Ποτέ δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ό,τι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Πάντα έλκουμε αυτά που μάς ανήκουν είτε ως μαθήματα είτε, κυρίως, ως προκλήσεις διεύρυνσης της αντίληψής μας και πραγματικής, δημιουργικής προσφοράς στη ζωή μας αλλά και στους άλλους.
Χάνοντας όμως τον εαυτό μας μέσα στα παράπονα, στην τραγικοποίηση, στο μοιρολόι, στην ανάγκη διαφυγής, αδυνατούμε να δούμε πέρα από το αδιέξοδο, το πρόβλημα, την ασθένεια, τον χωρισμό, τη δυσκολία, οτιδήποτε δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μας. Και η άλλη θέαση, όσο κι α δυσκολεύει αρχικά, είναι πάντα πολύ πιο αληθινή, πιο αυθεντική, πιο απελευθερωτική!
Όταν αποκτούμε το θάρρος να ζούμε πραγματικά μέσα στη ζωή μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας και αντιμετωπίζοντας αντί να αποφεύγουμε τις προκλήσεις μας, τότε αποκαλύπτονται πολλά! Ξεκινά μια άλλη ζωή, μεταφορικά, κυριολεκτικά, πρακτικά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Αληθινή με αξιοπρέπεια και τιμή, απαλλαγμένοι από ενοχοποίηση, κατηγορία, πίκρα, συνειδητοποιούμε πως ο κόσμος και η πραγματικότητα που μάθαμε, που ξέραμε, ανήκει πια σε μια άλλη σφαίρα πραγματικότητας που δεν μάς αγγίζει πια.
Άλλες έννοιες, άλλο περιεχόμενο. Άλλη η αλήθεια, πέρα από πεποιθήσεις, το παρελθόν, τις απόψεις των άλλων, πολύ πιο πέρα από το φοβισμένο εγώ που έκανε κουμάντο εν αγνοία μας.
Θεωρίες συνωμοσίας δεν μάς ακουμπάνε πια, αφού ανήκουν σε εικονικές πραγματικότητες αυτών που τις έχουν ακόμα ανάγκη, πιπιλίζοντας μηχανικά αλλά αδυνατώντας να δουν πέρα από οτιδήποτε νομίζουν πως τους δεσμεύει.
Ταξιδεύοντας τις στιγμές της ζωής, ανάμεσα σε αγκάθια, σκοτάδια, στέρηση, απώλεια, πόνο, αλλά και χαρές, επιτυχίες, κατακτήσεις, υπάρχει άλλη εκδοχή από το να γίνουμε είτε δραπέτες είτε μάρτυρες.
Είναι μια εκδοχή που δεν την περιγράφουν τα βιβλία, δεν διδάσκεται στα σχολεία, δεν διαφημίζεται στην συνηθισμένη πληροφόρηση της κοινωνίας, από κανένα μέσον. Δεν έχει συμμάχους γιατί δεν ανήκεις πουθενά ούτε ομαδοποιείσαι.
Είσαι Μόνος και βρίσκεις στην πορεία σου τους Ομοίους σου... Αυτούς που δεν είναι ούτε πίσω ούτε μπροστά σου αλλά δίπλα σου, ισότιμα, αληθινά, γιατί αναγνωρίζουν τη δική τους αυθεντική Μοναχικότητα, ως ακέραιοι, αυθεντικοί, μοναδικοί συνδημιουργοί.
Ο δρόμος της συνειδητής συμμετοχής, της συνειδητής παρουσίας, σε κάθε λεπτομέρεια, συμβάν, σχέση, πράξη, στάση, λέξη, σιωπή, προσφορά, που συναντάς στο δρόμο σου, δεν έχει ορισμό.
Έχει προσδιορισμό, από Εσένα και μόνο! Κι έτσι ανακαλύπτεις Ανθρώπους, ευκαιρίες, θεραπεία, σκοπό, περιεχόμενο, ουσιαστική, πηγαία ικανοποίηση για τη ζωή. Κάθε ζωή! Απέχει από τις ευκολοχώνευτες και ψεύτικες θεωρίες που πλασάρονται με ευκολία αλλά στερούνται ουσίας...και κυρίως στερούνται βιώματος, απόδειξης.
Είναι μια άβολη κατάσταση που σε πάει στο άγνωστο, σε ξεβολεύει αναγκαστικά, σε βάζει σε μια εντελώς άλλη πορεία ζωής από την "κοινή".
Δεν υπάρχει μέθοδος, ό,τι κι αν πιστεύουμε πως ανακαλύπτουμε στην πορεία, από το οποίο έχουμε ανάγκη να κρατηθούμε. Υπάρχει πορεία, ενδείξεις, επανεκπαίδευση να χρησιμοποιούμε το νου μας δημιουργικά, κάτι που ξεχάσαμε να κάνουμε πολύ νωρίς, όσες γνώσεις κι αν νομίζουμε πως έχουμε κατακτήσει, μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.
Αλλά τα δώρα είναι ανεκτίμητα, η αμοιβή αμύθητη, η ποιότητα της ζωής ασύγκριτη.
Το τοπίο αλλάζει εντελώς καθώς συνδέουμε τη σοφία με την έμπνευση για να υπάρχει γνώση σε αυτό το επίπεδο. Η χαμένη ή ξεχασμένη αθωότητα γίνεται πράξη ζωής καθώς τα πάντα μεταμορφώνονται σε καινούργια, που θέλεις να περιεργαστείς, να ανακαλύψεις.
Αποκτά νόημα η φράση, "η γνώση είναι μέσα σου" καθώς απαλλάσσεσαι από δανεικές απόψεις και εμπιστεύεσαι την αλάθητη διαίσθησή σου που διαφέρει από το ένστικτο. Η φώτιση/έμπνευση αντικαθιστά τη φαντασία, που στο παρελθόν ήταν μπερδεμένη έννοια...είτε νόμιζες πως δεν την διέθετες είτε την μπέρδευες με τη μνήμη.
Και αρχίζεις να συναντάς Ανθρώπους...πραγματικούς ανθρώπους, σε πραγματικούς διαλόγους, πραγματικές συνθήκες, ως συνοδοιπόρους στη ζωή. Η κάθε μέρα έχει ουσία, είναι γεμάτη και δημιουργική. Το σώμα αναζωογονείται, θεραπεύεται, αντιλαμβάνεσαι κάθε μαγική λειτουργία του, κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή.
Αισθάνεσαι όλα τα συναισθήματα, αλλά ανακαλύπτεις άλλα επίπεδα, βαθύτερα, ευρύτερα, που δεν ταράζονται και δεν ταλαντεύονται όπως πριν. Οι αισθήσεις οξύνονται, γίνεσαι ένα με τη φύση γύρω σου αλλά και με την ενέργεια που υπάρχει παντού, σε όλα και σε όλους.
Οι σκέψεις των άλλων φανερώνονται πριν τις εκφράσουν, τα κίνητρα αποκαλύπτονται καθώς αποκαθιστάς τα ένστικτά σου.
Ο χρόνος μετράει διαφορετικά, τα μάτια βλέπουν άλλα, όλες οι αισθήσεις συνδέονται σε ένα μαγικό χορό που σού προσφέρουν πολύ περισσότερα απ' όσα πίστευες πως υπήρχαν.
Η σιωπή είναι γεμάτη με μηνύματα, το κενό αντικαθίσταται με μια βαθιά εμπιστοσύνη και γαλήνη αφού δεν υπήρχε ποτέ. Το σκοτάδι γεμίζει χρώμα, και το φως δεν σε τυφλώνει πια.
Όλες οι ψευδαισθήσεις γκρεμίζονται μια μια, όχι με βία αλλά επειδή δεν υπηρετούν πλέον τον προηγούμενο σκοπό τους. Τους εχθρούς τους προσπερνάς ή τους αντιμετωπίζεις τίμια, αποκαθιστώντας την αλήθεια που από φόβο πάντα κρύβεται αλλά όχι για πολύ.
Από ένα σημείο και έπειτα, δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν υπάρχει νόημα για κάτι τέτοιο. Πάλι θα δουλεύεις, θα σκάβεις τον κήπο, θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς, αλλά θα λυπάσαι μια άλλη θλίψη, θα χαίρεσαι άλλες χαρές, θ' αγαπάς όχι ως ανάγκη αλλά ως σύνδεση, ως προσφορά, ως ευγνωμοσύνη,
θα προσπερνάς τα ανούσια, θ' αγωνίζεσαι για τα ουσιαστικά...καθώς ταξιδεύεις, ανάλαφρα, ταπεινά. Και το καθετί θα έχει το άγγιγμα της μαγείας, του δέους.
Και συνέχεια ανακαλύπτεις, προχωράς, μαθαίνεις, συνδέεσαι...
Χριστιάνα Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου