Όταν μία πόρτα κλείνει, μία άλλη ανοίγει.....!!!!!!!

Σήμερα το πρωί μου τηλεφώνησε μια φίλη και μου είπε: «Νομίζω ότι έχω κατάθλιψη». Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Για ποιο λόγο νομίζεις ότι έχεις κατάθλιψη;», «Τι είναι αυτό που σε φέρνει σ’ αυτήν την κατάσταση;», « Μήπως εναποθέτεις τις ελπίδες σου για μία ευτυχισμένη ζωή σε κάποιον άλλο;»

Μήπως όλοι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για ευτυχία σε κάποιον άλλο ή σε κάτι έξω από εμάς; Μήπως περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι για να αλλάξει η δική μας ζωή; Και γιατί να αλλάξει ο άλλος και όχι εμείς;

Ο κάθε άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και κοιτάζει πρώτα απ’ όλα να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες. Δεν μπορεί να γίνει ο άλλος όπως τον θέλουμε εμείς για να είμαστε ικανοποιημένοι και αυτό γιατί τότε δεν θα είναι ο ίδιος. Θα είναι ένας άλλος άνθρωπος και ίσως και πάλι να μην μας κάνει, επειδή το «θέμα» δεν είναι ο άλλος, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ. 

Ακόμα και αν συμφωνήσουμε ότι κάποιος άλλος έχει πολλά ελαττώματα, εμείς είμαστε αυτοί που δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας. Δεν οδηγεί πουθενά το να εστιάσουμε στις ελλείψεις ή στα ελαττώματα των άλλων. Αν ο σύντροφός μου δεν καλύπτει τις ανάγκες μου, αν οι φίλοι μου δεν με στηρίζουν, αν η εργασία μου δεν με ικανοποιεί, τότε πρέπει να δώσω μία λύση: Πρέπει να κάνω αλλαγές. 

Πρέπει να αλλάξω εγώ, όχι να περιμένω να αλλάξει ο σύντροφός μου ή οι φίλοι μου ή ο προϊστάμενός μου. Γιατί όλοι οι παραπάνω δεν πρόκειται να αλλάξουν. Και δεν πρόκειται να αλλάξουν γιατί η παρούσα κατάσταση προφανώς τους ικανοποιεί. 

Οι άλλοι παίρνουν αυτό που θέλουν από εμάς, ενώ εμείς όχι. Και αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να διεκδικήσουμε, όχι με το να περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι και να στενοχωριόμαστε ή ακόμα και να πονάμε, όταν αυτό δεν συμβαίνει, αλλά με το ψάξουμε αυτό που μας καλύπτει, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους.

Αν κάποιος υποστηρίξει ότι είναι δύσκολο να κάνουμε αλλαγές, ότι είναι δύσκολο να αλλάξουμε τις συνήθειές μας και κυρίως ότι αυτές οι αλλαγές προκαλούν πολύ πόνο, θα αντικρούσω αυτή την άποψη λέγοντας ότι περισσότερο πόνο προκαλεί η αδράνεια. 

Η ανοχή απέναντι σε καταστάσεις που δεν ικανοποιούν τις ανάγκες μας έχει ως συνέπεια να μας κάνει δυστυχισμένους, άβουλους, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και να ανοίξει την πόρτα της κατάθλιψης.

Λένε ότι όταν μία πόρτα κλείνει, μία άλλη ανοίγει! 

Για να έρθουν νέες καταστάσεις στη ζωή μας πρέπει να τις προσκαλέσουμε και να κάνουμε χώρο γιατί το καινούριο θα έρθει να γεμίσει τη ζωή μας. Το καινούριο φέρνει λάμψη, χαρά κι ευτυχία!!!

Η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση και μόνο εμείς έχουμε το κλειδί της δικής μας πόρτα της ευτυχίας.

Lena Loudaki