Πρόσεξε τι «δηλώνεις» με τα λόγια σου.
Υπάρχει, ένας μηχανισμός μέσα στον καθένα μας, ο οποίος αφορά τάσεις, πιέσεις και συμπεριφορές, τις οποίες μας αναγκάζει ο εαυτός μας να ακολουθούμε, για να εκτελέσει τις δηλώσεις, (εντολές,) των λόγων μας.
Αν αυτά που θα πούμε είναι ψέματα και το γνωρίζουμε, η δυσφορία μέσα μας μπορεί να γίνει δυσβάσταχτη, ενώ θα απορούμε τι μπορεί να μας συμβαίνει. Θα ρίξουμε το φταίξιμο στον καιρό, στον απέναντι, στη γρίπη που κυκλοφορεί, στις θέσεις των πλανητών…
Η ουσία όμως αφορά, ότι δεν ήμασταν εντάξει με μας τους ίδιους.
Διότι ποτέ, δεν κοροϊδεύουμε και δεν λέμε ψέματα σε κανέναν άλλον, παρά σε μας τους ίδιους. Αυτό αφορά, κάθε φορά, που «άλλα λέμε, και άλλα κάνουμε…»
Από την άλλη, όταν τα λόγια μας εκφράσουν μια αλήθεια για μας, για την οποία όμως αλήθεια δεν φερόμαστε και ανάλογα ώστε να την ζήσουμε, πάλι αντιμετωπίζουμε εσωτερική σύγκρουση, μια και ναι μεν δεν λέμε ψέματα, όμως δεν είμαστε και εντάξει.
Όλοι οι «φορείς μας», μέσω των λόγων μας «ακούνε… Κι αυτό, δεν αποτελεί μόνο φιλοσοφικό σχόλιο.
Ακούνε, τι εντολές θα πάρουν, και προς ποια κατεύθυνση θα σταλούν…
Οι «δονήσεις» που φέρουν τα λόγια μας, είναι καθαρές ενέργειες πραγματοποίησης.
«Εν αρχή ην ο λόγος», αν σας λέει κάτι…
Εξού και οι μύθοι για τα «ξόρκια», που αφορούσαν λόγια συγκεκριμένα, τα οποία έπρεπε να λεχθούν……
Βασικό αποτέλεσμα όλης της παραπάνω ανομοιομορφίας λόγων και πράξεων, (που εσωτερικά υποκρύπτουν και τα ανάλογα συναισθήματα και σκέψεις που φέρουν), είναι η εμφάνιση ασθενειών στο φυσικό μας σώμα.
Κι όμως, δεν το λαμβάνουμε ποτέ υπ’ όψιν.
Ένα, ότι ποτέ δεν μας το μάθανε, και δεύτερον, δεν κατανοούμε έτσι κι αλλιώς από μόνοι μας πως το φυσικό μας σώμα, δεν είναι ανεξάρτητο από τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένο σε έναν ενιαίο οργανισμό.
Αυτό σημαίνει, πως όταν νοσεί ένα μέρος μας, αρρωσταίνουν και όλα τα υπόλοιπα.
-Καταπιέζω συναισθήματα, ή είναι δυσάρεστα και βαριά;
Δηλητηριάζονται οι σκέψεις μου και το ίδιο μου το σώμα.
-Σκέφτομαι διαχωριστικά, με τάσης εγωιστικές και εξουσιαστικά πιστεύω, προτάσσοντας εμπόδια, κατηγόριες, απαγορεύσεις και κανόνες;
Με θέτω σε περιορισμούς, και όσο σφιγμένο και δυσκοίλιο θα γίνεται το σώμα μου, άλλο τόσο θα μεταμορφώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο και τα συναισθήματα μου.
-Στερώ από το σώμα μου απαραίτητες λειτουργίες για τη φυσιολογική και ελεύθερη έκφραση του, φορτώνοντας το ταυτόχρονα με τοξίνες; Ή, το υπερφορτώνω για χάριν της όποιας υλιστικής ηδονής;
Το καταπονώ, και σαν αποτέλεσμα, ρίχνω και το επίπεδο νόησης που θα μπορούσα να έχω, και φυσικά των συναισθημάτων που θα μπορούσα να νιώσω.
Μην ξεχνάμε πως από την λειτουργία των πέντε αισθήσεων τους σώματος, «εισέρχεται» εντός μου, το οποιοδήποτε ερέθισμα, το οποίο χρειάζεται να περιεργαστώ, ώστε να βρω την εσωτερική του αλήθεια, που είναι και η ουσία προέλευσης του.
Οπότε δεν με βοηθώ. Αντίθετα, εγκλωβίζομαι στην ύλη, χωρίς ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο, εκτός από την εξωτερική μου ομορφιά, τα κιλά του σώματος μου, και την σωματική μου ικανοποίηση και μόνο.
Είμαι οπαδός, μόνο της ζωώδης φύσης μου, αναιρώντας τη θεϊκή μου προέλευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου