Το σώμα μας είναι ο ναός της ψυχής μας. Στεγάζει τις επιθυμίες, τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανάγκες μας. Ένας ξαφνικός πονοκέφαλος μπορεί να είναι η έκφανση ενός ισχυρού συναισθήματος. Μία σωματική αίσθηση όπως η ασφυξία, πιθανόν να αντιπροσωπεύει μια κατάσταση που νιώθουμε ότι μας εγκλωβίζει.
Συχνά, όταν τα πράγματα στην καθημερινότητα μας είναι πιεστικά μπορεί να δυσκολευόμαστε να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να βιώνουμε το κορμί μας βαρύ σα μολύβι. Αντιθέτως, όταν προσδοκούμε κάτι ευχάριστο να συμβεί, ή όταν ερωτευόμαστε, το σώμα μας γίνεται ανάλαφρο, σπιρτόζικο.
Ο φόβος ή η απειλή μπορεί να μας προκαλέσει ταχυπαλμία, εφίδρωση, σφίξιμο στο στομάχι. Τα συναισθήματα εκφράζονται και επιβάλλονται μέσα από τα κύτταρά μας. Έτσι αυτά αποκτούν μνήμη. Καταγράφουν τις εμπειρίες μας επάνω τους κι όταν ένα ερέθισμα ερμηνευθεί ως παρελθούσα εμπειρία τότε αναβιώνετε το συναίσθημα και η σωματική αντίδραση που τη συνόδευε.
Παράδειγμα : Ένας νυν ενήλικας όταν ήταν μικρό παιδί κάθε φορά που ο πατέρας του θύμωνε βίωνε τρόμο, διότι ο γονέας του γινόταν βίαιος. Ο έντονος φόβος τον έκανε να τρέμει, ενώ δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Στην προσπάθειά του να κατευνάσει το πατέρα του έχανε τα λόγια του και τραύλιζε.
Το άγχος του κορυφωνόταν, ένιωθε ανυπεράσπιστος και ήθελε εκείνη τη στιγμή ν΄ ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Του ήταν αδύνατο να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση καθώς το κορμί του πάγωνε και ακινητοποιούνταν. Αυτός ο ενήλικας μπορεί τώρα όταν ερμηνεύσει μία κατάσταση φοβικά να έχει τις ίδιες σωματικές αντιδράσεις με τότε.
Ωστόσο, μία φοβική κατάσταση για έναν άνθρωπο δεν είναι απαραίτητα φοβική για κάποιον άλλον. Η ίδια δηλαδή κατάσταση μπορεί να επενδυθεί με διαφορετικό συναίσθημα ή με διαφορετική ένταση. Τα αρνητικά συναισθήματα όπως και τα θετικά καταλαμβάνουν ένα συγκεκριμένο χώρο μέσα μας και επάνω μας. Εκείνος ο οποίος έζησε μέσα στο φόβο ή τη θλίψη είτε θα στραφεί σ’ ένα εξισορροπιστικό συναίσθημα προκειμένου να επιβιώσει, όπως θυμός ή η οργή, είτε θα ενδοβάλλει το φόβο και τη θλίψη.
Σε κάθε περίπτωση τα συναισθήματα θα διαμορφώσουν την προσωπικότητά του και θα μεταλλάξουν το κορμί του. Μπορεί να εκδηλώσει όπως τότε δυσκολία στη αναπνοή, αναπνευστικά προβλήματα, τραύλισμα, ακινητοποίηση. Ως ενήλικας, δε μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς του συμβαίνει. Ίσως σκέπτεται ότι όλο αυτό είναι ανεξήγητο. Πιθανόν να θεωρεί τον εαυτό του δειλό ή άξιο περιφρόνησης ή αδύναμο.
Αν μπορέσει κάποια στιγμή να κάνει τη σύνδεση με το παρελθόν του ίσως αρχίσει να νιώθει λιγότερο φόβο. Το κορμί του αλλά και η ψυχή του χρειάζονται μία διορθωτική εμπειρία που θα απελευθερώσει την μπλοκαρισμένη ενέργεια του τραύματός του.
Η Alice Miller, στο βιβλίο της «το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ» αναφέρει περιπτώσεις διασήμων καλλιτεχνών ή φιλοσόφων όπου τα αρνητικά συναισθήματα που βίωσαν σε νεαρή ηλικία από το στενό τους περιβάλλον τους οδήγησαν σε σοβαρότατες ασθένειες καθώς δεν είχαν αρωγούς στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν το εσωτερικό τους δράμα.
Έτσι το κορμί φυλάσσει όλη την αλήθεια του παρελθόντος μας η οποία όταν δεν αποκαλύπτεται μετουσιώνεται σε ασθένειες.
Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου