Οτιδήποτε επιτρέψουμε να εισχωρήσει στο νου μας αυτό και θα καρποφορήσει - Og Mandino
Ένα σημαντικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης με το οποίο χρειάζεται να ασχοληθούμε είναι η πραγματική υλική διάστασή της. Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι από μας πιστεύουμε πως ο άνθρωπος είναι μια ποσότητα από σάρκα και τα κόκαλα και πως στην καλύτερη περίπτωση, μαζί με την σάρκα και τα κόκαλα υπάρχει και κάτι που το λέμε νου.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Ο άνθρωπος είναι μια ενότητα από τρία ανεξάρτητα αλλά και αλληλοεπηρεαζόμενα επίπεδα. Σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος είναι πάντα ένα ανεπανάληπτο θαύμα της φύσης, συνυπάρχουν το σώμα, ο νους και το πνεύμα του.
Όλοι είμαστε ένα μοναδικό, αδιαίρετο σύνολο που το αποτελούν το πνεύμα (ψυχή), ο νους και το σώμα. Όμοιό του ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Αν όμως προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το σώμα μας στο βαθύτερο υλικό επίπεδο, τότε θα διαπιστώσουμε ότι αποτελείται από δισεκατομμύρια κύτταρα που πάλλονται. Κάθε σώμα στο Σύμπαν, είτε ανήκει στους έμψυχους είτε στους άψυχους οργανισμούς, αποτελείται από κύτταρα που πάλλονται και βρίσκονται σε συνοχή μεταξύ τους, διατηρώντας μια σχέση ενότητας αλλά και σχετικής ελευθερίας.
Τα δισεκατομμύρια των πλανητών που υπάρχουν στο Σύμπαν, παρ’ όλο που είναι και λειτουργούν ως ανεξάρτητα σώματα, ταυτόχρονα βρίσκονται σε συγκεκριμένες τροχιές και διατηρούν συγκεκριμένες αποστάσεις μεταξύ τους.
Μια τεράστια ενέργεια, η κοσμική ενέργεια, τους συγκρατεί σε μια ενότητα, στα πλαίσια της οποίας ο καθένας έχει το ρόλο του και το πεδίο δράσης του.
Όπως λειτουργεί ο «μεγάκοσμος», με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και ο «μικρόκοσμος». Το σώμα μας αποτελείται από δισεκατομμύρια κύτταρα, τα οποία παρ’ όλες τις σημαντικές διαφορές τους συγκρατούνται σε μια συγκεκριμένη θέση και διατηρούν μια ορισμένη απόσταση μεταξύ τους.
Τα κύτταρα της καρδιάς, τα κύτταρα του στομάχου, του δέρματος, των ματιών κτλ., ενώ έχουν τεράστιες διαφορές στην κατασκευή και στον τρόπο κίνησης και λειτουργίας τους, ωστόσο συνυπάρχουν σε μια ενότητα, συνεργάζονται μέσα σ’ αυτήν και συγκροτούν το ανθρώπινο σώμα.
Μια πολύ σημαντική ενέργεια, την οποία ο Βίλχελμ Ράϊχ είχε ονομάσει «οργόνη» και κάποιοι άλλοι «βιοενέργεια», συγκρατεί αυτά τα κύτταρα στις απαραίτητες αποστάσεις, ώστε να συγκροτούν όλα μαζί το ανθρώπινο σώμα.
Έτσι λοιπόν το άψυχο τραπέζι, αλλά και ο έμψυχος σκύλος, ως υλική διάσταση, στο βάθος τους είναι ένα σύνολο από κύτταρα που τα συγκρατεί σε μια ενότητα κάποια ενέργεια. Τα κύτταρα αυτά έχουν συνεχώς μια παλμικότητα που δημιουργεί, με βάση τους νόμους της Φυσικής, μια δόνηση.
Στους ζωντανούς οργανισμούς αυτή η δόνηση έχει συνεχείς αλλαγές, επειδή επηρεάζεται άμεσα από τη νοητική ενέργεια. Η δόνηση ενός χαρούμενου σώματος είναι εντελώς διαφορετική στα χαρακτηριστικά της από τη δόνηση ενός λυπημένου σώματος.
Ο δυνατός, ο αδύναμος, ο καλός, ο κακός, ο ερωτευμένος, ο μοναχικός, γενικά η κάθε σκέψη και το κάθε συναίσθημα που υπάρχει σε ένα ζωντανό σώμα αλλοιώνουν την παλμικότητα, την κινητικότητα και κατά συνέπεια τη δόνηση των κυττάρων του συνόλου.
Αυτή η δόνηση, λόγω της άμεσης σύνδεσής της με την ενέργεια που τη δημιουργεί, έχει μεταξύ των άλλων ιδιοτήτων της και την ιδιότητα της έλξης και της απώθησης.
Όλοι μας έλκουμε και απωθούμε άλλους ανθρώπους, αλλά και άψυχα αντικείμενα που έχουν ίδια δόνηση με τη δική μας ή αντίθετη απ’ αυτήν.
Ένας άνθρωπος που πιστεύει (σκέφτεται) ότι οι άλλοι είναι κακοί και επικίνδυνοι έχει μια δόνηση που έλκει κοντά του όλους εκείνους που έχουν δονήσεις οι οποίες ταιριάζουν με τις δικές του. Δηλαδή, εκείνους που κάνουν αρνητικές σκέψεις και κατά συνέπεια έχουν αρνητικές (κακές) συμπεριφορές και έτσι είναι επικίνδυνοι.
Ο λαός μας συνηθίζει να λέει μια παροιμία : «Καλομελέτα κι έρχεται». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως αν σκέφτεσαι συνέχεια εκείνο που θέλεις, οι σκέψεις σου δημιουργούν μια συγκεκριμένη δόνηση, η οποία έλκει αυτό που ζητάς και που είναι ένα γεγονός ή ένα αντικείμενο παρόμοιας δόνησης.
Επάνω σ’ αυτή την αρχή στηρίζεται ο νόμος της «επιβεβαίωσης των πεποιθήσεων». Ο φυσικός αυτός νόμος λέει πως ό,τι πιστεύεις σε ένα βαθύτερο επίπεδο στη ζωή σου, αυτό αργά ή γρήγορα θα επιβεβαιωθεί.
Μια γυναίκα, όταν ήταν μικρή και έπαιζε στο δωμάτιό της με τις κούκλες της, άκουσε τη μητέρα της να λέει κλαίγοντας πως ο άντρας της την έδειρε πάλι. Ας υποθέσουμε ότι η μικρή έβγαλε από εκείνο που άκουσε το λαθεμένο συμπέρασμα πως όλοι οι άντρες είναι βίαιοι. Αυτό το συμπέρασμα έγινε πεποίθηση μέσα της.
Όταν μεγάλωσε και έφτασε στην ηλικία να δημιουργήσει ερωτικούς δεσμούς, είχε βαθιά μέσα της την πεποίθηση πως οι άντρες είναι βίαιοι. Αυτό το γεγονός την έκανε να έχει μια δόνηση που την οδήγησε να βρει και να ερωτευτεί έναν βίαιο άντρα. Μετά από κάποια χρόνια δεν άντεξε άλλο το ξύλο και χώρισε.
Η πεποίθηση όμως όχι μόνον παρέμενε μέσα της, αλλά είχε ενισχυθεί κιόλας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι και ο δεύτερος και ο τρίτος και όλοι οι επόμενοι ερωτικοί της σύντροφοι ήταν βίαιοι.
Η μοναδική περίπτωση που υπάρχει να γλιτώσει αυτή η γυναίκα από την βία και να αλλάξει τη ζωή της για να βρει επιτέλους τη γαλήνη, το σεβασμό και την ευτυχία, είναι να αλλάξει την πεποίθησή της, αφού βέβαια προηγουμένως την έχει ανακαλύψει.
Ύστερα μπορεί να την αντικαταστήσει με μία άλλη που να λέει: «Οι άντρες είναι ήρεμοι και όμορφοι κι εγώ τώρα μπορώ να έχω ένα σύντροφο που με σέβεται και με αγαπά».
Έτσι θα αλλάξει και τις δονήσεις της, με αποτέλεσμα να απωθεί πια τους βίαιους και να έλκει τους ήρεμους και όλους εκείνους που θα τη σέβονται και θα της χαρίσουν ευτυχία και αγάπη.
Ίσως εκ πρώτης όψεως αυτή η ερμηνεία να φαίνεται σε ορισμένους απλοϊκή ή τουλάχιστον περίεργη. Κι όμως μέσα από αυτήν τη λειτουργία των δονήσεων και των εκπομπών ενέργειας επιβεβαιώνονται στη ζωή όλες οι ανθρώπινες πεποιθήσεις.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν επιβεβαιώνονται οι απλές σκέψεις που κάνουμε, γιατί αυτές δεν έχουν την απαιτούμενη ενέργεια ώστε να προκαλούν την αντίστοιχη δόνηση και κατ’ επέκταση την απαραίτητη ελκτική δύναμη.
Οι ανθρώπινες σκέψεις, έχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες και μπορούν να κάνουν «θαύματα». Όμως απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις γι’ αυτό, όπως για παράδειγμα η συχνή επανάληψη, η πίστη, η σφοδρή επιθυμία κτλ.
Στην Αμερική, το Ίδρυμα Μάσλοου αλλά και το τμήμα Ανθρωπιστικών Ερευνών του Πανεπιστήμιου του Στάνφορντ έχουν κάνει πάρα πολλές μελέτες που έχουν σχέση με αυτόν το νόμο της «επιβεβαίωσης των πεποιθήσεων».
Αξίζει στο σημείο αυτό να σταθούμε σε μία από αυτές, η οποία είναι πολύ εντυπωσιακή:
Ζήτησαν από 1500 άτομα που προέρχονταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ήταν από 20 έως 25 χρονών να γράψουν ποια ήταν η γνώμη τους (τι πίστευαν) για τα γηρατειά. Τι σημαίνει γερνάω, σε ποια ηλικία γερνάει ο άνθρωπος κτλ.
Τριάντα χρόνια αργότερα εξέτασαν βιολογικά αλλά και ψυχολογικά τους 1300 περίπου από εκείνους με τους οποίους είχαν διατηρήσει επαφή. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Όσοι από εκείνους που είχαν ερωτηθεί πριν από 30 χρόνια είχαν απαντήσει ότι ο άνθρωπος γερνάει στα 50 του εμφάνιζαν σαφή σωματική αλλά και ψυχολογική γήρανση. Όσοι είχαν απαντήσει πως ο άνθρωπος γερνάει στα 70 ή στα 80 είχαν μια νεανική βιολογική και ψυχολογική συμπεριφορά.
Μια άλλη έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον, σε ένα διαφορετικό τομέα, ήταν ή εξής:
Ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων οι οποίοι προέρχονταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ήταν από 20 έως 25 ετών ρωτήθηκαν για την γνώμη που είχαν σχετικά με τη ζωή. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 98,2% από εκείνους που ρωτήθηκαν είχαν δημιουργήσει και ζούσαν μια ζωή που ταίριαζε ακριβώς με τη γνώμη (το πιστεύω) που είχαν εκφράσει προ δεκαπενταετίας.
Όσοι είχαν εκφράσει την άποψη ότι η ζωή είναι δύσκολη ζούσαν μια ζωή γεμάτη δυσκολίες. Όσοι είχαν πει πως η ζωή είναι απλώς αδιάφορη ζούσαν μια αδιάφορη ζωή.
Όσοι είχαν πει πως η ζωή είναι ένα μαρτύριο ζούσαν δεκαπέντε χρόνια αργότερα μια μαρτυρική ζωή και όσοι είχαν γράψει πως η ζωή είναι πανέμορφη ζούσαν μια πολύ όμορφη ζωή.
Ίσως αυτές οι δύο έρευνες να σε παραξενεύουν, να σε προβληματίζουν ή να σε εντυπωσιάζουν.
Το σίγουρο είναι πως οι πεποιθήσεις μας (τα βαθύτερα πιστεύω μας) έχουν τη δύναμη, επειδή είναι συνεχείς και δυνατές σκέψεις, να ενεργοποιούν τη νοητική ενέργεια. Εκείνη με την σειρά της δημιουργεί ένα σύστημα δονήσεων που μας κάνει να έχουμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά και να έλκουμε παράλληλα ανθρώπους και γεγονότα που ταιριάζουν και επιβεβαιώνουν το δικό μας τρόπο σκέψης και δόνησης.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για μας να μάθουμε ποιες πεποιθήσεις έχουμε, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αλλάξουμε όσες από αυτές μας δημιουργούν προβλήματα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο εγώ πιστεύω πως:
«Όπου υπάρχει ένα πρόβλημα δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνεις, αλλά κάτι που πρέπει να μάθεις» Αντώνης Καλογήρου - Η δυναμική της επιτυχίας
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου