Το τηλεφώνημα........!!!!

Ένα βράδυ με πήρε τηλέφωνο ένας πολύ καλός μου φίλος.

Ήμουν πολύ ευχαριστημένος με το τηλεφώνημα του και το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν "Τι κάνεις; Πως είσαι;" 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά του απάντησα :

"Αισθάνομαι πολύ πεσμένος και μόνος".

"Θες να μιλήσουμε;" μου είπε.

Του είπα , ναι και αμέσως με ρώτησε 

"Θες να έρθω σπίτι σου;"

Αυθόρμητα, απάντησα , πως , ναι, θα το ήθελα πολύ. 

Έκλεισε το τηλέφωνο και σε λιγότερο από μισή ώρα, μου χτύπαγε, ήδη το κουδούνι του σπιτιού μου. Έτσι καθίσαμε και του μίλησα για πολλές ώρες για τα θέματα μου, την δουλειά μου , την οικογένεια μου, τις αμφιβολίες μου, τις ανασφάλειες μου, τους φόβους μου και εκείνος με πολύ προσοχή με άκουγε.

Έτσι πέρασαν οι ώρες και χωρίς να το καταλάβουμε είχε ήδη ξημερώσει, αισθανόμουν πολύ χαλαρωμένος, μου έκανε πολύ καλό η παρέα του, ειδικά η προσοχή που με άκουσε και οι συμβουλές που μου έδωσε.

Αισθανόμουν πολύ καλά και όταν εκείνος με είδε πως ήμουν καλά μου είπε" Καιρός είναι να πηγαίνω, γιατί πρέπει να πάω στην δουλειά μου".

Ξαφνιάστηκα και τον ρώτησα:"Γιατί δεν μου είπες πως θα έπρεπε να πας στην δουλειά; κοίτα τι ώρα είναι; δεν κοιμήθηκες καθόλου, σου σπατάλησα όλον τον χρόνο και όλο σου το βράδυ."

Εκείνος χαμογέλασε και μου είπε:"Δεν υπάρχει πρόβλημα, για αυτό υπάρχουν οι φίλοι". Ένοιωθα χαρούμενος και υπερήφανος που είχα ένα τέτοιο φίλο.

Τον συνόδευσα στην πόρτα και ενώ εκείνος πήγαινε προς το αυτοκίνητο του του φώναξα "Τώρα είναι όλα εντάξει,αλλά γιατί μου τηλεφώνησες αργά χθες βράδυ;"

Εκείνος γύρισε και μου είπε χαμηλόφωνα πως ήθελε να μου πει μια είδηση , και εγώ τον ρώτησα;"Τι είδηση, τι συμβαίνει;"μου απάντησε :"Χθες πήγα στον ιατρό και μου είπε πως είμαι πολύ βαριά άρρωστος" εγώ έμεινα άναυδος...αλλά εκείνος μου χαμογέλασε και μου είπε :"Θα τα ξαναπούμε, σου εύχομαι μια όμορφη ημέρα".

Γύρισε, μπήκε στο αυτοκίνητο του και απομακρύνθηκε. Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβει, θέλησα αρκετό χρόνο και αναρωτήθηκα πολλές φορές , γιατί όταν εκείνος μου ζήτησε πως είμαι , εγώ γιατί ξέχασα να τον ρωτήσω και εκείνον πως είναι; 

Πως είχε την δύναμη να μου χαμογελάσει, να με ενθαρρύνει, να μου πει όλα εκείνα που μου είπε, παρόλο την κατάσταση εις την οποίαν βρισκόταν;Απίστευτο!

...από εκείνη την στιγμή η ζωή μου άλλαξε τελείως.

Τώρα είμαι λιγότερος δραματικός με τα προβλήματα μου και χαίρομαι με όλα τα πράγματα που μου δίνει η ζωή. Αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε όσους αγαπώ...τους εύχομαι να έχουν μια υπέροχη ημέρα και θυμάμαι πως "ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑ...ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΖΕΙ..."

Η ζωή είναι σαν μια "σκάλα", εάν κοιτάζεις ψηλά, θα είσαι πάντα ο τελευταίος στην σειρά, αλλά εάν κοιτάζεις χαμηλά, θα δεις πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα επιθυμούσαν να βρισκόντουσαν στην θέση σου!

Ιαθειην