Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη.....!!!!!!!

- O Θεός συγχωρεί άνευ όρων όλες τις αμαρτίες. Η άρνηση της συγχώρησης είναι η μόνη θανάσιμη αμαρτία. 

- O Θεός είναι Αγάπη από την ίδια του τη φύση. Ο Θεός δεν κρίνει κανένα αλλά αγαπά πάντοτε όλους και όλα. Όπως ο ήλιος φωτίζει τον κόσμο επειδή είναι φως έτσι και ο Θεός αγαπά όλο τον κόσμο επειδή είναι Αγάπη. 

Είναι αδύνατο ο άνθρωπος να εμποδίσει την διάχυση της Αγάπης του Θεού όπως είναι αδύνατο να εμποδίσει τη λάμψη του ηλιακού φωτός. Είναι δυνατόν να κρυφτεί σε μια σκοτεινή περιοχή ή να δημιουργήσει σκιά. 

Με ανάλογο τρόπο μπορεί να κρυφτεί από την Αγάπη του Θεού κάτω από την σκιά της αμαρτίας. Η Αγάπη του Θεού βέβαια επιμένει με μανική αγάπη να τον φωτίσει όπως και το το φως του ήλιου πέφτει αδιάκριτα σε όλα τα αντικείμενα. Ο άνθρωπος με την αμαρτία κρύβεται από την Αγάπη του Θεού. Η Αγάπη του Θεού επιμένει να κατακτήσει τον άνθρωπο. 

Πολλοί χριστιανοί αντιλαμβάνονται τον Θεό ως δίκαιο και αυστηρό κριτή. Η αντίληψη σχετικά με την αυστηρότητα του Θεού είναι συχνά ανάλογη με την αυστηρότητα των γονικών προτύπων. Όσο πιο αυστηροί ήταν οι γονείς κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας τόσο πιο αυστηρό θεωρούν τον Θεό. 

Γι αυτό και καμιά φορά το «πάτερ ημών» εκλαμβάνεται ως «κριτά ημών» ή «δικαστά ημών» ή «αστυνόμε ημών». Είναι δύσκολο να βιώσει κανείς τον Θεό ως άνευ όρων Αγάπη όταν έχει μεγαλώσει σε αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Ευτυχώς η δυσκολία αυτή ξεπερνιέται μέσα από την χαροποιό εμπειρία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. 

Η Χάρη του Θεού διδάσκει βιωματικά ότι ο Θεός είναι μόνο Αγάπη. Η βίωση της χαρμόσυνης και γλυκιάς Αγάπης του Θεού ησυχάζει, αναπαύει, θεραπεύει, δικαιώνει, ανακαινίζει, τελειοποιεί, αφθαρτίζει και θεοποιεί τον άνθρωπο. 

Η Αγάπη του Θεού δεν αναιρεί το νόημα και τη σημασία της αμαρτίας. Αμαρτία είναι οποιαδήποτε πράξη ή σκέψη ή εμπειρία επισκιάζει την Αγάπη του Θεού. Η αμαρτία προκαλεί την απομάκρυνση από το Θεό η οποία βιώνεται και ως εγκατάλειψη από το Θεό ή άρση της Χάριτος. 

Η απομάκρυνση ανθρώπου-Θεού επιφέρει τον σκοτασμό της ύπαρξης. Ο σκοτασμός αυτός βιώνεται ως υπαρξιακό κενό, βαρύτατη θλίψη και πρόγευση θανάτου. Διότι η ζωή πηγάζει από την παρουσία του Θεού. 

Μακριά από το Θεό και χωρίς Αυτόν η ζωή βιώνεται ως θάνατος. «Όπως δηλαδή ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι θάνατος του σώματος, έτσι και ο χωρισμός του Θεού από την ψυχή, είναι θάνατος της ψυχής».

Ο θάνατος της ψυχής δεν είναι τιμωρία του Θεού αλλά αυτοτιμωρία του ανθρώπου. Αυτό που μας καταδικάζει είναι η άρνηση του φωτός της θείας Αγάπης. «Και η κρίση είναι τούτη: Ότι, ενώ ήρθε το φως στον κόσμο, οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως» Ιωαν. Γ' 19. Εφόσον υπάρχουμε αμαρτάνουμε. 

Όταν έχουμε ζωντανή, προσωπική σχέση με τον Θεό προσμετράμε συνεχώς βιωματικά το πόσο κοντά ή μακριά βρισκόμαστε από τον Θεό. Αναπόφευκτα. 

Όπως συναισθανόμαστε συνεχώς το πόσο χαρούμενοι ή λυπημένοι είμαστε με ανάλογο τρόπο συνειδητοποιούμε το πόσο πλησιάζουμε ή απομακρυνόμαστε από το Θεό. Βέβαια καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι η απομάκρυνση από το Θεό απεργάζεται και πάλι την εγγύτητα στο Θεό. Διότι όσο πιο μακριά βρισκόμαστε τόσο περισσότερο χρειαζόμαστε την Παρουσία Του και τόσο περισσότερο μας καταδιώκει το έλεός Του. 

              

              Σχήμα: Η παράδοξη πορεία της ασωτείας. 

Αν υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο σημείο Α ενός μικρού νησιού. Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το σημείο Α τόσο περισσότερο το πλησιάζουμε. Η πορεία απομάκρυνσης είναι και πορεία επιστροφής. Στο σημείο Β αισθανόμαστε πολύ μακριά από το Α. Όμως στην πραγματικότητα είμαστε πιο κοντά από ότι νομίζουμε. Με ανάλογο τρόπο είναι αδύνατο να απομακρυνθούμε αληθινά από τον Θεό. 

Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την Αγάπη του Θεού. Διότι η Αγάπη Του μας περιέχει, είναι παντού, πάντοτε και τα γεμίζει όλα. Το διάστημα της απόστασης που προξενεί η αμαρτία το καλύπτει η υπερβολή της Αγάπης του Θεού για τον αμαρτωλό. Το μέγεθος και η ένταση της Αγάπης του Θεού είναι ανάλογο με το μέγεθος της απομάκρυνσης μας από Αυτόν. 

Η αμαρτία πυροδοτεί μέσα μας την ανάγκη επιστροφής στο Θεό. Με αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε ότι και ο διάβολος χωρίς να το θέλει υπηρετεί το έργο και το σχέδιο του Θεού. Η οδύνη και η θλίψη της αμαρτίας γίνονται κίνητρο επιστροφής δηλαδή μετανοίας. 

Η μετάνοια είναι η διάθεση, η ανάγκη και η παρόρμηση για επιστροφή. Η μετάνοια δεν είναι η θεωρητική επίγνωση της παράβασης του εκκλησιαστικού, ηθικού κανόνα αλλά η βιωματική μεταστροφή της ύπαρξης προς τον Θεό. 

Μετάνοια είναι η εναγώνια επίκληση του Θεού, η παρακλητική κραυγή απόγνωσης που γεννά η γεύση της απουσίας Του. Η απεγνωσμένη, μετά δακρύων εκζήτηση της επαναβίωσης της Χάρης. Οι αλάλητοι στεναγμοί που ανακύπτουν στα φλογισμένα σύνορα της απουσίας και της παρουσίας Του. 

Το μωρό όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας του μπορεί να ασχολείται ή να παίζει με διάφορα παιχνίδια. Δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για τα αντικείμενα παρά για την μητέρα του. Όταν όμως η μητέρα το αφήσει και απομακρυνθεί το μωρό παραπονιέται, κλαίει και ουρλιάζει για να επιστρέψει και πάλι στην αγκαλιά της.

Έτσι και εμείς όσο βρισκόμαστε στην αγκαλιά του Θεού φαίνεται πως αδιαφορούμε γι Αυτόν. Όταν όμως νιώσουμε την απομάκρυνση και την εγκατάλειψη στρεφόμαστε και πάλι προς Αυτόν και του φωνάζουμε και τον παρακαλούμε να μας πάρει και πάλι στην αγκαλιά Του. 

Η ψυχή μας βρίσκει ανάπαυση και ουσιαστική χαρά μόνο στην αγκαλιά Του. Αυτή η αγκαλιά είναι ο παράδεισος, η βασιλεία των ουρανών, η γλυκιά αιωνιότητα της αδιάπτωτης, Θείας Αγάπης. 

-Δεν υπάρχει αμαρτία που δεν συγχωρείται από το Θεό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλες οι αμαρτίες είναι συγχωρημένες άνευ όρων, a priori , από την άπειρη Αγάπη και το έλεος του Θεού. Διότι οποιαδήποτε αμαρτία είναι ελάχιστη και ασήμαντη μπροστά στο άπειρο και παντοδύναμο έλεος του Θεού. 

Είναι αδύνατον ο άνθρωπος να μολύνει τη θάλασσα φτύνοντας το πέλαγος. Είναι αδύνατον η αμαρτία να μολύνει με οποιοδήποτε τρόπο την Θεϊκή Αγάπη. Δεν ζητάμε από το Θεό να μας συγχωρέσει για να ενεργήσει ο Θεός την συγχώρηση. Ο Θεός είναι από τη φύση Του συγχώρηση και συν-χωρεί μέσα στην Αγάπη Του τα πάντα, πάντοτε. 

Ζητάμε συγχώρηση για να ενεργήσουμε εμείς τη δυνατότητα που μας έχει δωριθεί να αποδεχόμαστε τη Χάρη Του. Όταν αμαρτάνουμε εμείς αλλοιωνόμαστε. Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης. Το κόστος της αμαρτίας είναι απροσμέτρητο και ασύλληπτο. Οι συνέπειες της αμαρτίας είναι θανατηφόρες. 

Όχι διότι ο Θεός μας τιμωρεί αλλά επειδή εμείς αυτοβυθιζόμαστε σε εξώτερο σκότος. Όταν αμαρτάνουμε διακόπτουμε τη σχέση μας με το Θεό, διώχνουμε τη Θεία Χάρη και παραδιδόμαστε στο θάνατο κατά τον Απόστολο Παύλο «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Και ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει πως θάνατος είναι το «διαζευχθήναι την ψυχήν της θείας Χάριτος και τη αμαρτία συζηγήναι». 

Η αμαρτία τραυματίζει τη σχέση μας με το Θεό εξαιτίας της δικής μας αδυναμίας και όχι εξαιτίας της τιμωρητικής διάθεσης του Θεού. Ο Θεός ποτέ δεν παύει να διαχέει σε όλους και όλα την ζωοποιό Αγάπη Του. 

Ο άνθρωπος με την αμαρτία παύει να είναι δεκτικός της Χάρης. Με την μετάνοια όμως επιτρέπει και πάλι στο Θεό να τον φωτίσει με την Χάρη Του. Με κάθε επιστροφή ο Θεός μας αποδέχεται άμεσα και απόλυτα. 

Ένας αδελφός δήλωσε στον αββά Ποιμένα: «Έκανα μεγάλη αμαρτία και θέλω να ακολουθήσω μετάνοια επί τρία χρόνια». Του λέει ο γέρων: «Πολύ είναι». Και του είπε ο αδελφός: «Αλλά έως ένα έτος»; Και είπε : «Πολύ είναι». Οι δε παριστάμενοι έλεγαν: «Έως σαράντα μέρες»; 

Και πάλι είπε: «Πολύ είναι». Είπε δε: «Εγώ λέγω, ότι εάν μετανοήσει άνθρωπος από όλη την καρδιά και δεν συνεχίζει να πράττει την αμαρτία και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός». (Θα ρισκάριζα να συμπληρώσω την διήγηση λέγοντας ότι ο Θεός τον δέχεται ακόμη και σε τρία δευτερόλεπτα). 

Ο Θεός λαχταρά να μας ενώσει κατά Χάριν με τον Εαυτό Του. Η αμαρτία εμποδίζει την Θεία Αγάπη να μας προσλάβει και να μας αγιάσει. Εν τέλει «θανάσιμη αμαρτία» είναι μόνο η απουσία συναίσθησης της αμαρτωλότητας. 

Αυτό που σκοτώνει τελεσίδικα τον άνθρωπο και τον κολάζει δεν είναι η αμαρτία αλλά η παγερή αδιαφορία ως προς το θέλημα, την Παρουσία και την Αγάπη του θεού. 

Αυτή είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος που δεν συγχωρείται.«Πραγματικά, σας λέω, όλα θα συγχωρηθούν στους ανθρώπους, και τα αμαρτήματα και οι βλαστήμιες που θα συμβεί να εκστομίσουν. Όποιος όμως βλαστημήσει το Πνεύμα το Άγιο, γι' αυτόν δεν υπάρχει συγχώρηση ποτέ, αλλά θα είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης». Μαρκ. Γ' 28-29 

Αιώνια αυτοκαταδίκη είναι η συνεχής άρνηση της Αγάπης του Θεού μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αν δεν δεχθούμε την Αγάπη Του, δεν Του δίνουμε την δυνατότητα να παρέμβει και να μας λυτρώσει με τη σωτήρια δύναμη της Χάρης Του. 

Αυτό που μας κολάζει δεν είναι η αμαρτίες που διαπράξαμε αλλά η αμετανοησία, δηλαδή η άρνηση της Χάρης. Η άρνηση είναι η βλασφημία στην οποία αναφέρεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. 

Και επειδή μετά θάνατον δεν προκύπτει μέσα μας η δυνατότητα της μετάνοιας, η αποστασιοποίησή μας από τον Θεό γίνεται με τον θάνατο οριστική. Η Αγάπη του Θεού θα ήθελε να μετανοήσουμε και μετά θάνατον απλά αυτό είναι ανθρωπίνως αδύνατον. 

Διότι εφόσον ακόμη και ο ηλικιωμένος δυσκολεύεται να μετανοήσει πόσο μάλλον η ψυχή μετά θάνατον. Διότι η μετάνοια δεν βιάζεται μέσα από την γνώση και την απειλή. Η μετάνοια αναδύεται μέσα μας ως έρωτας Θεού εν ελευθερία.  

- Η αμαρτία τραυματίζει και βλάπτει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και όχι τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι απαθής και η Αγάπη Του είναι τέλεια. Ο άνθρωπος πέφτοντας στην αμαρτία απομακρύνεται από την σωτήρια και ζωοποιό Αγάπη Του Θεού. 

Αυτό που ζητείται πρώτιστα από τον πιστό δεν είναι η αποφυγή της αμαρτίας αλλά η αδιάλειπτη και εντατική αναζήτηση της Αγάπης του Θεού. Ο στόχος δεν είναι η πάλη κατά της αμαρτίας αλλά η αύξηση της ερωτικής έντασης που μας ενώνει με τον Θεό. Ο θείος έρωτας κατακαίει την παρόρμηση της αμαρτίας. 

Ο στόχος δεν είναι να αποφεύγουμε το κακό αλλά προσφεύγουμε στο καλό «Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σας σώσει ... Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. 

Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας ... Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε». π. Πορφύριος. 

Είναι πολύ ωφέλιμο να μην απογοητευόμαστε μετά την πτώση στην αμαρτία. «Μη καταπέσης εις απόγνωσιν, καν μύρια ημαρτηκώς ης» λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. 

Να μην μας εκπλήσσει και να μην μας αναστατώνει η αμαρτία. Να αναγνωρίσουμε εν ταπεινώσει την αδυναμία μας και να είμαστε προσεκτικοί ώστε να την αποφεύγουμε στο μέλλον. Η συναίσθηση της αδυναμίας, μάς βοηθά αφενός να είμαστε προετοιμασμένοι να αντισταθούμε την δύσκολη ώρα του πειρασμού και αφετέρου να μην απογοητευθούμε στην περίπτωση της πτώσης. 

Η αμαρτία δεν δείχνει ότι δεν αγαπάμε τον Θεό αλλά ότι η αγάπη μας δεν είναι τόσο ζωντανή, ενεργή και δυνατή ώστε να νικήσει τον πειρασμό και τις αδυναμίες μας. Η αμαρτία δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε αληθινοί χριστιανοί αλλά ότι είμαστε ακόμη αδύνατοι και δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε το θέλημά Του. 

Η αμαρτία δεν φανερώνει ότι είμαστε ανάξιοι, άχρηστοι και ανίκανοι αλλά ότι δεν έχουμε ακόμη απελευθερωθεί από τα δεσμά του παλαιού, κοσμικού, εμπαθούς εαυτού μας. 

Αυτό που μας σπρώχνει στην αμαρτία δεν είναι η πονηρία και η κακία μας αλλά η αδυναμία να ξεπεράσουμε τα πάθη μας. Μέσα από την προοπτική της ψυχολογίας μπορούμε να διακρίνουμε πολλούς παράγοντες οι οποίοι πυροδοτούν ή ενεργοποιούν τα πάθη. 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σύγχρονη ψυχολογία είναι η επιστήμη που διερευνά τα ανθρώπινα πάθη. Στη γλώσσα της ψυχολογίας τα πάθη είναι τα συνειδητά ή υποσυνείδητα πρότυπα (μοντέλα) σκέψης, συναισθήματος και συμπεριφοράς που δεσμεύουν την ελευθερία μας. 

Κατά συνέπεια δεν μας επιτρέπουν να ακολουθήσουμε το θέλημα της θείας Αγάπης. Πάθη είναι τα ψυχολογικά πλέγματα (κόμπλεξ) τα οποία έχουν παγιωθεί μέσα μας με το πέρασμα του χρόνου και περιορίζουν την ελευθερίας μας. 

Τα πλέγματα αυτά είναι δυνατόν να εκδηλώνονται ως εξαρτησιακές συμπεριφορές (π.χ. ναρκωτικά, τζόγος) ή ως παρορμήσεις (π.χ. ανεξέλεγκτη σεξουαλικότητα, παραβατικότητα) ή ως χρόνια αρνητικά συναισθήματα (κατάθλιψη, φοβίες, ανασφάλεια) ή έμμονες ιδέες (υπερβολική έμφαση σε ασήμαντες λεπτομέρειες, επίμονος και άγονος προβληματισμός ή αμφισβήτηση). 

Μέσα από την σκοπιά της ψυχολογίας η αμαρτία δεν είναι παράβαση ηθικού κώδικα ούτε απλά και μόνο ανυπακοή στο θέλημα του Θεού ούτε αδικαιολόγητος και μάταιος υπαρξιακός αυτοτραυματισμός. 

Η αμαρτία συνιστά την αναπόφευκτη παρενέργεια της τραυματικής, προσωπικής ιστορίας ενός ανθρώπου που δεν έχει ακόμη την ωριμότητα, τη συγκρότηση, την υπευθυνότητα, τον αυτοέλεγχο, την ισορροπία και την εσωτερική αρμονία που θα του επέτρεπε να ακολουθήσει στην προσωπική του ζωή το θέλημα του Θεού. 

Η αμαρτία εκλαμβάνεται ως αδυναμία και όχι ως αδίκημα. Ο αμαρτωλός είναι ασθενής (έλλειψη σθένους) και όχι παραβάτης. Οι άγιοι βλέπουν τον αμαρτωλό ώς πάσχοντα αδελφό και όχι ως ένοχο, κακό, φταίχτη ή καλοπερασάκια. 

«Αν, για παράδειγμα, βλέπετε μια γυναίκα γυμνή ή άσεμνα ντυμένη, να μη μένετε στο εξωτερικό, αλλά να μπαίνετε, στο βάθος, στην ψυχή της. Ίσως να είναι πολύ καλή ψυχή κι έχει υπαρξιακές αναζητήσεις, που τις εκδηλώνει με την έξαλλη εμφάνιση. Έχει μέσα της δυναμισμό, έχει τη δύναμη της προβολής, θέλει να εκλύσει τα βλέμματα των άλλων. 

Από άγνοια, όμως, έχει διαστρέψει τα πράγματα. Σκεφθείτε να γνωρίσει αυτή τον Χριστό. Θα πιστέψει, κι όλη αυτή την ορμή θα τη στρέψει στον Χριστό. Θα κάνει το παν, για να ελκύσει τη χάρη του Θεού. Θα γίνει αγία». π. Πορφύριος 

Μέσα από αυτή την άνεϋ όρων αποδοχή του άλλου προσώπου ως αδελφού δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την αγάπη, τη συμφιλίωση και την αδελφοσύνη στην εκκλησιαστική κοινότητα. 

Η ερμηνεία και η κατανόηση του αμαρτωλού ως κακού ανθρώπου που χρειάζεται αξιολόγηση, επίπληξη (ή έστω επιτίμιο) και διόρθωση μέσα από κριτική και συμβουλευτικές παρενέσεις συνεπάγεται απογοήτευση, απομόνωση, κατάκριση και υποκρισία. 

Από πολλούς η αγωνιζόμενη Εκκλησία δεν βιώθηκε ως ζωντανός χώρος απροϋπόθετης Αγάπης αλλά ως νομικίστικος θεσμός ηθικής δεοντολογίας. 

Και αντί να βαστάζει και να παρηγορεί τον πόνο των τραυματισμένων παιδιών του Θεού έφτασε να θεωρεί την αμαρτία ως νομική παράβαση και να καταδικάζει τον αμαρτωλό. Φυσικά και για αυτή την παρακμή δεν ευθύνεται η φύση του σώματος της Εκκλησίας αλλά η αδυναμία της πλειοψηφίας των πιστών να μετέχουν στον βιωματικό ορίζοντα της απεριόριστης αγάπης του Θεού. «καί διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» Ματθ. 24,12 

του Νικήτα Καυκιού

http://www.psyche.gr

Νηστειοθεραπεία!!..Ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου μπορεί να αναγεννηθεί μόνο με νηστεία σε μόλις τρεις μέρες....!!!!!

Ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου μπορεί να αναγεννηθεί μόνο με νηστεία για μόλις τρεις μέρες, καθώς ενεργοποιεί τον οργανισμό να ξεκινήσει την παραγωγή νέων λευκών κυττάρων του αίματος, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. 

Η νηστεία για μόλις τρεις ημέρες μπορεί να αναγεννήσει ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμα και σε ηλικιωμένους, βρήκαν οι επιστήμονες σε μια σημαντική ανακάλυψη που περιγράφεται ως «αξιοσημείωτη».

Παρά το γεγονός ότι οι δίαιτες νηστείας έχουν επικριθεί από τους διαιτολόγους ότι είναι ανθυγιεινές, μια νέα έρευνα προτείνει ότι όταν υποφέρεις από την πείνα το σώμα βάζει μπρος τα βλαστικά κύτταρα στην παραγωγή νέων λευκών κυττάρων αίματος, τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις.

Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας λένε ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επωφελής για τα άτομα που πάσχουν από βλάβες του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως οι ασθενείς με καρκίνο που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία.

Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τους ηλικιωμένους των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό, καθώς γερνούν, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για αυτούς να παλέψουν ακόμα και κοινές ασθένειες.

Οι ερευνητές λένε ότι η νηστεία “αντιστρέφει έναν αναγεννητικό διακόπτη” που προτρέπει τα βλαστικά κύτταρα να δημιουργήσουν καινούργια λευκά κύτταρα του αίματος, κατ 'ουσίαν, την αναγέννηση ολόκληρου του ανοσοποιητικού συστήματος.

“Δίνει το «ΟΚ» για τα βλαστικά κύτταρα να προχωρήσουν και να ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση σε ολόκληρο το σύστημα», δήλωσε ο καθηγητής Valter Longo, Καθηγητής Γεροντολογίας και Βιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

“Και τα καλά νέα είναι ότι το σώμα ξεφορτώνεται τα μέρη του συστήματος που μπορεί να έχουν προκληθεί βλάβη ή τα ηλικιωμένα, τα αναποτελεσματικά μέρη, κατά τη διάρκεια της νηστείας. «Τώρα, εάν αρχίζετε με ένα σύστημα χαλασμένο βαριά από τη χημειοθεραπεία ή τη γήρανση, οι κύκλοι της νηστείας μπορούν να παραγάγουν, κυριολεκτικά, ένα νέο ανοσοποιητικό σύστημα.»

Η παρατεταμένη νηστεία αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιήσει τα αποθέματα της γλυκόζης και του λίπους, αλλά και διασπά ένα σημαντικό μέρος των λευκών αιμοσφαιρίων. Κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου της νηστείας, αυτή η εξάντληση των λευκών αιμοσφαιρίων επάγει αλλαγές που ενεργοποιούν τα βλαστικά κύτταρα με την αναγέννηση νέων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.

“Δεν θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι η παρατεταμένη νηστεία θα είχε μια τέτοια αξιοσημείωτη επίδραση στην προώθηση των κυττάρων με βάση την αναγέννηση του αιμοποιητικού συστήματος,” πρόσθεσε ο καθηγητής Longo.

“Όταν πεινάς ανυπόφορα, το σύστημα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια, και ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει για την εξοικονόμηση ενέργειας είναι να ανακυκλώνει πολλά από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που δεν είναι απαραίτητα, ιδιαίτερα εκείνα που μπορεί να έχουν υποστεί βλάβη,” είπε ο Δρ Longo.

«Αυτό που αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, τόσο σε ανθρώπινη εργασία αλλά και των ζώων στο έργο μας είναι ότι ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων κατεβαίνει με την παρατεταμένη νηστεία. Στη συνέχεια, όταν κάνετε εκ νέου επαναφορά στην τροφή σας, τα κύτταρα του αίματος επανέρχονται. Έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε, λοιπόν, από πού προέρχεται όλο αυτό; ”

Η νηστεία για 72 ώρες προστάτευσε επίσης τους ασθενείς με καρκίνο από τον τοξικό αντίκτυπο της χημειοθεραπείας. “Ενώ η χημειοθεραπεία σώζει ζωές, προκαλεί επίσης σημαντικές παράπλευρες ζημιές στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η νηστεία μπορεί να μετριάσει ορισμένες από τις βλαβερές συνέπειες της χημειοθεραπείας”, είπε η ομο-συντάκτης της μελέτης Tanya Dorff, επίκουρη καθηγήτρια της κλινικής ιατρικής στο περιεκτικό κέντρο και το νοσοκομείο καρκίνου USC Norris.

“Οι περισσότερες κλινικές μελέτες που απαιτούνται, καθώς και κάθε τέτοια διαιτητική παρέμβαση θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο υπό την καθοδήγηση γιατρού.” “Ερευνούμε την πιθανότητα ότι οι επιπτώσεις αυτές έχουν εφαρμογή σε πολλά διαφορετικά συστήματα και όργανα, όχι μόνο στο ανοσοποιητικό σύστημα», πρόσθεσε ο καθηγητής Longo. 

Ωστόσο, ορισμένοι Βρετανοί ειδικοί ήταν επιφυλακτικοί της έρευνας. Ο Dr Graham Rook, ομότιμος καθηγητής ανοσολογίας στο University College του Λονδίνου, δήλωσε ότι η μελέτη ακουγόταν «απίθανη».

Ο Chris Mason, Καθηγητής Αναγεννητικής Ιατρικής του UCL, δήλωσε: «Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία εδώ. Βλέπω ότι η νηστεία μειώνει τον αριθμό και το μέγεθος των κυττάρων και στη συνέχεια η εκ νέου σίτιση στις 72 ώρες δείχνει μια ανάκαμψη. “Αυτό θα μπορούσε να είναι δυνητικά χρήσιμο, διότι δεν είναι τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν θα ήταν τρομερά επιβλαβή για κάποιον με καρκίνο.

“Αλλά νομίζω ότι η πιο λογική λύση θα ήταν να συνδεθεί αυτό το αποτέλεσμα με φάρμακα. Δεν είμαι βέβαιος ότι η νηστεία είναι η καλύτερη ιδέα. Οι άνθρωποι είναι καλύτερα να τρώνε σε τακτά χρονικά διαστήματα ».

Ο Δρ Longo πρόσθεσε: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη σε κανέναν ότι η νηστεία μπορεί να είναι επικίνδυνη, ενώ υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι είναι ευεργετική. 

Έχω λάβει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από εκατοντάδες ασθενείς με καρκίνο που συνδυάζουν τη χημειοθεραπεία με τη νηστεία, με τη βοήθεια των ογκολόγων.

“Μέχρι στιγμής, η μεγάλη πλειοψηφία έχουν αναφέρει ότι όλα πάνε πολύ καλά και μόνο ελάχιστοι έχουν αναφέρει κάποιες παρενέργειες συμπεριλαμβανομένων της λιποθυμίας και μια προσωρινή αύξηση των ηπατικών δεικτών.

Είναι σαφές ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε τις κλινικές μελέτες, αλλά φαίνεται πολύ ελπιδοφόρο ».

http://www.bioathens.com

http://gateoflight.blogspot.gr

Παραμύθια.....Συμβολισμοί γνώσης και εξέλιξης.....!!!!!!!!

Για να κατανοήσουμε τα παραμύθια, πρέπει να μπορούμε να εισχωρήσουμε σε έναν άλλο χώρο, σε έναν άλλο χρόνο, σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Πρέπει να μπορούμε να καθίσουμε, όπως κάποτε γύρω από ένα τζάκι και το στόμα ενός ηλικιωμένου κι όχι όπως τώρα, γύρω από την τηλεόραση και τη βουβαμάρα που ξεγυμνώνει τη μοναξιά μας.

Η ίδια η γλώσσα των παραμυθιών είναι συμβολική και όπως αποφαίνονται οι μελετητές, τα παραμύθια είναι το πιο παγκόσμιο φαινόμενο, ακόμα και απ’ τους μύθους. Στα παραμύθια οι ομοιότητες είναι συγκλονιστικά όμοιες, γιατί εκτυλίσσονται στο χώρο και τον χρόνο που είμαστε όλοι ίδιοι.

Σ’ εκείνο το χώρο και το χρόνο όπου σαν παιδιά, σαν ανιχνευτές της πραγματικότητας μας, ρωτάμε: Ποιος είμαι, τι θέλω, που θέλω να πάω… Η προσωπικότητά μας ψηλαφεί τα γεγονότα που θα της δώσουν ζωή : Μια φορά και ένα καιρό...

Είναι στο κάποτε, στο παντού και στο τώρα. Φεύγουμε απ’ το σύστημα και τα δεσμά του, μακριά από τους ανθρώπους που ανήγαγαν την κατάθλιψη σε παγκόσμια ασθένεια. Η ασφάλεια της εποχής μας ας μη μας ξεγελά βρισκόμαστε όλοι σ' αυτό το χώρο: Είναι ΜΥΗΤΙΚΟΣ, ΑΝΕΞΙΤΗΛΟΣ, ΜΑΣ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ. 

Αλλά σ' αυτό το χρόνο έχουμε ένα πρώτο στοιχείο: Τον ήρωα που αναδύεται απ’ το χάος. Άρα κάθε παραμύθι αναπαράγει την κοσμογονία… Εν αρχή είναι το χάος, του Ησιόδου, επαναλαμβάνεται σε κάθε αρχή όταν τολμάτε ένα βήμα στο άγνωστο, όταν επιχειρείτε κάτι που δεν ξέρετε τα αποτελέσματα του. 

Άρα, ο ήρωας είναι ο καθένας από μας, που σε διάκριση με τους άλλους, θα ακολουθήσει την πορεία του μέχρι το τέλος. Ένα ήρωας τόσο κοντινός, στις δικές μας καθημερινές μικρές απώλειες.

Ξεκινάει με μια κατάσταση όπου τα πράγματα είναι περίεργα… π.χ. Μια κόρη σ' ένα πλούσιο σπίτι, η Χιονάτη που δεν έχει ακόμη κατακτήσει την αγνότητά της, διότι το λευκό συμβολίζει το αγνό, το άσπιλο. Δεν μπορεί το λευκό να αποκτήσει την αγνότητά του, αν δεν περάσει μέσα από το μαύρο. Αλλού πάλι ο πατέρας πεθαίνει και αφήνει περιουσία που δεν μοιράζεται σωστά. Πατέρας – ευχή και κατάρα!

Μας κληροδοτεί δυνάμεις αλλά είναι αυτός που πρέπει να ξεπεράσουμε (σκοτώσουμε). Το παιδί δεν θα ωριμάσει ποτέ, αν δεν τινάξει το φορτίο που κουβαλάει π.χ. στον παπουτσωμένο γάτο, οι δύο πρώτοι γιοί παίρνουν το μύλο.

Ο άλλος το γαϊδούρι που κάνει μεταφορές στον μύλο, ο τρίτος τον γάτο. Αν περιμένετε να κληρονομήσετε το σωστό πεπρωμένο σας, δεν παίρνετε τίποτα. Εδώ ο ήρωας παίρνει το γάτο. Θα σπάσει την ευθύγραμμη πορεία του χρόνου για να φτάσει εκεί που για τους άλλους μοιάζει αδιάφορο.

Αυτός που αλλάζει την ιστορία εντελώς, προχωρά στο άγνωστο. Ο ήρωας είναι όπως εμείς, θέλει την βόλεψή του, το σπιτάκι του. Θα προτιμούσε τον μύλο (σύμβολο μετάλλαξης). Είναι ο ήρωας, γιατί δεν είναι φωτισμένος αλλά πρέπει να βρει το φως μεσ’ στο σκοτάδι. Στην ωραία και το τέρας, ο ήρωας ζητά ένα τριαντάφυλλο (αυτό που δεν έχει καμιά αξία).

Αν ο ήρωας ζητήσει τη θέση στο δημόσιο, τότε αυτό είναι καθημερινό. Ο ήρωας ζητά αυτό που σε πρώτο επίπεδο θεωρείται χάσιμο. Είναι σαν ένα ταξίδι στα τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία: Γη, νερό, αέρας, φωτιά. Κάθε ήρωας θα κινδυνεύσει σε ένα από αυτά τα στοιχεία. Θα κινδυνεύσει να πυρποληθεί, να πνιγεί, να καεί. Δηλαδή, να μεταλλαχθεί.

Άλλο στοιχείο του ήρωα : Ο κίνδυνος κι η μεταμόρφωση. Επειδή δεν ζήτησε τίποτα ή επειδή δεν το δικαιούται, κληρονομεί την αρνητική πλευρά, τις στάχτες, όπως η Σταχτοπούτα. Για να μεταμορφωθεί. Είναι η πορεία που κάνουμε στη ζωή όλοι, για να φτάσουμε στο σπιτάκι της γιαγιάς, όπου υπάρχει ο λύκος.

Αυτή είναι και η διαφορά απ’ τα σύγχρονα παραμύθια, τα καρτούν, τα χάρτινα. Εβδομήντα χρόνια ο Ντόναλτ Ντακ είναι ο ίδιος, ενώ στα κλασικά παραμύθια ο ήρωας μεταμορφώνεται.

Μας δείχνουν ότι μέσα από μια σκοτεινή δίοδο, μεταμορφωνόμαστε. Ο ήρωας κινδυνεύει για να μεταμορφωθεί, όχι για χάρη της περιπέτειας. Ο Ταρζάν ή ο Μπάτμαν, κινδυνεύουν για την περιπέτεια, αλλά μετά εβδομήντα χρόνια ο Ταρζάν είναι ο ίδιος, ενώ ο ήρωας του παραμυθιού θα μεταμορφωθεί.

Στη συνέχεια ο ήρωας στον παπουτσωμένο γάτο θα υποφέρει από τα άλλα δύο κακά αδέλφια. Αυτά θα επιτρέψουν στον ήρωα να μεταμορφωθεί. Αυτά τα αδέλφια συμβολίζουν εμάς : Ο πρώτος το σώμα, ο δεύτερος τον ψυχισμό, ο τρίτος (εκών άκων), θέλοντας και μη, προχωράει πέρα απ’ αυτά, τα ξεπερνά. Είναι η πνευματικότητα.

Ο μισός εαυτός μας είμαστε στάχτες και ο άλλος μισός προσπαθεί να φορέσει το γοβάκι. Εδώ η μητριά (σύμβολο της φύσης) συμβολίζει την άρρωστη φύση, τη ρημαγμένη, τη φύση που δεν μπορούμε μέσα της να αισθανθούμε σιγουριά, την φύση νέμεση, όχι τη φύση αγκαλιά, αλλά τη φύση που είναι τόσο στείρα, όπου το καθετί το βλέπει ως στοιχείο για εκμετάλλευση: Ποιος είναι πιο καλύτερος από μένα; Σπάει ένα κομματάκι.

Η Χιονάτη σπάει τον καθρέφτη. Είναι ένα κομματάκι από μας που ψάχνει να βρει τον εαυτό του. Ο καθένας μας ζει με την μητριά… Ζει μ΄ εκείνη την περιοχή του, που τον έχει αποκόψει από τις πραγματικές του ρίζες. Άρα, ο ήρωας πρέπει να παρακούσει, πρέπει να πάει πέρα απ΄ τα δυό αδέλφια.

Ακόμα κι η κοκκινοσκουφίτσα παραβαίνει: Μην μιλήσεις σε κανέναν, κι εκείνη μίλησε. Αν δεν υπάρχει παράβαση, δεν έχει νόημα η ζωή. Τα παραμύθια διδάσκουν προτροπή - παράβαση - αλλαγή. Γι' αυτό σε άλλη εποχή, οι άνθρωποι ζούσαν ήρεμα με το ψωμί της ημέρας, ενώ εμείς προβληματιζόμαστε με το ψυγείο γεμάτο.

Τα τέσσερα στοιχεία μας πηγαίνουν στην ένωση : Γάμος στο παραμύθι: Γάμος με τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο ήρωας ενοποιείται, βρίσκει τον ίδιο τον εαυτό του. Για να έρθει ο γάμος, πρέπει να επέλθει χωρισμός. Άρα, φεύγει, χωρίζεται απ΄ το σπίτι του. Κοκκινοσκουφίτσα - Χιονάτη. Αυτός ο χωρισμός είναι η κολλητική ουσία της τελικής ένωσης.

ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ : 

Στην Κοκκινοσκουφίτσα ο τρόπος προσέγγισης έχει στοιχεία από αρχαίες παραδόσεις και σύγχρονη ψυχολογία, καθώς και μυητική παράδοση. Ο ήρωας των παραμυθιών είναι μια διαδικασία μύησης - εξοικείωσης με το μυστήριο σε αρχαίες δοκιμασίες, για την τελείωση των ψυχών : Καβείρια μυστήρια, Ελευσίνια μυστήρια, μυστήρια Κελτών κ.λπ.

Το κόκκινο σκουφί το έχει ράψει η γιαγιά της. Είναι ένας κώνος πάνω στο κεφάλι της. Ένα από τα βασικά σύμβολα των μυστηρίων. Συμβολίζει την πιο εξευγενισμένη πνευματική μας φύση.

Είναι κόκκινος, επειδή οι δονήσεις της είναι ακόμα γεμάτες πάθος και εξάρτηση. Μεταφέρει στο καλάθι της μηλόπιτα – παγκόσμιο σύμβολο - βιβλικό, το μήλο του Αδάμ. Δηλαδή τη γνώση που δεν έχει ακόμα κατακτήσει, που δεν έχει δοκιμαστεί από τον όφι.

Ο λύκος είναι το άγνωστο, αυτό που θα μας διδάξει. Και πού πάει η Κοκκινοσκουφίτσα; Στην γιαγιά, πέρα απ’ το δάσος. Το δάσος συμβολίζει την ημιμάθεια, ανάμεσα στις σκιές των δέντρων, κάτι βλέπεις, κάτι χάνεις. Είναι οι σκιές που εσύ προβάλλεις.

Άρα, εισέρχεται στον κόσμο το δικό μας, τον φυσικό, γεμάτο φως και σκοτάδι και εκεί συναντάει όχι ένα θηρίο, αλλά τον εαυτό της, τα δικά της συναισθήματα, δηλαδή τον λύκο (όφις, δράκος, λύκος) είναι ένα και το αυτό. Δηλαδή, τα πιο χαμηλά συναισθήματα : λαγνεία, ιδιοτέλεια, η χρησιμοποίηση του άλλου για ίδιον όφελος.

Τα παραμύθια κάνουν κάτι διαχρονικό, να αφορά τον καθένα.

Η γιαγιά είναι η περιοχή του εαυτού μας η ανέγγιχτη : Αρχές, αξίες, σοφία, έξω απ’ το δάσος, έξω απ’ την άγνοια. Πρέπει να φτάσουμε εκεί, περνώντας απ’ τα διόδια του λύκου. Η γιαγιά, ο προορισμός μας, η ένωση. Παρόλα αυτά ο λύκος τρώει την γιαγιά.

Χάθηκε η Σοφία, η γνώση. Ναι, όταν ο λύκος προσποιείται τη γιαγιά, όταν τα κατώτερα συναισθήματά σας κυριαρχούν και πνίγουν τις αρχές και τις παριστάνουν. Άρα, ο καθένας μας τι άλλο κάνει, παρά να πλανηθεί. Να δει την μορφή, όχι τον στόχο και να κινδυνεύσει η ίδια.

Λύση, ο ξυλοκόπος : Τι κάνει; Κόβει τα δέντρα. Αφαιρεί κομμάτια απ’ το δάσος, απ’ το σκοτάδι. Κατάποση και άνοιγμα κοιλιάς, όπως στην βάπτιση, μπαίνει στα ύδατα. Είναι ο κανένας και αναδύεται καινούργιος, ντύνεται καινούργια ρούχα. Μόνο όταν μπει στην κοιλιά του δράκου, του κήτους, μόνον αν σας φάει, θα μπορέσετε να απελευθερωθείτε.

Η Κοκκινοσκουφίτσα, όταν βγαίνει από την κοιλιά του λύκου είναι μεταμορφωμένη. Ο Πινόκιο όταν βγαίνει από την κοιλιά του κήτους είναι μεταμορφωμένος. Ο τρίτος γιος στον Παπουτσωμένο γάτο, πέφτει φτωχός στα νερά και βγαίνει πλούσιος.

Έχει μια σταθερότητα του ποιός είναι, που αν δεν υπήρχε η κατάσταση περιθωρίου, απόρριψης κ.λπ. δεν θα μπορούσε να μπει στη διαδικασία. 

Αντίστοιχα η Σταχτοπούτα : Παραμελημένη, (στάχτη - τζάκι αντί για την κοιλιά του λύκου), το τζάκι συμβολίζει την εσωστρέφεια, τον μαρασμό. Χρειάζεται ο μαρασμός, η στάχτη, για να υπάρχει αναγέννηση. Η Σταχτοπούτα έχει χάσει τη μητέρα της, την αληθινή της φύση, τον αληθινό της προορισμό.

Ο ήρωας παρ’ ότι σώζεται με θαυμαστό τρόπο, το αξίζει γιατί έχει κάμει καρτερία από ένστικτο, γιατί νιώθει ότι η δική του φύση δεν μπορεί να χαθεί με τίποτα. Άρα, οι υπερβάσεις, νεράιδες, μάγοι, δεν είναι παρά σύμβολα της εσωτερικής πορείας του ήρωα. Άρα, ένα παραμύθι είναι η δική μας πορεία.

Καρλ Γιουκγ: «Στα παραμύθια η ψυχή διηγείται την ιστορία της».

Ο βάτραχος που μιλάει συμβολίζει την άσχημη, τη χαμηλή πλευρά μας. Δέντρα : Αρχέγονη γλώσσα απ’ όπου προήλθαν όλες οι γλώσσες κι όπου μπορούσαμε να μιλάμε με δέντρα, με ζώα, με τη θάλασσα, όπως ένα σύγχρονο παιδί μιλά με τα παιχνίδια του.

Αυτός ο τρόπος να επικοινωνήσουμε με τα άψυχα, είναι παγκόσμια γλώσσα όλων των παραμυθιών. Όσοι πλησιάζουν επιφανειακά τα παραμύθια, τα θεωρούν αυθαιρεσίες. Όταν ο ψαράς παντρεύεται την κόρη του βασιλιά, δεν ανεβαίνει τάξη, αλλά ανεβάζει τη συνείδηση του, την κατακτά.

Ο βασιλιάς συμβολίζει τη Σοφία, την συνείδηση, την κατανόηση του κόσμου. Ο βασιλιάς χάνει τη θέση του, όταν δεν την έχει κατακτήσει. Δηλαδή, ο ήρωας ανέκαθεν ήταν σημαντικός, αλλά δεν το γνωρίζει. Πως θα το γνωρίσει; 

Μέσα απ’ την δοκιμασία: ποντίκια - άλoγα: Τα τρωκτικά που τρώνε τις ενέργειες των διπλανών τους, τα κάνει άλογα - θετικές ενέργειες.

Η Σταχτοπούτα δηλαδή, μέσω της νεράιδας μεταμορφώνει τα ίδια τα στοιχεία που έχει, τους δίνει θετικό προορισμό. Άλλο στοιχείο είναι το στοιχείο της απαγόρευσης ή του περιορισμού.

Ο κάθε ήρωας μες στη δοκιμασία του έχει χωροχρονικές πιέσεις. Π.χ. πρέπει σε μια μέρα να χτίσει ένα παλάτι. Είναι δύσκολο, επειδή κι ο χρόνος είναι πιεστικός.

Μόνη λύση να βγάλει την πιο δυνατή πλευρά του, δηλαδή να συνεργαστεί με εκείνες τις πλευρές που αγνοούσε. Όταν συντονιστεί, τότε είναι ικανός σε μία μέρα ν’ αλλάξει τον εαυτό του και τον κόσμο.

Το γοβάκι της Σταχτοπούτας είναι διάφανο, περνά το φως μέσα, είναι το ίδιο μεταλλαγμένο και μεταμορφωμένο. Δείχνει σε ποιο πόδι ταιριάζει η γνώση, η μεταμόρφωση. Αιώνιες αλήθειες που κάνουν τα παραμύθια ακόμα και στην εποχή μας απαραίτητα.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απαγορεύτηκαν τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. Είπαν ότι οι Γερμανοί ήταν τόσο σκληροί, επειδή μεγάλωσαν με τα παραμύθια των Γκριμ, τα οποία είχαν μέσα τους σκληρότητα, αιμομιξίες κ.λπ.

Μερικά είναι τόσο σκληρά, όπου ο ήρωας πρέπει να συντονιστεί για να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες της αδήριτης ύλης.

ΑΕΡΑΣ : Ο ήρωας πρέπει να κινδυνέψει αιωρούμενος πάνω στην φασολιά, διότι ο αέρας είναι στοιχείο αβεβαιότητας.

ΦΩΤΙΑ : Επέρχεται σαν λύτρωση στο μολυβένιο στρατιώτη ή σαν καθαρτήρια φωτιά. Ο ήρωας πρέπει να αντέξει τη φωνή του δράκου.

Ο ήρωας ξεφλουδίζεται όπως ο τζίτζικας για να βρει το πραγματικό του πρόσωπο, για να βρει την ενότητα μέσα στον εαυτό του.

Ερεθίσματα για να διαβάσουμε τα παραμύθια με άλλο βλέμμα αλλά και για να δούμε τη ζωή μας με άλλο βλέμμα. Αν μελετάμε μόνο χωρίς να αλλάζουμε, αν η γνώση μας φορτώνει μόνο με καινούργιες πληροφορίες, δεν θα επέλθει η Λύτρωση και η Αναγέννηση!

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ…

ΠΗΓΗ: ΜΑΡΙΑ ΠΙΝΩΤΗ

http://gateoflight.blogspot.gr

Η προαναγγελθείσα έλευση του φωτός είναι εδώ. Είστε έτοιμοι ;

Οι απεσταλμένοι ήταν εκεί γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος διάχυσης του φωτός από τα υψηλότερα συστήματα στα χαμηλότερα.

Ελλείψει άλλου συστήματος, το ζωντανό φως από ζωντανούς ανθρώπους φαινόταν να είναι η μόνη λύση.

Αυτή όμως η λύση γεννούσε πολλές παράπλευρες απώλειες στον φέροντα το φως, αλλά και στην ανέληξη των όντων προς τα επάνω.

Φαίνεται όμως ότι αυτή η εποχή έληξε. Το καινούριο φως μετατρέπει σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα. Πολλά προβλήματα που υπήρχαν στο παρελθόν δεν θα υπάρχουν πια. 

Ποιά πράγματα σε σχέση με τους φέροντες το φως αλλά και με την διάχυση του φωτός θα αλλάξουν;

Το φως στην γη είναι μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει πως πολλά πράγματα θα αλλάξουν. Μια από τις κύριες αλλαγές είναι ότι η διάσταση του ουρανού ήρθε πιο κοντά στην γη. Ο χωροχρόνος έχει αλλάξει. Το φως δεν χρειάζεται πια να διαχέεται μόνο μέσα από συγκεκριμένους απεσταλμένους. Το φως έχει βρει άλλους τρόπους να διαχέεται στην γη.

Οι φυσικοί νόμοι που έκλειναν την γη σε ορισμένο χωροχρόνο, άρουν τις απαγορεύσεις τους. Η παγίωση του παρελθόντος με τον τρόπο που συνήθιζε να ίσχυε, γίνεται πιο ελαστική. Η ευγενικότερη διάσταση της ύπαρξης έχει μεγαλύτερη ελευθερία να διαχέει τις δονήσεις της στην γη. 

Οι άνθρωποι που θα γεννιούνται θα είναι όλο και περισσότερο σοφοί και ειρηνοποιοί. Ενώ παλαιότερα λίγοι μπορούσαν να “γνωρίζουν”. Τώρα η αληθινή γνώση θα είναι προσβάσιμη παντού στην γη. Ολο και περισσότερο οι άνθρωποι θα γεννιούνται “έτοιμοι”. Τα μελλοντικά παιδιά θα διδάσκουν τους γονείς και παππούδες τους. Τα παιδιά στο μέλλον απλά θα γνωρίζουν.

Παλαιότερα ένας μαθητής “δούλευε” για την δική του φώτιση.

Τώρα οι καινούριοι μαθητές θα “δουλεύουν” για όλη την καρμική τους ομάδα αλλά και για γενεές ολάκερες πριν από αυτούς. Δίνεται η άδεια μέσα από αυτούς να καθαρίζουν το παρελθόν.

Παλαιότερα οι άνθρωποι μετά βίας “όδευαν” τους εαυτούς τους προς το φως. Στο μέλλον ο άνθρωπος του φωτός θα είναι ο δάσκαλος αλλά και ο απελευθερωτής των ανθρώπων που υπήρξαν πριν από αυτόν και δένονται μαζί του. Η δική του κάθαρση θα έχει την δυναμική να μεταφέρεται στο μακρινό παρελθόν και να “ξεγράφει” γεγονότα. 

Οι καινούργιοι άνθρωποι του φωτός θα ξαναγράψουν την ιστορία της γης. Μέσα από την δική τους δυναμική θα επεμβαίνουν στο παρελθόν και τροποποιώντας το, θα αλλάζουν το μέλλον. Αφού το παρελθόν έχει την δυναμική να ελαφρυνθεί ή να σβήσει, αυτό σημαίνει ότι η ροή των γεγονότων θα είναι διαφορετική.

Η ροή των γεγονότων θα είναι ελαφρύτερη και ευκολότερη.

Ενώ τα καλά και τα εύκολα συμβάντα παλαιότερα τα ονόμαζαν ¨θαύματα”, τώρα θα τα ονομάζουν “υλοποίηση ευγνωμοσύνης προς τον δημιουργό”.

Ενώ παλαιότερα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χάσουν ζωές επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη, τώρα το πέρασμα στην οδύνη θα διαρκεί λιγότερο. Παλαιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ότι θα έπρεπε να πασχίσουν για τα πράγματα. Τώρα τα πράγματα απλά θα συμβαίνουν. 

Οι φωτεινές εναρμονισμένες λύσεις θα υλοποιούνται από μόνες τους. 

Στο παρελθόν οι άνθρωποι του φωτός γυρνούσαν μέσα τους για να γευτούν την ευτυχία. Στο μέλλον όμως η γη η ίδια θα δονείται στους ρυθμούς της ευτυχίας.Οσο εναρμονίζεται η γη, τόσο θα παράγει ευτυχία. 

Ενώ οι άνθρωποι του φωτός παλαιότερα ήθελαν να το “σκάσουν”, τώρα θα επιθυμούν να παραμένουν σε αυτήν, για να την κάνουν ακόμα ομορφότερη.”

Απόσπασμα από το “ΦΩΣ και Χρόνος” της Ελένης Ιεροδιακόνου , εκδόσεις Αρχέγονο.

http://www.awakengr.com

http://gateoflight.blogspot.gr

Ακολούθησε τα ίχνη της επιτυχίας....!!!!!!!!!

Ένα πολύ χρήσιμο άρθρο για την επιτυχία από το internet. Διαβάστε το και σταθείτε στις βασικές ιδέες. Εάν κάπου σας αγγίξει, σημαίνει ότι είστε στον δρόμο, διαφορετικά προσπεράστε. Η κριτική που δεν είναι εποικοδομητική αφορά μόνον τις πεποιθήσεις σας. Τίποτε άλλο. 

Επιτυχία :

Πάντα ήμουν σοβαρός μελετητής της επιτυχίας. Έχω μελετήσει αμέτρητο υλικό, έχω μελετήσει επιτυχημένους ανθρώπους είτε από κοντά, είτε μέσα από βιβλία, είτε παρατηρώντας την ζωή τους και πως αυτή εξελίσσεται.

Είναι απίστευτο το πόσο λίγοι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι. Πόσοι λίγοι είναι αυτοί που ζουν την ζωή που πάντα ονειρεύονταν. Αν κοιτάξει κανείς τις έρευνες θα βγάλει κάποια πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Κατά αρχήν, μόνο το 1% του πληθυσμού είναι ευτυχισμένο. Αν νομίζεις πως αυτό οφείλεται στην οικονομική κρίση κάνεις λάθος. Αν κοιτάξεις μία έρευνα του 1970, θα διαπιστώσεις πως το ποσοστό ήταν πάλι στο 1%.

Το 1% είναι και στις μέρες μας ευτυχισμένο, απλά έχω την αίσθηση πως το υπόλοιπο 99% είναι ακόμα πιο δυστυχισμένο από ότι ήταν παλαιότερα. Το πιο παράδοξο ακόμα είναι γιατί δεν προσπαθεί περισσότερος κόσμος να μπει σε αυτό το 1%. Δεν είναι και τόσο δύσκολο.

Η επιτυχία αφήνει ίχνη. Υπάρχουν αμέτρητα βιβλία τα οποία δείχνουν τον δρόμο. Υπάρχει το internet όπου μπορεί κανείς να βρει πολύτιμο υλικό. Η επιτυχία στις μέρες μας έχει τόσο πολύ αποκωδικοποιηθεί που δεν κρύβει κανένα μυστικό.

Όποιος αποφασίζει να πετύχει και δώσει όλο του το είναι προς αυτή την κατεύθυνση θα τα καταφέρει.

Το πρόβλημα δεν είναι πως ο κόσμος προσπαθεί και αποτυγχάνει. Το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν προσπαθεί. Δεν ξεκινάει καν… και αν ξεκινήσει στο πρώτο εμπόδιο θα βάλει όπισθεν και θα γυρίσει στα παλιά.

Θα έχεις καταλάβει σε αυτό το σημείο πως ταυτίζω την επιτυχία με την ευτυχία. Είναι λάθος μου να το ισοπεδώνω έτσι, όμως από την στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας το περνάμε δουλεύοντας, ας είναι κάτι που μας κάνει ευτυχισμένους. 

Ας δουλεύουμε πάνω σε κάτι που αγαπάμε. Το να δουλεύεις πάνω σε κάτι που αγαπάς είναι σίγουρα επιτυχία. Τι μας εμποδίζει λοιπόν; Ας δούμε κάποια από τα πιο σημαντικά εμπόδια τα οποία εμείς οι ίδιοι βάζουμε στο δρόμο μας.

Μύθοι σχετικά με την επιτυχία :

Ο μύθος του περιβάλλοντος

Ένας πολύ συνηθισμένος μύθος είναι ο μύθος του περιβάλλοντος. Δηλαδή οι δικαιολογίες του στυλ : Γεννήθηκα φτωχός, γεννήθηκα ορφανός, ο πατέρας μου είναι αλκοολικός, οι γονείς μου με χτυπούσαν κλπ. Το περιβάλλον και το παρελθόν δεν καθορίζει σε καμία περίπτωση την επιτυχία.

Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Ο πατέρας μου έφυγε όταν ήμουν 14 χρονών και μας άφησε ένα βουνό από χρέη. Κάθε μέρα γυρνούσα από το σχολείο και ήλπιζα να μην βρω την μητέρα μου να κλαίει. Ήταν ζόρικες εποχές. Το μακαρόνι πήγαινε σύννεφο. Πολλές φορές δεν υπήρχε ούτε αυτό και τρώγαμε ψωμί με ζάχαρη. Βρέχαμε το ψωμί ώστε να κολλάει πάνω του η ζάχαρη και γεμίζαμε τις κοιλιές μας. 

Πολλά σαββατοκύριακα σφουγγάριζα σκάλες πολυκατοικιών, για να μπορέσω να βοηθήσω το σπίτι. Για φροντιστήρια ούτε λόγος. Ούτε καν Αγγλικά. Σταμάτησα τα Αγγλικά στα 14 και τα συνέχισα στην Γ' λυκείου. 

Επίσης την ίδια εποχή έκανα φροντιστήριο στα μαθηματικά, προσφορά της Γιαγιάς. Παρόλα αυτά στάθηκα στα πόδια μου και αυτή την στιγμή, στα 32 μου χρόνια, νιώθω πολύ ευτυχισμένος. Κι εγώ είμαι μια σχετικά χαλαρή περίπτωση. Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που ήταν άστεγοι και σήμερα είναι πολύ επιτυχημένοι. 

Παραδείγματα ανθρώπων που βγήκαν από τα γκέτο και έζησαν μια εκπληκτική ζωή. Ένας από τους μεγαλύτερους internet marketers της εποχής μας, o Frank Kern, μεγάλωσε σε γκέτο βουτηγμένος στα ναρκωτικά. Στα νεανικά του χρόνια ζούσε σε τροχόσπιτο! Το από πού έρχεσαι δεν έχει καμία σημασία. Τα παραδείγματα είναι άπειρα.

Ο μύθος της ευφυΐας

Η επιτυχία δεν είναι ούτε θέμα ευφυΐας Κλασσική περίπτωση αποπροσανατολισμού. Ο κόσμος πιστεύει πως η επιτυχία είναι θέμα ευφυΐας. Έχω γνωρίσει αρκετούς πολύ πλούσιους ανθρώπους στην ζωή μου και μπορώ να σου πω με βεβαιότητα πως οι περισσότεροι δεν διαθέτουν υψηλό δείκτη ευφυΐας. Λίγοι από αυτούς ναι, είναι πολύ έξυπνοι. 

Οι περισσότεροι όμως είναι απλοί άνθρωποι σαν εσένα και μένα. Η επιτυχία δεν είναι θέμα ευφυΐας. Υπάρχουν πανέξυπνοι άστεγοι στο δρόμο.

Ο μύθος του ταλέντου

Η επιτυχία δεν είναι θέμα ταλέντου Το ταλέντο από μόνο του δεν λέει τίποτα. Έχουν χαθεί χιλιάδες ταλέντα. Το ταλέντο πρέπει να δουλευτεί και να αξιοποιηθεί αλλιώς δεν σημαίνει τίποτα. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία, είναι να αναγνωρίσεις τα ταλέντα σου, τα σημεία δηλαδή στα οποία είσαι εκ φύσεως καλός και να τα χρησιμοποιήσεις σαν όπλα.

Τα δυνατά σου σημεία είναι αυτά που θα σου δώσουν την επιτυχία. Όταν μιλάω για δυνατά σημεία, έρχεται πάντα στο μυαλό μου μία συγκεκριμένη ιστορία.

Μία φορά και ένα καιρό ήταν ένα παιδί 20 χρονών. Οι γονείς του είχαν ένα μαγαζί με ρούχα το οποίο ήταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Πριν κλείσουν για πάντα τα ρολά, ζήτησε από τους γονείς του να του δώσουν μία ευκαιρία, να αναλάβει το μαγαζί και να προσπαθήσει να το αναστήσει. Ανέλαβε λοιπόν το μαγαζί και άρχισε να ψάχνει για τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να το στηρίξει.

Από ένα βιβλίο λοιπόν, έμαθε πως για να πετύχει σαν επιχειρηματίας, θα πρέπει να βασιστεί στα δυνατά του σημεία. Πως πρέπει να κάνει μία λίστα, προσπαθώντας να αναγνωρίσει ποια είναι τα σημεία αυτά και στην συνέχεια να προσπαθήσει να τα εμποτίσει στην επιχείρησή του.

Εκείνα τα χρόνια συνήθιζε να ξενυχτάει γυρνώντας από club σε club. Ήξερε καλά το τι θέλει ένας νεαρός άντρας της ηλικίας του. Αποφάσισε λοιπόν να χρησιμοποιήσει την γνώση αυτή στην επιχείρησή του και μετέτρεψε το μαγαζί των γονιών του, στον τέλειο προορισμό για τους νέους.

Διέθετε νεανικά ρούχα, περίεργο φωτισμό και δυνατή ζωντανή μουσική. Προσλάμβανε μέχρι και δημοφιλή DJs να παίζουν κάποιες μέρες. Από ένα συνηθισμένο μαγαζί με ρούχα, το μετέτρεψε σε κάτι μοναδικό.

Ο ανταγωνισμός και μεγάλες εταιρίες προσπάθησαν να τον αντιγράψουν, όμως καμία δεν τα κατάφερε, αφού καμία δεν ήξερε την νεολαία τόσο καλά όσο αυτός. Ο 60άρης διευθυντής της πολυεθνικής δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να τον ανταγωνιστεί.

Ένα από τα δυνατά μας σημεία είναι και τα ταλέντα μας. Όλοι είμαστε προικισμένοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι η καλλιέργεια και αξιοποίηση του ταλέντου αυτού στην ζωή μας.

Ο μύθος του κεφαλαίου

Πολύς κόσμος πιστεύει πως για να πετύχει χρειάζεται κεφάλαιο. Πως χρειάζεται πόρους. Ο μεγάλος Antony Robins λέει: “It doesn’t matter how many resources you have, but how resourceful you are.”

Σε δική μου μετάφραση: «Δεν έχει σημασία πόσους πόρους έχεις, αλλά πόσο ευρηματικός είσαι».

Τα παραδείγματα είναι και πάλι πολλά. Κόσμος που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, σήμερα έχει τεράστιες περιουσίες. Αν η έλλειψη κεφαλαίου είναι η δικαιολογία σου, σκέψου όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να βρουν την ίδια δικαιολογία, αλλά επέλεξαν να μην το κάνουν.

Ειδικά στις μέρες μας, με το internet και τα social media, μπορείς να έχεις την δική σου ηλεκτρονική επιχείρηση με λίγα μόνο ευρώ. Κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ. Μαθαίνοντας πώς να φτιάξεις μία ιστοσελίδα αφού δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να προσλάβω κάποιον επαγγελματία.

Ο μύθος της κομπίνας ή της αρπαχτής :

Αυτός ο μύθος έχει πολύ ενδιαφέρον. Πολύς κόσμος νομίζει πως για να πετύχεις θα πρέπει να κάνεις κάποιου είδους κομπίνα ή να πατήσεις πάνω σε πτώματα. Είναι αλήθεια πως πολύς κόσμος έχει ανέβει με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν, μόνο που δεν χρειάζεται να συμβεί έτσι.

Ούτως η άλλως οι άνθρωποι αυτοί είναι η μεγάλη μειοψηφία.

Ο περισσότερος κόσμος ξεκίνησε δουλεύοντας σκληρά προσφέροντας υπηρεσία. Έχω επαναλάβει πολλές φορές στο παρελθόν, πως αν θέλεις να έχεις μια επιτυχημένη επιχείρηση, θα πρέπει να προσφέρεις υπηρεσία μεγαλύτερη από την χρηματική αξία που απαιτείς για την υπηρεσία αυτή.

Αν θέλεις να ζήσεις μία ευτυχισμένη ζωή, να νιώθεις γεμάτος και ολοκληρωμένος, θα πρέπει να προσφέρεις και για να προσφέρεις θα πρέπει να χτίσεις κάτι αληθινό. Αν κοροϊδεύεις τον κόσμο, μπορεί βραχυχρόνια να σου βγει σε καλό, μακροχρόνια όμως πίστεψέ με θα το μετανιώσεις.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρπαχτές.

Ο περισσότερος κόσμος με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει το ξεκίνημά του. Είμαι αρκετά χρόνια στο χώρο και έχω δουλέψει με αρκετούς ανθρώπους που βρίσκονται στο ξεκίνημα. Οι περισσότεροι θέλουν να στήσουν ένα website, να ανεβάσουν μερικά άρθρα που τσίμπησαν από άλλες ιστοσελίδες, να ανεβάσουν διαφημίσεις και να γεμίσουν χρήμα.

Συνήθως το πρώτο πράγμα που με ρωτούν είναι πώς ανεβάζεις διαφημίσεις σε ένα site. Δεν καταλαβαίνουν πως πρώτα θα πρέπει να δεις το πώς θα δώσεις και ύστερα το πώς θα πάρεις. Βασικά αν επικεντρωθείς στο πως θα δώσεις, το πώς θα πάρεις τακτοποιείται μόνο του.

Ο μύθος του δεν γνωρίζω :

Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας βρίσκεται σε αυτό τον μύθο. Ο περισσότερος κόσμος κοιτάει να δει τι πρέπει να μάθει για να πετύχει και αν δεν γνωρίζει πώς να το κάνει, λέει «δεν μπορώ να το κάνω». Η αλήθεια είναι ότι μπορεί, απλά δεν ξέρει το πώς. Η δουλειά του λοιπόν είναι να στρωθεί και να μάθει το πώς.

Οι επιτυχημένοι, κοιτούν τι πρέπει να κάνουν για να πετύχουν και αν δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν, το προσθέτουν στην λίστα των πραγμάτων που πρέπει να μάθουν. Αν θέλεις να πετύχεις θα πρέπει να βγάλεις τέτοιου είδους δικαιολογίες από την μέση.

Κανείς, ποτέ, δεν ξεκίνησε σαν έμπειρος. Η επιτυχία έρχεται με την εξάσκηση. Όταν ξεκίνησα να γράφω ήθελα ώρες για να γράψω ένα τέτοιο άρθρο. Σήμερα απλά κάθομαι και το ξεπετάω.

Ένας από τους μέντορές μου, ο Dan Kennedy, μπορεί να γράψει ένα βιβλίο σε 4 μέρες! Όταν τον άκουσα να το αναφέρει σε ένα σεμινάριο, δεν τον πίστεψα. Το θεωρούσα αδύνατο. Όταν άρχισα όμως να τον μελετώ από κοντά και να παρατηρώ τον όγκο της δουλειάς που έφερνε σε πέρας, συνειδητοποίησα πως αυτό που άκουσα στο σεμινάριο ήταν πέρα για πέρα αληθινό.

Ο Zig Ziglar έλεγε πως αν η επιτυχία είναι για σένα μυστήριο, ακολούθησε έναν επιτυχημένο άνθρωπο για μία εβδομάδα και όταν δεις τον όγκο δουλειάς που φέρνει σε πέρας, η επιτυχία δεν θα είναι πλέον για σένα μυστήριο.

Η κοινωνία μας κατανοεί την χρησιμότητα της εξάσκησης στο σώμα, όμως δεν την κατανοεί πλήρως στο πνεύμα ή στο μυαλό. Ξέρεις πως αν αρχίσεις να γυμνάζεσαι, μέσα σε λίγους μήνες το σώμα σου θα έχει αλλάξει εντελώς. Το ίδιο ισχύει με το μυαλό, μην το αφήνεις να ατροφεί.

Αν ανακαλύψεις πως η έλλειψη κάποιας ικανότητας σου στερεί την επιτυχία, ξεκίνα να την μαθαίνεις.

Σύντομα θα την παίζεις στα δάχτυλα. Αν ξεκινήσεις να δουλεύεις προς αυτή την κατεύθυνση, θα διαπιστώσεις πως το χάσμα που σε χωρίζει είναι εύκολο να γεφυρωθεί.

Ο μύθος της τύχης :

Πρόκειται για άλλη μία τεράστια δικαιολογία. Πως για να πετύχεις χρειάζεσαι την βοήθεια της τύχης.

Ξέρω πως πολύς κόσμος διαφωνεί, όμως δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στην σχέση μεταξύ της αιτίας και του αποτελέσματος.

Υπάρχουν κανόνες που καθορίζουν την επιτυχία. Αν φροντίσεις για τους κανόνες αυτούς, η επιτυχία θα έρθει. Είναι θέμα αιτίας και αποτελέσματος. Είναι αλήθεια πως άσχημα πράγματα συμβαίνουν στην ζωή. Το θέμα είναι αν θα τους επιτρέψεις να σε σταματήσουν.

Οφείλουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να πετύχουμε τα όνειρά μας. Αν συμβούν πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και αποτύχουμε, μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε.

Ουσιαστικά δεν έχεις αποτύχει μέχρι να εγκαταλείψεις. Αν εγκαταλείψεις ναι, έχεις αποτύχει, όμως δεν έχω γνωρίσει κανένα που να κυνήγησε την επιτυχία με αυτή την νοοτροπία και να μην τα κατάφερε.

Θα κλείσω αυτό το άρθρο παραθέτοντας τον ορισμό της επιτυχίας έτσι όπως τον διατύπωσε ο Earl Nightingale, ο οποίος αφιέρωσε την ζωή του μελετώντας την επιτυχία και προς το τέλος της, κατέληξε στον συγκεκριμένο ορισμό.

«Επιτυχία είναι η προοδευτική συνειδητοποίηση ενός άξιου ιδανικού».

Ιδανικό ονομάζεται μία ιδέα που έχεις ερωτευτεί…

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

http://gateoflight.blogspot.gr

Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ!!!!... Εσύ είσαι εγώ και εγώ είμαι εσύ....!!!!!!!

Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν;

Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο.

Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;

Ακριβώς!

Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;

Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας.

Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση,έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος,χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Είμαστε δηλαδή ένα τίποτα;

Όχι,είμαστε κάτι πολύ περισσότερο, απλά στην παρούσα κατάστασή μας δεν μπορούμε να το συλλάβουμε. Ας το δούμε σε ένα άλλο επίπεδο : σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας, αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά,ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας - ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά,όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω.

«Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό…

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. 

Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαιρεί την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα.Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές…

Ακριβώς.Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική - τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια.

Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετάνοια;

Ακριβώς,όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς.

Πρακτικά ποιο θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα : να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες,για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

Αντίφωνο, πρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43 

http://gateoflight.blogspot.gr

Διαμαντένιο Ρέϊκι....!!!!!!!

Υπάρχουν πολλές πλευρές της επιτυχίας.

Ο υλικός πλούτος είναι μονάχα ένα απ' τα ...πολλά συστατικά της. Επιπλέον, η επιτυχία βρίσκεται στο ίδιο το ταξίδι και όχι στον προορισμό. Η υλική αφθονία, σ' όλες της τις εκφάνσεις, τυχαίνει να είναι ένα μόνο από τα πράγματα που κάνει το ταξίδι πιο ευχάριστο. 

 Όμως η επιτυχία συμπεριλαμβάνει ακόμα την καλή υγεία, την ενεργητικότητα και τον ενθουσιασμό για τη ζωή, τις ολοκληρωμένες ανθρώπινες σχέσεις, την ελευθερία της έκφρασης, τη συναισθηματική και ψυχολογική ισορροπία, μια αίσθηση ευφορίας και, φυσικά, τη γαλήνη και διαύγεια του πνεύματος.

Αλλά ακόμα κι αν έχουμε όλ' αυτά τα πράγματα, δεν μπορούμε να ολοκληρωθούμε σαν άνθρωποι αν δεν καλλιεργήσουμε τους σπόρους της θεότητας μέσα μας. Στην ουσία, δεν είμαστε παρά μεταμφιεσμένες όψεις του θείου, και οι εμβρυακοί θεοί και θεές που εμπεριέχονται μέσα μας ζητούν να "υλοποιηθούν" και να ολοκληρωθούν. 

Είναι παρούσα η αίσθηση του θείου, οπουδήποτε κι αν πάμε και σ' οτιδήποτε βλέπουμε - στα μάτια ενός παιδιού, στην ομορφιά ενός λουλουδιού, στο πέταγμα ενός πουλιού. 'Όταν αρχίσουμε να βιώνουμε τη ζωή μας σαν μια θαυμαστή έκφραση του θείου - όχι περιστασιακά, αλλά ακατάπαυστα - τότε μόνο θα γνωρίσουμε την αληθινή έννοια της επιτυχίας.

Ένα πρόγραμμα που συντελεί στον πλήρη συντονισμό του εαυτού μας με όλο το φάσμα του φωτός είναι το διαμαντένιο Ρέικι. 

Το διαμαντένιο Ρέικι είναι ένα σύστημα το οποίο περιλαμβάνει 108 ιερές ενδυναμώσεις για την αφύπνιση του Διαμαντένιου Εαυτού, που είναι το πολυδιάστατο πνεύμα μας, πολύτιμο, πολύπλευρο και τέλειο σαν ένα διαμάντι. Φανταστείτε τον εαυτό σας, την ολότητα του εαυτού σας, σαν ένα μοναδικό και εκπληκτικό διαμάντι, ένα πολύπλευρο διαμάντι που αντανακλά τις διαφορετικές ποιότητες και τα χρώματα του φωτός.

Το πλήρες αυτό ολοκληρωμένο ενεργειακό και πνευματικό πρόγραμμα συντονισμών αποτελείται από 108 ιερές ενδυναμώσεις – μία για κάθε μέρα για 108 μέρες – που εναρμονίζουν τον εαυτό και φέρνουν 100% διεύρυνση τόσο της Αγάπης όσο και του Φωτός τόσο εντός μας όσο και γύρω μας.

Υπάρχουν συνολικά 108 Ιερές ενεργειακές Ενδυναμώσεις Ρέικι και 108 Σύμβολα που λειτουργούν ως κλειδιά ή ως Πύλες για τις ενδυναμώσεις αυτές.

Τα σύμβολα και οι συντονισμοί αφορούν όλες τις πλευρές του εαυτού : την αύρα, τα τσάκρας, τα ανώτερα σώματα, το νου, τα συναισθήματα, την αγάπη, την γαλήνη, την αφθονία, τις σχέσεις και την εργασία, την δύναμη και την υγεία, την εξέλιξη, την ενόραση και την φώτιση, τη γνώση, το σκοπό της ζωής, την κάθαρση και την ευτυχία. 

Η υπερβατική ομορφιά του εαυτού αναδύεται στην επιφάνεια και ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τις δυνατότητές μας, τις αλήθειες μας, τις δυνάμεις μας, τα ταλέντα μας και όλα τα θετικά χαρακτηριστικά – από ολόκληρο το φάσμα της ύπαρξης μας!

Όλες αυτές οι ενδυναμώσεις γίνονται από απόσταση κάθε μέρα για 108 μέρες συνολικά το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι να είσαι σε κατάσταση δεκτικότητας κι όλα τα υπόλοιπα τα κάνω εγώ. Κάθε μέρα θα γίνεται ενστάλαξη μιας διαφορετικής ποιότητας… στο τέλος τα αποτελέσματα θα είναι εντυπωσιακά, θα έχεις φτάσει εκεί που θέλεις να φτάσεις.

http://gateoflight.blogspot.gr

Διακηρύξτε την Ανεξαρτησία σας - Dr. Wayne Dyer 4ο μέρος....!!!!!!!

Η ψυχολογική ανταμοιβή της εξάρτησης 

Οι λόγοι που σας κρατούν προσκολλημένους σ' αυτή την αυτομειωτική συμπεριφορά δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκοι. Πιθανόν γνωρίζετε το αντάλλαγμα της εξάρτησης, ξέρετε όμως πόσο καταστροφικό είναι; Η εξάρτηση μπορεί να φαίνεται αβλαβής, στην πραγματικότητα όμως είναι ο εχθρός κάθε ευτυχίας κι ολοκλήρωσης. 

Παραθέτουμε κάποια οφέλη που έχετε όταν παραμένετε σε μια κατάσταση εξάρτησης : 

- Η εξάρτηση σας θέτει υπό την προστασία των άλλων και σας παρέχει προνόμια μικρού παιδιού, δηλαδή να μην είστε υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά σας. Και όντας εξαρτημένοι μπορείτε να φορτώσετε τα λάθη σας στους άλλους.

- Αν εξαρτιέστε απ' τους άλλους, δεν είστε υποχρεωμένοι να προσπαθήσετε και να διακινδυνεύσετε την αλλαγή. Είστε ασφαλείς στηριζόμενοι σ' αυτούς που θ' αναλάβουν την ευθύνη για σας.

- Νιώθετε καλά με τον εαυτό σας επειδή ικανοποιείτε τους άλλους. Μάθατε ότι για να είστε καλοί πρέπει ν' αρέσετε στη μαμά και τώρα τα υποκατάστατα της μαμάς σας εκμεταλλεύονται.

- Αποφεύγετε την ενοχή όταν συμπεριφέρεστε επικυρωτικά. Είναι ευκολότερο να συμπεριφέρεστε έτσι από το να εκ-μηδενίσετε την ενοχή.

- Δεν χρειάζεται να κάνετε επιλογές ή να πάρετε αποφάσεις για τον εαυτό σας. Ακολουθείτε το πρότυπο των γονιών, του/της συζύγου ή του ατόμου απ' το οποίο εξαρτιέστε. Όσο πιστεύετε ό,τι πιστεύουν και νιώθετε ό,τι νιώθουν, δεν θα χρειαστεί να κοπιάσετε για να καθορίσετε πώς θα σκεφτείτε ή πώς θα νιώσετε.

- Αφού εκχωρείτε τα πάντα στους άλλους, είναι απλούστατα πολύ πιο εύκολο να είστε οπαδοί παρά ηγέτες. Κάνετε ό,τι σας λένε κι αποφεύγετε τις φασαρίες, έστω κι αν δεν σας αρέσει που νιώθετε οπαδός. 

Είναι πιο απλό από το να αναλάβετε τον κίνδυνο να είστε ο εαυτός σας. Η εξάρτηση είναι απαίσια, γιατί σας υποβιβάζει από τη θέση ενός ολοκληρωμένου, ανεξάρτητου ατόμου.

Τρόποι για ν' απαλλαγείτε από την εξάρτηση :

- Διατυπώστε την προσωπική σας «διακήρυξη της ανεξαρτησίας», στην οποία θα αναφέρετε πώς θέλετε να λειτουργείτε στις σχέσεις σας, όχι εκμηδενίζοντας το συμβιβασμό, αλλά σαρώνοντας αλύπητα κάθε εκμετάλλευση.

- Συζητήστε με κάθε άτομο που νιώθετε ότι είστε -ψυχολογικά εξαρτημένοι απ' αυτό. Δηλώστε του την πρόθεση σας να λειτουργήσετε ανεξάρτητα, εξηγήστε του πώς νιώθετε όταν κάνετε κάτι απλώς από υποχρέωση. Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να ξεκινήσετε, επειδή οι άλλοι πιθανόν να μην έχουν καν συνειδητοποιήσει πώς νιώθετε όντας εξαρτημένοι.

- Βάλτε στόχο σας ν' αντιμετωπίσετε τα κυριαρχικά άτομα στη ζωή σας. Δοκιμάστε ξαφνικά να πείτε «Όχι, δεν το θέλω αυτό» κι ελέγξτε την αντίδραση που θα προκαλέσει στο άλλο άτομο η δήλωση σας αυτή.

 - Κανονίστε μια συνάντηση με τον κυρίαρχο σύντροφο σας σε μια στιγμή όπου δεν θα νιώθετε ότι απειλείστε. Στη διάρκεια αυτής της συνάντησης εξηγήστε του πως μερικές φορές νιώθετε υποταγμένοι, ότι σας εκμεταλλεύεται κι ότι επιθυμείτε να καθορίσετε έναν κώδικα που θα του επιτρέπει να καταλαβαίνει πότε αισθάνεστε έτσι, ώστε να μη θίγετε όλη την ώρα αυτό το θέμα. Ένα απλό άγγιγμα του αυτιού, ή ο αντίχειρας στο στόμα θα σημαίνουν πως εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή νιώθετε υποταγμένοι.

- Τη στιγμή που νιώθετε να σας καταπιέζουν -ψυχολογικά πείτε το στον άλλο κι ύστερα αντιδράστε με τον τρόπο που εσείς θέλετε.

- Θυμίστε στον εαυτό σας ότι οι γονείς, οι σύζυγοι, οι φίλοι, τ' αφεντικά, τα παιδιά κι όλοι οι άλλοι συχνά δεν εγκρίνουν τη συμπεριφορά σας, μα ότι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το τι είστε εσείς. Είναι δεδομένο ότι σε κάθε σχέση θα συναντήσετε την επιτίμηση. Αν την περιμένετε, τότε δεν θα σας επηρεάσει. Κατ' αυτό τον τρόπο μπορείτε να εκμηδενίσετε πολλούς απ' τους δεσμούς εξάρτησης που σας υποδουλώνουν συναισθηματικά. 

- Ακόμη κι αν εσκεμμένα αποφεύγετε τα κυριαρχικά άτομα (γονείς, σύζυγο, αφεντικά, παιδί), εξακολουθείτε να ελέγχεστε απ' αυτούς ακόμη κι όταν απουσιάζουν, αν νιώθετε συναισθηματική ακινητοποίηση εξαιτίας τους.

- Αν νιώθετε υποχρέωση να κάνετε μια επίσκεψη, αναρωτηθείτε αν εσείς θα θέλατε να σας επισκεφτεί κάποιος μόνο και μόνο επειδή νιώθει υποχρεωμένος. Αν όχι, τότε κάντε την ίδια παραχώρηση σ' όσους μεταχειρίζεστε κατ' αυτό τον τρόπο και κουβεντιάστε το μαζί τους. Δηλαδή, αντιστρέψτε τη λογική και δείτε πόσο πράγματι αναξιοπρεπής είναι μια σχέση που διατηρείται από υποχρέωση.

- Αποφασίστε να βγείτε από το ρόλο της εξάρτησης κάνοντας μια εθελοντική εργασία, διαβάζοντας," προσλαμβάνοντας μπέιμπυ-σίτερ (έστω κι αν δεν μπορείτε ν' ανταποκριθείτε οικονομικά), βρίσκοντας μια δουλειά από την οποία μπορεί να μην αμείβεστε καλά. Γιατί; Απλούστατα θα εκτιμήσετε τον εαυτό σας πολύ περισσότερο και αυτή η ανταμοιβή είναι κατά πολύ υψηλότερη σε χρήμα και σε χρόνο.

- Φροντίστε να είστε οικονομικά ανεξάρτητοι, δίχως δεσμεύσεις και χρέη. Είστε σκλάβοι αν χρειάζεται να ζητήσετε χρήματα. Αν κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, φροντίστε να κερδίζετε δικά σας με οποιονδήποτε δημιουργικό τρόπο μπορείτε να επινοήσετε.

- Αφήστε τους να φύγουν, αν θέλουν. Φύγετε κι εσείς!Σταματήστε να δίνετε διαταγές! Σταματήστε να δέχεστε διαταγές!

- Αναγνωρίστε την επιθυμία σας για μοναχικότητα και μην αισθάνεστε υποχρεωμένοι να μοιράζεστε καθετί που νιώθετε και γνωρίζετε με κάποιον άλλο. Είστε μοναδικό και ιδιαίτερο άτομο. Αν νιώθετε ότι πρέπει να μοιράζεστε τα πάντα, τότε δεν επιλέγετε και φυσικά είστε εξαρτημένοι. 

- Επιτρέψτε στο παιδί σας να έχει το δωμάτιο του. Παραχωρήστε του ένα χώρο που να μπορεί να ελέγχει και στο βαθμό που αυτό δεν είναι βλαβερό, επιτρέψτε του να αποφασίζει για την οργάνωσή του. Το στρωμένο κρεβάτι δεν αποτελεί ένδειξη καλύτερης ψυχολογικής υγείας από το ξέστρωτο, έστω κι αν σας έχουν διδάξει το αντίθετο. 

- Σε μια παρέα συναναστραφείτε και με άλλους ανθρώπους, πέρα απ' το σύντροφο σας. Μη νιώθετε υποχρεωμένοι να είστε συνεχώς μ' αυτό το άτομο. Χωριστείτε, μα όταν η παρέα διαλυθεί ξαναενωθείτε. Θα διπλασιάσετε έτσι τις γνώσεις και τις εμπειρίες σας.

- Αν εσείς θέλετε να πάτε στον κινηματογράφο κι ο σύντροφος σας να παίξει τένις, κάντε το. Δεχθείτε μεγαλύτερα διαστήματα αποχωρισμού και τότε οι στιγμές που θα είστε μαζί θα είναι πιο ευτυχισμένες και πιο γοητευτικές.

- Ταξιδέψτε μόνος ή με φίλους και μη νιώθετε προσκολλημένοι στο σύντροφο σας. Όταν επιστρέψετε θα νιώσετε πιο έντονα κοντά στο σύζυγο σας και θα έχετε επωφεληθεί εξίσου από τις χωριστές στιγμές σας. 

- Να θυμάστε πάντα ότι δεν είστε υπεύθυνοι για την ευτυχία των άλλων. Οι άλλοι κάνουν τον εαυτό τους ευτυχισμένο. Έτσι, μπορείτε αληθινά να απολαύσετε τη συντροφιά κάποιου άλλου. Μα, αν νιώθετε ότι αποστολή σας είναι να κάνετε τους άλλους ευτυχισμένους, τότε είστε ένα εξαρτημένο άτομο, που αντίστοιχα θα νιώθετε θλίψη όταν οι άλλοι δυστυχούν. Ή, ακόμη χειρότερα, θα νιώθετε πως εσείς τους κάνατε δυστυχισμένους. Είστε υπεύθυνοι μόνο για τα συναισθήματά σας και το ίδιο ισχύει για όλους τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματα σας εκτός από σας τους ίδιους.

- Θυμηθείτε ότι η συνήθεια δεν αποτελεί δικαιολογία για να κάνετε κάτι. Επειδή ακριβώς είστε υποταγμένοι στους άλλους, δεν επιτρέπεται να αφήνετε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Η ουσία της αποτελεσματικής ζωής και ανατροφής των παιδιών είναι η ανεξαρτησία. Κατά τον ίδιο τρόπο, το σήμα κατατεθέν ενός πετυχημένου γάμου είναι η κατά το δυνατόν μικρότερη συγχώνευση των δύο συζύγων και μια εξαρχής συμφωνημένη αυτονομία και αυτοδυναμία. 

Κι ενώ μπορεί να νιώθετε πραγματικό φόβο προκειμένου να αποκολληθείτε απ' την κατάσταση εξάρτησης, αν ρωτήσετε αυτούς από τους οποίους εξαρτιέστε συναισθηματικά, θ' ανακαλύψετε προς μεγάλη σας έκπληξη ότι θαυμάζουν εκείνους που σκέφτονται κι ενεργούν για τον εαυτό τους. Μια ακόμη ειρωνεία. 

Θα εισπράξετε περισσότερο σεβασμό επειδή είστε ανεξάρτητοι, ιδιαίτερα απ' αυτούς που προσπαθούν να σας κρατήσουν υποταγμένους. 

Η οικογενειακή φωλιά είναι ένας όμορφος τόπος για ν' αναπτυχθεί ένα παιδί, η εγκατάλειψή της όμως είναι ακόμη πιο όμορφη και έτσι είναι δυνατόν να την αντιληφθεί, τόσο αυτός που φεύγει όσο κι εκείνος που μένει. 

http://gateoflight.blogspot.gr