Οι άνθρωποι που είναι δεσμευμένοι με κάτι στέκουν ξέχωρα από την Ύπαρξη. Αυτοί που είναι ελεύθεροι γνωρίζουν ότι η Ύπαρξη θα τους δώσει αυτό που χρειάζονται.
Το περίεργο είναι ότι όσο πιο πολύ προσκολλούνται, τόσο πιο πολύ βασανίζονται. Και όσο πιο πολύ βασανίζονται, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται. Αν φοβάσαι ότι θα χάσεις την αγαπημένη σου, η ζωή στο γυρίζει πίσω ξανά και ξανά και ξανά. Είσαι μέρος αυτής της Ύπαρξης και πιστό αντίγραφο της.
Έτσι δημιουργείς την πραγματικότητα σου, σύμφωνα με αυτό που είσαι. Αν ταυτίζεσαι με κάτι, φοβάσαι μην το χάσεις, και αν φοβάσαι ότι θα το χάσεις, είσαι μακριά από τον Θεό. Είσαι μακριά από την κατάσταση αυτή της συνείδησης που είσαι άγραφος και ελεύθερος.
Έχεις χάσει την εσωτερική σου ασφάλεια, έφυγες από την ουδετερότητα σου, έχασες την παρθενικότητα σου. Έχασες την ικανότητα σου να προσκαλείς από το σύμπαν όλες σου τις ανάγκες χωρίς να προσκολλιέσαι σε αυτές.
Αν θέλεις να ξαναβρείς τον Θεό, τότε πρέπει να χάσεις αυτό το αντικείμενο για να δεις πόσος πόνος υπάρχει σε αυτό και να αναζητήσεις την ελευθερία. Όσο πιο φωτισμένος είσαι, τόσο πιο πολύ ο Θεός θα σε πιέζει να καταλάβεις. Τόσο πιο εύκολα θα αποσύρει από εσένα αυτά που δεν θέλεις να χάσεις. Αυτό οι άνθρωποι το θεωρούν σκληρό και σκοτεινό.
Ο Θεός όμως είναι και σκοτάδι και φως. Το φως συνεργάζεται με το σκοτάδι και τούμπαλιν. Πρέπει και τα δύο στοιχεία να ουδετεροποιηθούν μέσα σου για να θυμηθείς την παρθενικότητα σου.
Για να θυμηθείς τον κήπο της Εδέμ μέσα σου. Αυτό που ονομάζεις κακοτυχία δεν είναι τίποτα άλλο από την απέραντη δίψα σου να ελευθερωθείς από αυτά που νομίζεις ότι είναι σημαντικά.
Το κάρμα που ειπώθηκε ότι καθαρίζουν οι άγγελοι δεν σε φέρνει στην πραγματοποίηση όλων των επιθυμιών σου. Στην αρχή μπορεί να σε καλομάθουν λιγάκι, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός τους.
Σου προσφέρουν απλώς μια συντόμευση του δρόμου. Μέσα από τις υλοποιήσεις ή μη υλοποιήσεις, αυτό που δίνουν είναι μια μεγαλύτερη ευκαιρία σ’εσένα για να δεις τη γελοιότητα αυτών που είσαι δεμένη πάνω τους.
Είναι ένα σύντομο ξεκαθάρισμα αυτών που νομίζεις ότι θα σου φέρουν ευτυχία. Οι δάσκαλοι επίσης δεν είναι το μέσον για να υλοποιούμε αυτά που μας αρέσουν. Αν ήταν έτσι, όλοι οι μαθητές τους θα ήταν πλούσιοι, όμορφοι και άτρωτοι σε ασθένειες, αλλά δεν είναι έτσι.
Η υλοποίηση αυτών που θέλουμε στον υπέρτατο βαθμό είναι απλώς η δυνατότητα μας να είμαστε καλά και χωρίς αυτήν την υλοποίηση.
Η απόλυτη ικανότητα του να ελέγχουμε θαυματουργά το περιβάλλον μας κρύβεται πίσω από την συγχώνευση του μαύρου και του άσπρου. Πίσω από τη μη προσκόλληση μας στο ποθητό αποτέλεσμα.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ελένης Ιεροδιακόνου
“Το Ταμπού της Φώτισης”, των εκδόσεων Ι.Ε. Αρχέγονο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου