Σήμερα γράφω για τις ημέρες της απόγνωσης.
Εκείνης της απογοήτευσης που τρυπώνει άξαφνα στο μυαλό εκείνου που πονάει, που αναμένει, που αγωνιά!
Σήμερα, μιλάω για σένα που μέσα στο μυαλό σου επικρατεί το χάος. Που διψάς να αισθανθείς σημαντικός, και περιμένεις υπομονετικά να επέλθει η εκτίμηση.
Γράφω για σένα, που παλεύεις με τον εαυτό σου να κρατήσεις την αξιοπρέπειά σου, να μην υποκύψεις στα θέλω σου και τελικά πέσεις στα μάτια σου.
Για σένα, που παρ'όλη την ανάγκη που αισθάνεσαι να κάνεις μια κίνηση, βρίσκεις τη δύναμη να βάλεις μπροστά τη λογική σου και δε το κάνεις.
Σήμερα γράφω για όλους όσους αισθάνονται πως είναι μόνοι, που δε φοβούνται να ρίξουν ένα δάκρυ, τιμής ένεκεν, για όλα όσα άντεξαν.
Γράφω για τους δυνατούς, που τα κατάφεραν, που ο κόσμος τους γκρεμίστηκε απ τη μια μέρα στην άλλη και ξανά πάτησαν στα πόδια τους.
Για εκείνους που δε το έβαλαν κάτω, που τη κατάλληλη στιγμή δε δείλιασαν, και βρήκαν τη δύναμη να παλέψουν τη δυσκολία τους.
Μιλάω για εκείνους που παλεύουν με το μυαλό τους και δουλεύουν με τον εαυτό τους, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα προβλήματα που τους βασανίζουν, μέσα από ψυχοθεραπεία.
Γράφω για τους πληγωμένους από έρωτα, που το συναίσθημά τους δε βρήκε ανταπόκριση.
Για αυτούς που η απόγνωση τους κάνει να χάνουν κάθε όρεξη για ζωή, μα είναι εκεί δυνατά και δεν παραιτούνται!
Για εσένα, που σε επηρεάζει το φεγγάρι, που η νύχτα, ξυπνάει τις σκέψεις και τις αισθήσεις σου, κάνοντάς σε να υποφέρεις.
Για σένα που οι αναμνήσεις σου, έχουν τη δύναμη να σε καταστρέφουν.
Για όλους εκείνους που θρηνούν το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου, τόσο, που δεν έχουν πια τη δύναμη να συνεχίσουν…
Για τους απολυμένους στη δύσκολη αυτή εποχή, για το φαντάρο που τρομάζει το βράδυ στη σκοπιά, και δε μπορεί να το πει σε κανένα. Για τη μάνα που έχει το παιδί της στο εξωτερικό, γιατί απλά η Ελλάδα δε μπόρεσε να το κρατήσει κοντά της.
Γράφω για εσένα εκεί έξω, που περνάς δύσκολα.
Γράφω για να σου πω πως δεν είσαι μόνος!
Υπάρχουν άπειροι άνθρωποι εκεί έξω, που νιώθουν όπως εσύ!
Γράφω για να σε παροτρύνω να παλέψεις, ή μάλλον να σε επαινέσω που αντέχεις, και να σου υπενθυμίσω πως τα εμπόδια είναι για να τα πηδάμε. Γιατί τα προβλήματα, είναι για να μας θυμίσουν το πόσο δυνατοί είμαστε.
Γράφω, για να σε παρακαλέσω να μη σταματήσεις ποτέ να προσπαθείς, γιατί είσαι η ελπίδα όλων όσων περνούν δύσκολα.
Είσαι η κοινή σκέψη, ότι «κάποιος εκεί έξω παλεύει όπως κι εγώ» !
Μαρία Χαρίτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου