Ο Πήτερ Παν ζούσε σε έναν κόσμο ονείρων. Αρνιόταν να μεγαλώσει και προτιμούσε τον κόσμο των παιδιών όπου όλα είναι πιθανά από τον κόσμο των μεγάλων. Ίσως και να είχε δίκιο τελικά. Πρέπει να έχουμε όνειρα. Όσο τρελά και αν φαίνονται μας κινητοποιούν.
Ζούμε πια σε μια εποχή που κυριαρχεί ή μουντάδα και ο πεσιμισμός. «Λόγω κρίσης» όλα παραμένουν στάσιμα. Οι νέοι άνθρωποι έχουν μοχθήσει, σπουδάσει, δουλέψει και ξαφνικά βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που δεν τους βοηθά να είναι ανεξάρτητοι και να αναπτύξουν περισσότερο τις ικανότητες και την προσωπικότητα τους. Αυτό που ψάχνουν είναι ένας τρόπος να επιστρέψουν στην «παλιά, καλή ζωή».
Αυτό που λείπει όμως είναι το όραμα και το όνειρο, όχι μόνο συλλογικά αλλά και ατομικά. Οι άνθρωποι μόνο όταν έχουν ένα στόχο και ακόμα περισσότερο ένα όνειρο στη ζωή τους νιώθουν κινητοποιημένοι και με όρεξη στη ζωή τους.
Είναι από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου για να αναπτυχθεί και όχι απλά να επιβιώσει. Τόσο βασική όσο και η αγάπη. Δεν είναι ακόμα τυχαίο πως ακόμα και στη θεωρία του marketing έχει γίνει κατανοητό πως μια από τις βασικές αρχές μιας επιχείρησης που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι «οι στόχοι και το όραμα» της.
Όλοι έχουμε όνειρα από μικρά παιδιά που ίσως μεγαλώνοντας τα παρατάμε ή τα ξεχνάμε. Άλλες φορές ως μεγαλύτεροι έχουμε επιθυμίες ή όνειρα που ποτέ δεν γίνονται στόχοι. Ακόμα κι αν φαίνονται ανεκπλήρωτες ή ακατόρθωτες πάντα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ένα κομμάτι τους έστω. Π.χ. «Θα ήθελα να ήμουν ένας μεγάλος εξερευνητής!» είναι μια επιθυμία που μπορεί να είναι λίγο μακρινή, όμως «Να κάνω όσα περισσότερα ταξίδια και να γνωρίσω νέους τόπους» είναι πιο εφικτό.
Η ιστορία γράφεται από ανθρώπους με όραμα. Τι θα γινόταν αν κανείς δεν είχε ονειρευτεί να φτιάξει το πρώτο αεροπλάνο, τον πρώτο υπολογιστή ή αν ο Έντισον δεν είχε οραματιστεί το πρώτο τηλέφωνο; Αν κανείς δεν είχε όνειρο να ταξιδέψει μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου ή να φτάσει μέχρι την ανταρκτική; Ίσως κάποιος είχε όνειρο να χτίσει το ψηλότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα και έτσι ανεγέρθηκαν οι πυραμίδες.
Ο άνθρωπος δε ζει χωρίς όνειρα όπως δε ζει χωρίς αγάπη και χωρίς ψωμί.
Το Κλειδί της Σκέψης
tokleidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου