Αν σε νευριάζω σημαίνει πως έχω αποκαλύψει μία αλήθεια του χαρακτήρα σου που νόμιζες ότι δεν φαίνεται…
Αυτό γίνεται, όταν άτομα του περιβάλλοντος μας, μας κάνουν να νευριάζουμε. Μία τους πράξη, ο τρόπος τους, μας φανερώνει, μία πτυχή του εαυτού μας, την οποία δεν την ξέραμε ή νομίζουμε ότι δεν υπάρχει.
Εμείς οι άνθρωποι, θέλουμε την αλήθεια, αλλά δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε όταν αυτή παρουσιαστεί.
Ακούμε ξανά και ξανά, ότι μέσα μας υπάρχουν όλα και ότι μέσα μας υπάρχουν δύο ενέργειες η θετική και η αρνητική, ή αλλιώς η θηλυκή και η αρσενική.
Που σημαίνει ότι μέσα μας υπάρχουν κομμάτια εγωισμού και κομμάτια εαυτού. Ο εγωισμός - εγώ – χαρακτήρας στον καθένα μας είναι ένα κομμάτι που μεγαλώνει μαζί μας, από τότε που ήρθαμε στην ζωή. Μεγαλώνει μαζί μας και αυτό μας το κομμάτι είναι που μας ενώνει με τον εγωισμό. Απλώς εμείς νομίζουμε ότι τις άσχημες πλευρές τις έχουν μόνο οι άλλοι και όχι εμείς.
Γι’ αυτό και το να περάσει κάποιος από τον δρόμο της αυτογνωσίας, δηλαδή της διαπίστωσης και της αναγνώρισης του εγωισμού του, εύκολο δεν το λες.
Δεν είναι εύκολο να διαπιστώσει ένας άνθρωπος μέσα του τον «εχθρό» του. Είναι πιο εύκολο να τον αναγνωρίζει τον «εχθρό» του, παντού γύρω του. Αλλά ούτε λόγος για να κοιτάξει μέσα του.
Το να κοιτάξω μέσα μου, εμείς το έχουμε συνδυάσει με το μαλώνω, με το εχθρεύομαι, με το θίγομαι, με το νιώθω άβολα. Δηλαδή έτσι νιώθουν οι άνθρωποι, όταν επιλέξουν να κοιτάξουν προς τα μέσα τους και δουν το μέγεθος του εγωισμού τους και φυσικά νιώθουν μεγάλη ταραχή, αν καταλάβουν ότι ο «εχθρός» είναι μέσα τους. Καθώς ήταν βολικό να φταίνε όλοι οι άλλοι.
Το να περπατήσει ένας άνθρωπος όλο το εσωτερικό του κομμάτι, κρατώντας στο χέρι του την δάδα της κατανόησης, της αναγνώρισης, για να βιώσει τη φώτιση, είναι μία γενναία απόφαση. Που μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να την πάρει. Μπορεί να ακούει για αυτογνωσία, μπορεί να την επιλέγει ως μόδα.
Μπορεί να νομίζει ότι η αυτογνωσία θα τον οδηγήσει να αποκτήσει ένα μαγικό ραβδάκι για να μεταστρέψει όλο του το περιβάλλον και να κάνει τους ανθρώπους του, να τον σέβονται.
Κι όμως αν δεν μάθω τον εαυτό μου από την καλή και την ανάποδη, που αυτό σημαίνει εαυτό-γνωρίζω= αυτογνωσία, δεν μπορώ να περιμένω αλλαγές από τους άλλους.
Οι αλλαγές που έχουν δομή και υποδομή για την οικοδομή έρχονται από μέσα, ποτέ δεν έρχονται απ’ έξω. Η οικοδομή είναι το εσωτερικό μου κομμάτι, εκεί χρειάζονται οι αλλαγές. Το εσωτερικό του «κτηρίου» μου, θέλει ανακαίνιση. Η οποία θα έρθει με την δική μου απόφαση να δω, να φωτίσω και να περπατήσω στην Νέα Οικοδομή.
Κάθε φορά λοιπόν που νευριάζω και θυμώνω, ας ρωτήσω τον εαυτό μου, τι είναι αυτό που ο απέναντί μου, μου εμφανίζει μπροστά μου, το οποίο είναι μέσα μου και δεν το έχω δει ?
Και όση περισσότερη υπομονή έχω σε αυτήν την ερώτηση, σταδιακά το μέσα μου, θα μου δώσει τις απαντήσεις που έχω ανάγκη να αναγνωρίσω.
Δωροθέα - zefira21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου