγάπη!
Κοινωνικό Ον ο Άνθρωπος, είπε ο Φιλόσοφος!
Η επικοινωνία μας με τους άλλους δεν σημαίνει απλά τη διακίνηση πληροφοριών κάθε ανθρώπου με τους συνανθρώπους του, αλλά σηματοδοτεί την συνάφεια και την συνεχή αλληλεπίδραση κάθε ανθρώπου, ως ύπαρξη, με τις άλλες υπάρξεις γύρω του!
Είναι στη φύση μας να είμαστε ενωμένοι! Κι όμως αυτό το χαρακτηριστικό που διέπει τη φύση μας ως ανθρώπινα όντα αλλοιώθηκε και τελικά εκφυλίστηκε.
Η Ενότητα διαβρώθηκε λίγο, λίγο από το Εγώ κι απέκτησε ρωγμές. Και οι ρωγμές έγιναν χάσματα χαοτικά που ρουφάνε την Ουσία μας.
Αυτό που ανέκαθεν ένωνε τους ανθρώπους ήταν η ανάγκη. Αρχικά της επιβίωσης και στη συνέχεια της προάσπισης και της προώθησης των συμφερόντων τους.
Κάπως έτσι καταλήξαμε αυτό που νομίζουμε ότι μας ενώνει, να είναι αυτό το ίδιο που μας διαχωρίζει και μας πληγώνει.
Οι άνθρωποι προσεγγίζονται, συνειδητά ή ασυνείδητα, μέσα από τον ωφελιμισμό. «Τι θα κερδίσω εγώ μέσα από αυτή τη σύμπραξη με τους άλλους;»
Ουσιαστικά, τα κυρίαρχα στοιχεία κάθε «ένωσης» ανέκαθεν ήταν τα «εγώ» που συμμετείχαν σε αυτή τη σύμπραξη. Τα οποία κάθε φορά επιχειρούσαν και επιχειρούν να ορίσουν τη σχέση με τρόπο που να τα εξυπηρετεί.
Πόσα χαμόγελα, πόσες αγκαλιές, πόσα λόγια παρήγορα ή κολακευτικά κι αν έχουν δαπανηθεί, για να χτίσουν έναν καθωσπρεπισμό στην υπηρεσία του συμφέροντος!
Όποια «πρόοδος» επήλθε είχε ως βαθύτερο κίνητρο τον ανταγωνισμό και την επικράτηση. Συμμαχίες διαλύθηκαν με το που πέτυχαν το στόχο τους και οι πρότεροι σύμμαχοι έγιναν ορκισμένοι εχθροί, διεκδικώντας την πίτα ολάκερη, κι ας είχαν συμφωνήσει να τη μοιραστούν.
«Είμαι μαζί σου όσο καλύπτεις τις όποιες ανάγκες μου ή όσο με συμφέρει!»
Η ουσία της αληθινής Ένωσης, όμως, είναι στη συνείδηση και δεν βασίζεται στην ανάγκη!
Το μαζί στα δύσκολα είναι εύκολο, το ΜΑΖΙ πέρα από τον πόνο είναι που ζορίζει!
Το ΜΑΖΙ έχει συνείδηση όταν ανυψώνεται πάνω από τον ανταγωνισμό, πάνω από την σύγκριση, πάνω από την ιδιοτέλεια, πάνω από την ανάγκη, πάνω από το εγώ.
Η αληθινή Ένωση δεν χωράει σε τυπολατρικά πλαίσια που καμουφλάρουν την εξουσία του ενός προς τον άλλο, χρησιμοποιώντας ηθικά ολογράμματα!
Η αληθινή Ένωση προάγει και αναδεικνύει την μοναδικότητα και την σπουδαιότητα του καθενός, στη βάση της ισοτιμίας, ως μέρος ενός ενιαίου Όλου!
Ας ενωθούμε λοιπόν, από τη σωστή θέση!
Όχι για την επιβίωση (μόνο)!
Όχι από φόβο!
Όχι για να επωφεληθεί το Εγώ!
Αλλά για να εξαλείψουμε τον ανταγωνισμό και τα δεινά που προκαλεί…
Για να κυριαρχήσουμε στον εγωισμό που μας κρατάει πίσω…
Για να κλείσουμε τα κενά που δημιουργεί ο διαχωρισμός, γιατί από αυτά δεν περνάει Φως, αλλά σκοτάδι…
Για να βιώσουμε το αληθινό όφελος που προκύπτει από το Γενικό Καλό…
Για να ανακαλύψουμε την Αλήθεια, καθώς αυτή είναι καθολική κι όχι εξατομικευμένη…
Για να εξελιχθούμε…
Για να δημιουργήσουμε…
Για να ευτυχίσουμε…
ΤΙΠΟΤΑ δεν αξίζει τόσο, για να θυσιάσεις την Ένωση… η Ένωση όμως, αξίζει κάθε θυσία!!!
Άγγελος Τσιώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου