Ένα παιδί ζεί μέσα μας...!!!

Πολλές και ποικίλες μπορεί να είναι οι τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Συγκρούσεις ή ψυχρότητα στις οικογενειακές σχέσεις, βία ή σκληρή συμπεριφορά, εγκατάλειψη, απόρριψη, έλλειψη στοργής και αγάπης, ενοχές κ.λ.π. επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική και σωματική υγεία του ατόμου, αναστέλλοντας την διαδικασία εξατομίκευσης και αυτονόμησης του.

Tο μικρό παιδί που κάποτε ήταν ο καθένας παύει να αναπτύσσεται και ενώ τα χρόνια περνούν και το άτομο μεγαλώνει, ένα βαθύ και πολύτιμο κομμάτι του εαυτού παραμένει ένα "παιδί" στην ηλικία που πληγώθηκε ... 

Έν "τραυματισμένο" και ανικανοποίητο παιδί, που αναζητά εναγωνίως ικανοποίηση των αναγκών του για αναγνώριση, υποστήριξη, αγάπη, με πολυμήχανους τρόπους και ασυνείδητους μηχανισμούς.

Είναι ένα παιδί που ανταποκρίθηκε με επιτυχία στις προσδοκίες των γονέων και έγινε το ιδεώδες παιδί με τίμημα την κατάπνιξη του πιο γνήσιου τμήματος του εαυτού του. 

Η ζωή του καθενός είναι γεμάτη ψευδαισθήσεις, ίσως επειδή η αλήθεια μας φαίνεται αβάσταχτη, ενώ είναι τόσο αναγκαία που μπορεί να εμφάνιστει με αρρώστιες,οι εθισμούς. 

Αν επιλέξουμε να αρκέστούμε στην διανοητική γνώση θα παραμείνουμε στη σφαίρα των παραισθήσεων και της εξαπάτησης του εαυτού.

Όλα τα παιδιά χρειάζονται για αναπτυχθούν, να ζήσουν και ν αγαπήσουν, σεβασμό, άνευ όρων αποδοχή και προστασία απο τους ενήλικες. Όταν αυτές οι ζωτικές ανάγκες ματαιώνονται και οι ενήλικες λόγω των δικών τους ανικανοποίητων αναγκών κακομεταχειρίζονται, χειραγωγούν και εξαπατούν, χώρίς να επεμβαίνει κανένας για να τα προστατέψει δημιουργούνται εμπόδια στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας. 

Σ'αυτό το περιβάλλον απογορεύεται να εκφράσουν το θυμό τους, τη θλίψη και οπoιoδήποτε άλλο συναίσθημα. Έτσι αρχίζουν να τα καταστέλουν και ν’ απωθούν τις αναμνήσεις των τραυμάτων τους εξιδανικεύοντας αυτούς που ήταν ένοχοι για την κακοποίηση τους. Αν αυτά τα άτομα γίνουν γονείς συχνά στρέφουν τις εκδικητικές τους τάσεις ασυνείδητα εναντίων των δικών τους παιδίων.

Δεν μπορούμε να σβήσουμε της ζημίες που έγιναν στο παρελθόν, όμως μπορούμε να αναδιοργανώσουμε τη ζώη μας. Πώς; Όταν δούμε από πού προέρχονται οι φόβοι μας(που παλία ήταν πραγματικοί και που ίσως εχουν πάψει από καιρό να είναι) και εξετάσουμε ασυνείδητα συναισθήματα και ανάγκες.

Ο ενήλικας σήμερα, παραγκωνίζοντας και αρνούμενος το τραυματισμένο Εσωτερικό Παιδί, γίνεται ασυνείδητα δέσμιός του, δέσμιος σε μνήμες, αδυναμίες, διανοητικές στάσεις, σενάρια ζωής, συμπεριφοράς, πάθη και χαρακτηρολογικές δομές που εκπορεύονται από αυτό και που δημιουργούν εμπόδια στην ενήλικη ζωή.

Χρειάζεται λοιπόν να προσπαθήσουμε ακολουθόντας συγκεκριμένες διαδικασίες, να ανακαλύψουμε τη δική μας αλήθεια, μια αλήθεια που μπορεί να προκαλέσει πόνο πριν μας φέρει μια καινούργια αίσθηση ελευθερίας και μια διέξοδο για τα ευχάριστα συναισθήματα, μέσα από διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες.

Η αυτοέκφραση μέσω της τέχνης του τραγουδιού της μουσικής, του γραψίματος της ζωγραφικής μπορεί να βοηθήσει ώστε να γίνει πιο ομαλά μέσα σε ένα περιβάλλον ασφάλειας η έκθεση της προσωπικής μας ιστορίας και η επικύρωση του πόνου του τραυματισμένου εσωτερικού παιδιού μας. Με στόχο την επανασύνδεση με πρωταρχικά συναισθήματα χαράς αυθορμητισμού και δημιουργικότητας.

Μαργαρίτη Τζέσικα
(σύμβουλος ψυχικής υγείας,συνθετική ψυχοθεραπεία και στη βιωματική σωματική μέθοδο focusing)
www.art-drasis-therapy.gr