Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι μόνο εγώ που σκέφτομαι έτσι!
Αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κοιτάξουν πιο βαθιά;
Γιατί θα πρέπει πάντα να ψάχνουμε κάποιον να ρίξουμε το φταίξιμο όταν συμβαίνει κάτι που δεν μας αρέσει;
Γιατί πάντα φταίει ο άλλος κι όχι εγώ; Εγώ που ήμουνα όταν διαδραματίστηκε αυτό το κάτι; Μάλλον έπαιζα σ’ άλλο έργο και δεν ήμουνα παρών.
Τι να πω, μένω άφωνη και ο εγκέφαλος χτυπάει μπιέλα.
Όλα είναι δική μας επιλογή. Και κανένας δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα αν δεν το επιτρέψουμε.
Κι αν, λέω κι αν, κάνει κάτι που δεν μπορούμε να το αποτρέψουμε, στο χέρι μας είναι να μην επιτρέψουμε να το ξανακάνει.
Τώρα αν ζω στα σύννεφα και πιστεύω ότι όλα γίνονται ερήμην μου τι να πω.
Άρα είμαι πρόβατο και με σέρνει ο καθένας στο κοπάδι του.
Κι όσο για το άλλο, αυτό που όταν τελειώνει κάτι σκεφτόμαστε την εκδίκηση και μιλάμε για μίσος.
Έλεος, όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το τέλος, μην κάνεις καμιά αρχή.
Και λυπάμαι, η εκδίκηση ανήκει στους μικρόψυχους. Και είμαι σίγουρη αυτός που σκέφτεται την εκδίκηση, είναι αυτός που σίγουρα έκανε την λάθος επιλογή. Κι επειδή δεν έχει μάθει να παίρνει ποτέ καμιά ευθύνη επάνω του, δουλεύει το μυαλό του αντίστροφα.
Σκέφτεται πως πάντα φταίει ο άλλος, ποτέ ο ίδιος. Και ψάχνει πάντα με κάτι να θυμώσει, με κάτι να μαλώσει και κάτι να εκδικηθεί.
Κι όσο για το μίσος είναι ένα συναίσθημα αρνητικό που ανήκει μόνο στους αρνητικούς ανθρώπους.
Κι εμένα οι αρνητικοί άνθρωποι δεν μ’ αρέσουν. Ψάξε καλύτερα τον εαυτό σου και δες ότι τίποτα δεν γίνεται εν ερήμην σου.
Κι αν θες να τα βάλεις με κάποιον, βάλτα με σένα. Δες βαθιά μέσα σου και ανακάλυψε ποιος είσαι. Τι είσαι και τι ζητάς.
Και σταμάτα να παραπονιέσαι ότι κανένας δεν σε κατάλαβε και κανένας δεν σ’ ένιωσε. Εσύ κατάλαβες άραγε ποιος είσαι;
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Μάθε να ξεχωρίζεις ποιους θέλεις δίπλα σου. Και μάθε πως μόνο η αγάπη αξίζει να υπάρχει στην ψυχή μας.
Τίποτα άλλο!
Ηρώ Αναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου