Συντονίζομαι μαζί σου. Μπορεί να έχω να σε δω μια ημέρα, αλλά η απόσταση δεν υπάρχει μεταξύ μας. Σε αισθάνομαι, σε βλέπω με τα εσωτερικά μου μάτια.
Είσαι μπερδεμένος, αισθάνεσαι χαμένος έξω από τα νερά σου. Αισθάνεσαι τον κόσμο αφιλόξενο, ξένο και απόμακρο. Αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις εδώ, αισθάνεσαι μόνος ξαφνικά, απόκοσμος. Ένα αίσθημα ματαιότητας σε πλημμυρίζει αλλά δεν είναι αρκετό ούτε αυτό, γιατί δεν αισθάνεσαι να βρίσκεσαι και να βιώνεις την γήινη πραγματικότητα, είσαι κάπου αλλού, μέσα στον δικό σου κόσμο, μέσα στην δική σου πραγματικότητα. Και αυτή δεν την αναγνωρίζεις.
Θολές εικόνες υπάρχουν γύρω σου. Δεν υπάρχει σκοπός, δεν υπάρχει πυξίδα, δεν υπάρχει επιθυμία. Σαν να μην υπάρχει ζωή. Ναι αυτό είναι, δεν υπάρχει έλξη για τίποτα. Είναι όλα τόσο κρύα χωρίς έλξη, χωρίς επιθυμία. Τίποτα, δεν σκιρτάει, τίποτα δεν κουνιέται, δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα.
Είσαι ο πρωταγωνιστής σε ένα κόσμο που δεν γνωρίζεις, σε μια πραγματικότητα που δεν σου αρέσει και αισθάνεσαι ότι δεν έχεις την δύναμη να κάνεις τίποτα.
Εκείνη είναι μακριά σου, δεν υπάρχει στην ζωή σου, μα μόνο σαν ενέργεια. Αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αρκετός για αυτήν, ότι δεν σου αξίζει, ότι την έχεις πληγώσει και δεν το αντέχεις αυτό. Αναλογίζεσαι τις χαρές που είχες μαζί της.
Την βλέπεις μπρος στα μάτια σου, να σου χαμογελάει, σαν σε ξεκουνάει για το πιο όμορφο παιχνίδι, να σε παρασύρει σε μέρη που δεν είχαν ξαναδεί τα μάτια και δεν είχε ξανανιώσει η καρδιά. Την βλέπεις σαν άγγελο μπροστά σου να σου γνέφει.
Αισθάνεσαι ότι είναι κοντά σου, αλλά πιστεύεις ότι δεν μπορείς να την πλησιάσεις πια, δεν σου αξίζει. Όχι τουλάχιστον πριν διορθώσεις κάποια κομμάτια σου. Πιστεύεις ότι αυτό σου έχει πει και αυτή και δεν σε θέλει κοντά της. Το έχεις ερμηνεύσει ότι της κάνεις κακό και μένεις μόνος σου να τιμωρείς τον εαυτό σου, που όλα έχουν χαθεί.
Μένεις μόνος και βυθίζεσαι στην αυτολύπηση, είναι τόσο οικείο και αυτό είναι κάτι.
Όμως άνοιξε την καρδιά σου και δες, δες την ζωή, δες την αγάπη, δες το παλμό της φύσης ! Δες ότι εκείνη δεν σου ζητάει να είσαι ο τέλειος σύντροφος. Το ξέρεις καλά αυτό, σε αναγνωρίζει με όλα τα στοιχεία σου.
Εκείνη δεν σε θέλει να είσαι ατσαλάκωτος και άψογος, αυτό είναι μια καλοστημένη παγίδα του νου σου. Εκείνη σε θέλει ανθρώπινο, τρωτό, ευάλωτο, απλά θέλει να διώξεις την πανοπλία της προσωπικότητας και να την αφήσεις στην άκρη. Αυτή απλά σου ζητάει ότι δεν θέλει να σε προσεγγίζει με αυτή την πανοπλία πια, δεν τον αντέχει.
Εκείνη σου απλώνει τα χέρια και σου λέει, έλα προχώρα, σε αγαπώ, αλλά χωρίς την πανοπλία.
Έχεις σκεφτεί άραγε ότι μπορείς να χάσεις την πανοπλία σου; Αυτή η πανοπλία σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος και απόμακρος, μετανιωμένος και ανάξιος. Αυτή η πανοπλία σε αποξενώνει από όλα όσα αγάπησες και από τον ίδιο σου τον φωτεινό εαυτό. Έχεις σκεφτεί πως είναι να διώξεις από πάνω σου την πανοπλία;
Μην φοβάσαι, μπορείς, απλά θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δείξεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελες να πιστεύεις ότι είσαι. Μην φοβάσαι, δεν θα σε παρεξηγήσει κανείς για αυτό, γιατί να είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν πίστευε αυτό που ήθελες να δείχνεις.
Και ακόμα περισσότερο αυτή, έβλεπε αυτό που είσαι και εσύ νόμιζες ότι σε αγαπούσε για αυτό που έδειχνες. Αυτή περίμενε και βοηθούσε να φύγουν σιγά σιγά κομμάτια από την πανοπλία σου, όμως εσύ αρνούσουν και την προσέγγιζες μέσα από αυτά.
Μην λυπάσαι λοιπόν και μην κλείνεσαι, η ζωή είναι τώρα, η αγάπη είναι τώρα, η στιγμή είναι τώρα, ζήσε την και μην ρωτάς πως. Πέτα απλά την πανοπλία που φοράς! Να είσαι ο εαυτός σου, ξέρεις πως μπορεί να γίνει αυτό. Αφέσου στην στιγμή χωρίς σκέψεις, αφέσου στην καρδιά να σε οδηγήσει. Είσαι τέλειος μέσα στην ατέλεια. Κανείς δεν σε θέλει αψεγάδιαστο, απλά ανθρώπινο!!!
Χρύσα Ευαγγέλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου