Άκου παιδάκι
Θα σου μιλήσω για την ψυχή σου. Θα σου μιλήσω για το μεγαλείο που κρύβει, για την αγάπη της για το δίκαιο, για την ανάγκη της να υπερασπίζεται τον αδύναμο, για την ομορφιά που κρύβει μέσα της.
Θα δεις ότι ο κόσμος των μεγάλων, είναι σκληρός και απότομος. Άνθρωποι που ακούνε μόνο το μυαλό τους αλλά έχουν ξεχάσει τον χτύπο της καρδιά τους. Άνθρωποι που τρέχουν πίσω από αγώνες δρόμου επιβίωσης και υπάρχουν χωρίς να ζουν. Άνθρωποι που θα επιχειρήσουν να φυλακίσουν το πνεύμα σου και να μαυρίσουν την ματιά σου.
Αλλά μην μασάς.
Άκου
Η ψυχή σου είναι σένα ότι είναι το αίμα για το σώμα σου. Άκου την και προστάτευε την, για να αντέχεις. Πάντα σου μιλάει και θα συνεχίσει να σου μιλάει, αρκεί να την ακούς.
Η ψυχή σου είναι αυτή που θα υπερασπιστεί τα πιστεύω σου, τις ιδέες σου, τα όνειρα σου. Αλλά η ψυχή σου θέλει και μια βοήθεια. Και εδώ έρχονται οι γονείς σου, οι άνθρωποι που μέσα από αυτούς γίνεσαι εσύ. Ελπίζω μόνο να καταλάβουν την ευθύνη που έχουν, την βαρύτητα που έχουν τα λόγια τους, τα συναισθήματα που σου δημιουργούν οι δικές τους ανασφάλειες, οι δικές τους προβολές.
Άκου
Πολλοί θα σου πουν ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις, ότι πρέπει να λειτουργείς με το κεφάλι σου και όχι με την καρδιά σου. Μιλάνε για έλεγχο του μυαλού σου στο συναίσθημα σου, εγώ μιλάω για ισορροπία του μυαλού σου και της ψυχής σου. Με φτερά γεννήθηκες, η απαρχή της ψυχής του ανθρώπου είναι η εξέλιξη και η δημιουργία.
Η ομορφιά στο χαμόγελο σου παιδάκι είναι ότι Αυτό το έχεις νιώσει.
Μην κοιτάς εμάς τους μεγάλους που το έχουμε ξεχάσει, είναι θαμμένο στα τρίσβαθα της ψυχής μας και ενώ παλεύει να αναδυθεί εμείς το πατάμε. Αλλά πάλι χρειάζεσαι βοήθεια, από τους γονείς σου. Ελπίζω να θυμούνται ότι αυτό που είναι βαθιά κρυμμένο μέσα τους, αν το αφήσουν να βγει, αν το αφήσουν να τους μιλήσει θα καταλάβουν ότι ο κόσμος που ζούνε είναι πλασμένος από αυτά που έθαψαν.
Εσύ να βλέπεις με τα φωτεινά μάτια της καρδιάς σου, να αντιλαμβάνεσαι με την αλήθεια της ψυχής σου. Να υπάρχεις μαζί μας με τις απορίες σου κ να ζητάς να σου λέμε μόνο την αλήθεια. Να ονειρεύεσαι την ομορφιά κ να φεύγεις από ανθρώπους που νιώθεις ότι δεν σε αγαπούν, όταν μεγαλώσεις. Να κρατάς κ τα δύο πόδια στην γη αλλά η ματιά σου να είναι στον ουρανό. Βλέπεις καλύτερα.
Κράτα ανοιχτή την καρδιά σου για να πλημμυρίζει από συναισθήματα κ την ευαισθησία σου να την προστατεύεις γιατί έτσι προστατεύεις εσένα. Και όταν απογοητεύεσαι? Μην κρύβεσαι αλλά άσε να κυλήσεις μέσα στην απογοήτευση. Μύρισε την και νιώσε την. Είναι δικιά σου και προσπάθησε να την μεταμορφώσεις σε δημιουργία χωρίς να φοβάσαι. Είσαι τυχερός που νιώθεις.
Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος - Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου