Κατακρεουργημένη λέξη η συγγνώμη. Μπήκε στο στόμα μας και έχασε την ακριβή αξία της.
Έγινε ένα βολικό αναμάσημα για τις άβολες στιγμές μας και κατάφερε να εξαφανίσει ακόμα και το φιλότιμο. Την πετάμε από ‘δω κι από ‘κει χωρίς καν να την ακούμε την ώρα που την ξεστομίζουμε.
Είναι ελάχιστες οι φορές που την εννοούμε και απέχει πολλά χιλιόμετρα, πολλά τσιγάρα και πολλά άσκοπα λόγια κι εξηγήσεις από τη βαθιά συγχώρεση. Άσε που όταν ουσιαστικά συγχωρήσεις κάποιον δε χρειάζεται ούτε να το πεις, ούτε να το φωνάξεις, το δείχνεις.
Η συγχώρεση είναι για ψύχραιμους παίχτες και δυνατούς λύτες.
Τι σημαίνει «σε συγχωρώ»;
Σημαίνει ότι κατάφερα να μπω στη θέση σου, ακόμα κι αν δεν την κατάλαβα.
Σημαίνει ότι σου επιτρέπω και σου αναγνωρίζω το δικαίωμα στο διαφορετικό απ’ αυτό που περίμενα να κάνεις και σβήνω απ’ τον σκληρό μου δίσκο τα κίνητρά σου, αν αυτά υπήρχαν, κι αν ήταν αρνητικά.
Εδώ βέβαια δε μιλάμε σε καμία περίπτωση για τη ντεμέκ και υπό συνθήκες συγχώρεση.
Τη συμβιβαστική συγχώρεση, αυτή που συμβαίνει όταν αποδεχόμαστε και καταπίνουμε δυσάρεστα πράγματα και χοντρές κατάστασεις, κέρατα, άσχημα λόγια, σκάρτες συμπεριφορές και ψευτοφιλίες προκειμένου να μη μείνουμε μόνοι, μην αντιμετωπίσουμε την απόρριψη ή ακόμα να χάσουμε τη δουλειά μας.
Εδώ ο φόβος είναι που κινεί τα νήματα και όπως πάντα, δεν είναι καλός σύμμαχος.
Θέλει δύναμη να συγχωρείς και να γαληνεύεις μέσα σου.
Θέλει όμως δύναμη και να μην μπορείς να συγχωρείς, ακόμα και αυτούς που είναι χρόνια στη ζωή σου και τελικά να μένεις μόνος.
Γι’ αυτό η συγχώρεση έχει πρόσωπο διπλό.
Συγχωρώ σημαίνει απελευθερώνω.
Απελευθερώνω πρώτα απ’ όλα εμένα από άσχημες σκέψεις και βαριά συναισθήματα και στη συνέχεια εσένα, από το σιδερένιο, διπλοκλειδωμένο κλουβί που σε είχα τοποθετήσει.
Συμφιλιώνω το άσπρο με το μάυρο μέσα μου και προχωράω μπροστά.
Και ενώ τα γράφω αυτά συνηδειτοποιώ ότι δε σ’ έχω συγχωρήσει ακόμα.
Ίσως και να μην προσπάθησα, ίσως να μου αρέσει στα κρυφά αυτή η πάλη μέσα μου.
Ίσως και να μην αξίζεις τη συγχώρεσή μου.
Στον έρωτα άλλωστε τα πράγματα τα βλέπεις πάντα και μόνο μέσα από παραμορφωτικό φακό, τεράστια κι υπερβολικά.
Όπως και να ‘χει, η συγχώρεση είναι το αντίθετο της αδυναμίας.
Είναι η πιο τρανή απόδειξη πως τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, έχουμε πετάξει σε θάλασσες και χωματερές τα εγωιστικά μας ένστικτα και είμαστε δύο κλικ πιο ώριμοι απ’ ότι ήμασταν πριν.
Η πιο σπουδαία και χρήσιμη ευχή που άκουσα τελευταία είναι να μάθουμε να συγχωρούμε. Κι εύχομαι σύντομα να τα καταφέρω κι εγώ. Κι εσύ.
Γεωργία Χατζηγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου