Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν, όπως ακριβώς θα θέλατε στη ζωή σας. Ας υποθέσουμε ότι βρισκόσαστε σε ένα σημείο, όπου αισθάνεστε έλλειψη. Ας υποθέσουμε ότι πιστεύετε, ότι υπάρχει μία καλύτερη ζωή εκεί για εσάς, αλλά εξακολουθείτε να μην την βλέπετε να προβάλει και να υλοποιείται.
Ας υποθέσουμε ότι είσαστε στο Πνευματικό σας Μονοπάτι, ότι γνωρίζετε αρκετά, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθείτε να μην βλέπετε την ζωή που γνωρίζετε πως σας αξίζει, να προβάλει και να υλοποιείται, να γίνεται χειροπιαστή, να γίνεται εμπειρία. Α υποθέσουμε ότι εσείς αναρωτιέστε ξανά και ξανά:
“Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό; Μήπως το Σύμπαν δεν με ακούει; Μήπως εν τέλει η φιλοσοφία, που έχω υιοθετήσει, δεν έχει αποτελέσματα; Μήπως κάποιος με τιμωρεί; Μήπως όταν ανοίγω για να λάβω περισσότερα, νιώθω αρνητικές δυνάμεις να βάζουν εμπόδια στο δρόμο μου;” και άλλα τέτοια.
Θα συνεχίσουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι εσείς είσαστε οι Δημιουργοί της ζωής σας, όσο βαρετό κι αν είναι αυτό, θα συνεχίσουμε να σας το υπενθυμίζουμε, μέχρι να συνειδητοποιήσετε εις βάθος, τι ακριβώς σημαίνει.
Θεωρείτε ότι γνωρίζετε αρκετά; Θεωρείτε ότι επειδή βασίζεται κάποια χρόνια πάνω στο Μονοπάτι σας, ότι τα έχετε μάθει όλα; Αν ήταν τόσο εύκολο, γιατί να είχατε την ευκαιρία, τόσων πολλών ζώων;
Αν μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί τις Μεγάλες Α-λήθειες, από την πρώτη στιγμή της ενσάρκωσης του στη Γη, γιατί να υπήρχε η εμπειρία της ζωής; για ποιο λόγο να είχε δημιουργηθεί ο πλανήτης Γη;
Δεν υπήρχε κανένας λόγος, σωστά; Αν μπορούσατε να συνειδητοποιήσετε όλες τις Μεγάλες Α-λήθειες, από την πρώτη στιγμή της ενσάρκωση στη Γη, το Παιχνίδι στο οποίο συμμετέχετε, δεν θα είχε κανέναν λόγο ύπαρξης, με άλλα λόγια, πάρτε το χρόνο σας καθώς εξελίσσεστε και λάβετε ως δεδομένο, ότι οι κατώτερη προσωπικότητά σας, η προσωπικότητα που ενσαρκώνετε, δεν γνωρίζει αρκετά ακόμη. Αυτό είναι ένα καλό σημείο, για να ξεκινήσετε. Πείτε ξανά και ξανά:
“Δεν γνωρίζω ακόμη αρκετά, αλλά είμαι πρόθυμος να μάθω περισσότερα! Είμαι πρόθυμος να εξελιχθώ! Είμαι πρόθυμος να ανακαλύψω τις Μεγάλες Α-λήθειες της ζωής!” και έπειτα δείτε τις Α-λήθειες να ξεκινούν να σας αποκαλύπτονται, στο βαθμό που μπορείτε να τις αγκαλιάσετε, να τις αποδεχτείτε, να τις κατανοήσετε.
Αγκαλιάζετε και αποδέχεστε μονάχα ό,τι μπορείτε να κατανοήσετε όταν δεν κατανοείτε κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, επειδή είναι νέα πληροφορία για το νου σας, αντιστέκεστε σε αυτό και λέτε “Δεν σε γνωρίζω, τι είσαι εσύ;
Εγώ που τα ξέρω όλα, εσένα πώς και δεν σε γνωρίζω; Δεν μπορεί να υπάρχεις, διότι δεν σε γνωρίζω!” Αυτό λέει ο κατώτερος νους, που νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα.
Ό,τι δεν γνωρίζει, δεν το κατανοεί και όταν δεν το κατανοεί δεν το αγκαλιάζει, διότι δεν το έχει πρωτύτερα αποδεχτεί.
Τώρα μπορείτε να αποδεχθείτε, ότι η προσωπικότητά σας δεν γνωρίζει όλες τις Α-λήθειες της ζωής και για αυτό ακριβώς το λόγο βρίσκεστε σε ενσάρκωση, για να ανακαλύψετε αυτές τις Α-λήθειες, για να γνωρίσετε περισσότερα, για να κατανοήσετε περισσότερα, για να αποδεχθείτε περισσότερα, για να αγκαλιάσετε περισσότερα και έτσι είναι.
Όταν συναντάτε μία νέα πληροφορία, ένα νέο δεδομένο, έναν νέο κραδασμό, μία νέα δόνηση, ένα νέο κύμα φωτός, ένα νέο ήχο, μία νέα γεύση, μία νέα υφή, όποια πληροφορία και να είναι αυτή, μην βιάζεστε να την απορρίψετε, μόνο και μόνο επειδή δεν την γνωρίζετε ως τώρα. Μην βιάζεστε να φοβηθείτε, αντίθετα πείτε:
“Τι είσαι εσύ; Πρώτη φορά σε βλέπω, δεν γνώριζα ως τώρα τίποτα για εσένα, δεν γνώριζα καν πως υπάρχεις, βέβαια το γεγονός ότι εγώ δεν γνώριζα πως υπάρχεις, δεν επηρεάζει τη δική σου ύπαρξη, υπόσταση, δόνηση και φως, διότι τώρα διαπιστώνω, πως υπάρχεις.
Μπορεί να είναι εντυπωσιακό ότι υπήρχες, ακόμη κι αν δεν είχες κάνει την εμφάνισή σου στο νοητικό μου σώμα, παρόλα αυτά, θα κρατηθώ από την αγάπη και με τα μάτια της θα σε κοιτάξω, για να σε εξετάσω! Θέλω να δω τι είσαι κι αν μου κάνεις κι αν δεν μου κάνεις, με αγάπη θα σε ελευθερώσω και θα σε ευχαριστήσω, που έκανες έστω αυτήν, τη μικρή επίσκεψη, για να μου φανερωθείς.
Σε ευχαριστώ, μόλις μου δίδαξες κάτι καινούργιο. Σου είμαι ευγνώμων για αυτό, θα το εξετάσω εκτενέστερα, σε αυτή ίσως και σε μερικές ακόμη ζωές και όταν πάρω την απόφαση μου, όταν πια θα είμαι σε θέση να σε κατανοήσω, τότε θα είμαι σε θέση να σε αποδεχτώ, τότε θα είμαι σε θέση να σε αγκαλιάσω, τότε θα είμαι σε θέση να σε αγαπήσω και εν τέλει οι δύο μαζί να γίνουμε Ένα ξανά, όπως στη Πηγή, όπως παλιά, όπως Επάνω έτσι και κάτω!”
Ναμαστε στην Αποδοχή μας!
Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη
Φωτεινή Κεχαγιά
Αγάπη και φως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου