Τα περισσότερα από τα πράγματα που μας πάνε στραβά, είναι πράγματα για τα οποία φέρουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Είτε δράσαμε εν θερμώ, είτε παραιτηθήκαμε από το σχέδιό μας πριν την ώρα του, είτε δεν πιστέψαμε, τελικά, στη νίκη μας – στον εαυτό μας.
Κάποιες φορές, υπάρχουν πράγματα που πάνε στραβά επειδή αναιρούμε επιλογές που έχουμε κάνει, πριν καν τις εφαρμόσουμε. Άλλες πάλι δεν επιλέγουμε…καν. Κάπου εκεί, μπλέκονται η αναποφασιστικότητα με την αναβλητικότητα και την αδράνεια και, μετά, αναρωτιόμαστε τι πήγε λάθος…
Ο επιθετικός σκέφτεται πώς θα επιτεθεί, όχι πως θα αμυνθεί.
Αφού καταλάβαμε ότι μέσα στην αποτυχία ζούμε και υπάρχουμε, τώρα έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι «δεν έγινε και τίποτε αν αποτύχουμε». Επομένως, ρίχνουμε το βάρος στο πώς θα πετύχουμε.
Εστιάζουμε λοιπόν σε αυτά που έχουμε σχεδιάσει εμείς να κάνουμε και τους φόβους μήπως και συμβεί το ένα ή το άλλο, δεν τους περιφρονούμε, αλλά τους βάζουμε στη γωνία. Κοιτάμε τη δική μας…δουλειά και αφήνουμε και τα υπόλοιπα να κάνουν τη δική τους.
Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε καταφέρει κάτι που αγγίζει τα όρια της μαγείας. Έχουμε αποδεχτεί την ύπαρξη της αποτυχίας αλλά δεν…τη δεχόμαστε. Η δράση, έχει ανάγκη από «επιθετικότητα». Δεν μπορείς να πηγαίνεις συνεχώς με 20χλμ/ώρα όταν σου δίνεται η δυνατότητα να πηγαίνεις με 80χλμ/ώρα.
Οι συνεχείς αμφιβολίες, καταρρακώνουν την πίστη σου στο σχέδιό σου και σε αναγκάζουν να εφαρμόσεις ένα «σταμάτα-ξεκίνα».
Θυσίες και δυσκολίες.
Ένα σχέδιο υπηρετεί έναν στόχο. Ο στόχος για να επιτευχθεί, θέλει θυσίες. Μην κοροϊδέψεις ποτέ τον εαυτό σου ότι μπορεί να βρει σχέδιο που δεν θα χρειαστεί θυσίες. Αν αυτό νομίζεις ότι το βρήκες, ακόμη και αν όλα υλοποιηθούν, στο άμεσο μέλλον θα δεις ότι έχτισες ουρανοξύστη σε κινούμενη άμμο…
Δίνεις ή αφήνεις κάτι για να πάρεις και να αγγίξεις κάτι άλλο. Κάποιος που ξέρει τη «νοοτροπία της νίκης» γνωρίζει πως η αποτυχία κρύβεται στο «εύκολο» και στο «δωρεάν». Να έχουμε υπόψιν μας τι έρχεται από τύχη και ατυχία και τι έρχεται από προσπάθεια.
Αν στηριχθείς σε κάτι που τυχαία σου ήρθε και το θεωρήσεις «επίτευγμά σου», τότε κάτι πάει λάθος. Αν όλα αυτά τα έχεις στο νου σου, τότε έχεις καταφέρει χωρίς άγχος να δρας σαν να μην υπάρχει το ενδεχόμενο της αποτυχίας και έτσι, αν αυτή έρθει, μετά να μπορείς να προσπαθήσεις πάλι, χωρίς να νιώθεις ηττημένος…
Με ένα σχέδιο κερδίζεις, με το ίδιο χάνεις.
Δε γίνεται να μην το επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου. Πρέπει να σου γίνει συνήθεια. Η αποτυχία είναι μέσα μας. Είναι το αποτέλεσμα αυτού που λέμε «άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε». Η αποτυχία είναι πιο πιθανή από την επιτυχία. Ο Αριστοτέλης, πατέρας της λογικής, έλεγε πως το «καλό» γίνεται με έναν τρόπο, ενώ το «κακό», με πολλούς.
Η παραδοχή αυτή, όχι μόνο θα βγάλει άγχος από τους ώμους σου αλλά θα σε κάνει και πιο ώριμο για τους αγώνες που θέλεις να αναλάβεις. Επειδή ξέρουμε ότι η αποτυχία καραδοκεί, κάνουμε σχέδια. Δουλειά του σχεδίου, είναι να σε προφυλάξει από κακοτοπιές.
Αυτός είναι και ο λόγος που θα σου πάρει αρκετή ώρα να το σκεφτείς. Από εκεί και μετά, υπάρχουν μόνο δύο πράγματα. Δράση και αποφασιστικότητα. Αν έχεις σκεφτεί καλά το σχέδιο και ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις (έστω στο περίπου…) τότε πρέπει να έχεις πίστη σε αυτό. Είναι άλλο πράγμα η ευελιξία που θα χρειαστεί στην πορεία και άλλο να αλλάζεις σχέδια στην αρχή ή στη μέση της διαδρομής. Αυτό λέγεται πανικός. Με αυτό θα κερδίσεις και με αυτό, θα χάσεις.
Φωτό από: www.nature.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου