Πειράζει να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπώ στον τομέα της πνευματικότητας & από αυτό που με καλεί η συγχρονικότητα και οι Καιροί να κάνω;
Αναγνωρίζω ένα αγνό κομμάτι προθέσεων σε όλους εκείνους που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μισθωτών εναλλακτικών θεραπειών και της εμπορικής ή επαγγελματικής ''πνευματικότητας'' και ''θρησκείας''.
Αναγνωρίζω το ''κάλεσμά'' τους ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες στιγμές παγκοσμίως. Νιώθω και κατανοώ την επιθυμία κάποιου να κάνει αυτό που ''καλείται'' και αγαπά και παράλληλα να είναι αυτό που να τον συντηρεί. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα ήθελε να κάνει κάτι που δεν αγαπά μόνο και μόνο για να πληρώνεται γι αυτό.
Έχω περάσει από αυτές τις νοητικές διαδρομές αλλά συνειδητοποίησα κάτι που απελευθέρωσε αληθινά την πνευματική μου πρόοδο :
Πόσο κοστίζει κάτι που αληθινά αξίζει;
Αν αγαπάς "κάτι" αληθινά και αν αυτό το "κάτι" δεν είναι εν τέλει "κάτι" αλλά η θεϊκή ενέργεια ή θεία χάρις ή θεία Γνώση είναι αδύνατον να του βάλεις μια τιμή... είναι ανεκτίμητο.
Δηλαδή αν κάνω κάτι που αγαπώ και είναι κοινωνικό λειτούργημα ή υπηρεσία δεν θα έχει κόστος; Δεν μου ακούγεται και πολύ ρεαλιστικό να μην έχει κάποιο κόστος...
Έχεις δίκιο δεν θα ηταν ρεαλιστικό κάτι τέτοιο αλλά αυτές οι περιπτώσεις δεν έχουν να κάνουν με συμπαντική/θεϊκή ενέργεια, θεία χάρι ή θεία Γνώση άμεσα. Όταν σε αμείβουν δεν σε αμείβουν για τα παραπάνω. Αμείβεσαι για το "κάτι" που προσφέρεις : προσωπικό ταλέντο, τεχνική, υλικά, προϊόντα, δεξιοτεχνία, επαγγελματισμό, προσωπική νοητική και συναισθηματική ενέργεια.
Για παράδειγμα ένας βελονιστής, ένας γυμναστής, ένας δάσκαλος αγγλικών, ένας αρτοποιός, ένας εκδότης, ένας δικηγόρος, ένας ηλεκτρολόγος, ένας μηχανικός, μία μαία, ένας πωλητής Η/Υ. Όλοι αυτοί δεν αμείβονται επειδή είναι καλοί αγωγοί θεικής ενέργειας ή θεικής γνώσης αλλά επειδή προσφέρουν τις ανθρώπινές τους υπηρεσίες και τέχνες.
Ναι αλλά στην περίπτωση όμως της συμπαντικής ή θεϊκής ενέργειας πώς θα το εκτιμήσουν οι άλλοι αν δεν του βάλω ένα κόστος;
Ένας πατέρας ή μητέρα τί κάνουν; Χρεώνουν την αγάπη και τη φροντίδα για να τους εκτιμήσουν τα παιδιά τους; Κοίτα στη φύση. Πόσα σου χρεώνει μια μηλιά τα μήλα της; Πόσα σου χρεώνει ο ουρανός και η γη;
Η εκτίμηση πηγάζει από το κατά πόσο εσύ εκτιμάς αυτό που κάνεις και όχι από την τιμή που θα του βάλεις ή από το κατά πόσο θα το εκτιμήσουν οι άλλοι.
Λύση;
Βάλε ένα κυτίο δωρεών. (...όχι μόνο χρηματικών)
Αν στ'αλήθεια το σύμπαν και οι Καιροί σε χρειάζονται εκεί, θα σε φροντίσουν. Μην ανησυχείς και μη σε πιάνουν ανασφάλειες. Πίστεψε σε αυτό που κάνεις πρώτα εσύ...
Αλλιώς πώς περιμένεις να πιστέψουν σ'αυτό οι υπόλοιποι;
Βάζεις κυτίο όχι για να συντηρηθείς προσωπικά αλλά για να διατηρείται αυτό που μοιράζεσαι με τα αδέλφια σου. Βάζεις κυτίο για να μπορεί ο προηγούμενος επισκέπτης να δωρίζει στον επόμενο δίχως ο δεύτερος να μάθει ποτέ γι' αυτόν : αγνό (απρόσωπο) κάρμα, αγνή δράση.
Το κυτίο είναι μια ευκαιρία προς τους επισκέπτες να αυξήσουν το θετικό τους κάρμα (καλή τύχη) και έτσι να ξεκολλούν πιο εύκολα από αυτά που τους δυσκολεύουν.
Όλα αυτά ισχύουν γιατί μέσα στο κυτίο αφήνει πάντα κάτι μόνο εκείνος που βίωσε αληθινό όφελος Ψυχής.
Ναι αλλά έτσι μήπως έρθουν άτομα που δεν αξίζουν να πάρουν αυτή την ενέργεια;
Μην ανησυχείς, δεν θα έρθουν ''ακατάλληλα'' άτομα για να πάρουν κάτι που αληθινά αξίζει. Πότε δεν είναι τίποτε τυχαίο. Πάντα οι συναντήσεις μας είναι οι κατάλληλες. (βασικός συμπαντικός νόμος). Η θεική ενέργεια ξέρει να αυτοπροστατεύεται δεν χρειάζεται προστάτες.
Ποια η φιλοσοφία πίσω από αυτό;
Πίσω από όλα αυτά κρύβεται η βασική αρχή της συμπόνοιας ή συναίσθησης. Δεν μπορείς να ''χρεώνεις' αυτούς που έχουν ανάγκη Ψυχής για ''κάτι'' που δεν σου ανήκει ή δεν το έφτιαξες με τα χέρια σου ή το νου σου : θεϊκή ενέργεια.
Πίσω από αυτά κρύβεται η αρετή της ''παράδοσης''. Παραδίνω τον βιοποριστικό φόβο και ανασφάλεια στον Δημιουργό... και ''συν Αθηνά'' κάνω κάποια άλλη δουλειά με τα χέρια και το νου μου για να βιοποριστώ, δεν είναι ντροπή.
Ας εξασκούμαστε εσωτερικά στην πράξη, πηγαίνοντας κάθε μέρα πέρα από την βιοποριστική ανασφάλεια έχοντας εμπιστοσύνη στην Ψυχή, στον Δημιουργό και τηροή της Ζωής.
Αιώνες τώρα ο σοφός μας λαός μάς σιγοψιθυρίζει :
Η Τιμή τιμή δεν έχει...
Σωτήρης Αγγελόπουλος
για τον Αυλό της Γνώσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου