Περι πόνου.....

Αυτός ο κόσμος γεννήθηκε μέσα από πόνο.Στην αρχή, πολύ πριν γεννηθούμε, πριν ακόμα σχηματιστεί ο πλανήτης στον οποίο ζούμε, μια μικρή αλλαγή συνέβη. Η τάξη που υπήρχε μέχρι τότε, διαταράχθηκε. 

Ακολούθησε μια μεγάλη έκρηξη, την οποία ακολούθησαν άλλες μικρότερες εκρήξεις και συνέχισαν ακόμα μικρότερες. Μέσα από τις φωτιές των εκρήξεων γεννήθηκαν γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, μετεωρίτες. Όλα με τον ίδιο τρόπο, φωτιά και πόνος.

Πολύ αργότερα, ήρθαμε εμείς, μακρινοί απόγονοι της πρώτης έκρηξης. Ο ίδιος νόμος μας διέπει. Ερχόμαστε στη ζωή μέσα από πόνο. Για το βρέφος είναι η αλλαγή, η πρώτη ανάσα στον αέρα μετά από εννιά μήνες στο υγρό στοιχείο. 

Ο τοκετός για τη μητέρα περιγράφεται ως ο μεγαλύτερος πόνος που μπορεί να νιώσει άνθρωπος.

Όσο υπάρχει ζωή, θα υπάρχει και πόνος. Ο πόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ζωντανή ύλη. Και φυσικά, δεν είναι μόνο σωματικός. Ενίοτε, οι «άλλοι πόνοι» είναι περισσότερο επώδυνοι από τους σωματικούς, αλλά ποιος είπε ότι αυτοί δε συνδέονται μεταξύ τους; 

Ποιος ξέρει με σιγουριά ποια είναι η αιτία και ποιο το σύμπτωμα;

Στο σώμα μας, υπάρχουν αναρίθμητοι νευρώνες. Σκεφτείτε ότι μόνο στο ένα πέλμα υπάρχουν περίπου 7.200 νευρικές απολήξεις! Οι νευρώνες υποδέχονται και μεταφέρουν τα ερεθίσματα από όλο το σώμα στο νωτιαίο μυελό και στον εγκέφαλο. 

Εκεί βρίσκεται το κεντρικό σύστημα ανάγνωσης, αξιολόγησης και διαχείρισης των ερεθισμάτων. Φαίνεται ξεκάθαρα πως μια διαδικασία «αλληλογραφίας» συμβαίνει καθημερινά στο σώμα μας. Μηνύματα από όλες τις περιοχές πηγαίνουν στον εγκέφαλο κι αυτός απαντάει με συγκεκριμένες εντολές.

Ο πόνος είναι μήνυμα. Μια προειδοποίηση για κάθε διαταραχή της υγείας. Ένα μήνυμα από το σώμα προς εμάς.

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τον πόνο, σχεδόν τον εχθρεύονται. Τι άδικο για κάτι που έχει σαν σκοπό να ενημερώσει και να προστατεύσει! Δε χρειάζεται να τον διώχνουμε, ούτε να τον αγνοούμε. 

Συμβαίνει στους ιστούς του σώματός μας, δεν είναι κάτι ξένο. Εκεί, φιλικά, ας τον αντιμετωπίσουμε όπως του αρμόζει. Ας διαβάσουμε αυτό το μήνυμα και να δούμε τι θέλει να μας πει, τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό. 

Όσο προσπαθούμε να τον κρύψουμε, όσο κάνουμε ότι δεν υπάρχει, τόσο αγνοούμε την αιτία που τον προκάλεσε, τόσο τη θρέφουμε.

Το βίωμα του πόνου είναι δυσάρεστο, σε κανέναν δεν αρέσει. Δοκιμάζει συνεχώς τα ανθρώπινα όρια και τις αντοχές μας. Δε θυμάμαι, όμως, κάτι που να μας δόθηκε εύκολα, που δεν προσπαθήσαμε για να το κατακτήσουμε. 

Η αντιμετώπιση του πόνου εκπαιδεύει τον άνθρωπο. Μας σκληραγωγεί και μας μαθαίνει να ξεπερνάμε τις δυσκολίες.

Υπάρχουν και περιπτώσεις ακόμα πιο δύσκολες. Κάποιοι πόνοι όταν αγνοούνται, δεν αξιολογούνται σωστά, γίνονται στην πορεία ισχυροί και φτάνουν μέχρι τον περιορισμό της σωματικής κίνησης. 

Οπωσδήποτε μια κατάσταση δυσάρεστη. Ακόμα και τότε υπάρχει όφελος. Μας δίνει χρόνο για περισυλλογή, να καταλάβουμε πού κάναμε λάθος. Να σκεφτούμε και να επανεκτιμήσουμε. Να αλλάξουμε.

Μπορεί να μας προικίσει με υπομονή…

Φώτης Σκουρλέτης
www.myreflexologist.gr