Μέσα από μία μεγάλη πορεία θεραπείας και αφοσίωσης στην αυτογνωσία έχω παρατηρήσει ότι παρόλο που ο καθένας μας είναι αδιαμφισβήτητα μοναδικός και ξεχωριστός όλοι μα όλοι είμαστε ίδιοι μέσα μας και έχουμε να μάθουμε πολλά ο ένας από τον άλλο. Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε πρόθυμοι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ειλικρινείς και ανοιχτοί να εξερευνούμε τις πιθανότητες.
Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση από ένα βίντεο του Γκρεγκ Μπράντεν παγκοσμίως γνωστός για την δουλειά του, όπου συνδέει τον κόσμο της πνευματικότητας με αυτόν της λογικής και της επιστήμης. Αποφάσισα να αφιερώσω αρκετές ώρες σε αυτή την μετάφραση για τον απλούστατο λόγο ότι πιστεύω ακράδαντα στους "καθρέπτες". Είναι μία τεχνική που παρατηρώ και εξασκώ εδώ και χρόνια και πραγματικά με βοηθά να προοδεύω σημαντικά.
Από την σκοπιά των αρχαίων Εσσαίων κάθε άνθρωπος στην γη είναι μύστης στην σχολή που ονομάζουμε ζωή. είτε έχουμε επίγνωση είτε όχι, ο καθένας από εμάς θα βιώσει την παρουσία των άλλων ως "καθρέπτες" του εαυτού του στην δεδομένη στιγμή.
Αν έχουμε την σοφία να αναγνωρίσουμε αυτούς τους καθρέπτες μπορούμε να επιταχύνουμε σημαντικά την εξέλιξη του συναισθήματος και της κατανόησης.
Αυτό που οι Εσσαίοι είπαν ήταν ότι προκειμένου να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε κύριοι αυτού, σε αυτό τον κόσμο, θα δούμε έναν οι και συνδυασμό πολλών μοτίβων συμπεριφοράς και σκέψης να καθρεπτίζονται στους άλλους.
Οι 7 καθρέπτες σταδιακά εξευγενίζονται. Πίσω στην δεκαετία του '70 όλοι είχαμε ακουστά για τον 1ο καθρέπτη, αυτόν που μας δείχνει ποιοί είμαστε στην δεδομένη στιγμή. Η ιδέα ήταν ότι αν βρεθείς περιτριγυρισμένος από άτομα ανέντιμα ή θυμωμένα, τότε αυτά καθρέπτιζαν την δική μας έλλειψη τιμιότητας ή τον θυμό μας. Μερικές φορές αυτός ο καθρέπτης ισχύει και άλλες όχι.
Είχαμε ανακαλύψει τον 1ο καθρέπτη αλλά είχαμε ακόμα να βρούμε και τους υπόλοιπους όπως τον 2ο που αντικατοπτρίζει αυτό που επικρίνουμε την δεδομένη στιγμή. αυτός ο καθρέπτης είναι εξαιρετικά ισχυρός αλλά λεπτοφυής.
Οι αρχαίοι Εσσαίοι είχαν μια πολύ εξελιγμένη κατανόηση των διαπροσωπικών σχέσεων των ανθρώπων και τον ρόλο του συναισθήματος σε αυτές τις σχέσεις.
Τώρα καθώς κοιτάζουμε αυτά τα κείμενα των Εσσαίων βλέπουμε ότι είναι το συναίσθημα που αποδεικνύει την δύναμη και όταν συνδυάζεται με την λογική αληθινή μαγεία και θαύματα συμβαίνουν.
Οι Αρχαίοι Εσσαίοι προσδιόρισαν ίσως με τον καλύτερο τρόπο, τον ρόλο των προσωπικών και διαπροσωπικών μας σχέσεων και τις κατηγοριοποίησαν σε 7 μυστήρια των σχέσεων όπου κάθε άνθρωπος βιώνει στη πορεία της ζωής του, απλά ζώντας την ζωή ο ένας υπό την παρουσία του άλλου.
Κατηγοριοποίησαν αυτά τα μυστήρια ως καθρέπτες και αυτό που μας υπενθυμίζουν είναι ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή της ζωής μας, η πραγματικότητα η οποία υφίσταται μέσα μας, καθρεπτίζεται/αντανακλάται πίσω σε εμάς από τις πράξεις, τις επιλογές και τις λέξεις αυτών που είναι γύρω μας.
Ο 1ος "καθρέπτης" αυτών των σχέσεων είναι η αντανάκλαση της παρουσίας μας στην παρούσα στιγμή. Αυτό είναι το μυστήριο του 1ου καθρέπτη.
Τί είναι αυτό που εμείς αντανακλάμε στους άλλους γύρω μας στην παρούσα στιγμή; Όταν βρούμε τον εαυτό μας περιτριγυρισμένο από άτομα και μοτίβα συμπεριφοράς με π.χ. κυρίαρχα συναισθήματα θυμού, οργής ή φόβου ή ακόμα και αντίστροφα συναισθήματα χαράς, ευτυχίας και έκστασης στην ζωή μας ,αν ο 1ος καθρέπτης βρίσκεται σε δράση, τότε αυτό που βλέπουμε είναι αυτό ακριβώς που είμαστε (νιώθουμε)την δεδομένη στιγμή. Αυτό είναι που αντανακλάμε σε αυτά τα άτομα γύρω μας και εκείνοι το αντανακλούν πίσω σε εμάς.
Ο 2ος "καθρέπτης" των σχέσεων των Εσσαίων είναι παρόμοιας ποιότητας αλλά πιο λεπτοφυής. αντί να μας καθρεπτίζει αυτό που είμαστε σε αυτή την στιγμή, ο 2ος καθρέπτης μας δείχνει αυτό που κρίνουμε στην δεδομένη στιγμή.
Αν τύχει να βρείτε τον εαυτό σας περιτριγυρισμένο από άτομα που επιδεικνύουν μοτίβα συμπεριφοράς που ίσως σας εκνευρίζουν η που πατάνε τα κουμπιά του θυμού και της οργής σας και νιώθετε ότι ειλικρινά δεν είναι αυτό που είσαστε στην δεδομένη στιγμή ,τότε κατά πάσα πιθανότητα σας δείχνουν αυτό που κρίνετε αυτή την στιγμή. Τον θυμό, την οργή ή ακόμα και την χαρά που πιθανόν κρίνετε αυτή την στιγμή.
Αν συμβαίνει πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι να σας καθρεπτίζουν το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο, τότε κοιτάξτε με προσοχή τις σχέσεις γύρω σας. Φιλικές και οικογενειακές και αν οι συμπεριφορές που σας επιδεικνύουν σας εκνευρίζουν και σας θυμώνουν αναρωτηθείτε. "Μου δείχνουν αυτό που είμαι τώρα;" Κι αν η ειλικρινής απάντηση σας είναι όχι τότε ο 2ος καθρέπτης βρίσκεται σε δράση. Αυτό που κρίνουμε μας δείχνει ότι έχουμε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και προσκόλληση σε αυτό που δεν είμαστε την δεδομένη στιγμή που δεν επιτρέπω στους άλλους να βιώνουν και να είναι, αυτό που είναι τώρα.
Ο 3ος "καθρέπτης" των Εσσαίων είναι ίσως ένας από τους πιο κοινά αναγνωρίσιμους καθρέπτες. Αυτός είναι ο καθρέπτης που αισθανόμαστε κάθε φορά που βρισκόμαστε στην παρουσία ενός ατόμου, κοιτάμε στα μάτια του και εκείνη την στιγμή συμβαίνει κάτι μαγικό, υπάρχει μια ηλεκτρική φόρτιση που αισθανόμαστε σε ολόκληρο το σώμα μας. Τί ακριβώς συνέβη εκείνη την στιγμή;
Κατά την διάρκεια της ζωή μας προκειμένου να επιβιώσουμε συμβαίνει να δώσουμε μεγάλα κομμάτια του εαυτού μας και την εμπειρία της ζωής της ίδιας. Μπορεί να τα δίνουμε συνειδητά ή ασυνείδητα ή ακόμα και να τα παίρνουν από εμάς άνθρωποι που έχουν εξουσία πάνω μας.
Όταν λοιπόν βρεθούμε στην παρουσία κάποιου ατόμου που ενσαρκώνει αυτά τα κομμάτια που εμείς έχουμε δώσει, χάσει η μας τα έχουν πάρει και τα ψάχνουμε προκειμένου να νιώσουμε και πάλι πλήρεις μπορεί το σώμα να αντιδράσει φυσιολογικά, σωματικά και αυτό το ερμηνεύουμε ως μαγνητική έλξη προς το άλλο άτομο.
Αν βρεθείτε στην παρουσία κάποιου και για κάποιο ανεξήγητο λόγο νιώθετε έλξη να μοιραστείτε χρόνο μαζί του, ρωτήστε τον εαυτό σας την εξής ερώτηση :
"Τι είναι αυτό το οποίο βλέπω σε αυτό το άτομο ,που ίσως έχω χάσει, έχω δώσει ή το έχουν πάρει από μένα;" Και ίσως εκπλαγείτε από αυτό που μπορεί να έρθει ως απάντηση. Καθώς η πραγματικότητα συμβαίνει, σχεδόν σε κάθε άτομο το οποίο συναντάμε, αναγνωρίζουμε αυτή την ομοιότητα ,νιώθουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, το βλέπουμε ο ένας στον άλλο.
Ο 4ος "καθρέπτης" είναι λίγο διαφορετικής ποιότητας.
Κατά την διάρκεια της ζωής μας υιοθετούμε συχνά μοτίβα συμπεριφοράς που γίνονται τόσο σημαντικά για εμάς ώστε είμαστε πρόθυμοι να αναδιοργανώσουμε ολόκληρη την ζωή μας έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνει αυτό το μοτίβο.
Συχνά αυτά τα μοτίβα χαρακτηρίζονται ως παθολογικές /ψυχαναγκαστικές ή εθιστικές συμπεριφορές. Το 4ο μυστήριο είναι αυτό που μας επιτρέπει να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτό τον εθισμό ή την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
Μέσα από αυτή την συμπεριφορά βρισκόμαστε να δίνουμε (και να χάνουμε) λίγο-λίγο τα πράγματα που είναι σημαντικά και αγαπητά σε εμάς. και καθώς χάνουμε λίγο-λίγο αυτά που αγαπάμε μας δίνεται η ευκαιρία να αναγνωρίσουμε και να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτό.
Συνήθως όταν σκεφτόμαστε τον εθισμό ή την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά φέρνουμε στο μυαλό μας το αλκοόλ, τις χημικές ουσίες ή την νικοτίνη αλλά υπάρχουν και άλλες λιγότερο προφανής συμπεριφορές όπως θέματα ελέγχου στην δουλειά ή στις σχέσεις κ.α ή εθισμός στο σεξ, στα χρήματα κ.λ.π.
Το εκάστοτε μοτίβο δεν δημιουργήθηκε εν μία νυχτί. Το μοτίβο ξεδιπλώνεται σταδιακά μέσα στον χρόνο και επίσης μέσα από αυτό δίνουμε/χάνουμε σταδιακά λίγο-λίγο αυτά που αγαπάμε στην ζωή. Αν αναδιοργανώνουμε την ζωή μας ώστε να ταιριάζει π.χ. με τον εθισμό μας στο αλκοόλ ή τις χημικές ουσίες πιθανόν να χάνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, την οικογένεια μας, την δουλειά μας, την ίδια την ζωτικότητά μας. Η ομορφιά αυτού του μοτίβου είναι ότι μπορεί να αναγνωριστεί ανά πάσα στιγμή πριν φτάσει στα άκρα και τα χάσουμε όλα. Μπορούμε να το αναγνωρίσουμε ανά πάσα στιγμή, να το θεραπεύσουμε και να βρούμε την πληρότητά μας.
Ο 5ος "καθρέπτης" των σχέσεων των Εσσαίων είναι ίσως ο πιο ισχυρός καθρέπτης και μας επιτρέπει να αντιληφθούμε περισσότερα και σε ένα ευρύτερο πεδίο, γιατί ζήσαμε το είδος της ζωής που ζήσαμε ίσως περισσότερο από όλα τα άλλα καθρεφτίσματα.
Είναι ο καθρέπτης που οι γονείς μας , μας έδειξαν στην πορεία της ζωής μας και τον χρόνο που περάσαμε μαζί τους. Μέσα από αυτό τον καθρέπτη μας ζητείται να επιτρέψουμε την πιθανότητα ότι ίσως οι πράξεις των γονιών μας προς εμάς καθρεπτίζουν τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες μας της πιο ιερής σχέσης που μπορεί να γνωρίσουμε στην ζωή μας. Κι αυτή είναι η σχέση ανάμεσα σε εμάς και τον Θεϊκό Πατέρα και την Θεϊκή Μητέρα.
Είναι μέσα από αυτή την σχέση καθώς βλέπουμε τους γονείς μας, που μας δείχνουν τον εαυτό μας μέσα σε αυτές τις προσδοκίες και τις πεποιθήσεις αυτής της Θεϊκής σχέσης.
Π.χ. αν βρισκόμαστε σε μία σχέση με τους γονείς μας όπου νιώθουμε ότι μας κρίνουν συνεχώς ή νιώθουμε ότι το καλύτερο μας δεν είναι ποτέ αρκετό είναι η εσωτερική μας πεποίθηση ότι ίσως δεν είμαστε αρκετά καλοί ή ότι ίσως δεν έχουμε εκπληρώσει αυτό που προσδοκούμε σύμφωνα με τις αντιλήψεις μας για τον εαυτό μας και τον Δημιουργό μας.
Αυτός είναι ένας πολύ ισχυρός και λεπτοφυής καθρέπτης και είναι ένας καθρέπτης που ίσως μας πει περισσότερα σχετικά με το γιατί έχουμε ζήσει την ζωή μας με τον τρόπο που την έχουμε ζήσει. Αυτός ο καθρέπτης εξηγεί τις προσδοκίες μας από την σχέση μας με τον Θεϊκό Πατέρα/Θεϊκή Μητέρα. Οι γονείς μας είναι ότι πιο κοντινό γνωρίζουμε με τον Δημιουργό μας.
Στην πραγματικότητα ο Δημιουργός δεν έχει φύλο, είναι μία δύναμη και οι γονείς μας, κρατάνε αυτό τον καθρέπτη για εμάς ώστε να δούμε πώς πιστεύουμε ότι ο Δημιουργός βλέπει εμάς και πώς εμείς βλέπουμε τον Δημιουργό. Και θεραπεύοντας αυτή την σχέση με τους γονείς θεραπεύεται η σχέση με τον Δημιουργό και αντίστροφα.
Ο 6ος "καθρέπτης" των σχέσεων, των Εσσαίων είναι αυτός που οι Εσσαίοι ονομάζουν " η σκοτεινή νύχτα της ψυχής" και προφανώς αυτός ο καθρέπτης δεν είναι απαραίτητο να είναι τόσο δυσοίωνος όσο υπονοεί το όνομά του.
Μέσα από την "σκοτεινή νύχτα της ψυχής" μας υπενθυμίζεται ότι η ζωή έχει την τάση προς ισορροπία και ότι χρειάζεται εξαιρετικά ταλαντούχα και επιδέξια όντα προκειμένου να διαταραχθεί η ισορροπία στην φύση και στην ζωή μας.
Όταν βρεθούμε μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες της ζωής, είναι σε αυτές ακριβώς τις στιγμές όπου μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο λόγος που αυτές οι προκλήσεις είναι εφικτές, είναι ότι έχουμε ήδη κατακτήσει τις ικανότητες και ότι άλλο απαιτείται προκειμένου να ανταπεξέλθουμε σε αυτές και να μπορέσουμε να κινηθούμε μέσα από αυτές με χάρη και ευκολία.
Μέχρι να έχουμε κατακτήσει αυτά τα εργαλεία δεν πρόκειται να βρεθούμε σε καταστάσεις που απαιτούν από εμάς αυτά τα επίπεδα μαεστρίας. Οπότε από αυτή την προοπτική ,οι μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής, αυτές των σχέσεων ή και της ίδιας της επιβίωσης μας μπορούν να ειδωθούν ως μεγάλες ευκαιρίες που απαιτούν μαεστρία παρά σαν δοκιμασίες που πρέπει να επιτύχουμε και που ίσως και να αποτύχουμε.
Είναι διάμεσο αυτού του καθρέπτη "της σκοτεινής νύχτας της ψυχής" που μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας γυμνό-ίσως για πρώτη φορά-χωρίς τα αισθήματα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, της δομής που έχουμε δημιουργήσει γύρω μας και πιστεύουμε ότι μας κρατάει ασφαλής στην ζωή. Είναι μέσα από αυτόν τον καθρέπτη που ίσως για πρώτη φορά έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον εαυτό μας με αυτό τον τρόπο και να αποδείξουμε στο εαυτό μας ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε την εμπειρία της ζωής και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στην ζωή.
Η "σκοτεινή νύχτα της ψυχής" είναι μια ευκαιρία για εμάς να χάσουμε ότι θεωρούμε πιο αγαπητό στην ζωή μας και να δούμε τον εαυτό μας σε αυτή την γύμνια, αυτό το τίποτα και καθώς βγαίνουμε έξω από αυτή την άβυσσο όλων όσων χάσαμε, να δούμε τον εαυτό μας με ένα καινούριο τρόπο, τότε είναι που βρίσκουμε τα πιο υψηλά επίπεδα της μαεστρίας μας.
Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες προκλήσεις υγείας, σχέσεων ή ακόμα και επιβίωσης, το πιθανότερο είναι να το δημιουργήσουμε αυτό για τον εαυτό μας μόνο αφότου έχουμε κατακτήσει όλα τα απαραίτητα εργαλεία στον ύψιστο βαθμό που απαιτούνται ώστε να ξεπεράσουμε την πρόκληση.
Ο 7ος "καθρέπτης" σύμφωνα με τους αρχαίους Εσσαίους είναι ο πιο λεπτοφυής από όλους και για κάποιους ίσως ο πιο δύσκολος. Αυτός είναι ο καθρέπτης που μας ζητά να επιτρέψουμε την πιθανότητα ότι κάθε εμπειρία της ζωής μας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά της είναι τέλεια ως προς την φύση της. Ανεξάρτητα αν επιτύχουμε ή όχι τους υψηλούς στόχους που έχουν τεθεί από εμάς ή από άλλους ο 7ος καθρέπτης των Εσσαίων μας προσκαλεί να δούμε τα επιτεύγματά μας στην ζωή χωρίς να τα συγκρίνουμε με οτιδήποτε άλλο. Με καμία εξωτερική αναφορά.
Ο μόνος τρόπος για να δούμε τον εαυτό μας ως επιτυχημένο ή αποτυχημένο είναι όταν μετράμε τα επιτεύγματά μας σε σχέση με μια εξωτερική μέτρηση. Και αναπόφευκτα τίθεται το ερώτημα: "Τι είναι αυτό που εμείς καταλογίζουμε στον εαυτό μας; τι είναι αυτό που χρησιμοποιούμε ως μέτρο σύγκρισης;"
Δια μέσω αυτού του καθρέπτη καλούμαστε να επιτρέψουμε την πιθανότητα ότι όλες οι όψεις της ζωής μας, ακόμα κι αυτές της προσωπικής μας ζωής ,είτε αυτές είναι είναι το σχήμα ή το βάρος του σώματός μας, είτε είναι οι αθλητικές μας επιδόσεις, είτε η δουλειά μας, ή ότι άλλο είναι τέλεια έτσι ακριβώς όπως είναι και μπορούμε να τις κρίνουμε μόνο εφόσον τις συγκρίνουμε με κάποιο εξωτερικό μέτρο σύγκρισης.
Καλούμαστε λοιπόν να επιτρέψουμε το να είναι ο εαυτός μας αυτό το μέτρο σύγκρισης ,το σημείο αναφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου