Τρεις γυναίκες πήγαν στην πηγή για να πάρουν νερό. Κοντά στην πηγή, σε ένα παγκάκι, ήταν καθισμένος ένας γέροντας που παρατηρούσε , σιωπηλά, και άκουγε τις συζητήσεις τους.
Οι γυναίκες επαινούσαν τα παιδιά τους.
"Ο γιος μου", είπε η πρώτη, "είναι τόσο έξυπνος , γρήγορος και ευέλικτος που κανείς δεν μπορεί να τον συναγωνιστεί".
-"Ο γιος μου" είπε η δεύτερη γυναίκα, "τραγουδάει σαν ένα καναρίνι. Δεν υπάρχει κανένας άλλος στον κόσμο με τέτοια φωνή".
Και εσύ, τι έχεις να πεις για το δικό σου παιδί;ρώτησαν την τρίτη , που ήταν σιωπηλή.
"Δεν ξέρω τι να πω για το παιδί μου", απάντησε η γυναίκα."Είναι ένα καλό παιδί, όπως είναι και άλλα".
Δεν ξέρει να κάνει τίποτε το ιδιαίτερο...".
Όταν γέμισαν τις στάμνες, οι τρεις γυναίκες πήραν τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.
Ο γέροντας, σηκώθηκε και τις ακολούθησε.
Οι στάμνες ήταν τόσο βαριές που τα μπράτσα των γυναικών δυσκολευόντουσαν να τις κρατήσουν.
Κάποια στιγμή σταμάτησαν για να ξεκουραστούν. Εκείνη την στιγμή τις συνάντησαν τρεις νεαροί.
Ο πρώτος αυτοσχεδίασε ένα μικρό "θέαμα" κάνοντας ακροβατικά στον αέρα. Οι γυναίκες έμειναν άφωνες και έκθαμβες : "Τι νέος ευέλικτος !"
Ο δεύτερος νέος άρχισε να τραγουδάει. Είχε μια υπέροχη φωνή σαν το κελάηδημα του καναρινιού.
Οι γυναίκες τον άκουγαν με δάκρυα στα μάτια :"Είναι ένας άγγελος !".
Ο τρίτος νεαρός πλησίασε την μητέρα του, σήκωσε την βαριά στάμνα την έβαλε στους ώμους του και απομακρύνθηκε μαζί με την μητέρα του.
Οι γυναίκες απευθύνθηκαν στον γέροντα:"Λοιπόν τι έχετε να πείτε για τα παιδιά μας;"
"Παιδιά;" αναφώνησε έκθαμβος ο γέροντας."Εγώ είδα μονάχα ένα γιο!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου