Η Αγάπη δεν είναι διεκδικητική. Αν είναι, τότε δεν είναι η αληθινή αγάπη, είναι το εγωϊκό κομμάτι της προσωπικότητας που την αντιλαμβάνεται.
Η αγάπη είναι ένα άδειο δοχείο που τους χωράει όλους, ή αν θέλεις, που τους συν-χωράει όλους. Το ποιος θα τοποθετηθεί μέσα σ’ αυτό το δοχείο δεν είναι επιλογή του ιδιοκτήτη του δοχείου, ο κάτοχος μόνο το κρατάει, το ποιος θα μπει είναι επιλογή εκείνου που θα κάνει το βήμα προς εκείνο. Αυτή είναι η αληθινή αγάπη, αυτό εννοούμε όταν λέμε αγάπη άνευ όρων, χωρίς προϋποθέσεις.
Αγάπη η οποία είναι ανεξάρτητη εκείνου που αγαπάει. Αγάπη η οποία δεν κάνει διακρίσεις βασισμένες σε στοιχεία της προσωπικότητας. Πρόκειται για μια αγάπη ψυχής. Όπως μόνο μια ψυχή μπορεί ν’ αγαπήσει μιαν άλλη ψυχή. Κι όταν είχε ειπωθεί αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν και όταν είχε ειπωθεί γύρνα και το άλλο μάγουλο, ξέρεις αυτά αυτά δεν είναι πολύ διαφορετικά, αυτά τελικά είναι η Αγάπη.
Έτσι λοιπόν ας αρχίσει ο πειραματισμός, η εξάσκηση, για ν’ αγαπήσει πρώτα κάποιος τον ίδιο του τον Εαυτό.
Είναι σημαντικό ν’ αναγνωρίσεις το θεϊκό σου κομμάτι και να το αγαπήσεις όμως όντας όχι άνθρωπος αλλά θεός.
Και όταν καταφέρεις να γνωρίσεις αυτό το κομμάτι σ’ εσένα, που είναι ένα κομμάτι χωρίς ατέλειες, ένα κομμάτι χωρίς πάθη, τότε ίσως μπορέσεις ν’ αναγνωρίσεις το ίδιο κομμάτι και στους άλλους και τότε θα δεις πώς όλα τα κομμάτια είναι ίδια και υπό αυτή την έννοια είμαστε όλοι ένα. Υπό αυτή την έννοια είμαστε όλοι ίδιοι, φτιαγμένοι από την ίδια Πνοή.
Η αγάπη είναι οδηγός στην επικοινωνία, η αγάπη είναι οδηγός στην επαφή, η αγάπη είναι που ενώνει τις ψυχές. Η αγάπη δεν χαρίζει γιατί δεν της ανήκει τίποτα. Η αγάπη είναι απλά το κενό βάζο, μέσα στο οποίο υπάρχουν οι άλλοι. Και αυτή ακριβώς η διεργασία που φέρνει τους άλλους κοντά, αυτή είναι η αγάπη.
Η Αγάπη τελικά υπάρχει μόνο για τους άλλους. Και ο καθένας έτσι εισπράττει την αγάπη που του αντιστοιχεί μέσω των άλλων. Οι άνθρωποι πήραν κάτι το τόσο αγνό και το κατέβασαν, το χαμηλώσανε, το προσαρμόσανε. Πήραν κάτι το οποίο είναι φτιαγμένο για τον θεϊκό τους Εαυτό και το προσαρμόσανε στον ανθρώπινο τους Εαυτό. Αυτό μόνο του είναι κατανοητό, είναι ένα απαραίτητο βήμα εξέλιξης. Εκείνο το οποίο προκαλεί έκπληξη είναι ότι ελάχιστα είναι εκείνα τα είδη της αγάπης τα οποία δεν εξυπηρετούν κάποιους άλλους, σκοτεινούς σκοπούς, με αποτέλεσμα η “αγάπη” να έχει πλέον γίνει, ένα εργαλείο μόχλευσης καταστάσεων και συνειδήσεων και να μην έχει καμία σχέση με την αγάπη του θείου Εαυτού.
Γιατί η αγάπη οδηγεί στην θέωση. Γιατί το κενό που είναι στην πραγματικότητα αφήνει χώρο να εισέλθει όχι μόνο εκείνο που θ’ αγαπηθεί αλλά και οτιδήποτε άλλο υπάρχει. Και έτσι όταν όλα ενυπάρχουν μέσα σ’ αυτό το βάζο, αυτός που το κρατάει στα δυο του χέρια δεν κρατάει πια ένα άδειο βάζο αλλά ένα δοχείο που περιέχει τα πάντα και αυτή την απεριόριστη δύναμη μπορεί να την χρησιμοποιήσει. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς ότι μια τέτοια δύναμη θα μπορούσε να ήταν τρομακτική σε λάθος χέρια. Όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ γιατί ο μόνος τρόπος να μαζευτούν τα πάντα μέσα στο δοχείο είναι μόνο όταν ο κάτοχος του δεν έχει αυτή την πρόθεση. Με αυτό τον τρόπο η δύναμη αυτή παραμένει ασφαλής και λειτουργεί μόνο για το ανώτερο καλό. Φυσικά όσοι περισσότεροι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι βιώνουν την αγάπη μ΄ αυτό τον τρόπο, τόσο περισσότεροι θα είναι και οι παντοδύναμοι αν θες αυτοί χειριστές και όσοι πιο πολλοί είναι τόσο πιο γρήγορα θα γίνουν οι αλλαγές τόσο στην σφαίρα της πραγματικότητας που βιώνετε μέσω των αισθήσεων όσο και στις υπόλοιπες σφαίρες που βιώνετε μέσω της διαίσθησης.
Γι’ αυτό όλοι μιλάνε για την αγάπη. Γιατί η αγάπη δεν είναι απλά κάτι καλό που θα έπρεπε να συμβαίνει. Η αγάπη είναι ένα όπλο. Είναι ένα όπλο προγραμματισμένο να επιφέρει αλλαγές σε κάθε επίπεδο αυτοστιγμεί. Και είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο στα χέρια αυτού που το κρατάει γιατί είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την επαφή με τον θεό. Δεν λέω να μην αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Υπάρχουν συναισθήματα που, εντάξει, εσφαλμένα προσδιορίζονται ως αγάπη και πραγματικά αγγίζουν, δεν είναι αλλά αγγίζουν, προσεγγίζουν, προσομοιάζουν με την αληθινή αγάπη. Η άνευ όρων αγάπη της μάνας προς το αγέννητο παιδί της είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Γιατί όταν γεννηθεί το παιδί ακόμα και η αγάπη της μάνας αρχίζει και επιμολύνεται από άλλα εγωϊκά κομμάτια της. Ν’ αγαπάτε. Ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο αλλά να το κάνετε αυτό με επίγνωση ότι αυτή η αγάπη είναι η ανθρώπινη αγάπη. Αυτή η αγάπη δεν είναι ένα ισχυρό όπλο που μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο τον δικό σας και τους κόσμους τους άλλους. Αυτή η αγάπη είναι απλά ένα μοχλουδάκι που μπορεί να επηρεάσει άλλες φορές θετικά και άλλες φορές αρνητικά μικρογραφίες της κοινωνίας.
Μπορείς ν’ αρχίσεις να φαντάζεσαι ότι εκεί που έχεις την καρδιά σου, που υποτίθεται ότι είναι η φωλιά, η εστία της αγάπης, ότι έχεις ένα άδειο βάζο. Αν σε ικανοποιεί φαντάσου ένα πορσελάνινο ή χρυσό σκαλισμένο βάζο. Αν πάλι σ’ εξυπηρετεί φαντάσου ένα λιτό λευκό βαζάκι. Φαντάσου λοιπόν ότι έχεις ένα βάζο χωρίς καπάκι που δεν μπορείς να το ανοίγεις και να το κλείνεις όποτε θες.
Φέρε λοιπόν τώρα στο μυαλό σου τους ανθρώπους, τα πράγματα, τις καταστάσεις, τα συναισθήματα που αγαπάς και δες αν τ’ αγαπάς τόσο ώστε να κυλήσουν μέσα σ’ αυτό.
Έπειτα φέρε στο νου σου τις καταστάσεις, τους ανθρώπους και τα συναισθήματα που δεν αγαπάς και τόσο πολύ και δες αν πάραυτα κάποιο απ΄ αυτά θα κυλήσει μέσα στο βάζο. Γιατί εσύ έχεις την εντύπωση ότι το βάζο είναι άδειο και δεν έχει καπάκι αλλά εκείνο απλά είναι και αδιαφορεί αν είναι άδειο ή γεμάτο.
Μετά λοιπόν δήλωσε την πρόθεση σου ότι το βάζο σου παραμένει δεκτικό, παραμένει το πεδίο εκείνο στο οποίο τα πράγματα μπορούν να ενώνονται για ν’ αγαπάνε το ένα το άλλο. Το πεδίο εκείνο στο οποίο οι ενέργειες ενώνονται ώστε ν’ αγαπάνε η μία την άλλη. Κι έτσι εσύ θα τροφοδοτείσαι με την απελευθερωμένη ενέργεια της ένωσης.
Πέτρος Χατζηαναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου