Είναι ο καιρός κατάλληλος νομίζω για ένα ευχαριστώ.
Σε λίγο φτάνει το φετινό Πάσχα κι η ανάμνηση εκείνου που νίκησε το θάνατο.
Έτσι κι εγώ…
Θα κρατήσω το μήνυμα τούτης της αναμνηστικής θυσίας στη ροή που κάνει η αγάπη για ζωή, θα το κάνω δικό μου!
Και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Σε κάθε εισβολέα της μέρας και της νύχτας μου, σε κάθε καταπάτηση της “γης” και του μυαλού μου. Είχα αφήσει πόρτα ανοιχτή βλέπεις με το φως μέσα να αχνοφέγγει. Πυγολαμπίδα σε πολλών τα σκοτάδια.
Θέλω να ευχαριστήσω λοιπόν τώρα εδώ όλους τους Ιούδες που παρουσιάστηκαν Σωτήρες μου.
Εσένα που νόμισες ότι βρήκες τη γυναίκα της ζωής σου στα μάτια μου και έκανες τον κόσμο άνω κάτω για μια μου λέξη ενώ εύκολα και γρήγορα εντέλει πήγες παρακάτω!
Εσένα που σε τρομάζει αυτό που είμαι και εύκολα μου κρεμάς ταμπελίτσα χωρίς να κάνεις καμιά προσπάθεια να καταλάβεις.
Εσένα που αποφάσισες να με βγάλεις από τη ζωή σου και να σταματήσεις να ζητάς την πηγή του είμαστε μαζί χωρίς εξηγήσεις…
Εσένα που με αγαπάς τόσο πολύ που μόνο στα μέτρα σου με δέχεσαι και με καθοδηγείς-διορθώνεις συνεχώς γιατί θέλεις το καλό μου! Αποδοχή κι ενθάρρυνση έννοιες άγνωστες…
Εσένα που με χρησιμοποιείς εις γνώσην μου για τους δικούς σου σκοπούς στης ζωής το παραπέρα…
Εσένα που μπορεί να είσαι κι αίμα μου αλλά πάνω και πέρα από όλα μετράει η πάρτη σου!
Εσένα που είσαι φίλος αλλά η σχέση μας μόνο πραγματική δεν είναι, έχει ξεχειλίσει από σενάρια και κινήσεις εντυπώσεων, απέχοντας πολύ από την αλήθεια μας.
Ναι όλους σας θέλω να σας ευχαριστήσω τώρα, αυτή τη βδομάδα που θα σκεφτώ λίγο παραπάνω με τον εαυτό μου.
Θα προσευχηθώ σε μια εκκλησία, θα συγκινηθώ άλλη μια φορά με τα εγκόσμια στα Πάθη Του σαν να τα ακούω για πρώτη μου φορά.
Ευχαριστώ και προχωρώ…
Η ζωή μπορεί να είναι έτσι ή και χειρότερη μπορεί το πλην που μου χαρίζεται με τόση ευκολία να ναι πολύ πολλαπλάσιο του συν που χρειάζομαι να είμαι.
Μπορεί πολλοί από σας να κάνετε ο,τι περνάει από το χέρι σας για να με εξαφανίσετε, από αγάπη όπως εσείς την εννοείτε!
Μπορεί επίσης το Σοφό Σύμπαν να κάνει πανηγύρι και να με γλεντάει κανονικά πολύ καιρό τώρα.
Τελικά όμως…
Όλα μπορούν να είναι πραγματικά χάλια, αλλά εγώ είμαι ακόμη εδώ και το παλεύω. Όπως μπορώ και όπως νιώθω και τούτη την περίεργη Άνοιξη!
Καλό Πάσχα Συνοδοιπόρε, βρες τη διαδρομή για τη δική σου Ανα(σ)τάση. Μην σε τρομάξει ο Γολγοθάς σου, γονάτισε, επέτρεψε το σε σένα, προσευχήσου εκεί που πιστεύεις και ξανασήκω!
Έχουμε δρόμο…
Ζωή Τριανταφυλλοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου