Ήταν μια ημέρα απεργίας των εκπαιδευτικών και πληροφορηθήκαμε πως ο δάσκαλος δεν θα πήγαινε στο σχολείο. Μου λέει το παιδί μου :
-Μάλλον θα σκέφτηκε ο δάσκαλος ας ξεκουραστούν αυτά τα παιδιά, να ξεκουραστώ κι εγώ.
Το ρώτησα αν γνώριζε τι είναι απεργία και για ποιον λόγο γίνεται, μα δεν ήξερε…
Όσοι είστε γονείς ή έχετε παιδάκια στην οικογένεια εξηγείστε τους τους λόγους που γίνεται μια απεργία, μια αποχή. Ξυπνήστε τους τη σπίθα της αντίστασης και της εναντίωσης απέναντι σε καταστάσεις που θέλουν να τους επιβάλλουν μα δεν είναι ωφέλιμες για αυτά και το σύνολο.
Μιλήστε τους για την δύναμη των πολλών, για την δύναμη της σύζευξης, της αλληλεγγύης, για την δυναμική της ενωμένης γροθιάς.
Να μου πεις, πότε ο Έλληνας έζησε μακριά από την διχόνοια, πότε δεν σκέφτηκε την πάρτη του και όχι του συνόλου;
Όταν κάτι δεν σου αρέσει το αλλάζεις! Στην χώρα αυτή δυστυχώς κρατάμε καλά τις παραδόσεις σε όλους τους τομείς… Έχουμε γαλουχηθεί να κοιτάμε την βολή και το συμφέρον μας, παραπονιόμαστε που ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον μα συνεχίζουμε να το διαιωνίζουμε μέσα από τα παιδιά μας!
Χτίζουμε συνειδητά γενιές παρτάκηδων, γενιές χαραμοφάηδων, γενιές που αν δεν πλημμυρίσει η δική τους αυλή δε τους νοιάζει αν πλημμύρισε του διπλανού.
Ό,τι σπέρνεις θερίζεις ή μήπως πιστεύεις πλέον πως το έδαφος είναι άγονο;
Το έδαφος δεν είναι καμμία πατρίδα, καμμία γη, έδαφος είναι κάθε παιδί που γεννιέται σε αυτό τον πλανήτη.
Αν δεν δουλέψουμε εμείς με την ψυχή μας σε αυτό το «έδαφος» πώς περιμένουμε να ανθίσει; Πώς περιμένουμε ο τόπος μας να ξαναγίνει τόπος της δημιουργίας, της δημοκρατίας, και της μαιευτικής σκέψης όταν αφηνόμαστε να πιστεύουμε πως η αλήθεια βρίσκεται στο πιάτο που μας σερβίρουν, πολιτικοί, ΜΜΕ και τα «τζάκια» που επιτρέπουμε χρόνια τώρα να κρατούν τις ζωές μας στα χέρια τους!
Ρίνα Σερέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου