ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΩΣ: 2022-12-04

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2022

Γιατί είναι σημαντικό να αποδεχτείτε τον εαυτό σας…!!!!

Ο εαυτός είναι η αρχή και το τέλος. Είναι αυτοσκοπός. Και στόχος όλων μας είναι η εκπλήρωσή του.

Τι θα πει αυτό; Εκπλήρωση θα πει αναγνώριση, αποδοχή και ικανοποίηση. Ικανοποίηση των πραγματικών μας αναγκών, η οποία είναι το κλειδί προς την ευδαιμονία μας.

Αναγνωρίζω, θα πει βλέπω. Βλέπω τις ανάγκες μου, τα ελαττώματά μου, τους φόβους μου κλπ. Βλέπω κάθε τι όμορφο και ”άσχημο” μέσα μου. Αποδοχή σημαίνει πως ”αγκαλιάζω” αυτό που βλέπω, το αναγνωρίζω, και δεν κλείνω τα μάτια εάν αυτό δε μου αρέσει, με πληγώνει ή με τρομάζει.

Αποδέχομαι την ύπαρξη αυτού που βλέπω.

Πολλοί άνθρωποι όταν κάτι δεν τους αρέσει στον εαυτό τους, εθελοτυφλούν, το παραμερίζουν και προσπαθούν να το ξεχάσουν, και να λειτουργήσουν σαν να μην υπάρχει. Λάθος. Γιατί ποτέ μα ποτέ δεν θα έχουν την αληθινή εικόνα του εαυτού τους. Το μόνο που θα έχουν είναι μια παραλλαγή, μια επεξεργασμένη φωτογραφία.

Είναι πολύ ανθρώπινο να έχουμε δυσκολία ή ακόμα και άρνηση στην αποδοχή του εαυτού μας, είτε γιατί ντρεπόμαστε, είτε γιατί δεν μας αρέσει , είτε για τον οποιοδήποτε λόγο.

Παρ’ όλα αυτά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, να δούμε δηλαδή την άρνηση ή τη δυσκολία μας να αποδεχτούμε κάποιο κομμάτι μας, και να ζητήσουμε βοήθεια.

Η αποδοχή του εαυτού είναι πολύ σημαντική, γιατί σκεφτείτε πόσο αντιφατικό είναι να μην αποδέχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Μόνο δυσλειτουργικό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο.

Αποδοχή δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου αρέσει αυτό που έχω, σημαίνει απλά ότι ξέρω ότι το έχω, και κυρίως προσπαθώ να το κατανοήσω, εάν πραγματικά θελήσω να το αλλάξω. Προτού κρίνετε το οτιδήποτε, πρώτα κατανοήστε.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας. Η αλλαγή (εάν είναι επιθυμητή φυσικά), θα έρθει μόνο μέσα από την κατανόηση και όχι μέσα από μια βεβιασμένη προσπάθεια.

Εάν δεν είμαστε έτοιμοι για αποδοχή, ή για αλλαγή, τότε δεν χρειάζεται να πιεστούμε, απλά να κατανοήσουμε τους λόγους.

Αφού επέλθει η αποδοχή, που είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι, το τελευταίο στάδιο είναι η ικανοποίηση του εαυτού, των βαθύτερων αναγκών μας, όπως την ανάγκη για αγάπη, για φιλία, για έρωτα, για δημιουργία, για ελευθερία, για αναγνώριση, την ανάγκη για χαρά κλπ.

Όταν ο εαυτός είναι ικανοποιημένος, τότε δε νιώθει φόβο.

Δε νιώθει ανασφάλεια. Νιώθει μοναδικός και πλήρης. Σίγουρα όλοι είχατε τέτοιες στιγμές. Δυστυχώς φαντάζει ουτοπικό οι στιγμές αυτές να γίνουν μια μόνιμη κατάσταση.

Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Ανικανοποίητος εαυτός, είναι αυτός που κάνει επιλογές αντίθετες με τη φύση του, που δεν του προσφέρουν κάτι θετικό, που τον κάνουν να μην εξελίσσεται.

Είναι ο εαυτός που κάνει επιλογές από φόβο, κι όχι από ελευθερία. Ο Φόβος είναι η αιτία κάθε δυστυχίας.

Απλά έχει διάφορες μορφές. Φοβάσαι την ανεργία, κι έτσι επιλέγεις ένα επάγγελμα που δε σου αρέσει. Φοβάσαι τη μοναξιά, κι έτσι μένεις με ανθρώπους που σε πληγώνουν. Φοβάσαι την επίκριση, κι έτσι κρατάς το στόμα σου κλειστό. Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι…

Όταν λοιπόν υπάρχει φόβος, ο εαυτός είναι ανελεύθερος, και έτσι έχει κάνει ή κάνει επιλογές που δεν οδηγούν στην ευημερία του. Όταν συμβαίνει αυτό-και συνήθως συμβαίνει σταδιακά και επεκτείνεται - τότε ο εαυτός ”μπερδεύεται” και δεν ξέρει ποιος είναι, ή αρχίζει να ”ξεχνάει”.

Σ’ εκείνο το σημείο λοιπόν ζητάει την αναγνώριση από το περιβάλλον του. Για να θυμηθεί.

Το κομμάτι της αναγνώρισης είναι πολύ σημαντικό. Η κατάσταση που ανέφερα στην αρχή, ουσιαστικά δεν υφίσταται, γιατί ζούμε σ’ αυτό τον κόσμο, όντας άνθρωποι. Είμαστε ευάλωτοι και εύθραυστοι, και ναι, έχουμε ανάγκη τους άλλους. Δεν είμαστε ”ανεξάρτητοι” ή μάλλον δεν είμαστε αυτάρκεις!

Χρειαζόμαστε λοιπόν τους άλλους ανθρώπους, και μέσα από αυτούς βρίσκουμε ή μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας. Εάν φυσικά επιλέξουμε τους κατάλληλους ανθρώπους.

Εάν όχι, τότε νιώθουμε πως χάνουμε σιγά σιγά τον εαυτό μας. Ξεχνάμε τις αξίες μας, την αξία μας, τα όνειρά μας, τη χαρά κ.α. Είναι σημαντικό να επιλέγουμε ανθρώπους που μας επηρεάζουν θετικά και αναγνωρίζουν την αξία μας.

Και είναι εξίσου σημαντικό να μην ξεχνάμε πως είμαστε επιρρεπείς. Δεν είμαστε απόλυτα θωρακισμένοι απέναντι σε κάθε τι αρνητικό.

Το ερώτημα είναι, η αναγνώριση από τους άλλους δίνει αξία σ’ εμάς;

Η απάντηση είναι, όχι. Την αξία την έχουμε εμείς, από μόνοι μας. Όμως η αναγνώριση από τους άλλους μας βοηθάει να καθρεπτιστούμε και στην ουσία ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι να αναγνωρίσουμε την αξία μας και να πιστέψουμε σ’ αυτήν. Αυτή την αξία που έχουμε ξεχάσει ή ξεχνάμε κατά καιρούς.

Έχει σημασία να αναγνωρίζονται τα θετικά μας στοιχεία. Δε λέω να είμαστε εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων, ούτε να ετεροπροσδιοριζόμαστε , αλλά να βρίσκουμε ανθρώπους που εκτιμούν αυτό που είμαστε.

Αν δεν το αναγνωρίζουν, δε σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε αξία. Παρ’ όλα αυτά, εάν ισχύει αυτό, εμείς δεν θα το εισπράξουμε ποτέ.

Π.χ. Ας υποθέσουμε ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο γεμάτο κωφούς. Και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον υπάρχει ένας άνθρωπος εξαιρετικά προικισμένος στη φωνή.

Δυστυχώς, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τον ακούσει, άρα και να αναγνωρίσει το χάρισμά του. Αυτό δε σημαίνει ότι αναιρείται το ταλέντο που έχει, απλά δεν αναγνωρίζεται.

Κι έτσι αυτός ο άνθρωπος, δεν θα εισπράξει ποτέ ένα θετικό συναίσθημα, μια επιβράβευση, για αυτό που έχει. Ας υποθέσουμε τώρα, ότι ο ίδιος άνθρωπος τοποθετείται σ’ έναν κόσμο κανονικό, χωρίς πρόβλημα ακοής.

Σ’ αυτή την περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός θα αναγνωριστεί, και επιβραβευτεί, και θα εισπράξει αυτό που έχει.

Η αυτοπεποίθηση του θα είναι σαφώς υψηλότερη απ’ ότι στο πρώτο παράδειγμα. Παρ’ όλα αυτά, και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, για το ίδιο ταλέντο, αλλά με διαφορετική αντιμετώπιση.

Δυστυχώς όταν δεν αναγνωρίζονται οι αξίες μας για μεγάλο διάστημα, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουμε να αμφισβητούμε τον εαυτό μας, ή και να μην πιστεύουμε σ΄ αυτόν.

Όχι γιατί είμαστε έρμαια της γνώμης των άλλων, αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι, κι είναι ανθρώπινο να επηρεαζόμαστε. Οι άνθρωποι που υπονομεύουν την αξία μας, μόνο εμπόδια μπορεί να αποτελέσουν.

Ο δικός μας κόσμος, ο πραγματικός, αποτελείται και από ‘’κωφούς’’ και από ‘’μη κωφούς’’. Είναι δικό μας θέμα το ποιους θα επιλέξουμε να έχουμε στο πλευρό μας.

Ζωή Κοσμαδάκη

Φύση, Τέχνη και Πνευματικότητα : 3 από τα πιο αποτελεσματικά αντιφλεγμονώδη στη ζωή μας…!!!!

Τα θετικά συναισθήματα συνδέονται με πρωτεΐνες που καταπολεμούν τις λοιμώξεις και τις ασθένειες.

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, όταν τραβούν την προσοχή σας θαυμαστά πράγματα, όπως αρχαία μνημεία, ή μουσεία ή το «Άβε Μαρία» του Schubert, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού σας ενισχύεται.

Οι ερευνητές συνδέουν τα θετικά συναισθήματα – ειδικά το δέος που αισθανόμαστε όταν μας αγγίζει η ομορφιά της φύσης, της τέχνης και της θρησκείας – με χαμηλότερα επίπεδα των προφλεγμονωδών κυτοκινών, δηλαδή των πρωτεϊνών που διεγείρουν περισσότερο το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η Jennifer Stellar, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης την οποία διεξήγαγε ενώ βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, δηλώνει τα εξής : «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα θετικά συναισθήματα συνδέονται με τους δείκτες καλής υγείας».

Ενώ οι κυτοκίνες είναι απαραίτητες για τη συγκέντρωση κυττάρων σε περιοχές του σώματος που υπάρχει κάποια λοίμωξη, ασθένεια ή τραύμα, τα υψηλά επίπεδα κυτοκινών για παρατεταμένο χρονικό διάστημα συνδέονται με προβλήματα υγείας και διαταραχών, όπως ο διαβήτης τύπου 2, οι καρδιαγγειακές ασθένειες, η αρθρίτιδα και ακόμη η νόσος του Αλτσχάιμερ και η κατάθλιψη.

Έχει διαπιστωθεί εδώ και καιρό ότι η υγιεινή διατροφή, ο ύπνος και η άσκηση ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού ενάντια στις φυσικές και ψυχικές ασθένειες.

Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϋ, τα πορίσματα της οποίας μόλις δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Emotion», είναι μια από τις πρώτες που εξέτασαν τον ρόλο των θετικών συναισθημάτων σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Ο Dacher Keltner, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ και συνεργάτης συγγραφέας της μελέτης αναφέρει: «Το γεγονός ότι το δέος, ο θαυμασμός και η ομορφιά ενισχύουν πιο υγιεινά επίπεδα κυτοκινών δείχνει ότι...

τα πράγματα που κάνουμε για να βιώσουμε αυτά τα συναισθήματα – μια βόλτα στη φύση, η μουσική, η ενασχόληση με την τέχνη – έχουν άμεση επίδραση στην υγεία και το προσδόκιμο ζωής».

Σε δύο ξεχωριστά πειράματα, πάνω από 200 νέοι ενήλικες ανέφεραν σε μια συγκεκριμένη ημέρα τον βαθμό στον οποίο είχαν βιώσει θετικά συναισθήματα όπως διασκέδαση, δέος, συμπόνια, ικανοποίηση, χαρά, αγάπη και υπερηφάνεια.

Τα δείγματα ιστού από ούλα και μάγουλα (στοματικός βλεννογόνος) που ελήφθησαν την ίδια μέρα έδειξαν ότι όσοι εμφάνισαν τα περισσότερα από αυτά τα θετικά συναισθήματα, ειδικά δέος και θαυμασμό, είχαν χαμηλότερα επίπεδα από την κυτοκίνη ιντερλευκίνη 6, η οποία αποτελεί δείκτη φλεγμονής.

Εκτός από τα αυτοάνοσα νοσήματα, τα αυξημένα επίπεδα κυτοκινών συνδέονται με την κατάθλιψη.

Σε μια πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη είχαν υψηλότερα επίπεδα της προ-φλεγμονώδους κυτοκίνης που είναι γνωστή ως Παράγοντας Νέκρωσης Όγκων-άλφα (TNF-α) σε σύγκριση με όσους δεν έπασχαν από κατάθλιψη.

Πιστεύεται ότι διεγείροντας τον εγκέφαλο για την παραγωγή φλεγμονωδών μορίων, οι κυτοκίνες εμποδίζουν βασικές ορμόνες και νευροδιαβιβαστές – όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη – οι οποίες ελέγχουν τη διάθεση, την όρεξη, τον ύπνο και τη μνήμη.

Στο ερώτημα γιατί το συναίσθημα του δέους θα αποτελέσει έναν ισχυρό προγνωστικό δείκτη των μειωμένων προ-φλεγμονωδών κυτοκινών, η τελευταία αυτή μελέτη απαντά ότι «το δέος σχετίζεται με την περιέργεια και την επιθυμία για εξερεύνηση, ενθαρρύνοντας αντίθετες συμπεριφορές από εκείνες που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της φλεγμονής, όπου συνήθως τα άτομα απομονώνονται», δηλώνει η Stellar.

Όσο για το ποιο εμφανίζεται πρώτο – τα χαμηλά επίπεδα κυτοκινών ή τα θετικά συναισθήματα – η Stellar αναφέρει ότι δεν μπορεί να πει με σιγουριά : «Είναι πιθανό τα χαμηλότερα επίπεδα κυτοκινών να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο θετικά συναισθήματα ή κι ότι η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη».

Πώς να θεραπεύσετε τον εαυτό σας…!!!!

Αν δείτε την ασθένεια ως μια ευκαιρία, όταν κάποτε αρρωστήσετε, θα καταφέρετε να πείτε στον εαυτό σας : «Τι μπορώ λοιπόν να μάθω από αυτή την ασθένεια; Τι πρέπει να φροντίσω πρώτα;».

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω με την ομάδα Μοναδικοί Ασθενείς με Καρκίνο (Exceptional Cancer Patients) παρατήρησα ότι πολλοί από αυτούς έζησαν περισσότερο απ’ όσο περίμεναν οι γιατροί. Ήθελα να μάθω το γιατί.

Άρχισα να παρατηρώ και να ερευνώ και παρατήρησα ότι οι μακροχρόνιοι επιζώντες ήταν αυτοί που άρχισαν να δίνουν προσοχή στα συναισθήματά τους.

Όταν εξέφραζαν τα συναισθήματά τους, έκαναν σωστές επιλογές κι απέκτησαν περισσότερη πνευματικότητα, με αποτέλεσμα να ωφεληθεί το σώμα τους. Οι σωματικές αλλαγές ήταν οι παρενέργειες ενός αλλοιωμένου τρόπου ζωής.

Οι γιατροί αποκαλούν τις πιο συγκλονιστικές θεραπείες «αυθόρμητες υφέσεις». Από τη στιγμή που τους έχουμε ήδη βάλει ταμπέλα, δεν μαθαίνουμε τίποτα για τους ανθρώπους στους οποίους συμβαίνουν αυτές οι υφέσεις.

Δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε αυτές τις σπουδαίες επιτυχίες. Όλοι διατρέχουμε τον κίνδυνο για πάρα πολλές ασθένειες και καθώς ο κόσμος μικραίνει η λίστα των ουσιών στις οποίες είμαστε εκτεθειμένοι μεγαλώνει.

Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να μαθαίνουμε από τους ανθρώπους που αναρρώνουν καθώς και από όσους παραμένουν υγιείς.

Στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Cancer Ward», ο Solzhenitsyn έγραψε για την αυτοΐαση, έναν όρο πολύ καλύτερο από τον όρο «αυτόματη ύφεση». Ο Solzhenitsyn διάλεξε μια πεταλούδα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου για να συμβολίσει τη θεραπεία.

Η πεταλούδα αντιπροσωπεύει την αλλαγή και το ουράνιο τόξο όλα τα συναισθήματά μας. Αν θέλουμε να θεραπευτούμε, πρέπει να αφήσουμε την πεταλούδα της αλλαγής και της συναισθηματικής ωρίμανσης να αγγίξει τη ζωή μας.

Ένας από τους πιο απαισιόδοξους ασθενείς της ομάδας αντιδρούσε στο θέμα της αυτοίασης λέγοντας τα εξής: «Υποθέτω ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχουμε καθαρή συνείδηση». Είχε δίκιο.

Πράγματι, πρέπει να έχετε καθαρή συνείδηση. Όταν κάνετε οτιδήποτε είναι απαραίτητο προκειμένου να καθαρίσετε τη συνείδησή σας, τότε η χαρά της ζωής επιστρέφει και η αισιοδοξία σας θεραπεύει.

Αν είστε άρρωστοι ή αντιμετωπίζετε δυσκολίες, μπορείτε να αρχίσετε να θεραπεύετε τον εαυτό σας ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που ακολούθησαν κι άλλοι.

Συγχωρέστε τον εαυτό σας και τους άλλους, ζήστε με ελπίδα, πίστη και αγάπη και παρακολουθήστε τα αποτελέσματα στη ζωή σας και στη ζωή των άλλων. Να θυμάστε ότι η επιτυχία και η θεραπεία έχουν σχέση με αυτά που κάνετε στη τη ζωή σας, όχι με το πόσο θα καταφέρετε να αποφύγετε τον θάνατο.

Ποια προσέγγιση θα πρέπει να έχετε στην ασθένειά σας; Έχω 3 συμβουλές να σας δώσω : αποδοχή, υποχώρηση και παράδοση.

Αυτές οι 3 λέξεις μπορεί να σας τρομάζουν όπως έναν άπειρο πολεμιστή που πηγαίνει στη μάχη, αλλά άλλοι που έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την τακτική έχουν κερδίσει μεγάλες νίκες.

Αν θέλετε να βρείτε τη δύναμη να αλλάξετε, πρέπει να αποδεχτείτε την κατάστασή σας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχτείτε οποιαδήποτε συγκεκριμένη έκβαση της ασθένειας, αλλά ότι η ασθένεια υπάρχει στη ζωή σας και ότι εσείς συμμετέχετε. Μόλις αποδεχτείτε ότι η ασθένεια ή κάποιο δυσάρεστο γεγονός αποτελεί μέρος της ζωής σας, θα καταφέρετε...

να συγκεντρώσετε τις δυνάμεις σας για να τα εξαλείψετε ή να τα αλλάξετε. Αν αποφεύγετε να το σκέφτεστε, το αρνείστε ή αισθάνεστε απελπισμένοι, δεν θα μπορέσετε να παίξετε καθοριστικό ρόλο στις αλλαγές στη ζωή σας.

Η αποδοχή της κατάστασης δεν σημαίνει αποδοχή της πρόβλεψης κάποιου άλλου για το τι πρόκειται να συμβεί σε σας. Κανείς δεν ξέρει ποιό θα είναι το μέλλον σας. Μην αποδεχτείτε ότι θα πεθάνετε μέσα σε 3 εβδομάδες ή 6 μήνες επειδή έτσι δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία.

Είναι πολύ καλύτερο να αρνηθείτε την ασθένειά σας εντελώς παρά να αποδεχτείτε μια πρόβλεψη που μοιάζει με θανατική ποινή. Το καλύτερο όμως είναι να δεχτείτε ότι έχετε προβλήματα και να αρνηθείτε τις προβλέψεις των άλλων για το πώς θα εξελιχτεί η κατάστασή σας. Τα άτομα δεν αποτελούν στατιστικά στοιχεία.

Όταν λέω «υποχώρηση» δεν εννοώ παραίτηση εξαιτίας ενός ισχυρότερου αντιπάλου.

Για μένα υποχώρηση σημαίνει απόσυρση σε ένα ήσυχο μέρος όπου μπορώ να κατανοήσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Αυτό το ήσυχο μέρος μπορεί να είναι οπουδήποτε, αφού η πηγή της πραγματικής ηρεμίας και γαλήνης βρίσκεται μέσα μου. Όταν υποχωρώ απομακρύνομαι από όλες τις απαιτήσεις της ζωής ενώ την ίδια στιγμή είμαι σε πλήρη εγρήγορση για τον εαυτό μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Δεν υποχωρώ πάντα μόνος μου. Υποχωρώ και με όσους είναι κοντά μου, έτσι ώστε να θεραπεύσουμε τις δυνάμεις μας μαζί και να προετοιμαστούμε για να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή όταν η υποχώρηση τελειώσει.

Όταν επιστρέψουμε θα είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε για τη ζωή μας. Η γυναίκα μου Bobbie κι εγώ υποχωρούσαμε συχνά όταν τα 5 παιδιά μας ήταν μικρά. Χρειαζόμασταν χώρο και χρόνο για να βελτιωθούμε και θεραπεύσουμε τον εαυτό μας.

Όταν έχετε αποδεχτεί, υποχωρήσει και προετοιμάσει τον εαυτό σας για να δώσει μια μάχη, τότε είστε έτοιμοι να παραδοθείτε. Και πάλι όμως, δεν παραδίδεστε στα αποτελέσματα, αλλά στα γεγονότα. Όλοι μας χάνουμε πολλή ενέργεια καθώς αγωνιζόμαστε ενάντια στη φύση της ζωής.

Αποδεχτείτε τη φύση της ζωής και παραδοθείτε σε αυτή. Όταν το κάνετε, θα αποκτήσετε γαλήνη. Όταν η ενέργειά μας επανέλθει, θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και θα αρχίσουμε να χτίζουμε τη ζωή μας.

Παράδοση δεν σημαίνει να μην κάνουμε τίποτα, σημαίνει να κάνουμε τα σωστά πράγματα.

Όταν παραδοθείτε στην ασθένεια, θα συνεχίσετε να λαμβάνετε τη θεραπεία σας, να εξερευνείτε τα συναισθήματά σας, να διορθώνετε τις σχέσεις σας με τους άλλους και να κάνετε οτιδήποτε χρειαστεί για να θεραπευτείτε. Αλλά ενώ αγωνίζεστε γι’ αυτό, να λέτε «Γεννηθήτω το θέλημά Σου» και όχι «Να γίνει αυτό που θέλω εγώ».

Αφήστε τον πόνο, τον φόβο και τις ανησυχίες σας και κρατήστε την αγάπη, την ελπίδα και τη χαρά στη ζωή σας. Όπως λέει και η «Προσευχή της Γαλήνης» , αφήστε τα όλα στον Θεό και αναπαυθείτε.

Απόσπασμα με άδεια από το βιβλίο «Prescriptions for Living» που γράφτηκε από τον δρα Bernie S. Siegel, HarperCollins Publishers, Νέα Υόρκη.

Άρθρο του δρος Bernie Siegel, συγγραφέα του βιβλίου «Love, Medicine and Miracles»

https://enneaetifotos.blogspot.com

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι απολύτως ανώφελα...!!!!

«Τα αρνητικά συναισθήματα είναι απολύτως ανώφελα. Δεν εξυπηρετούν κανένα χρήσιμο σκοπό. Δεν μας εξοικειώνουν με καινούρια πράγματα και δεν μας φέρνουν πιο κοντά σε καινούρια πράγματα. Δεν μας δίνουν ενέργεια.

Απλώς σπαταλούν ενέργεια και δημιουργούν δυσάρεστες ψευδαισθήσεις. Μπορούν ακόμη και να καταστρέψουν τη σωματική υγεία.

Ανήκουν σε ένα τεχνητό κέντρο μέσα μας, που δημιουργούμε κατά την παιδική ηλικία μιμούμενοι ανθρώπους με αρνητικά συναισθήματα οι οποίοι μας περιστοιχίζουν.

Οι άνθρωποι διδάσκουν ακόμη και στα παιδιά τους να εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα. Ύστερα τα παιδιά μαθαίνουν ακόμη πιο πολλά με τη μίμηση.

Μιμούνται τα μεγαλύτερα παιδιά, τα μεγαλύτερα μιμούνται τους μεγάλους και έτσι σε πολύ μικρή ηλικία γίνονται ξεφτέρια στα αρνητικά συναισθήματα.

Εξάλλου, αν θέλουμε να αναπτύξουμε συνειδητότητα και να βελτιώσουμε τις λειτουργίες μας, θα ήταν καλό από την αρχή σχεδόν κιόλας της παρατήρησης του εαυτού να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε ορισμένες από τις λειτουργίες μας, που όχι μόνο δεν χρησιμεύουν σε τίποτε αλλά είναι σαφώς βλαβερές.

Η ζωή πολλών ανθρώπων ουσιαστικά αποτελείται από αυτά. Εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα σε κάθε στιγμή που μπορεί να διανοηθεί κανείς, σε κάθε ευκαιρία είτε κατάλληλη είτε ακατάλληλη. Είναι σε θέση πάντοτε να βρίσκουν ψεγάδια στο καθετί.

Μια άλλη περιττή λειτουργία είναι η ομιλία. Μιλάμε πολύ. Μιλάμε, μιλάμε και τελειωμό δεν έχουμε.

Και στην πραγματικότητα ποτέ δεν το προσέχουμε. Συνήθως νομίζουμε πως μιλάμε πολύ λίγο, ελάχιστα, αλλά ιδιαίτερα εκείνοι που λένε τα πιο πολλά νομίζουν πως δεν μιλάνε ποτέ.

Αυτό το θέμα είναι πολύ χρήσιμο για παρατήρηση. Θα δείτε πως περνάει η μέρα σας, πόσα πράγματα λέτε μηχανικά σε ορισμένες περιστάσεις, πόσα άλλα λέτε μηχανικά σε άλλες περιστάσεις. Ή θα προσέξετε ότι απλώς μιλάτε συνέχεια διότι σας ευχαριστεί ή γεμίζει το χρόνο σας.

Μιλήσαμε ήδη για διαρροές ενέργειας, αλλά το χειρότερο από όλα είναι η έκφραση αρνητικών συναισθημάτων. Αν μπορείτε να σταματήσετε την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων, θα αποταμιεύσετε ενέργεια και δεν θα αισθανθείτε ποτέ να σας λείπει.

Ορισμένα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν τέτοιες ακριβώς διαρροές. Σε ορισμένες περιπτώσεις μερικοί άνθρωποι περνάνε από ολόκληρη γκάμα αρνητικών συναισθημάτων που είναι τόσο συνηθισμένα, ώστε ούτε καν τα προσέχουν. Αυτό μπορεί να μη κρατήσει παρά πέντε λεπτά ή πέντε δευτερόλεπτα αλλά μπορεί να είναι αρκετό για να ξοδέψει όλη την ενέργεια που είχε παράγει ο οργανισμός τους επί είκοσι τέσσερις ώρες.

Αυτή είναι μια από τις χειρότερες ψευδαισθήσεις που έχουμε. Νομίζουμε ότι τα αρνητικά συναισθήματα τα δημιουργούν οι περιστάσεις, ενώ όλα τα αρνητικά συναισθήματα βρίσκονται σε μας, μέσα μας.

Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν μπορεί να δημουργηθεί από εξωτερικές αιτίες αν εμείς δεν το θέλουμε. Τα αρνητικά συναισθήματα τα έχουμε επειδή τα επιτρέπουμε στον εαυτό μας, τα δικαιολογούμε, τα εξηγούμε σύμφωνα με εξωτερικές αιτίες, και έτσι δεν τα καταπολεμούμε.

Οι άνθρωποι που τα κέντρα τους δεν λειτουργούν σωστά, δεν είναι υγιείς.

Το να «βγάζουμε τα απωθημένα μας» για ανακούφιση είναι ψευδαίσθηση. Μας κάνει να χάνουμε ενέργεια. Η έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων είναι πάντοτε μηχανική, και γι' αυτό δεν μπορεί ποτέ να είναι χρήσιμη. Αλλά η αντίσταση σε αυτή είναι συνειδητή».

Peter Ouspensky - Ο τέταρτος δρόμος (απόσπασμα)

Ολόκληρο το άρθρο: https://laeta4711.blogspot.com

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022

Γι' αυτό βλέπουμε Εφιάλτες ; Αυτοί είναι οι λόγοι…!!!!

Το να δεις πως χάνεις τις πανελλήνιες ή πως εμφανίζεσαι στο σχολείο γυμvή μπροστά στους συμμαθητές σου δεν είναι τίποτα μπροστά σε εκείνα τα κακά όνειρα που σε ξυπνούν μέσα στη νύχτα.

Σε αυτά θα αναφερθούμε… Σε αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του επιπέδου REM και μας ξυπνούν με τρόμο…

Παρόλου που τα άσχημα όνειρα θεωρούνται φυσιολογικές αντιδράσεις στα ερεθίσματα, που λαμβάνουμε καθημερινά, αν οι εφιάλτες που βλέπεις τα βράδια αυξάνονται σε αριθμό και γίνονται πιο έντονοι θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό.

Για αρχή το να εξαλείψεις τους παρακάνω παράγοντες είναι το πρώτο βήμα.

Στρες

Ο κυριότερος ένοχος των κακών ονείρων στη ζωή μας είναι το άγχος και το στρες, που νιώθουμε από κάποια αρνητική κατάσταση που συνέβη ή συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς μια εγχείρηση, μια ασθένεια ή η απώλεια ενός δικού μας προσώπου πυροδοτεί τους εφιάλτες.

Ακόμη και μια μετατραυματική εμπειρία μπορεί να ευθύνεται για τον κακό ύπνο. Φυσικά και λιγότερης σημασίας καταστάσεις όπως το να τσακωθείς με κάποιον, ή να αντιμετωπίζεις οικονομικά προβλήματα ή να περνάς ένα χωρισμό μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες.

Πικάντικες τροφές

Το τι και πότε τρώμε επηρεάζει τη βραδινή μας ξεκούραση και την πιθανότητα να δούμε κάποιο κακό όνειρο. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο εξωτερικό έδειξε πως όσοι κατανάλωναν πικάντικα γεύματα πριν πέσουν για ύπνο είχαν κακό ύπνο και λιγότερες ώρες ύπνου σε σύγκριση με εκείνους που δεν κατανάλωναν ανάλογα καυτερά γεύματα. Η εξήγηση είναι πως τα πικάντικα φαγητά ανεβάζουν τη θερμοκρασία του σώματος, συνθήκη που διαταράσει τον ύπνο.

Αλκοόλ

Αν και το αλκοόλ μπορεί να σε βοηθήσει να κοιμηθείς όταν η επήρεια του φύγει πιθανόν να σε ξυπνήσει μέσα στο βράδυ. Η συχνή κατανάλωσή του μπορεί να οδηγήσει σε συχνούς εφιάλτες και πολύς κακής ποιότητας ύπνου.

Εθιστικές ουσίες

Κάποια φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά, τα βαρβιτουρικά μπορούν να προκαλέσουν εφιάλτες ως παρενέργεια. Οι εφιάλτες σταματούν όταν η ουσία των χαπιών αποβάλλεται πλήρως από το σώμα.

Ασθένεια

Μια ασθένεια όπως ο πυρετός, μια ίωση είναι πιθανό να πυροδοτήσει κακά όνειρα. Επιπλέον και οι διαταραχές ύπνου όπως η ναρκοληψία ή η υπνική άπνοια προκαλούν συχνά εφιάλτες.

Αλλάζω δεκαετία, αλλάζω ζωή ;

Όταν είσαι κοντά στην ηλικία των 20 και ακούς για την κρίση των 30, κοροϊδεύεις. “Τι βλακείες είναι αυτές” απαντάς, “τον άνθρωπο δεν τον καθορίζει ένας αριθμός παρά μόνο το πώς αισθάνεται. Αν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και ξέρεις τι θέλεις από την ζωή σου, η κρίση των 30 δεν είναι παρά ένας μύθος”.

Ανήκω και εγώ σ’ αυτή την κατηγορία των ανθρώπων: που πάντα έκανα αυτό που η καρδιά μου ήθελε χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες, που αποφάσισα εκεί κοντά στα 20 να διασκεδάσω με τη ζωή και να παίξω μαζί της.

Μα καθώς ο ένας χρόνος διαδεχόταν τον άλλο, άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως από επιπόλαιη έπρεπε να αρχίσω να βλέπω τα πράγματα πιο σοβαρά.

Φτάνω τα 30 και δεν έχω σχεδόν τίποτα: ούτε σύντροφο, ούτε δουλειά, ούτε σπίτι δικό μου, ούτε αμάξι… Και με κυριεύει το άγχος για το αν θα προλάβω…

Πως πρέπει, λοιπόν, ν’ αντιμετωπίζεις τη ζωή; Να ζεις όπως θέλεις ή να ζεις όπως πρέπει; Γιατί πρέπει όταν πατάς τα 30 ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι τον γάμο, την μητρότητα, τα αποκτήματα;

Έχουμε την εξής νοοτροπία: όσο περισσότερα υλικά προσθέτουμε στη ζωή μας, τόσο καλύτερη θα την κάνουμε…

Ήθελες να αγοράσεις το σπίτι σου ή έπρεπε να το κάνεις γιατί, όπως σου έμαθαν, “δεν υπάρχει σημαντικότερο πράγμα από το να έχεις ένα κεραμίδι δικό σου;”

Μήπως θα προτιμούσες να έχεις ταξιδέψει; Παντρεύτηκες από αγνή αγάπη ή γιατί φοβήθηκες ότι περνάνε τα χρόνια και θα μείνεις μόνος;

Ναι, είσαι 30 και ίσως πρέπει να αναρωτηθείς… Όμως, όχι για το αν είσαι σωστός απέναντι στην κοινωνία αλλά για το αν είσαι σωστός απέναντι στον εαυτό σου.

Διάλεξε ανάμεσα σε μια ζωή δική σου, που θα την διακοσμήσεις με τα δικά σου όνειρα και σε μια ζωή που θα έχει οδηγό τα πρέπει που ο φόβος ορίζει.

Αν ζήσεις σύμφωνα με τα θέλω της ψυχής σου, μπορεί να φανείς λάθος στα μάτια όλου του κόσμου μα θα κοιμάσαι τόσο ήρεμος το βράδυ…

Αν πάλι διαλέξεις το δρόμο των πρέπει, όλοι θα είναι δίπλα σου και θα σε χειροκροτούν που συμβιβάστηκες…

Μα ο εαυτός σου σιγά-σιγά θα σταματήσει να σου προσφέρει τις αρετές του: το χαμόγελο, την πληρότητα, την χαρά, την ηρεμία… Θα γίνει τεμπέλης, υποκριτής και ανικανοποίητος.

Κοιτάω πίσω μου και βλέπω μια ζωή χαρούμενη, ανέμελη, χωρίς απαιτήσεις. Ποιος είναι αυτός που μου επιβάλλει ότι τώρα στα 30 πρέπει να αλλάξω και να γίνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, αν δεν το αισθάνομαι;

Ποιος καθορίζει τι πρέπει και τι όχι στη δική μου ζωή;

Γιατί ξαφνικά στα 30 η ζωή σταματάει να είναι ένας παιδότοπος και εσύ σταματάς να γελάς με τα λάθη σου; Ναι, τώρα πρέπει να σταματήσεις τα ξενύχτια, πρέπει να σοβαρευτείς, να νοικοκυρευτείς… Φτάνει, όσο χάρηκες τον εαυτό σου τον χάρηκες, τώρα πρέπει να γίνεις αυτό που θέλει ο κόσμος…

Και γιατί να μην γίνει ο κόσμος όπως εγώ τον θέλω; Εγώ θα χορέψω, και αν κανείς δεν θέλει να χορέψει μαζί μου, θα χορέψω με τους φόβους μου. Εγώ θα γελάσω. Και αν κανείς δεν θέλει να γελάσει μαζί μου, θα γελάσω γι’ αυτό που είμαι και γι’ αυτό που δεν θα γίνω ποτέ.

Εγώ θα τραγουδήσω. Και αν κανείς δεν αντέχει το τραγούδι μου, το αντέχει η ψυχή μου!

Νάντια Πάλμου

www.thessalonikiartsandculture.gr

Τα 8 «πρέπει» που αξίζει να αναθεωρήσετε στη ζωή σας…!!!!

Ο ψυχολόγος Άλμπερτ Έλις μας προτείνει να ξανασκεφτούμε τα «πρέπει» που μας καταδυναστεύουν. Το μεγαλύτερο μέρος του συναισθηματικού πόνου και οι ψυχολογικές διαταραχές είναι άσκοπες, υπερβολικές αντιδράσεις και μπορούν να μειωθούν σημαντικά.

Μια από τις πιο μεγάλες πηγές της δυστυχίας μας είναι η σύγκρουση των θέλω μας με των άλλων, ή των θέλω που μας «κληροδοτήθηκαν».

Η συμμόρφωσή μας δεν είναι η λύση. Σύμφωνα με τον Έλις, αυτά είναι τα 8 πρέπει που βασανίζουν τους περισσότερους ανθρώπους στον δυτικό κόσμο και οφείλουμε να τα ξανασκεφτούμε.

1. Πρέπει να έχω την αγάπη και την αποδοχή των άλλων.

2. Πρέπει να είμαι τέλειος, εστιασμένος στην επιτυχία. Δεν πρέπει να κάνω λάθη.

3. Πρέπει τα πράγματα να είναι όπως εγώ θέλω να είναι, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το αντέξω.

4. Πρέπει να ανησυχώ συνεχώς ότι τα πράγματα θα είναι μίζερα και τρομαχτικά, για να μη συμβούν.

5. Πρέπει να εξαρτώμαι συνέχεια από τους άλλους, γιατί εγώ είμαι αδύναμος.

6. Πρέπει και εγώ να είμαι στενοχωρημένος, όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα.

7. Το παρελθόν μου πρέπει να έχει τρομερή επιρροή επάνω μου, γιατί συνεχώς το επαναλαμβάνω.

8. Πρέπει να υπάρχει μόνο μια λύση σε κάθε πρόβλημά μου, και είναι τραγικό όταν δεν μπορώ να τη βρω.

www.doctv.gr