''Η Ιόχρους Φλόγα''
Μπορεί να οριστεί σαν Ιερό Πυρ, αμιγής Θεία ενέργεια,
κατά το μεγαλύτερο μέρος αόρατη. Είναι έτσι διαμορφωμένη από Θείες Υπάρξεις ώστε να μπορεί να εξαγνίσει κάθε δυσάρμονη ενέργεια σε εκείνον που την επικαλείται ή σε άλλους.
Δίνεται στον άνθρωπο όταν αυτός την επικληθεί ένθερμα για να εξαγνίσει τις δυσαρμονίες που δημιούργησε κατά τις διάφορες διαβιώσεις του.
Είναι πράξη της Τέταρτης Διάστασης, βρίσκεται παντού στο σύμπαν και γίνεται εφικτή στον άνθρωπο μέσω εξασκημένης επίκλησης προς Θείες Υπάρξεις που ιδιαίτερα, έχουν αφιερωθεί για αυτή την εξυπηρέτηση.
Οι κυριότερες από Αυτές είναι Εκείνες που εξυπηρετούν ανήκουσες στην Έβδομη Ακτίνα που βρίσκεται σε ενέργεια κατά τον παρόντα κύκλο των 2000 ετών και στον οποίο υπάγεται η Ιόχρους Φλόγα.
Αυτές είναι : ο Ελωϊμ Αρκτούρος με το Θείο Συμπλήρωμά Του τη Θεία Ντιάνα, ο Αρχάγγελος Zακχιήλ και η Θεία Aμέθυστη, ο Ηγέτης Άγιος Γερμανός και η Θεία Πόρτια.
Επίσης, η Θεά του Ελέους Γκουάν Γιν με την Κοσμική ΄Υπαρξη Mερσέντες, μαζί με όλα τα μέλη της Ιεραρχίας, των Αγγελικών Λεγεώνων, των Σεραφείμ και Χερουβίμ, που εξυπηρετούν υπό την ΄Εβδομη Ακτίνα.
Μέχρι πρόσφατα, η γνώση και χρήση του Ιερού Πυρός διδάσκονταν αποκλειστικά στα ερημητήρια και Σχολεία των Διδασκάλων, αλλά λόγω της μικρής διάρκειας του χρόνου εντός του οποίου θα συμβούν ορισμένες Κοσμικές μεταβολές που θα έχουν αποτελέσματα και στον Πλανήτη Γη, επιτράπηκε η εξωτερίκευσή Του στον πολύ κόσμο για να επιταχυνθεί η εξέλιξη.
Αυτό συμβαίνει επίσης και λόγω του ότι η Ιόχρους Φλόγα, το Ιερό Πυρ, υπάγεται στην ΄Εβδομη Ακτίνα που άρχισε πρόσφατα να εκδηλώνεται ενεργά επάνω στη Γη. Έτσι και τα δύο συντέλεσαν στην εξωτερίκευσή Του.
Στα παλαιότερα χρόνια της Ελληνικής ιστορίας, η ευεργετική χρήση της Ιόχρου Φλόγας ήταν γνωστή και καλλιεργούνταν η εκδήλωσή της όσο διάστημα βρίσκονταν τα Μυστήρια υπό την επιρροή Μεγάλων Πνευματικών Υπάρξεων.
Με την εξασθένιση των Μυστηρίων και αργότερα την ολοκληρωτική ανάληψή τους από τους πράκτορες του «σκοτεινού προσώπου», χάθηκε η γνώση και ο τρόπος χρήσης της Φλόγας και αυτό που απόμεινε ήταν μόνο μία «ανάμνηση» και αυτή μυθολογικά, σαν ο «Ποταμός Στύγγας».
΄Ηταν η Αγάπη του Αγίου Γερμανού προς την ανθρωπότητα όπου, σαν Ηγέτης της Έβδομης Ακτίνας και με το κύρος που δίνει αυτό το Υπούργημα, μπόρεσε να επαναφέρει την Ιόχρου Φλόγα στον κόσμο της ύλης προς χρήση του ανθρώπου.
Στις μέρες της Ατλαντίδος η Ιόχρους Φλόγα είχε επίσης πολύ μαγνητισθεί πάνω στη Γη και είχαν ιδρυθεί μεγάλοι Ναοί για την επίκληση και ραδιοβολία της.
Στη Λεμουρία όμως, οι Φλόγες του Ιερού Πυρός είχαν φθάσει στο κατακόρυφο και αυτό γιατί ο άνθρωπος δεν είχε ακόμη καταπέσει στο βάραθρο του σκότους και της δυσαρμονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου