Καθημερινά παλεύουμε με τα θέλω κ τα πρέπει τα δικά μας κ των άλλων...Έχουμε τους στόχους κ τα όνειρά μας να τα πραγματοποιήσουμε, να τα ζήσουμε..έχουμε κανόνες στους οποίους χρειάζεται να ανταποκριθούμε...κάποιες φορές αποτυγχάνουμε, άλλες πετυχαίνουμε...κάποιες φορές δεν έχουμε επιλογή...βιώνουμε αδιέξοδα...
Μας διαφεύγουν τις περισσότερες φορές τα όρια που θα φέρουν ισορροπία στις επιλογές μας, στα συναισθήματά μας, στις σχέσεις μας με τους άλλους...κ όλοι μιλάμε για όρια...ιδίως εμείς οι ειδικοί...μα οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι αυτά τα όρια κ πως να τα αξιοποιήσουν....πως να κρατήσεις μία σχέση, αν δεν δείξεις το πιο όμορφό σου πρόσωπο, πως να κρατήσεις μία δουλειά, αν δεν υποστείς ταπεινωτικές προσβολές, πως να επιβιώσεις αν δεν κάνεις υποχωρήσεις...
Μέχρι που επιτρέπεται να υπομείνεις...κ πως να αλλάξεις τα δεδομένα που έδινες..σε υπερθετικό βαθμό..όταν κάποτε συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι υπεράνθρωπος;;
Όταν καταλάβεις ότι πιέζεσαι μέσα σε μία κατάσταση, όταν έχεις χάσει τον σεβασμό στον εαυτό σου κ τον σεβασμό των άλλων..τότε για πρώτη φορά αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ξεπεράσει τα όριά σου...ότι έκανες λάθος...οι άλλοι βλέπουν την αλλαγή...κ δεν σε αποδέχονται..νομίζουν ότι άλλαξες...γιατί εσύ παρουσίαζες κάτι άλλο...άφηνες την θέλησή σου να κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό...που ανέλαβες τόσους ρόλους, δέχτηκες τόσες πιέσεις...που επέτρεψες να χάσεις όσο είχες κατακτήσει για εσένα μέχρι την στιγμή αυτή...
Βήμα πρώτο λοιπόν...όσο κ να θέλουμε κάτι πολύ...δεν είναι ανάγκη να υπερβάλουμε...να επιτρέπουμε στους άλλους να ζητούν...κ στην πορεία να απαιτούν...γιατί με το να δίνουμε κ να υπομένουμε τα πάντα δίνουμε το δικαίωμα να θεωρείτε δεδομένη αυτή η συμπεριφορά μας...ότι θα κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την εκάστοτε κατάσταση...Βάζουμε όρια πρώτα στον εαυτό μας...λοιπόν...
Βήμα δεύτερο...δεν χρειάζεται να αναλαμβάνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να ανταποκριθούμε....
Βήμα τρίτο...δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αποφασίζει σε στιγμές ενθουσιασμού κ παρορμητισμού...κάνουμε ένα πλάνο...τι ζητάμε από έναν σύντροφο...τι μπορούμε να δώσουμε, τι επιθυμούμε να μοιραστούμε...
Βήμα τέταρτο...δεν επιτρέπουμε να υποτιμούν την προσωπικότητα...κ τις πράξεις μας..με όμορφο τρόπο προσπαθούμε να το σταματήσουμε...ανάλογα την περίπτωση...
Βήμα πέμπτο...μιλούμε ήρεμα...δεν υπερβάλουμε στην υπομονή..ώστε να εκνευριστούμε μελλοντικά κ να χάσουμε το δίκιο μας..εξηγούμε στους άλλους τι επιτρέπουμε κ τι όχι...χωρίς φόβο κ ανασφάλειες..όμορφα κ ξεκάθαρα...
Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν...μπορούμε να ξανα σκεφτούμε αν θέλουμε να κρατήσουμε την συγκεκριμένη επιλογή...κ αν είμαστε ακόμη στην αρχή...είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι θέλουμε κ τι έχουμε ανάγκη...πως θα ανακαλύψουμε τον εαυτό
Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Γκουσμπασανιώτη Ελευθερία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου