Αν μένεις κλειδωμένος στην πανοπλία σου, όχι δεν πρόκειται να σε αγγίξει! Μάλιστα μάλλον δεν θα σε πλησιάσει καθόλου. Και μην ανησυχείς! Αν φοβάσαι τελικά μια χαρά προφυλαγμένος θα παραμείνεις. Εκεί, μαζί με το φόβο σου.
Νομίζεις ότι έτσι προστατεύεσαι; Έτσι για μια ζωή θα τα καταφέρνεις να προσπερνάς αόρατος και απαρατήρητος; Χωρίς τόλμη, χωρίς ρίσκο, χωρίς συναίσθημα;
Οι πανοπλίες φίλε μου έχουν ένα κρυφό ρόλο. Δεν αφήνουν απέξω από εσένα τους άλλους, αλλά εσένα μακριά από εκείνους. Όσο τη φοράς δεν πλησιάζεις!
Δεν αγγίζεις!
Δεν επικοινωνείς!
Δεν ταυτίζεσαι!
Δεν αισθάνεσαι!
Δεν ανταλλάσσεις!
Δεν νοιώθεις! Ε και ναι, δεν αγαπάς!
Ούτε καν τον εαυτό σου που θεωρείς ότι έτσι τον προστατεύεις! Πως μπορείς να αγαπήσεις πίσω από σιδερόφρακτα παραπετάσματα; Πως μπορείς να αισθανθείς όταν η γεύση σου είναι μεταλλική;
Πώς να νοιώσεις όταν όλα έρχονται μέσα από ένα παγωμένο ατσαλόφρακτο φράκτη; Πώς να δώσεις όταν τα χέρια σου δεν έχουν αίσθηση; Πώς να μεγαλώσεις όταν σε πνίγει και σε περιορίζει τόσο μέταλλο;
Όχι καλέ μου. Δεν θα προφυλαχτείς από τους έξω έτσι. Εκείνους προφυλάσσεις από εσένα.
Επειδή μπλοκάρεις τα μέσα σου και δεν τα αφήνεις να εκδηλωθούν, να δοκιμάσουν, να παίξουν, να μεγαλώσουν, να ταυτιστούν, να ανταλλάξουν, να ζεσταθούν, να εμπιστευτούν, να ωριμάσουν και να ζήσουν.
Υπάρχει μια πνοή μέσα σε κάθε άνθρωπο. Έτοιμη πάντα να βγει από μέσα του. Έτοιμη να δοθεί, και με κάθε δόσιμο να αυξηθεί, να αγγίξει άλλες πνοές, να ενωθεί, να πεταρίσει, να χορέψει και να συναντηθεί με τον απίστευτο και τρελό χορό της ζωής.
Υπάρχει μια πνοή που αν την αφήσεις ελεύθερη, αν την αφουγκραστείς, αν την ακολουθήσεις, αν την εμπιστευτείς, και αν δεν την περιορίσεις, θα σου ανοίξει όλα τα κανάλια αυτής της ζωής δείχνοντάς σου τη μαγεία της, και βάζοντάς σε στο παιχνίδι της.
Ο γυμνός φίλε μου δεν κινδυνεύει από πληγές. Γιατί ο φόβος δεν είναι στη θέα του μαχαιριού, αλλά στην ανάμνηση της πληγής που αυτό έχει κάποτε επιφέρει.
Ο γυμνός φίλε μου καλέ, ξέρει ότι μπορεί να δίνει χωρίς να περιμένει να πάρει. Μπορεί να ερωτευτεί γιατί προτιμάει μια ζωή ερωτευμένη από μια ζωή στερημένη.
Μπορεί να αγαπάει επειδή δεν τον περιορίζει κάτι από το να το κάνει, και το κάνει. Προφυλάσσεται όχι με πανοπλίες αλλά βάζοντας όρια. Δοκιμάζει και ας χάνει γιατί έτσι ανεβάζει τις πιθανότητές του. Αισθάνεται αντί να υπολογίζει γιατί ξέρει ότι εκεί κρύβεται η αυθεντικότητα.
Ο γυμνός δεν περιορίζεται ούτε κουβαλάει περιττό βάρος. Μπορεί να αυξάνεται, να μαθαίνει, να επιλέγει, να ελίσσεται, να ρισκάρει, να σκοντάφτει, να γδέρνεται, να χτυπάει, να χαίρεται και να λυπάται, να γλεντάει και να θρηνεί, και επειδή δεν έχει το βάρος και τον όγκο μιας πανοπλίας πάνω του, μπορεί να συμμετέχει στη ζωή αφήνοντας...
την κάθε στιγμή αυτήν την πνοή να βγαίνει και να τον καθοδηγεί οδηγώντας τον σε μια ακόμα καινούρια περιπέτεια, χωρίς να καθηλώνεται, χωρίς να γίνεται δυσκίνητος και χωρίς να βλέπει τα πάντα μπροστά του σαν ένα πρόβλημα που μια ανείπωτη κατάρα του έχει ρίξει στο κεφάλι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου